Δώδεκα χρόνια είναι πολλά; Εξαρτάται.
Δώδεκα χρόνια από τη τελευταία ζωντανή εμφάνιση των Raw Silk είναι πολλά;
Ναι είναι !
Αμέσως μόλις το συγκρότημα ανακοίνωσε τη επερχόμενη συναυλία του στην Ελλάδα (αφού ο ιδρυτής και ιθύνων νους της μπάντας Κώστας Κυριακίδης ζει μόνιμα στην Αγγλία, όπως και οι Άγγλοι μουσικοί του), είχα ήδη αρχίσει να τρίβω τα χέρια μου από χαρά αλλά και από προσμονή.
Η μπάντα εκτός βέβαια του Κυριακίδη, άλλαξε όλα τα μέλη της, παρουσιάζοντας μας τον καταπληκτικό δίσκο “The Borders of Light” τo 2017, έναν δίσκο που ήρθε στην Ελλάδα για να μας τον παρουσιάσει ζωντανά, όπως βέβαια και τον δίσκο ‘μύθο’ των early 90s “Silk Under The Skin”.
Τελικά η συναυλία αφού άλλαξε ημερομηνία και χώρο, πραγματοποιήθηκε στο Crow Club το Σάββατο 24 Φεβρουαρίου.
Το Crow γέμισε, και γύρω στις 10:45 οι RAW SILK ανέβηκαν στη σκηνή.
Όλοι κρατούσαμε την ανάσα μας για να δούμε και να ακούσουμε το πώς θα αποδίδονταν τα τραγούδια της μπάντας, και ένα γλυκό μούδιασμα υπήρχε στον χώρο την ώρα του intro.
Η μπάντα (με δυο κιθαρίστες παρακαλώ) ξεκίνησε με το ‘One Lifetime’ , ένα τραγούδι που όπως έχω γράψει και στη δισκοκριτική μου για το “The Borders of Light” μου θυμίζει έντονα όλον αυτόν τον Progressive Rock Βρετανικό ήχο των 70ς-80ς, μια μίξη από YES και Marillion, μέχρι House Of Love και Tears for Fears της εποχής “Raul and the Kings of Spain”.
Με τις πρώτες νότες του τραγουδιού, βλέποντας το πόσο άνετοι ήταν οι RAW SILK στη σκηνή, ακούγοντας το τραγούδι με άρτιο ήχο και παιγμένο κρυστάλλινα, ίσως και καλύτερα απ’ότι στον δίσκο, χαλάρωσα, το αρχικό γλυκό μούδιασμα μου έφυγε-όπως πιστεύω και σε όλους όσους βρέθηκαν στο Crow, και τίμησαν τη μπάντα με τη παρουσία τους- και αφέθηκα στο να απολαμβάνω τα τραγούδια ένα προς ένα αφού οι νέοι μουσικοί της μπάντας και ειδικά ο τραγουδιστής Chris Dando (φωνάρα) δεν τσαλαβούτησαν απλώς στα ρηχά του μελωδικού progressive, αλλά ρίχνοντας ένα μακροβούτι κολύμπησαν πολύ άνετα στα βαθιά νερά του συγκεκριμένου μουσικού ιδιώματος.
Βέβαια δεν έλειψαν και τα Hard-Heavy τραγούδια του νέου δίσκου που παίχτηκαν ζωντανά, όπως τα “Nobody Fills the Loneliness”, “ Out of Reach”, “Chimera”, αλλά με τη ματιά και την άποψη των Raw Silk.
Οι Raw Silk κατά βάση μας παρουσίασαν τα καινούργια τους τραγούδια, τα οποία κατά τα λεγόμενα του Κυριακίδη είναι μια σύγχρονη εκδοχή του κλασικού Metal ήχου της ύστερης περιόδου των 80ς,μοιράζοντας όμως το set και με τα παλιά και αγαπημένα τραγούδια του “Silk Under The Skin”.
Δείτε το set list για να καταλάβετε τι σας γράφω
One Lifetime
Nobody Fills The Loneliness
Irene
Journey of No Return
Night-time Angels
Distressed and Powerless
Broken Vows
Second Advent
Heroes Don’t Cry
The Road You’ve Taken
Losing My Mind
Fever
Out of Reach
The Borders of Light
Solitude of Pain
Chimera
Just Like a Dream
Street Girl
Ο κόσμος σίγουρα πιο εξοικειωμένος με τα παλιά τραγούδια της μπάντας έδειχνε να το απολαμβάνει τραγουδώντας τους στίχους σε όλα ανεξαιρέτως, αλλά είδα και αρκετούς που ήξεραν και τραγουδούσαν και τα καινούργια τραγούδια.
Ειδικά στα Irene, Fever, Street Girl το θέμα απογειώθηκε.
Η μπάντα απέδωσε τα παλιά τραγούδια καταπληκτικά λες και αυτά τραγουδήθηκαν πίσω στα 80ς από αυτούς και όχι από την τότε κλασική ομάδα των Raw Silk. Πολλά μπράβο !
Πάντως οι περισσότεροι που βρεθήκαμε στο Crow είχαμε την ευαισθησία να διακρίνουμε και να αντιληφθούμε τα λεπτά και σύνθετα νοήματα του δίσκου “The Borders of Light”, αλλά και όσοι old school φίλοι και οπαδοί που ήρθαν χθες, έχουν μείνει στις 90ς μουσικές συνθέσεις της μπάντας, πιστεύω πως σε λίγα χρόνια θα καταλάβουν το πόσο μεγάλος και σημαντικός είναι αυτός ο καινούργιος δίσκος.
Τελικά οι Raw Silk πέτυχαν τη σύνδεση του παρόντος με το παρελθόν της μπάντας και με τον ήχο των 80ς, αλλά μέσα από μια πιο σύγχρονη ματιά.
Για το τέλος θα ήθελα να κάνω μια ξεχωριστή αναφορά στο ομότιτλο τραγούδι της μπάντας ‘The Borders of Light’.
Είχα γράψει στη δισκοκριτική μου πως αυτό το τραγούδι είναι ‘ανατριχιαστικά υπέροχο’.
Νομίζω πως από χθες που το άκουσα και ζωντανά, αυτό το τραγούδι είναι ένα από τα καλύτερα που έχω ακούσει τα τελευταία 5-10 χρόνια. Ένα τραγούδι παγκόσμιο, που ξεφεύγει από τα κλασικά μουσικά όρια, μέσα στα οποία έχουμε μάθει να κατηγοριοποιούμε τις μουσικές δουλειές των καλλιτεχνών.
Στιχουργικά θα πρέπει να διαβάσει κανείς τους στίχους για να καταλάβει τα κατά τη γνώμη μου τεράστια νοήματά του.
Μάλιστα ο Chris Dando προς το τέλος του τραγουδιού τραγούδησε στα Ελληνικά δείχνοντας έτσι τον σεβασμό του για το παρελθόν της μπάντας. Οι στίχοι μάλιστα βρίσκονταν στις δυο τηλεοράσεις-monitors στο club για να τους διαβάσει όποιος ήθελε, ή τέλος πάντων όποιος δεν τους ήξερε.
Δανειζόμενος τα λόγια του δημιουργού του θα έλεγα πως το τραγούδι ‘The Borders of Light’, αλλά και ολόκληρος ο ομότιτλος δίσκος, είναι ένα τραγούδι-άλμπουμ αφιέρωμα στον ήχο και στην γενιά των 80ς.
Ειδικά εγώ και κάποια άλλα ‘κουρασμένα παλικάρια’ σαν και εμένα που βιώσαμε τα 80s σε πραγματικό χρόνο, σίγουρα μπορέσαμε να καταλάβουμε το τι θέλει να πει ο καλλιτέχνης.
Είναι μια νοσταλγική ματιά στην εποχή της ελευθερίας και της αθωότητας, σε μια εποχή που μας σημάδεψε ανεξίτηλα αλλά και που έχει φύγει ανεπιστρεπτί. Μιλάει για την ελπίδα και την αναγέννηση αλλά και για όλα αυτά που θέλαμε να πετύχουμε αλλά δεν το καταφέραμε.
Είναι ένα άλμπουμ για την μοναξιά και την αποξένωση αλλά και για τη συμφιλίωση με την ιδέα ότι υπάρχουν πράματα που έχουμε χάσει και δεν μπορούμε να φέρουμε πίσω. Επίσης το άλμπουμ επιχειρεί να χαράξει με αχνές γραμμές τον κύκλο της ζωής. Ξεκινώντας απ᾽την ελπίδα για το μέλλον και την αναγέννηση του ‘One Lifetime’ και καταλήγοντας στο ομώνυμο ‘The Borders of Light’ και το ‘Solitude of Pain’ που αναπολούν νοσταλγικά τις όμορφες, χαμένες εποχές, αλλά είναι παράλληλα και ένας αποχαιρετισμός προς όλους τους αγαπημένους φίλους που έφυγαν πρόωρα για το τελευταίο ταξίδι.
Όλα τα παραπάνω τα ένιωσα, τα ‘βίωσα’ θα έλεγα χθες στο Crow. Μαζί με τα παλιά όμορφα τραγούδια των Raw Silk που με αυτά μεγαλώσαμε, τι άλλο θα μπορούσα να ζητήσω από τη χθεσινή βραδιά;
Απολύτως τίποτα !
Μission completed στο ακέραιο.
Απο αριστερά, Παύλος Γιαννακόπουλος (Rock Overdose)-Κώστας Κυριακίδης (Raw Silk), Παναγιώτης Σακελλίου-Chris Dando (Raw Silk)-Λεωνίδας Πετρόπουλος.
Για το Rock Overdose
Παύλος Γιαννακόπουλος
Φωτογραφίες
Στέλιος Παλαμιδάς
Κάντε κλικ στους παρακάτω συνδέσμους
Irene
https://www.facebook.com/100010747420223/videos/560476244320618/
Heroes Don’t Cry
https://www.facebook.com/Johnny.Giourtz/videos/1987877418128232/
The Borders of Light
https://www.facebook.com/Johnny.Giourtz/videos/1987914851457822/
Street Girl
https://www.facebook.com/panosspitfire/videos/10215218455036364/
Nobody Fills the Loneliness
https://www.facebook.com/Johnny.Giourtz/videos/1988206248095349/
Comments
