Τον παλιό τον καιρό, στα χρόνια των παππούδων μας, είχε γνωρίσει την άνθηση το επάγγελμα του κλακαδόρου. Επρόκειτο ουσιαστικά για χειροκροτητές, επαγγελματίες του χώρου, οι οποίοι δραστηριοποιούνταν σε θεατρικές ή μουσικές παραστάσεις και είχαν επιφορτιστεί με τον απαιτητικό ρόλο του να δίνουν το έναυσμα για, και να παρασύρουν τους υπόλοιπους θεατές σε επευφημίες.
 |
| Ο κλακαδόρος αφήνεται στα χέρια του λαού του |
Το καθ'όλα σεβαστό αυτό επάγγελμα, βάλθηκε να αναβιώσει σε όλο του το μεγαλείο το βράδυ της Παρασκευής, ένας πολύ συμπαθής ξανθός μαλλιαρός, πιθανότατα μέλος του road crew, ο οποίος από το πρώτο δευτερόλεπτο των Lord Dying μέχρι την τελευταία νότα των Red Fang έκανε ότι περνούσε από τα χέρια του για να ξεσηκώσει τον κόσμο. Με μικρά διαλείμματα, αυστηρά και μόνο για να προμηθευτεί τις απαραίτητες μπύρες που συχνά πυκνά κερνούσε στους διπλανούς, επιδόθηκε σε μια πρωτόγνωρη εργολαβία πόρωσης του κοινού, με αποκορύφωμα το επικό pit που ξεκίνησε κατά τη διάρκεια του encore.
 |
 |
Πρώτοι υποψήφιοι για χειροκρότημα οι Lord Dying, ανέβηκαν στη σκηνή μπροστά σε πολύ λίγο κόσμο, κατάσταση που ευτυχώς θα διορθωνόταν μέχρι το τέλος του set τους. Όσο και να εκτιμά κάποιος τις μουσικές ικανότητες των υπολοίπων, εδώ την παράσταση δε γίνεται να μην κλέψει ο θηριώδης Erik Olson, ο οποίος τόσο με το εκτόπισμα του σε πρώτη φάση, όσο και με το στιβαρό παίξιμο του στη συνέχεια, οπωσδήποτε συγκέντρωσε την προσοχή πάνω του. Κατά τα άλλα, το υλικό από το ελπιδοφόρο πρώτο τους άλμπουμ “Summon The Faithless” αποδομένο ζωντανά κερδίζει ακόμα περισσότερο, καθιστώντας έτσι την εμφάνιση τους μια πολύ ευχάριστη έναρξη για τη βραδιά.
 |
Οι The Shrine που ακολούθησαν, αναμένεται να μας απασχολήσουν ιδιαίτερα στο άμεσο μέλλον. Αυτό το παλαιάς κοπής ακατέργαστο heavy metal, που έρχεται να “κουμπώσει” ιδανικά με την punk τραχύτητα είναι ένας συνδυασμός που ξετινάζει, όπως ακριβώς μας ξετίναξε η εμφάνιση τους την Παρασκευή. Παρά το γεγονός ότι μεγάλο μέρος του set τους περιείχε κομμάτια από το ακυκλοφόρητο ακόμα δεύτερο τους άλμπουμ, κανείς από το κοινό δε φάνηκε να πτοείται, σημάδι πως θα πρέπει να περιμένουμε κάτι καλο από το επερχόμενο “Bless Off”. Και πώς να πτοηθεί κανείς; Εδώ έχουμε να κάνουμε με υψηλής ενέργειας rock 'n' roll, που σε αρπάζει με την πρώτη από το γιακά και σε έχει κάνει να υψώσεις τη γροθιά σου στον αέρα από την πόρωση μέσα σε δευτερόλεπτα. Αδυσώπητος ντράμερ, απίστευτο soloing από τον Josh Landau στην κιθάρα, άψογος μπασίστας.
 |
 |
Τέταρτη επίσκεψη πλέον για τους Red Fang στη χώρα μας, μας γνωρίζουν και τους γνωρίζουμε πολύ καλά. Με νέο άλμπουμ στις αποσκευές τους αυτή τη φορά, το περσινό “Whales And Leeches”, είχαμε επιτέλους την ευκαιρία να ακούσουμε ζωντανά κομμάτια όπως τα “DOEN”, “No Hope”, “Blood Like Cream” και “1516”.
 |
Η αρχή βέβαια, δε θα μπορούσε να μη γίνει με κάτι αναγνωρίσιμο και ξεσηκωτικό, οπότε η παρουσία στο σετ του “Hank Is Dead” ως εναρκτήριο κομμάτι, μόνο φυσιολογική μπορεί να χαρακτηριστεί. 'Οπως επίσης φυσικά, το κλείσιμο με “Wires” και “Prehistoric Dog” όπου έγινε ο αναμενόμενος κακός χαμός. Στο ενδιάμεσο, παρακολουθήσαμε τους Red Fang να πραγματοποιούν την πιο ορεξάτη και μάλλον καλύτερη συναυλία τους επί αθηναικού εδάφους μέχρι στιγμής, παρά τα όποια τεχνικά προβλήματα και τις επακόλουθες παύσεις, που όμως δεν επηρρέασαν στο ελάχιστο τη συνολική αίσθηση της βραδιάς.
 |
 |
Σίγουρα ανώτερη από την μάλλον “επαγγελματική” εμφάνιση το περασμένο καλοκαίρι στον ίδιο χώρο, δε μπορεί να συναγωνιστεί την cozy ατμόσφαιρα του live που είχαν δώσει προ διετίας στο Αν, αλλά κερδίζει καθαρά ως απόδοση, η συναυλία της Παρασκευής μοιάζει να είναι κομβική, ενδέχεται όμως τελικά να εξελιχθεί, απλά σε έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα των live του συγκροτήματος στη χώρα μας.
|
Setlist: |
|
Red Fang |
 |
| + το "Prehistoric Dog" στο encore |
Για το Rock Overdose,
Δημήτρης Σούρσος
Comments
