Ανταπόκριση: RED ZEBRA @Death Disco, Αθήνα (2/2/2018)

Για χώρα που δεν υπάρχει, το Βέλγιο έχει βγάλει αρκετές μπαντάρες σε διάφορα ιδιώματα. Όχι απλά μία εξ αυτών, αλλά μία εκ των κορυφαίων, έμελλε να μας επισκεφθεί την Παρασκευή το βράδυ. Οι cult post punk ήρωες Red Zebra, κάμποσα χρόνια μετά από την προηγούμενη εμφάνιση τους επί ελληνικού εδάφους, θα επέστρεφαν στο Death Disco αυτή τη φορά, για μια βραδιά αποκλειστικά δική τους, δίχως κάποιο support συγκρότημα.

 

 

To instrumental “Bastogne” επιλέχθηκε για την έναρξη , στρώνοντας το δρόμο για το “Polar Club” και την είσοδο του Peter Slabbynck στη σκηνή. Εκείνος με ενδυμασία που παρέπεμπε σε πολικό ψύχος -γούνινο καπέλο και παλτό- φρόντισε από την αρχή να δώσει έναν ίσως όχι θεατρικό, αλλά σίγουρα παραστατικό τόνο στην εμφάνιση τους. Πολύ σύντομα, θα έμενε με το tshirt που έκρυβε από κάτω, ώστε να μπορεί να σουλατσάρει πιο άνετα στη μικρή σκηνή του Death Disco.

 

 

Όπως σε κάθε post punk συγκρότημα που σέβεται τον εαυτό του, το μπάσο ήταν ένα σκαλί πιο ψηλά στη μίξη από τα υπόλοιπα όργανα, δίνοντας σε κομμάτια με έντονα ρυθμικά, όπως το “Celebrity City” ή το “I'm Falling Apart”, εκείνη την έξτρα ώθηση που χρειάζονται για να αναδειχθούν. Οι κιθάρες έλαμψαν μέσα στην απλότητα τους, είτε καβαλώντας τα κύματα του “TV Activity”, είτε χτίζοντας ατμόσφαιρα όπως στο “Kill Me Before I Kill Again”, είτε ακόμα κι όταν χρειάστηκε να τσιτωθούν τα γκάζια, όπως στο “Spit On The City”. Όταν δε έφτασε η ώρα του “εθνικού ύμνου” “I Can't Live In A Living Room” βγήκαν τα γούστα της βραδιάς, με το κοινό να κουνιέται για ακόμα μια φορά στους ρυθμούς ενός κομματιού, που έχει χορέψει άπειρες φορές εντός των τειχών του Death Disco.

 

 

Δεν έλειψαν πάντως και οι εκπλήξεις με το σχήμα να μας χαρίζει δύο εξαιρετικά παιγμένες διασκευές, που ταίριαζαν γάντι στο ύφος τους. Μιλάω φυσικά για το συγκλονιστικό “Winning” των The Sound και το “Agent Orange” των Ski Patrol, τα οποία αποδείχθηκαν ακόμα δύο εξαιρετικά βέλη στη μουσική φαρέτρα τους.

 

 

Το τέλος δυστυχώς ήρθε πολύ νωρίτερα από ότι θα περίμενε κανείς -δεδομένου ότι δεν υπήρχε και κάποιο opening act- με τους Red Zebra ούτε μιάμιση ώρα επί σκηνής και τις εντυπώσεις από την κατά τα άλλα τιμιότατη παρουσία τους να μετριάζονται. Τουλάχιστον εκεί στα χασομέρια ακούσαμε το “Beirut By Night” και τα φαρμάκια κατέβηκαν μονορούφι.

 

 

 

 

Για το Rock Overdose,

Δημήτρης Σούρσος

Φωτογραφίες: Καταστρόφος Αλέξανδρος

Comments