Καταπληκτικό κλείσιμο εβδομάδας υπεράνω των προσδοκιών! Μόνο έτσι μπορεί να περιγραφεί αυτό που ζήσαμε εμείς οι περίπου 100 ήρωες που βρεθήκαμε στο Κύτταρο για την πρώτη και τελευταία -όπως τονιζόταν- εμφάνιση των πάλαι ποτέ εκπροσώπων της ακραίας σκηνής του Strängnäs, τους κορυφαίους Merciless, οι οποίοι στο διάστημα 1990-2002 βγάλανε τέσσερα εκπληκτικά άλμπουμ με υπερβολική δόση ταχύτητας και νεύρων, τα οποία φυσικά και υμνήθηκαν όπως έπρεπε από τους οπαδούς της υπόγειας μεταλλικής σκηνής. Δυστυχώς και παρά τον αντίκτυπο του βιασμού των αυτιών όποιου είχε ακούσει το ύψιστο ντεμπούτο τους ''The Awakening'', δεν κατάφεραν ποτέ να βρεθούν στο προσκήνιο και να απολαύσουν την επιτυχία άλλων αντίστοιχα ακραίων Σουηδικών συγκροτημάτων, ενώ πολλοί οπαδοί δεν ξέρανε και που να τους κατατάξουν, αν ήταν δηλαδή μία υπεργρήγορη thrash μπάντα, ή αν ήταν πιό νεκρομεταλλικής προσέγγισης, τα στοιχεία κι από τα δύο ήταν έντονα πάντοτε, αλλά οι ίδιοι στα μπλουζάκια που κυκλοφορούσαν φρόντιζαν να τονίζουν το Swedish thrash metal elite, βάζοντας μία και καλή τα πράγματα στη θέση τους. Το σοκ από Godflesh/Unsane/Ghold/Omega Monolith/Pharaoh Overlord την προηγούμενη μέρα ακόμα νωπό, αλλά εδώ μιλάμε για άλλη φάση σε κάθε περίπτωση.
Το να πώ ότι η βραδιά θα ήταν υπέροχη επειδή θα παίζανε οι ΠΑΙΧΤΑΡΑΔΕΣ Amken θα ήταν περιττό, αλλά έστω τώρα που μιλάμε, δώστε προσοχή σ'αυτό το συγκρότημα που είναι στο ξεκίνημα του σχετικά και θερίζει επί σκηνής. 40' ΑΤΕΛΕΙΩΤΟΥ χτυπήματος επί σκηνής, με ριφφάρες που δοξάζουν όλο το thrash και με προσθήκη τον Κώστα από τους Nuclear Terror στο μπάσο, εξαπολύουν τις κομματάρες τους τη μία μετά την άλλη. ''Shattered Sanity'', ''Theatre Of The Absurd'', ''Adrenaline Shot'', ''Addicted To Green'', ''Zombie Pets'', ''D.A.P.'', ''Nightmares'', ''Soul's Crypt'' και ''Obedient Dogs'' συνέθεσαν τον τσελεμεντέ του κοπανήματος, με τον κόσμο να τους χειροκροτάει δικαίως και το συγκρότημα να πραγματοποιεί αρχηγική εμφάνιση (το λιγότερο). Άξιοι πρεσβευτές της Ελληνικής σκηνής και ειδικά του είδους, πρόκειται να βγούν σε περιοδεία με Gorgoroth/Gehenna αν είδα σωστά. Εύχομαι δημόσια στα παιδιά να τα διαλύσουν όλα και να μην έχουν πολλά πάρε-δώσε με τους παράξενους ούτως ή άλλως Νορβηγούς (τα ίδια είχα πεί και στους Suicidal Angels για τους Satyricon και δυστυχώς δικαιώθηκα) και απλά να αρπάξουν την ευκαιρία, να τους δεί όσο περισσότερος κόσμος μπορεί και να γίνουν οι νέοι μεγάλοι εκπρόσωποι του είδους στη χώρα μας μετά τους προαναφερθέντες. Με τέτοιες εμφανίσεις και την δισκάρα ''Theatre Of The Absurd'' στην πλάτη τους, είναι το μόνο βέβαιο.
Και φτάσαμε στην ιστορική στιγμή να παίξουν οι αρχι-τσιτάκηδες Merciless στην Ελλάδα... ΟΚ είσαι οπαδός σκέφτεσαι, θα πας να τιμήσεις μπάντα που μεγάλωσες μαζί της, αλλά πόσο καλά και γρήγορα να παίξουν; Σας πληροφορώ ότι με πλήρη δόση αντικειμενικότητας και χωρίς να εμπλέκεται το οπαδιλίκι, ΤΑ ΓΑΜΗΣΑΝΕ ΟΛΑ! Τέτοιο ΠΟΥΤΑΝΑ ΟΛΑ σκηνικό, απόδοση, ΛΥΣΣΑ ΚΑΚΙΑ, ίσως και να μην έχω ξαναδεί στη ζωή μου. Δε θα κρύψω ότι ακόμα και παλιοσειρές και άκρως έμπειροι από συναυλίες, με μεγάλο παλμαρέ συγκροτημάτων παρακαταθήκη, τους κοιτούσανε αποσβολωμένοι. Ξεκινάνε με το ομότιτλο κομμάτι του 2ου άλμπουμ ''The Treasures Within'', και μέχρι να καταλάβουμε τι μας έχει χτυπήσει, παίζουν το ομότιτλο έπος από τον ογκόλιθο ''The Awakening'', με τον φοβερό ήχο σύμμαχο τους και ειδικά τον τραγουδιστή Rogga και τον ντράμερ Stipen να είναι εκτός ελέγχου, ο μεν βγάζοντας ασάλιωτα τις φοβερές του κραυγές όπως στους δίσκους, παρά την μπακίτσα του και τα εμφανή σημάδια του χρόνου πάνω του, ενώ ο δε διέλυσε το σετ του και έπαιζε ΤΟΣΟ γρήγορα που το έκανε να φαντάζει υπερβολικά εύκολο σε σημείο δουλέματος. Ο Peter Stjärnvind που τον είδαμε και με τους Entombed ως ντράμερ στη χώρα μας παλιότερα δίνει πόνο με ριφφάρες κι από κοντά κι ο έταιρος συνάδελφος του στο ''έγκλημα'' Erik Wallin, ενώ μαζί ήταν και ο μπασίστας των Enforcer, Joseph Tholl!
Συνεχίζουν ακάθεκτοι με το ''Cleansed By Fire'' από το άλμπουμ που φέρει απλά το όνομα τους (και μπράβο που παίξανε από όλα τα άλμπουμ), καπάκι το ''Land I Used To Walk'', και κάπου εκεί αρχίζει και χάνεται η μπάλα διαδοχικά με τα ''Realm Of The Dark'' (έπος ξύλου), ''Feebleminded'', ''Unearthly Salvation'' (μόνο καύλες), ''Branded By Sunlight'', ''Dying World'', ''Perish'', ''Unbound'' (κλάμα, όλη μου η εφηβεία πέρασε μπροστά από τα μάτια μου), και το ''Souls Of The Dead'' να είναι το τελευταίο κομμάτι, ή έτσι φάνηκε καθώς μετά από λίγο επιστρέφουν για να παίξουν το ''Nuclear Attack'' και φυσικά αυτό που όλος ο κόσμος περίμενε, την Βίβλο της ακρότητας που ονομάζεται ''Pure Hate'' και που έβαλε φωτιά στο Κύτταρο. Υπεράνω κριτικής εμφάνιση, όπου η ρήση ''τα κουρέλια τραγουδούν ακόμα'' βρίσκει την πλήρη έννοια της σ'αυτούς τους πέντε υπέροχους τύπους που απλά επανασυνδέθηκαν για κάποιες λιγοστές εμφανίσεις και που ήμασταν τελείως κωλόφαρδοι να τους δούμε. Δεν αρνήθηκαν στη συνέχεια να βγούν φωτογραφίες με τον κόσμο και να υπογράψουν διάφορα, εμφανώς χαρούμενοι με τον κόσμο. Κόσμος που ανέβηκε πολύ στην εκτίμηση μου που έδωσε το παρών, όποιος βρέθηκε στο Κύτταρο, τον έχω στην καρδιά μου διότι έδειξε ότι ξέρει να σέβεται αξίες. Κατά τ'άλλα, τα ίδια και τα ίδια θα βλέπουμε μία ζωή με τα μυαλά που υπάρχουν! ΑΨΟΓΗ διοργάνωση για άλλη μία φορά, όσο και να προσπαθήσουν αρκετοί, θα υπάρχουν πάντα άτομα που σέβονται τον οπαδό και που είναι κι εκείνοι πρώτα οπαδοί και μετά διοργανωτές! Πάμε γι'άλλα!
Για το Rock Overdose,
Δημήτρης Αλόρας (κείμενο)
Μίνως Ντοκόπουλος (φωτογραφίες)
Comments
