Liebknecht - “The Lone Wolf”
Οι Liebknecht κανονικά είναι το μουσικό δίδυμο των Daniel Myer & Rinaldo Biteτο από την Λειψία της Γερμανίας. Στο μισάωρο που είχε μόνος του αυτή τη φορά, ο Daniel Myer μας ζέστανε μια χαρά με τους dark Techno ήχους του, αναμειγμένους με τα Dancefloor στοιχεία, που κυμαίνονται μεταξύ των ορίων της Oldschool Electro και της Club κουλτούρας. Με φόντο το επίμαχο logo με τις φωτεινές back to back νεκροκεφαλές μας προσέφερε «χωρίς ανάσα» beats κυρίως από την νέα τους δουλειά Produkt. Μισάωρο διάλειμμα και επιστροφή στο πρόγραμμα για αυτό που προσμέναμε όλα αυτά τα χρόνια, τους θρυλικούς Nitzer Ebb!
Ο «Ναός» γεμάτος από νωρίς κυρίως από άτομα ηλικίας 35plus. Αναμενόμενο, δεδομένου της μεγάλης ιστορίας που διακατέχει την μπάντα. Το κοινό απαρτιζόταν κυρίως από Gothic/Industrial καθώς και dark wave αισθητικής άτομα. Γεγονός είναι ότι έβλεπες πρόσωπα που δεν πολύ πάνε σε live ή να το θέσω διαφορετικά: αυτοί που πάνε συχνά σε live δεν ήταν στο συγκεκριμένο. Παρ’ αυτά, ο χώρος γεμάτος, ένα καλό σημάδι στο ότι υπάρχει ακόμα αγοραστικό κοινό για τη συγκεκριμένη μουσική σκηνή του ΕΒΜ και γενικά αισιοδοξία για το μέλλον για το αν ξανάρθουν οι Nitzer Ebb, αφού από εμπορική άποψη το live ήταν επιτυχημένο. Πάμε στα μουσικά όμως τώρα.
Nitzer Ebb – “Οι Οργισμένοι Depeche Mode”
Η ώρα 22:30 και το κουαρτέτο από το Essex της Αγγλίας εμφανίστηκε μέσα στα σκοτάδια για να μας εξαπολύσει τους πρώτους beatάτους ρυθμούς τους με το “Blood Money” . Ο 53χρονος παρακαλώ τραγουδιστής Douglas McCarthy εξόρμησε με «φόρα» με το μαύρο sic κοστούμι και τα λεπτά γυαλιά ηλίου του, περιφερόμενος συνεχώς πάνω στη σκηνή και φτύνοντας τους στίχους. Ο βασικός συνθέτης της «ιδιόρρυθμής» αυτής μπάντας Bon Harris «έδινε πόνο» πίσω στη μέση της σκηνής με τα χορευτικά του και με τα ηλεκτρονικά drum sticks του. Εννοείται, το κέφι ήταν διάχυτο στον χώρο, όπου έβλεπες ένα μόνιμο χαμόγελο στα πρόσωπα του κόσμου την ώρα που έπαιζαν, άλλωστε εκπληρωνόταν ένα μεγάλο απωθημένο όλα αυτά τα χρόνια να βλέπεις live αυτούς τους ζωντανούς θρύλους!
Στο τέταρτο της ώρας, μας «πέταξαν-έτσι πάρε να έχεις!» τη «σουξεδάρα» “Hearts And Mind”.Εκεί ο κόσμος ζεστάθηκε για τα καλά. Ο τραγουδιστής πάρα πολύ καλός μυστηριώδης και αισθαντικός όπως απαιτεί το κομμάτι. Κατευθείαν σε εκείνο το σημείο κατέβηκε και ο Harris για να επιδοθεί σε τρελό χορό και για τα δεύτερα φωνητικά. Η ματιά και η κίνηση του Harris είχε αυτή την ωραία τρέλα που σε πόρωνε και σε συνέπαιρνε για χορό. “Getting closer”, όπως χαρακτηριστικά λέει και ο τίτλος του track, όπου εκεί έβλεπες έναν Harris να σε προτρέπει και να σε «προσκαλεί» για ακόμα περισσότερο χορευτική κίνηση.
Τρομερά beats ακούγαμε από τα ηχεία μέσα από ένα καταπληκτικό ήχο-λες και άκουγες τις audio version των τραγουδιών. Στην κυριολεξία μας παρουσίασαν ένα best of set list! Όλοι έπαιζαν και ακουγόντουσαν άψογα! Ειδικά τα φωνητικά ήταν απαράμιλλα ίδια με τις studio εκτελέσεις. Απλά τέλειοι! Τα sing along πιο συντονισμένα, οι ζητωκραυγές πιο δυνατές και ο χορός ατελείωτος από τον κόσμο από κάτω, που το περίμενε πως και πως αυτό το event!
Τα πρώτα «thank you» ακούστηκαν από την μπάντα στο πρώτο μισάωρο του σετ. Σειρά είχε το σκοτεινό ψυχεδελικό παρανοϊκό Depeche Mode κομματι “Lightning Man”. Θα τους παρομοίαζε κανείς ακούγοντας τους, ότι οι Nitzer Ebb μοιάζουν και εκπροσωπούν τη παρανοϊκή και την οργισμένη πλευρά των Depeche Mode.
Από τη μέση του σετ και έπειτα το ένα hit διαδέχονταν το άλλο non stop! Η Θεατρικότητα και η ερμηνεία του Mc Carthy φοβερή! Ειδικά, στο εκκωφαντικό beat του mega hit “Join In The Chant” υπήρξε ντελίριο από κάτω! Οι Nitzer Ebb μας έπαιζαν με περίσσια ενέργεια χορεύοντας ταυτόχρονα και οι δύο ιθύνοντες εγκέφαλοι μία μεγαλύτερη εκτέλεση του κομματιού με την ψυχή τους! Ένα πραγματικά power duo και μία highlight στιγμή!
Στην ώρα επάνω το κέφι είχε ανάψει για τα καλά! Οι Nitzer Ebb λες και τους κούρδισαν ξαφνικά «πήραν τα πάνω» τους δίνοντάς μας ένα ρεσιτάλ δύναμης με το κλείσιμο της τριλογίας των «σουξέ» με το “Down On Your Knees”. Eκεί ο Harris τα έδωσε όλα! Στα 65' του σετ είχαμε την τύχη να ακούσουμε άλλο ένα μεγάλο κομμάτι το “Let Your Body Learn” όπου έγινε χαμός! Για το τέλος μα επιφύλασσαν ως το «κερασάκι» μια πολύ ωραία έκπληξη, μια tripy dance εκδοχή του ιστορικού “Murderous”. Από εκεί και ύστερα ήταν αδύνατο να ξεφύγεις (δεν ήθελες κιόλας) από τη δύνη αυτού του δαιδαλώδους ηλεκτρονικού beat.
Encore
23:49 πια και ο κόσμος να φωνάζει με πάθος “Nitzer Ebb, Nitzer Ebb!!!” ζητώντας encore. Μικρό διάλλειμα και στις 23:50 ακριβώς ξεκίνησε το encore με το “Alarm” με τον Simon Granger στα φωνητικά. Αυτός τραγούδησε λίγο πιο «γκαριχτά» ένα electro post punk κομμάτι. Ακούστηκε ψιλό βαρετό, αν το συγκρίνεις με αυτά που προηγήθηκαν, που σε ταξίδευαν αλλού, μία άκυρη προσθήκη στο σετ θα έλεγε κανείς. Εντάξει 3 λεπτά κομμάτι ήταν μέχρι να επανέλθουν στην κανονική ροή του προγράμματος, απλά εξυπηρετούσε στο να πάρει κάποιες ανάσες ο τραγουδιστής. Το τελευταίο της βραδιάς “Godhead” ήταν πιο industrial. Τέλος αφού έγινε η απαραίτητη σύσταση της μπάντας μας καληνύχτισαν ευγενικά κάνοντας μας υπόκλιση και έφυγαν.
Απολαύσαμε την βραδιά της 18ης του Γενάρη, 90 λεπτά καταιγιστικού ηλεκτρονικού beat. Ο ήχος φοβερός, οι εκτελέσεις άψογες και μία σκηνική παρουσία για σεμινάριο! Οι Nitzer Ebb ήρθαν «μια και καλή» για ένα live που όντως θα αφήσει ιστορία! Παρόλο που σε ορισμένες δόσεις ένιωθες κάπως, ότι υπήρχε αυτό το «μούδιασμα» της πρώτης γνωριμίας , λόγω ότι τους βλέπαμε για πρώτη φορά δηλαδή, ήταν ένα πολύ δυνατό και επαγγελματικό live. Θεωρώ ότι την επόμενη φορά θα είναι ακόμα πιο «λυμένοι» και «ξεψαρωμένοι» και αυτοί αλλά και εμείς. Μέχρι τότε θα περιμένουμε με ανυπομονησία για να ξαναζήσουμε αυτή την ωραία εμπειρία!
Setlist
1. Blood Money
2. For Fun
3. Captivate
4. Hearts and Minds
5. Getting Closer
6. Lightning Man
7. Once You Say
8. Come Alive
9. Ascend
10. Shame
11. Join In The Chant
12. Control I’m Here
13. Down On Your Knees
14. Let Your Body Learn
15. Murderous
Encore
16. Alarm
17. Godhead
Για το Rock Overdose
Νίκος Μαθιόπουλος
Φωτογραφίες: Καταστρόφος Αλέξανδρος
Comments
