Ξεκινώντας, πρέπει να πω ότι το να δω live τον Paul DiAnno, ήταν πραγματικά όνειρο ζωής... Ήταν κάτι που ήθελα να γίνει σχεδόν από την πρώτη στιγμή που άκουσα τον ομώνυμο δίσκο των IRON MAIDEN και το “Children of Madness” από τους Battlezone. Νιώθω πραγματικά πολύ τυχερός και φυσικά ένα κλικ πιο ολοκληρωμένος. Ας προχωρήσω λοιπόν στα της συναυλίας.
Οι πόρτες άνοιξαν γύρω στις 19:40 και ήδη από νωρίς, φαινόταν ότι αυτή η βραδιά θα έχει πολύ κόσμο. Φυσικά νομίζω κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί αυτό που θα επακολουθούσε. Στις 20:00 ακριβώς, οι HATTIE GREEN, ανέβηκαν στη σκηνή για να μας ζεστάνουν με τις stouthern heavy rock μελωδίες τους. Σε κάποια σημεία μπορώ να πω ότι μου θύμισαν αρκετά DANZIG των πρώτων δίσκων, κάτι που εννοείται δεν με χάλασε καθόλου, όντας ο ίδιος τεράστιος οπαδός τους. Η μπάντα ήταν καλοπροβαρισμένη και ειδικά το μπάσο και τα τύμπανα ήταν υπερβολικά δεμένα μεταξύ τους, όπως έπρεπε άλλωστε. Κάτι που πρέπει επίσης να σημειωθεί, είναι ότι ήταν από τις ελάχιστες φορές, που ο ήχος στην πρώτη μπάντα ήταν τόσο καλός. Μακάρι να γινόταν συχνότερα. Οι HATTIE GREEN μας κράτησαν παρέα για μισή ώρα μόνο (θα ήθελα να τους δω σε άλλο live για περισσότερη ώρα φυσικά) και στις 20:30 κατέβηκαν στη σκηνή, για να πάρουμε μια καλή δόση από IRON MAIDEN, εποχής Dickinson μόνο, για ευνόητους λόγους.
Στις 20:45 λοιπόν, οι MAIDENANCE, η tribute στους IRON MAIDEN μπάντα, ανέλαβαν τα ηνία της ψυχαγωγίας μας και καθότι ήταν η πρώτη φορά που τους έβλεπα, μόνο καλά λόγια μπορώ να πω. Καλοδουλεμένοι και αρκετά πιστοί, έπαιξαν κομμάτια που θα ήθελα να δω και να ακούσω ζωντανά, ανάμεσά τους φυσικά και το “Alexander the Great”. Πρέπει να σταθώ λίγο στον τραγουδιστή Βίκτωρα Αναστασόπουλο, ο οποίος πραγματικά με εντυπωσίασε. Είναι από τις λίγες φορές, που είδα Έλληνα frontman, να έχει τόση ενέργεια και κινητικότητα. Πολύ καλός ήχος, αλλά για να πω και αυτό που με χάλασε, θα προτιμούσα να μην άλλαζαν τα solos. Από μια tribute μπάντα, και ειδικά στους IRON MAIDEN, περιμένεις να ακούσεις τα ίδια μουσικά θέματα. Ίσως είμαι ιδιότροπός, αλλά είναι η άποψή μου. Όπως και να έχει είναι η καλύτερη Ελληνική (και όχι μόνο) tibute μπάντα στους θεούς! Στις 21:25, κατέβηκαν από τη σκηνή για να υποδεχτούμε την τελευταία support μπάντα, που τα μέλη της είχαν τον δυσκολότερο ρόλο της βραδιάς.
Οι SORROWFUL ANGELS, ανέβηκαν στο σανίδι στις 21:45 και μας προσέφεραν απλόχερα το ατμοσφαιρικό gothic metal που ξέρουν πολύ καλά να παίζουν. Προσωπική μου άποψη, είναι ότι δεν πολυ κολλούσαν με την όλη βραδιά, αλλά σίγουρα είναι μια μπάντα που ξέρει τι κάνει. Επειδή τους είδα live για πρώτη φορά, δεν μπορώ να συγκρίνω και να πω αν έπαιξαν καλά ή όχι, αλλά από κάποιους που είναι γνώστες, άκουσαν ότι δεν ήταν και η καλύτερη εμφάνισή τους. Τους διακαιολογώ απόλυτα όμως δεδομένου ότι το έργο τους ήταν αρκετά δύσκολο. Επίσης ο ήχος τους, θα μπορούσε να είναι καλύτερος. Γενικά σαν σύνολο, η μπάντα βγήκε δυνατή και αρκετά δεμένη, και όλοι φάνηκαν να το διασκεδάζουν και να βγάζουν τον καλύτερο εαυτό τους. Περιμένω να τους ξαναδώ σε πιο χαλαρές συνθήκες, εκεί όπου θα είναι και οι ίδιοι πιο ήρεμοι, ώστε να αποδώσουν τα κομμάτια τους καλύτερα. Στις 22:30 μας άφησαν και κάπου εδώ ξεκινάει η κόλαση (πάντα με την καλή έννοια φυσικά).
Ακριβώς στις 23:00, τα φώτα έσβησαν και το intro άρχισε να παίζει από τα ηχεία. Ήταν γεγονός! Ξεκινώντας με το “Sanctuary”, ένας από τους καλύτερους metal τραγουδιστές, ήταν εκεί μπροστά μου, ζωντανά και δεν μπορούσα να το πιστέψω! Το να ακούω κομμάτια όπως τα “Prowler”, “Remember Tomorrow” (που το αφιέρωσε στον Clive Burr, τον καλύτερο heavy metal drummer όλων των εποχών όπως είπε), “Charlotte the Harlot” , “Wrathchild”, “Murders in the Rue Morgue”, για να αναφέρω μερικά και εννοείται επιλογές από την solo καριέρα του, ήταν κάτι που το περίμενα για πολλά χρόνια.
Τα μέλη των SORROWFUL ANGELS, που είχαν αναλάβει τα χρέη της μπάντας του αξιότιμου Paul DiAnno, πραγματικά έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους. Πέρα από λαθάκια που είναι λογικό να γίνουν σε μια συναυλία, ήταν απλά φανταστικοί όλοι τους. Ο ήχος ήταν απίστευτος και πραγματικά στο θέμα της προσέλευσης του κόσμου, ήταν κάτι που τελευταία φορά το συνάντησα στους ICED EARTH, το 1999 στο Ρόδον!!! Η συναυλία ήταν sold out και συνέχιζαν να βάζουν μέσα κόσμο, κόβοντας αποδείξεις!!! Ο DiAnno σίγουρα ήταν σε μεγάλα κέφια και αφού ευγενικά με τον δικό του τρόπο είπε ότι δεν θέλει να γίνει καθόλου stage diving από τους οπαδούς, συνέχισε να μας βομβαρδίσει με μελωδίες που έχουν μεγαλώσει αρκετές γενιές από το 80 και μετά. Κάτι που επίσης μου άρεσε και το περιμένω πως και πως, είναι το ότι αυτή είναι η τελευταία περιοδεία που θα παίζει MAIDEN (νομίζω πως το παράκανε λίγο) και ότι σε λίγο καιρό θα ξεκινήσει περιοδεία με KILLERS και BATTLEZONE. Άντε να γουστάρουμε λίγο ακόμα! Ένα από τα highlights, ήταν και το τέλος της εμφάνισης του, όπου ανέβηκε στη σκηνή ο καλός του φίλος, Johnny Holiday, και έπαιξαν το “Blitzkrieg Bop” των θρυλικών RAMONES. Ήταν κάτι που σίγουρα δεν το περιμέναμε! Ενώ και το "Runing Free" είχαμε καλεσμένο στη σκηνή, τον Jim Kotsis από τους MAHAKALA! Από φωνητικής μεριάς, ο DiAnno, ήταν σε αρκετά καλή φόρμα και έκανε μέχρι και τα ψηλά φωνητικά. Ίσως σε μερικά σημεία το έχανε λίγο, αλλά σίγουρα μετά από τόσα χρόνια, ακόμα το έχει και πολύ μάλιστα!!!!! Κλείνοντας πρέπει να πω, ότι ο άνθρωπος αυτός, είναι εντελώς ANTI rock star και είναι τιμή του. Όσοι τον είδαν, μπορούν να καταλάβουν! Γύρω στις 00:15, μας άφησε και ένα από τα καλύτερα live που έχω παρακολουθήσει, έφτασε στο τέλος του.
Κλείνοντας αυτό το report, πρέπει να ευχαριστήσω την διοργάνωση που μας έφερε αυτόν τον καταπληκτικό μουσικό, όλες τις μπάντες που έπαιξαν για την πολύ ωραία βραδιά και φυσικά τον επαγγελματισμό τους και εννοείται το Rock Overdose, που μου έδωσε την ευκαιρία να δω live τον Paul DiAnno… δεν ξέρω αν μπορώ να προσθέσω κάτι παραπάνω....
Για το RockOverdose.gr: Nick Yngve
Φωτογραφίες: Γιάννης Λιβανός - Πέτρος Παπαπέτρος
Comments
