Είχαν περάσει δύο χρόνια από την τελευταία φορά που βρέθηκα σε μια metal συναυλία, οπότε βρέθηκα λόγω ανυπομονησίας στο Principal Club Theater λίγο μετά τις 19:00. Μπαίνοντας μέσα στο χώρο, ο κόσμος που είχε μαζευτεί ήταν σαφώς λίγος, οπότε βρέθηκα μπροστά στη σκηνή. Εκεί, οι πιο φανατικοί είχαν ήδη λάβει θέσεις μπροστά-μπροστά και κουβέντιαζαν χαλαρά μεταξύ τους.
Παρατηρώντας τη σκηνή, τα σκηνικά των Lacuna Coil ήταν μεν στημένα στην πλειοψηφία τους, αλλά σε πρώτο πλάνο βρίσκονταν για την ώρα οι Sinheresy, το opening act της βραδιάς.
Έχοντας ήδη μαζέψει έναν ευκαταφρόνητο αριθμό παρευρισκομένων, οι Sinheresy ξεκινούν τη συναυλία τους στις 20:30 με το κομμάτι “Stardome”. Μολονότι έχουν ένα ΕΡ – “The Spiders and The Butterfly” (2011) – και δύο δίσκους στο ενεργητικό τους, το symphonic/ melodic heavy metal συγκρότημα επέλεξε μόνο ένα κομμάτι από το “Paint The World” (2013) και εστίασε στην προώθηση του νέου τους δίσκου, με τίτλο “Domino” (2017).
Κατά τη σύντομη εμφάνιση τους, κατάφεραν να δώσουν μια νέα πνοή στο υλικό τους, αποδίδοντας το αρκετά ικανοποιητικά live. Όσον αφορά στην σκηνική τους παρουσία, υπήρχε μια πολύ καλή χημεία μεταξύ των μελών του συγκροτήματος, με τους δύο κιθαρίστες, Sportiello και Pasutto, και την τραγουδίστρια Cecilia Petrini να δίνουν μια πολύ ωραία παράσταση.
Οφείλω να παραδεχτώ πως, πριν μάθω για την εν λόγω συναυλία, δεν μου ήταν γνωστοί. Ωστόσο, λόγω της πολύ θετικής ενέργειας που είχαν επί σκηνής και της καλής παρουσίας τους, πραγματικά θα πρότεινα σε όσους ασχολούνται με το είδος να κάνουν μια ακρόαση.
Sinheresy Setlist
Star Dome
Domino
My Only Faith
Paint The World
Ocean Of Deception
Believe
Μετά από λίγα λεπτά αναμονής για το soundcheck, κάπου στα δέκα λεπτά μετά τις εννέα, οι Cellar Darling εμφανίζονται επί σκηνής, κάνοντας μια πολύ δυναμική έναρξη με το “Black Moon”. Όπως αναμενόταν, η συναυλία τους περιελάμβανε κομμάτια από το ντεμπούτο τους με τίτλο “This Is The Sound”, που κυκλοφόρησε τέλη του περασμένου Ιουνίου.
Παρόλο που είχαν συγκεντρώσει περισσότερο κοινό κατά την εμφάνιση τους, μόνο το κοινό μπροστά στη σκηνή φάνηκε να απολαμβάνει πραγματικά το συγκρότημα, με το κοινό προς τα πίσω να είναι πιο ουδέτερο.
Η τραγουδίστρια Anna Murphy, καθώς και οι υπόλοιποι μουσικοί του συγκροτήματος, απέδωσαν άρτια, πιστεύω, τα κομμάτια τους. Βέβαια, παρόλο τον επαγγελματισμό τους και την αρκετά επιδέξια εκτέλεση των κομματιών, ίσως σε αρκετά σημεία να «παρα-ήταν» επαγγελματίες.
Κατορθώνοντας να ισορροπεί αξιοθαύμαστα τα φωνητικά, το hurdy-gurdy, το φλάουτο, ακόμη και drums, η Murphy υπήρξε μια αιθέρια και εξαιρετικά συμπαθής παρουσία επί σκηνής. Κατ’ εμέ, μόνο εκείνη είχε μια καλή επικοινωνία με το κοινό. Εξομολογήθηκε, μάλιστα, το θαυμασμό της για την Ελλάδα, τον πολιτισμό και τη φιλοσοφία των αρχαίων προγόνων μας. Αυτός είναι άλλωστε – όπως μας ανέφερε – και ο λόγος που ενσωμάτωσε στο κομμάτι “The Hermit” την Ελληνικής προελεύσεως φράση hoi polloi (= οι πολλοί), την οποία μας προέτρεψε να τραγουδήσουμε μαζί της σε κανονικά Ελληνικά, αντί της Ερασμιακής προφοράς.
Οι Cellar Darling έκλεισαν την αξιόλογη πρώτη εμφάνιση τους στην Ελλάδα με το “Fire, Wind & Earth” και αποχώρησαν από τη σκηνή εν μέσω χειροκροτημάτων.
Cellar Darling Setlist
Black Moon
Hullaballoo
The Hermit
Avalanche
Six Days
Starcrusher
Redemption
Challenge
Fire, Wind & Earth
Λίγο μετά τις 22:30, κι αφού ήδη ακούγαμε μόνο τη μουσική κάποιων κομματιών τους, τα φώτα χαμηλώνουν. Πάνω από τα drums προβάλλει η μορφή του Ryan Blake Folden, ενώ επί σκηνής δεν αργούν να βρεθούν οι Cavallotti και Zelati. Υπό τους ρυθμούς του εναρκτήριου “Ultima Ratio”, o Ferro και η Scabbia συμπλήρωσαν το συγκρότημα και έτσι ξεκίνησε μια πολύ δυναμική εμφάνιση για τους Lacuna Coil. Το setlist τους περιλάμβανε κομμάτια σχεδόν απ’ όλους τους δίσκους της καριέρας τους, εστιάζοντας σαφώς στον πιο πρόσφατο, το “Delirium” (2016).
Οφείλω να ομολογήσω πως περίμενα χρόνια την ευκαιρία να παρακολουθήσω συναυλία τους, και ίσως αυτή να ήταν η καταλληλότερη συγκυρία. Οι Lacuna Coil παρέμειναν πιστοί, εμφανισιακά, στην ιδέα του ντελίριου, έχοντας το αρμόζον παρουσιαστικό – κοστούμια, βάψιμο – και μια ικανοποιητική δόση θεατρικότητας.
Ο Ferro ήταν αρκετά εσωτερικός μεν, αποδίδοντας πολύ καλά φωνητικά και στα κανονικά και στα growls, αλλά και πολύ δυναμικός, ξεσηκώνοντας το κοινό καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας. Βέβαια, έχω την εντύπωση πως σε κάποιο κομμάτι – θαρρώ πως ήταν το “Ghost In The Mist” – έχασε ελαφρώς το ρυθμό, γεγονός που ήταν το μοναδικό μελανό του σημείο.
Η Scabbia υπήρξε αεικίνητη και πολύ επικοινωνιακή, κάνοντας μικρές, έξυπνες και εύστοχες εισαγωγές μεταξύ των διαφόρων κομματιών της συναυλίας. Φωνητικά, ανταποκρίθηκε υπέρ του δέοντος στις προσδοκίες μου, μη διστάζοντας να αποκλίνει ελαφρώς από τις ηχογραφήσεις τους. Το αποτέλεσμα, όμως, ήταν εξίσου απολαυστικό.
Όσον αφορά στο υπόλοιπο συγκρότημα, παρείχαν το κατάλληλο υπόβαθρο τεχνικά, έχοντας μια πολύ καλή επαφή με τους θεατές και ενισχύοντας παράλληλα την χημεία μεταξύ των τραγουδιστών και του κοινού.
Ένα από τα highlight της βραδιάς ήταν όταν η Scabbia ζήτησε από το κοινό να τραγουδήσει κι εκείνο το “Enjoy The Silence”, οπότε και βρέθηκε κυριολεκτικά δίπλα στο κοινό, προτρέποντας μας να τραγουδήσουμε όσο πιο δυνατά μπορούσαμε μαζί της. Επιπλέον, δεν έλειψαν τα εφέ στην έναρξη του encore να ξεκινά με το “Naughty Christmas” και τα αρμόζοντα στοιχεία.
Γενικώς, το συγκρότημα φάνηκε πως απόλαυσε την επικοινωνία με το κοινό, καθώς όσοι στέκονταν μπροστά στη σκηνή ήταν αρκετά ενθουσιώδεις και συμμετείχαν ανελλιπώς. Κατά την αναφορά τους, δε, στην εικοσαετή επέτειο που πρόκειται να γιορτάσει το συγκρότημα, η Scabbia άφησε έναν υπαινιγμό πως ίσως μας επισκεφθούν ξανά σύντομα.
Lacuna Coil Setlist
Ultima Ratio
Spellbound
Die & Rise
Kill The Light
Swamped
Blood, Tears, Dust
Ghost In The Mist
Victims
My Demons
Trip The Darkness
Downfall
Enjoy The Silence
Our Truth
Delirium
Zombies
Nothing Stands In Our Way
Heaven’s A Lie
The House Of Shame
Για το Rock Overdose,
Στεργιος Γκουτσίδης
Φωτογραφίες: Γιάννης Αντωνίου
Comments
