Παρασκευή βράδυ στο Temple, το οποίο πρώτη φορά επισκέφθηκα, οι The Bonnie Nettles και οι The Myrrors θα μας κρατούσαν καλή συντροφιά. Ευτυχώς ο καιρός μας έκανε το χατίρι και δεν ταλαιπωρηθήκαμε μέχρι να πάμε στο χώρο της συναυλίας για να υποδεχθούμε τη μπάντα από το Τούκσον της Αριζόνα, που πραγματοποιεί μια ελληνική περιοδεία.
Με το “Solar Collector” να επανακυκλοφορεί σε μαύρο βινύλιο και το περσινό “Hasta La Victoria” στις αποσκευές τους, οι The Myrrors ξεκίνησαν το πρόγραμμά τους στις 22:35 με το “Hasta La Victoria”. Η εισαγωγή ήταν αρκετά spacey, με φλάουτο και μπάσο, αλλά και κιθάρα με δοξάρι. Το κομμάτι στη συνέχεια ανέβασε ταχύτητες, με το κοινό να συμμετέχει παρότι ήταν μονότονο αλλά συναρπαστικό. Τρίτο παρουσιάστηκε το “Formaciones Rojas”, με τη χαρακτηριστική αργή εισαγωγή του, ενώ φόρτσαρε στη συνέχεια με τη συμμετοχή του φλάουτου και μπάσου (ξανά με δοξάρι).
Ακολούθησε το “The Forward Path: Emergence / Distant Traveller / Permanent Revolution”, με το βιολί πάντα σε πρωταγωνιστικό ρόλο, ενώ στη μέση του “Surem Dervish”, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα της συναυλίας, ο Grant Beyschau έπαιξε κλαρίνο. Στο encore παρουσιάστηκαν 2 κομμάτια, το δεύτερο εξ αυτών, με τίτλο “Warpainting” ήταν το καλύτερο της συναυλίας και το λιγότερο μονότονο. Στο δε πρώτο, “Liberty Is In The Streets”, o κιθαρίστας Nik Rayne έκανε αισθητή την παρουσία του για πρώτη φορά με ένα ωραίο κιθαριστικό σχήμα. Σε γενικές γραμμές, στη μουσική των The Myrrors, πρωταγωνιστικό ρόλο έχει το βιολί με κύρια χαρακτηριστικά τους την μεγάλη διάρκεια των κομματιών τους και το αρκετά μονότονο ύφος τους.
Setlist:
1. Hasta La Victoria
2. The Blood That Runs The Border
3. Formaciones Rojas
4. The Forward Path
5. Juanito Laguna Duerme Con Los Grillos
6. Surem Dervish
7. Night Flower Codex
8. Between The Eyes (διασκευή Amon Düül II)
9. Semillas Sembradas
10. Liberty Is In The Streets
11. Warpainting
Τη συναυλία άνοιξαν οι The Bonnie Nettles στις 21.10 και για τα επόμενα 55 λεπτά μας παρουσίασαν 9 κομμάτια ψυχεδελικού ροκ. Ιδρυμένοι το 2016, άρχισαν το πρόγραμμά τους μπροστά σε 70 περίπου άτομα και μέχρι το τέλος το μαγαζί είχε γεμίσει. Κορυφαία τους στιγμή ήταν αναμφίβολα το “When She's Blue”, με το οποίο και έκλεισαν την εμφάνισή τους. Ο ήχος και στα 2 γκρουπ ήταν καλός, ενώ το μαγαζί ήταν αρκετά μικρό στο ισόγειο, είχε όμως το πλεονέκτημα του επιπλέον παταριού.
Για το Rock Overdose ,
Μιχάλης Τσολάκος
Φωτογραφίες: Καταστρόφος Αλέξανδρος
Comments
