Όσο και εάν πρόκειται για την περιοδεία του Oz Noy για την προώθηση του πρόσφατου άλμπουμ του ‘Who gives a funk’, οι άλλοι δύο μουσικοί, ο Keith Carlock (Drums/TOTO, Steely Dan, Sting, κ.α.) και ο Jimmy Haslip (Yellowjackets κ.α.) είναι εξίσου ή και περισσότερο για κάποιους τα attractions της συναυλίας, ο πρώτος ψηφισμένος ως ο καλύτερος drummer στον κόσμο από το περιοδικό Modern Drummer και ο δεύτερος με πολύχρονη ιστορία, (Bass/17 Grammy nominations /2 νίκες) και δεδομένη αποδοχή δεκαετιών στον κόσμο των μουσικών. Πρώτη φορά για τον Carlock ενώ ο Jimmy Haslip έχει ξαναέρθει.
1ο Σετ
Από το πρώτο κομμάτι γίνονται οι ηχητικές συστάσεις που θα ακολουθήσουν και στη διάρκεια: η Stratocaster του Oz Noy σε δυνατή ένταση, τα τύμπανα άψογο ήχο και το μπάσο σε διακριτική ένταση – θα το προτιμούσα λίγο πιο ‘ψηλά’.
Πάντως στο δεύτερο κομμάτι του 1ου σετ το Bass solo ακούστηκε δυνατά και καθαρά και απέσπασε τις πρώτες δυνατές επευφημίες της βραδιάς. Μετά από τις διασκευές σε κομμάτια των Charles Mingus και Charlie Parker, προτελευταίο κομμάτι του 1ου σετ είναι το “Downside-Up”, το καλύτερο κομμάτι της βραδιάς: ένα χορταστικό Jazz-Rock 10λεπτο με τα καλύτερα στοιχεία της δουλειάς του Noy: Rock, Blues, Jazz και ‘Εxotic’, atonal στοιχεία σε καλή μοιρασιά. Παρομοίως και στο.. ..2ο Σετ
Bluesy/Funky με Jazz και Rock στοιχεία, ένα δεύτερο εκτενές Bass solo επιπέδου masterclass και το εκτενές drum solo στη διασκευή του “I feel good” του James Brown. Ο Carlock έχει στο παίξιμό του ότι χρειάζεται ένας ‘modern drummer’ αλλά και τις vintage ποιότητες που τον έχουν κάνει περιζήτο session-ίστα.
Έτσι, παρακολουθήσαμε κάτι που ανταποκρίθηκε ακριβώς στις προσδοκίες μου: δύο σπουδαίοι session-men να πλαισιώνουν έναν (σχετικά) νεότερο κιθαρίστα (που επίσης δουλεύει ως session-man για γνωστούς καλλιτέχνες όπως ο John Patitucci, o Vinnie Collaiuta κ.α).
Ο Οz Noy σίγουρα δεν είναι ο ‘παίχτης’ που θα σε αφήσει με ανοιχτό το στόμα, το παίξιμό του όπως και οι συνθέσεις του έχουν εδώ κι εκεί ενδιαφέρουσες στιγμές αλλά αν θέλει να ξεπεράσει τη μετριότητα χρειάζεται η περισσότερη τόλμη ή τις συνθέσεις που θα τον έκαναν να ξεχωρίσει. Έτσι κι αλλιώς: η session δουλειά και δικτύωσή του είναι για πολλούς άλλους κιθαρίστες αξιοζήλευτη.
Δύο πραγματικά ‘θεϊκοί’ κιθαρίστες που μου ήρθαν στο νου κατά τη διαρκεια της βραδιάς ήταν: α/ ο φίλος Joe Satriani (λόγω της ομοιότητας του styling στη φωτό της αφίσας!: ξυρισμένο κεφάλι/γυαλιά ηλίου) και β/ ο ανεκτίμητος πρωτομάστορας Allan Holdsworth, ένα απ’ τα ιερά τέρατα της κιθάρας και της μουσικής σύνθεσης, (που έχει και τη μουσική και την τεχνική και που –εν ολίγοις- δε θα με εξέπληττε αν αποκαλυπτόταν ότι είναι ..εξωγήϊνος).
Ευχάριστοι συνειρμοί, ευχάριστη μουσικά η βραδιά, μικρή προσέλευση κόσμου (ήταν η 1η βραδιά, Παρασκευή – φαντάζομαι το επόμενο βράδυ, στη 2η εμφάνιση θα ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα) world-class παιξίματα που θα έπρεπε να έχουν μεγαλύτερο κοινό, σε ένα χώρο που έχει αναλάβει σχεδόν ‘single-handedly’ να φέρνει τους σύγχρονους διεθνείς δεξιοτέχνες.
Νάσος Καββαθάς
Μετά το live πιάσαμε για λίγο την κουβέντα με τον Keith Carlock:
Ν.Κ.- Πριν από μια δεκαετία και κάτι είχα φέρει τους TOTO στην Ελλάδα..
K.C. – A, ναι? Με τον Simon Philips ε? (με τόνο μεγάλης κι ειλικρινούς εκτίμησης στη φωνή του για τον σπουδαίο αυτό drummer).
N.K.- Nαι. Η δική σου συνεργασία με τους ΤΟΤΟ πως πάει?
K.C.- Yπάρχει ένα διάλειμμα για τους ΤΟΤΟ τώρα αλλά ποτέ δεν ξέρεις οποιαδήποτε στιγμή στο μέλλον.
Ν.Κ.- Από τις πολλές συνεργασίες σου ποια/ποιες είναι από τις πιο αγαπημένες?
K.C.- Περισσότερο περιοδεύω με τους Steely Dan και αγαπώ πολύ αυτές τις μουσικές – βεβαίως και των ΤΟΤΟ αλλά στους Steely Dan είναι.. Νοιώθω «σπίτι μου».
Ν.Κ.- ..και πολύ ωραίο σπίτι μάλιστα.
K.C.- Ναι, είναι εξαιρετικοί, σπουδαίοι μουσικοί.
Ν.Κ.- Οπότε να μην περιμένουμε κάποιο solo project σου σύντομα.
K.C.- Όχι, δε νομίζω να κάνω κάτι τέτοιο σύντομα.
Ν.Κ.- Σ’ευχαριστούμε πολύ και τα ξαναλέμε.
K.C.- Ευχαριστώ, τα λέμε.
Να ευχαριστήσω για την παρέα την φίλη και συνεργάτιδα (και κορυφαία Ελληνίδα drummer) Ιωάννα Μητσόγλου.
Για το RockOverdose, Kείμενo/Φωτογραφίες: Νάσος Καββαθάς
Comments
