Πρώτη μέρα για το φετινό Los Almiros Festival το οποίο διεξάγεται για έβδομη χρονιά στο Δάσος Κουρί στον Αλμυρό Βόλου κ ήδη είναι η συνήθεια που έγινε λατρεία. Χρόνο με το χρόνο τυγχάνει μεγαλύτερης απήχησης και ευρύτερης αναγνώρισης, καθώς κοινό απ'όλη την Ελλάδα καταφθάνει στον Αλμυρό Βόλου,όπου υπάρχει δωρεάν κατασκηνωτικός χώρος σε ένα πανέμορφο φυσικό τοπίο και φυσικά δωρεάν είσοδος! Το σημαντικότερο; Μα τι άλλο; η μουσική! Η σκηνή κατακλύζεται κάθε χρόνο από πολλούς αξιόλογους εγχώριους, αλλά κ ξένους καλλιτέχνες που κινούνται κυρίως στο φάσμα του rock,stoner rock και μέταλ ήχου,ενώ δε λείπουν προσμίξεις εκπροσώπων της χιπ χοπ ελληνικής σκηνής. Ας μιλήσουμε λοιπόν για την πρώτη μέρα του φεστιβάλ, η οποία ξεκίνησε δυναμικά και με περισσότερο κόσμο από κάθε άλλη χρονιά!
Υπό το φως του σούρουπου ακόμη, ανέβηκαν πρώτοι στη σκηνή οι Stray Alley. Μια φρέσκια ντόπια μπάντα με δεμένο ήχο,η οποία άνοιξε δυναμικά το φεστιβάλ σε ήχους punk rock και μας προετοίμασαν θερμά για τη συνέχεια. Ενώ ήδη είχε σκοτεινιάσει, εμφανίστηκαν επί σκηνής οι Θεσσαλονικεις Downtown Association, οι οποίοι ξεσήκωσαν το κοινό με τους rock 'n' roll και hard rock ήχους τους,όπως και με τη δυναμική τους. Προσωπικά, ήταν η πρώτη φορά που τους είδα live και η ενέργειά τους με ενθουσίασε. Η τρίτη εμφάνιση κινήθηκε σε τελείως διαφορετικούς ρυθμούς, αυτούς της xip xop κ rap μουσικής,καθώς ανέβηκε στη σκηνή το δίδυμο των Κανών Θύτης, μέλη του RNS group . Ο κόσμος ανταποκρίθηκε εξαιρετικά στα τραγούδια τους κ έδειχνε να το απολαμβάνει πραγματικά,να τραγουδά μαζί τους ρίμες κ να φωνάζουν ρυθμικά το όνομα του group τους.
Τέταρτη εμφάνιση για την πρώτη μέρα του φεστιβάλ ήταν οι Stoned Jesus. Αλλάξαμε mood και μπήκαμε σε stoner rock-doom ατμόσφαιρα. Οι Ουκρανοί ήταν ιδιαίτερα ευδιάθετοι κ πραγματικά δεν ήθελαν να κατέβουν απ' τη σκηνή, καθώς ο τραγουδιστής προσπαθούσε να μιλήσει ελληνικά κ κάνοντας χαβαλέ με το κοινό έφτασε στο αποκορύφωμα της εμφάνισης τους να τραγουδήσει Μαζωνάκη (ναι,καλά διαβάσατε!) με τη συνοδεία φυσικά ολόκληρης της μπάντας κ το πλήθος να ξεσπά σε γέλια κ να αναρωτιόμαστε μεταξύ μας αν όντως ακούμε όλοι το ίδιο!
Η συνέχεια έπεται καταιγιστική! Ένα όνομα,μια ιστορία! Panx Romana! Δε χρειάζεται να περιγράψω τι και πως,νομίζω πως όλοι όσοι μεγαλώσαμε με punk και rock ακούσματα, δεν μπορεί να μην δίνουμε τεράστιο credit στους Panx Romana για τα πρώιμα εφηβικά μουσικά ταξίδια που μας χάρισαν κ μας χαρίζουν ακόμη κ σήμερα με την ίδια ένταση, ενέργεια κ δυναμική. Η ιδεολογία τους εξάλλου παραμένει ανέπαφη κ αξιέπαινη στο πέρασμα των χρόνων και παρεισφρύει στα τραγούδια τους, δημιουργώντας μια αντιφασιστική, αντιεθνικιστική κ κατά των εξαρτήσεων -κ όχι μόνο- μουσική θεματολογία. Από το πρώτο δευτερόλεπτο που πάτησαν στη σκηνή, το πλήθος ζητωκραύγαζε όλο ενθουσιασμό κ ακόμη κ εκείνοι που ήταν καθισμένοι ή στις σκηνές, σηκώθηκαν όρθιοι κ τραγουδούσαν όλους τους στίχους μαζί με το συγκρότημα. Πριν από κάθε τραγούδι, ο Νίνος προλογούσε τη συνέχεια, περνώντας με το λέγειν του τις ανησυχίες τους ως μπάντα, που αποκρυστάλλωσαν στιχουργικά και μουσικά τις δημιουργίες τους τόσα χρόνια με μηνύματα αντιμιλιταριστικά, αντιεθνικιστικά, υπέρ της προστασίας της φύσης,κατά των εξαρτήσεων, αλλά και με αναφορά στα σύγχρονα γεγονότα των Σκουριών Θεσσαλονίκης και των πιο πρόσφατων ακόμα ,εκείνων της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι Αττικής. Παρότι ,ο ίδιος τόνισε ότι ήταν βραχνιασμένοι,η απόδοση τους ήταν καταπληκτική! Ο κόσμος ήταν ένα με το συγκρότημα κ εκστασιασμένος, τραγουδούσε όλα τα τραγούδια. Μια μοναδική εμπειρία, που κανένας δεν ήθελε να τελειώσει!
Αφότου "σήμανε ο συναγερμός" της λήξης της εμφάνισης τους, εμφανίστηκαν- last but not least -οι The Last Drive. Ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα της ελληνικής ροκ σκηνής με μεγάλη ιστορία και συναυλιακά χιλιόμετρα επί ελληνικού κ ξένου εδάφους. Μάγεψαν με τους garage punk, rockabilly και ατμοσφαιρικούς ήχους των τραγουδιών τους κ αποτέλεσαν το καλύτερο κλείσιμο για τη βραδιά. Σημειωτέον ότι η προσέλευση του κόσμου φέτος ήταν ακόμη μεγαλύτερη από προηγούμενες χρονιές κ μάλιστα από την αρχή του φεστιβάλ. Μακάρι να στηρίζουμε όλοι μας πάντα τέτοιες συναυλιακές κινήσεις, ώστε να πληθαίνουν κάθε χρόνο.
Για το Rock Overdose,
Ρήγα Φιλομένη
Comments
