Το ότι δεν είχα πάει στη συναυλία των NAZARETH όταν είχαν έρθει στην Ελλάδα πριν αρκετό καιρό, έκανε επιτακτική την ανάγκη να μη τους χάσω αυτή τη φορά. Ένα λάιβ που με άφησε αρκετά ικανοποιημένο αν εξαιρέσει κανείς κάποια μικροπροβλήματα που θα τα δούμε παρακάτω.
Λίγο πριν τις 9 οι πόρτες άνοιξαν αλλά ο κόσμος ήταν ανύπαρκτος, όπως και ο κλιματισμός στην αίθουσα. Η ζέστη και η υγρασία αποπνικτική και μια κρύα μπύρα και νεράκι ήταν αυτό που χρειαζόμουν άμεσα εκείνη τη στιγμή. Αφού δροσίστηκα, έστω προσωρινά, η ώρα περνούσε αλλά ούτε κόσμος ερχότανε ούτε κλιματισμός υπήρχε (…ή αν υπήρχε, υπολειτουργούσε…). Στις εννιάμισι ακριβώς ανέβηκαν στη σκηνή οι πολύ καλοί Έλληνες ρόκερς, THE SKELTERS (Angel Charavitsidis (Vocals, Guitars, Piano, Harmonica), Daniel Charavitsidis (Drums, Percussion, Backing Vocals, Piano), Stavros Amanatidis (Guitars, Backing Vocals, Bass), Teo Nikolaou (Bass). Oι οποίοι μπροστά σε ελάχιστο κόσμο, ούτε πενήντα άτομα (ένα πολύ κακό και αρνητικό γεγονός που έχω επανειλημμένα σχολιάσει και καυτηριάσει σε πολλές προηγούμενες ανταποκρίσεις μου) έκαναν το καλύτερο δυνατό, και για ένα σαραντάλεπτο περίπου, προσπάθησαν να μας ξυπνήσουν και να μας ξεσηκώσουν με την πολύ καλή παλιομοδίτικη κλασσική και μελωδική ροκ μουσική που έπαιξαν, όλα δικά τους τραγούδια, εκτός από ένα, με πολύ καλό ήχο και πολύ καλή διάθεση και ενέργεια. Ένα πολύ καλό και έμπειρο συγκρότημα που υπάρχει από το 1995, με πάνω από 1500 λάιβ στο ενεργητικό του, με 2 δικές του κυκλοφορίες, αψεγάδιαστο σε όλα, με αγγλικό στίχο και πολύ μέλλον μπροστά του. Τους εύχομαι καλή επιτυχία στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό που σίγουρα με την εμπειρία και την ποιότητα που έχουν, μπορούν να τα καταφέρουν.
THE SKELTERS -Setlist
Win this fight
Another chance
Stay with me tonight
You showed me
Come together (The BEATLES version)
A dream
Living like I’m dying
Let’s go party
Η ώρα ήταν 9:45 περίπου όταν οι πολύ καλοί THE SKELTERS κατέβηκαν από τη σκηνή. Ο κόσμος που είχε αρχίσει να μαζεύεται περίμενε υπομονετικά να γίνουν οι απαραίτητες αλλαγές στη σκηνή, και μετά από 50 λεπτά, στις 10:35 ανέβηκαν στη σκηνή οι NAZARETH (Pete Agnew - Bass, Carl Sentance - Vocals, Jimmy Murrison - Guitar, Lee Agnew – Drums) . Ο κόσμος ήταν πια αρκετός, για άλλη μια φορά αποδείχτηκε ότι έρχονται μόνο για τους headliners και όχι για το/τα support groups, υπέφερε από την αποπνικτική ατμόσφαιρα, τον ελλιπέστατο εξαερισμό που σε αντίθεση με άλλους συναυλιακούς χώρους, εδώ σχεδόν απουσίαζε. Για την υπερβολική ζέστη μίλησε και ο τραγουδιστής των NAZARETH αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της συναυλίας.
Το συγκρότημα από τη Σκωτία κουβαλά μια τεράστια ιστορία στη ροκ-χαρντ ροκ μουσική, από το 1968 ως σήμερα που υπάρχει και δισκογραφεί και παρά τις πολλές αλλαγές των μελών του, είναι ακμαίο, πολύ δυνατό, με πολύ ενέργεια και πάθος επάνω στη σκηνή. Ο αγέραστος μπασίστας PETE AGNEW και ο γιος του LEE AGNEW στα ντραμς συνέθεταν ένα rhythm section – φωτιά, πάρα πολύ δυνατό, καλοκουρδισμένο και εκρηκτικό. Πάρα πολύ καλοί και οι 2, πατέρας και γιος και στα δεύτερα φωνητικά που έκαναν. Ο τραγουδιστής CARL SENTΑNCE, παρότι λίγο καιρό στο συγκρότημα, έδενε πάρα πολύ καλά με τους υπόλοιπους, τον αδικούσε όμως λίγο ο ήχος, γιατί ήταν πιο πίσω από την κιθάρα που ήταν πολύ μπροστά και που για μένα αυτό ήταν λάθος.
Δεν ξέρω αν ήταν επιλογή του συγκροτήματος να είναι τόσο πολύ μπροστά ηχητικά η κιθάρα ή του ηχολήπτη, αλλά όταν έχεις τόσα πολλά μελωδικά τραγούδια που έχουν υπέροχα φωνητικά, είναι άδικο πιστεύω αυτά να τα χεις τόσο πίσω σε σχέση με την κιθάρα. Για τον κιθαρίστα JIMMY MURRISON τι να πω…. Εεεεεε…..ήταν η βραδιά του αναμφίβολα. Είναι πλέον παλιός στο συγκρότημα, από το 1994 είναι μαζί, και αναμφίβολα ήταν ο αρχηγός του γκρουπ, ο άρχοντας της βραδιάς. Με πολύ καλό, βρώμικο, αλήτικο, τραχύ ροκ παίξιμο στην κιθάρα, με πολλά προσωπικά σόλο μας έπεισε όλους για το πόσο καλός και σημαντικός κιθαρίστας είναι. Η κιθάρα του ξερνούσε φωτιές και λάβα, αλλά ήταν συχνά ρυθμική, μελωδική, που χωρίς να το καταλαβαίνεις, σε συνέπαιρνε και κουνιόσουν στους συνεχώς εναλλασσόμενους ρυθμούς της.
Όταν μάλιστα, στις μπαλάντες τους συγκροτήματος, κατέβαζε ταχύτητες και ένταση και ακουγόταν καλύτερα καθαρότερα και δυνατότερα και τα φωνητικά του CARL SENTANCE, τότε το αποτέλεσμα ήταν μαγευτικό και μοναδικό. Άνετα ο JIMMY MURRISON μπορεί στο μέλλον να ηχογραφήσει προσωπικό instrumental cd, γιατί έχει πολύ καλές ιδέες τόσο στα ριφ, όσο και στα σόλο και έχει προσωπικό στυλ. Ανακάλυψα ακόμα έναν πολύ καλό ροκ κιθαρίστα που αγνοούσα. Έπαιξαν για μιάμιση ώρα τραγούδια από όλη τους τη δισκογραφία, όλες τους τις επιτυχίες και δεν άφησαν κανέναν ασυγκίνητο και αδιάφορο παρά την ανυπόφορη ζέστη και υγρασία.
NAZARETH- Setlist
Silver dollar forge
Misery
Raz
This flight
Dream on
Holiday
Messiah
Receiver
Where are you now?
Beggars day
Changing times
H.O.D.
Mercy
Love hurts
Morning dew
ENCORE:
Angel/Madness
Συμπερασματικά θα έλεγα ότι ήταν ένα πολύ καλό λάιβ αναμνήσεων και αναπολήσεων, με κοινό από 30 και πάνω, πολύ καλά, πειστικά, ποιοτικά, εκρηκτικά και καλοκουρδισμένα και τα 2 συγκροτήματα και πολύ καλή διοργάνωση χωρίς καθυστερήσεις, τηρήθηκε το πρόγραμμα. Δυστυχώς, merchandise δεν υπήρχε, και μαζί με τον υποτονικό εξαερισμό-κλιματισμό ήταν από τα ελάχιστα μικροπροβληματάκια. Ο ήχος πολύ καλός, καθαρός και κρυστάλλινος και στα 2 συγκροτήματα, αν εξαιρέσουμε το ότι τα φωνητικά θα έπρεπε να τα έχουν λίγο πιο δυνατά σε σχέση με την κιθάρα που κυριάρχησε στους NAZARETH…αλλά ίσως αυτό να άρεσε κιόλας….
Για το Rock Overdose,
Γιάννης North
Comments
