Και να λοιπόν που η Πάτρα των “σκυλάδων” μπαίνει σιγά σιγά στο στον Ελληνικό συναυλιακό χάρτη της metal. Κακά τα ψέματα, για μια πόλη η οποία μέχρι πριν μια πενταετία ήταν αποκλειστικά μουσικά γνωστή για το μπουζουξίδικο “Αστέρια”, όπου “μεγάλα αστέρια” του ελληνικού πενταγράμμου έκαναν εμφανίσεις, όταν ο Di Anno είχε έρθει για πρώτη φορά το 2010, ήταν κάτι το κοσμοϊστορικό. Από τότε όμως έχει κυλίσει πολύ νερό στ’αυλάκι, περνώντας η σκηνή σε metal χέρια. Ήδη από την περσινή σεζόν οι συναυλιακές διοργανώσεις είχαν αρχίσει να παίρνουν τα πάνω τους και μεγάλα εγχώρια συγκροτήματα (Rotting Christ, Planet Of Zeus, Suicidal Angels, Nightstalker, Septic Flesh) αλλά και ξένα (Uli Jon Roth) άρχισαν να τιμούν την πόλη με την παρουσία τους. Έλειπε όμως το κάτι ακόμα μεγαλύτερο, ένα πραγματικά παγκοσμίου φήμης όνομα. Αυτό λοιπόν ήρθε , ή μάλλον ξαναήρθε, το Σάββατο 28 Σεπτέμβρη και άκουγε στο όνομα Paul Di Anno…
Ο Di Anno άρχιζε την “Beast Over Greece” αποχαιρετιστήρια περιοδεία του με πρώτη στάση την Πάτρα και δεν ήταν λίγοι αυτοί που είχαν απορήσει... για δύο λόγους. Πρώτον, θα υπήρχε ένα μεγάλο “μαγαζί” για να τον φιλοξενήσει και δεύτερον πως θα ήταν η σκηνική του παρουσία και η φωνή του, καθώς μιλάμε για έναν άνθρωπο που εθισμένο στις καταχρήσεις. Επιπλέον η συναυλία του στην Πάτρα έγινε αμέσως μετά από αυτήν στο Rock In Rio όπου άνοιξε για την πρώην μπάντα του, Iron Maiden και η κούραση σίγουρα θα ήταν εμφανής. Η απάντηση στην πρώτη ερώτηση είναι άμεση και είναι ο “Μικρός Πρίγκιπας”, ένα αρκετά φιλόξενο μέρος, με σκηνή και χώρο δυστυχώς όχι τόσο μεγάλα σαν αυτά της Πολιτείας (όπου γίνονταν η πλειοψηφία των metal συναυλιών μέχρι τότε), που όμως, όπως αποδείχτηκε, δεν της χρειάστηκε κάτι μεγαλύτερο. Και η διοργάνωση από τη br3ak ev3nt. Τώρα, η απάντηση για την δεύτερη ερώτηση απαντάται διεξοδικά παρακάτω.
Πριν αρχίσουμε με το live αυτό καθεαυτό όμως, πρέπει να αναφερθούν τα ονόματα των εγχώριων συγκροτημάτων που στήριξαν τον μεγάλο headliner. Οι Πατρινοί Quadra, το stoner σχήμα Mahakala και οι gothic metallers Sorrowful Angels.
Το πρόγραμμα έλεγε ότι οι Quadra θα έβγαιναν 8: 30, με την μπάντα να βγαίνει ένα τέταρτο πιο μετά και να αναλαμβάνει το δύσκολο έργο να ζεστάνει, έστω αυτόν τον λίγο κόσμο που είχε παρευρεθεί από νωρίς. Και τα πήγε αρκετά καλά. Παίζοντας επί το πλείστον δικά της κομμάτια, που κινούνταν στο χώρο του prog power και έχοντας σε μεγάλη μέρα τους δύο κιθαρίστες της, κράτησε το ενδιαφέρον αμείωτο. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο συγκρότημα καθώς πριν από μερικούς μήνες είχε ανοίξει και για τους Rotting Christ, στην ίδια πόλη. Το μόνο αρνητικό, που τελικά ήταν και το μεγαλύτερο της βραδιάς, ο πολύ δυνατός ήχος.
Έπειτα σειρά είχαν οι Αθηναίοι Mahakala, οι οποίοι πρόσφατα κυκλοφόρησαν και το ντεμπούτο full length album τους “Devil’s Music” και έπρεπε να το προωθήσουν. Μπήκαν φορτσάτοι και αμέσως ηλέκτρισαν την ατμόσφαιρα. Υμνώντας την δική τους “Μουσική του Διαβόλου” (καμία σχέση με occult rock μπούρδες) και τιμώντας και το πρώτο τους ep, ξεσήκωσαν το κοινό, το οποίο όλο και αυξανόταν, με μεγάλες δόσεις groove και βαρύ stoner metal, ενώ δεν έλειψε και το πρώτο πιτ.
Συνέχεια για τους Sorrowful Angels, οι οποίοι είχαν διπλό καθήκον. Καταρχάς μπήκαν με τον αέρα του επαγγελματία και έδειξαν γιατί ήταν η μεγάλη μπάντα της συναυλίας. Πολλοί καλοί μουσικοί και με μεγαλύτερη πείρα από τους υπόλοιπους που έπαιξαν πιο πριν, έδωσαν μαθήματα για το πώς παίζεται το gothic metal, σαν Έλληνες Paradise Lost. Με πολλά κιλά ιδρώτα, παρόλο που το δικό τους setlist κράτησε μόνο ένα μισάωρο, έδειχναν να το απολαμβάνουν αφάνταστα. Αν είχαν και έναν μόνιμο πληκτρά, αντί για προηχογραφημένα μέρη, θα ήταν φαντασμαγορικοί. Δυστυχώς ο ήχος τους κρέμασε, γιατί από ένα σημείο και μετά, αν δεν ήσουν οικείος με το υλικό τους, δεν καταλάβαινες riffs, solos. Παρόλα αυτά αυτοί δεν πτοήθηκαν και μετά το δικό τους setlist, ήταν έτοιμοι να αναλάβουν το δεύτερο, μεγαλύτερο καθήκον…
Να συνοδεύσουν τον Paul Di Anno στο show του! Μεγάλη τιμή για τα παιδιά, που όμως την άξιζαν. Ο Di Anno, έχοντας κάνει την εμφάνισή του από πιο πριν στην αίθουσα προκάλεσε θαυμασμό αλλά και θέριωσε τα ερωτηματικά. Εμφανίστηκε με μπαστούνι και κανένας δεν μπορούσε να μαντέψει σε τι κατάσταση ήταν… Όλα αυτά όμως εξανεμίστηκαν με το που πάτησε το πόδι του στη σκηνή, μέσα σε ιαχές, καθώς το μαγαζί ήταν σχεδόν γεμάτο. Τρελό ξεκίνημα με “Sanctuary” με όλο τον κόσμο να ουρλιάζει στο ρεφραίν. Δεν ήταν λίγες οι φορές που η δύναμη των θεμελίων του “Mικρού Πρίγκηπα” δοκιμάστηκε, όπως στο άκουσμα των all time Maiden classics: “Prowler”, “Running Free”, “Murders In The Rue Morgue”, “Charlotte The Harlott” (προλογίζοντάς το σεξιστικά, όπως ακριβώς του άρμοζε), ενώ το “Phantom Of The Opera” το τραγούδησαν μέχρι και οι τοίχοι.
Συγκινητική η στιγμή που απέδωσε φόρο τιμής στον πρόσφατα εκλιπόντα φίλο του και συνάδερφό του στους Iron Maiden, Clive Burr, αφιερώνοντάς του το “Remember Tomorrow”. Πολλή καλή αντίδραση υπήρχε και στα δικά του κομμάτια, από μέρος του κοινού, κάτι που διέψευδε τον αρχικό ισχυρισμό, καθώς ο καλλιτέχνης ήταν πραγματικά σε φόρμα. Δεν έλειψαν και τα πολιτικά σχόλια τόσο για την κατάσταση της Ελλάδας αλλά και αυτής των Η.Π.Α., κάνοντας το show του ακόμα πιο απολαυστικό. Οι ίδιοι οι Sorrowful Angels στάθηκαν επάξια στο ύψος των περιστάσεων, με τον ίδιο τον Di Anno να τους εμψυχώνει συνέχεια.
Κλείνοντας, η συγκεκριμένη συναυλία, ήταν μια συναυλία που η Πάτρα χρειαζόταν, μια μεγάλη συναυλία, για τα δεδομένα της. Αν εξαιρέσουμε τον όχι και τόσο τέλειο ήχο, θα είναι ένα γεγονός αξιομνημόνευτο. Μακάρι ο κόσμος της Πάτρας να ασχοληθεί παραπάνω με την metal, οι διοργανωτές να την βάλουν μόνιμα στη λίστα τους και να ξαναδούμε τέτοια μεγάλα ονόματα.
Για το RockOverdose.gr: Κωνσταντίνος “Beast” Δημητρόπουλος
Ευχαριστούμε το patrasevents.gr (Facebook Page: https://www.facebook.com/patrasevents)
Comments
