Νομίζω ότι δεν υπάρχει άνθρωπος εκεί έξω που δεν έχει ακούσει την αγγελική φωνή της Maggie Reilly είτε το γνωρίζει είτε όχι. Μέσα από τα τραγούδια του ιδιοφυούς Mike Oldfield ή από τα δικά της hits. Και στις δύο περιπτώσεις μιλάμε για τραγούδια που παίζουν ακόμα παντού και ας έχουν περάσει δεκαετίες από τότε που ηχογραφήθηκαν. Γι’ αυτό δεν θα έπρεπε να μου κάνει ιδιαίτερη έκπληξη το sold out στο Μύλο το βράδυ της Παρασκευής, το οποίο γέμισε από κόσμο κυρίως μέσων ηλικιών, πράγμα απολύτως λογικό. Μάλιστα ένας φίλος έκανε και την παρατήρηση ότι ίσως ήμουν από τους μικρότερους εκεί μέσα (φτάσαμε στα 34...)
Η συναυλία ξεκίνησε στις 22:20, μόλις 5 λεπτά μετά την προγραμματισμένη έναρξη και στη σκηνή του Μύλου εμφανίστηκε η γλυκιά Σκωτσέζα με το συγκρότημα της.
Από την πρώτη νότα και τον πρώτο στίχο που ακούσαμε ήταν ξεκάθαρο ότι θα περνούσαμε ένα πολύ όμορφο βράδυ. Μαγική, βελούδινη φωνή λες και δεν έχει περάσει μέρα από τότε που ηχογραφήθηκαν τα κομμάτια. Έναρξη με “Foreign Affair” από τις εποχές με τον Oldfield και συνέχεια με το δικά της “Gaia” και “Always You”. Αν και στην αρχή ίσως ήταν κάπως αγχωμένη, όσο περνούσε η ώρα, και όσο περισσότερο συμμετείχε ο κόσμος, τόσο πιο πολύ χαλάρωνε και τόσο πιο πολύ την απολαμβάναμε. Στη συνέχεια ακούσαμε ένα κομμάτι από το νέο της δίσκο – και μάλιστα ήταν η πρώτη φορά που παίζεται σε κάποια συναυλία, με τίτλο “Every Little Thing”. Ωραίο κομμάτι και στο ύφος που έχουμε συνηθίσει. Επιστροφή στα κλασσικά κομμάτια και το “Don’t Wanna Lose” ενώ αμέσως μετά ακούσαμε μία διασκευή στο κομμάτι του Δανού Poul Halberg “Do You Really Wanna Leave Me This Way”. Στο “Family Man” που ακολούθησε προφανώς και η συμμετοχή το κόσμου ήταν πολύ μεγάλη – όπως και σε όλα τα hit που ακούσαμε.
Κάπου εδώ θα ήθελα να τονίσω ότι το συγκρότημα που συνοδεύει τη Reilly έκανε τόσο καλή δουλειά αποδίδοντας όλα αυτά τα κομμάτια και συμπλήρωνε άψογα την πανέμορφη φωνή της.
Ακόμα ένα κομμάτι από το νέο της δίσκο για να ακολουθήσει μία ακουστική εκτέλεση του “Wait” όπου τα κινητά “πήραν φωτιά” βιντεοσκοπόντας την Maggie και τον κιθαρίστα καθώς το υπόλοιπο συγκρότημα είχε κατέβει από την σκηνή. Και μετά το σοκ. Φεύγει και ο κιθαρίστας και η Reilly μένει μόνη της σκηνή χαρίζοντας μας μία ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ερμηνεία του “I Think It’s Gonna Rain Today” του Randy Newman που μεταξύ άλλων το έχουν διασκευάσει οι Eric Burdon, Nina Simone, Joe Cocker, UB40 και και και... Πρώτη φορά σε συναυλία δεν άκουγες το παραμικρό από το κοινό. Απόλυτη ησυχία. Όλοι μα όλοι κοίταζαν και άκουγαν μαγεμένοι την Σκωτσέζα τραγουδίστρια. Πολύ δύσκολο εγχείρημα αλλά στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Διασκευών συνέχεια με το “Sitting On The Dock Of The Bay” του Otis Redding για να περάσουμε αμέσως μετά στο κομμάτι της συναυλίας που περιμέναμε όλοι και που θα ακούγαμε όλα τα αγαπημένα hits. “Tears In The Rain”, “To France” (προσωπικά αγαπημένο), “Stars In The Night”, “Everytime We Touch” και φυσικά το “Moonlight Shadow” με το οποίο μας καληνύχτισε προσωρινά τουλάχιστον μέχρι να βγει για το καθιερωμένο encore.
Συνήθως το “Drift Away” του Mentor Williams, (διασκευασμένο από το μισό πλανήτη) χρησιμοποιείται για κλείσιμο συναυλιών αλλά εμείς το ακούσαμε για άνοιγμα του encore πράγμα που δεν μας πείραξε καθόλου. Το ρόλο του κλεισίματος είχε το “Midnight Sun”. Ένα κλείσιμο που ήρθε μιάμιση ώρα μετά και που βρήκε πιστεύω όλο τον κόσμο χαρούμενο και εμένα προσωπικά τυχερό που βρέθηκα σε μία τέτοια βραδιά.
Maggie ελπίζω να σε ξαναδούμε...
Για το Rockoverdose.gr
Απόστολος Πανταζόγλου
Comments
