- RELEASE ATHENS 2016 - DAY 3 (07/06/2016)
Το νέο φεστιβάλ της πόλης είναι το Release Athens Festival, το οποίο μας συστήθηκε φέτος με πολύ καυτά ονόματα τα οποία είχε χρόνια να δει το ελληνικό κοινό. Τις δυο πρώτες μέρες φιλοξένησε στη σκηνή του, τους Beirut, Daughter, Parov Stelar, Chinese Man και άλλους, ενώ τη τρίτη μέρα headliner ήταν η PJ Harvey μαζί με τους The Brian Jonestown Massacre, Slowdive και άλλους, και τη τέταρτη μέρα οι Sigur Ros με τους The Black Angels, DIIV. Πάμε λοιπόν να δούμε αναλυτικά τι έγινε στις δύο τελευταίες ημέρες του φεστιβάλ.
Υπό το φόβο της ακύρωσης λόγω καταρακτώδους βροχής ξεκίνησε σιγά σιγά να μαζεύεται ο κόσμος στη πλατεία νερού, πρώτη μπάντα που κάνει την εμφάνιση της στη σκηνή του Release οι Noise Figures. Ένα συμπαθέστατο δίδυμο με δυο δίσκους στο ενεργητικό τους, πραγματοποίησαν μια αξιοπρεπέστατη εμφάνιση και κέρδισαν το χειροκρότημα από το λιγοστό κοινό που βρισκόταν εκείνη την ώρα στο χώρο. Αρκετά καλή και ταιριαστή επιλογή για το άνοιγμα της συγκεκριμένης ημέρας.
Setlist:
Shoot The Moon
Don't Throw Your Hand
In The Boneyard
Run
We Look Better In The Sun
Black Caravan
Feathers
Rollin'
Holy One
Blood
Και ενώ τα σύννεφα σιγά σιγά είχαν ήδη απομακρυνθεί πάνω από τον ουρανό του Φαλήρου. Ήταν η σειρά των Closer να πατήσουν στη σκηνή της πλατείας νερού. Ιστορική alternative αθηναϊκή μπάντα η οποία έχει επηρεάσει αρκετές νεότερες, με το νέο τους ep το οποίο ονομάζεται “Renaissance” να κυκλοφορεί ανήμερα της συναυλίας. Για όση ώρα ήταν πάνω στη σκηνή κράτησαν καλή παρέα στο κοινό παίζοντας αρκετές από τις επιτυχίες του παρελθόντος όπως τα “wine”, “singles” αλλά και το “Renaissance” από το νέο τους ep. Ταιριαστή επιλογή και αυτή για τη συγκεκριμένη ημέρα του φεστιβάλ.
Λίγο μετά τις 7, είχε φτάσει επιτέλους η ώρα να εκπληρωθεί ένα διαχρονικό απωθημένο του ελληνικού κοινού. Αναφέρομαι φυσικά στους Slowdive. Έστω και δυο χρόνια μέσα στη δεύτερη ζωή τους, μιας και στο πρώτο φεγγάρι τους δε φτάσαμε καν κοντά. Κάτι που αναγνώρισε και η ίδια η Rachel Goswell, αναφέροντας στον πρόλογο του “Souvlaki Space Station”, σχεδόν με τόνο δικαίωσης, ότι επιτέλους το παίζουν από τα μέρη μας.
Αυτή η παρθενική εμφάνιση τους στην Αθήνα, είχε ότι θα περίμενε κανείς από μια συναυλία των Εγγλέζων shoegazers: υπέροχες μελωδίες, μπόλικο “Souvlaki” και γενικότερα αγαπημένα κομμάτια, δύο και τρεις κιθάρες η μία πάνω στην άλλη να χτίζουν αυτόν το χαρακτηριστικό “γλυκό” θόρυβο που καθιέρωσαν και το φωνητικό δίπολο των Rachel Goswell/Neil Halstead να αιθεροβατεί επάνω του. Οκ και λίγο άτσαλο drumming από τον Simon Scott, όπως και υπερβολικά δυνατό low end, στα όρια του ενοχλητικού. Υπό αυτό το πρίσμα, μόνο ως ειρωνικό μπορώ να εκλάβω το σχόλιο της Rachel σε μία εκ των σύντομων διακοπών του set, για το αν μπορούσε το κοινό να ακούσει το μπάσο του Nick Chaplin. Πέρα από τα παραπάνω πάντως, η όλη παρουσία της πεντάδας από το Berkshire, μόνο θετικές εντυπώσεις άφησε. Το πραγματικό τους πρόβλημα ήταν ότι ξεκίνησαν και ολοκλήρωσαν το set τους πριν πέσει το φως του ήλιου, λειτουργώντας απλά ως το εισαγωγικό κεφάλαιο του ξένου ρεπερτορίου της ημέρας κι όχι ως οι αδιαμφισβήτητοι πρωταγωνιστές του.
Setlist:
Slowdive
Avalyn
Catch The Breeze
Crazy For You
Machine Gun
Souvlaki Space Station
When Τhe Sun Hits
She Calls
Dagger
Alison
Golden Hair (Διασκευή Syd Barrett)
Οι Brian Jonestown Massacre που ακολούθησαν, έμοιαζαν αρκετά έξω από τα νερά τους σε ένα αστικό περιβάλλον σαν κι αυτό της Πλατείας Νερού. Άρτι αφιχθέντες από αμερικανική περιοδεία σε κλειστούς χώρους, όπου έδιναν τρίωρα shows, καταλαβαίνετε ότι η φεστιβαλική Αθήνα θα μπορούσε πολύ εύκολα να τους πέσει βαριά. “Ερήμην” όμως όλα τα παραπάνω για τους επτά καλιφορνέζους, οι οποίοι έδειχναν τόσο chill, όσο θα ήταν και στο σαλόνι του σπιτιού τους αραχτοί με τις παντόφλες τους. Αν και σαφώς περιορισμένοι εντός των πλαισίων ενός ωριαίου set, δε φάνηκαν να πολυνοιάζονται. Και τις αλανιάρικες ψυχεδέλειες τους τις έριξαν και τα τζαμαρισματάκια τους τα έκαναν και τα hit-άκια τους έπαιξαν και ο Joel Gion κουνούσε και κουνούσε και κουνούσε το ντέφι του, χωρίς να κάνει απολύτως ο,τιδήποτε άλλο και γενικά ο Anton Newcombe τους είχε βγάλει το πρόγραμμα τους. Τελικά, ο “ερασιτέχνης” ο μουσικός είναι παντώς καιρού.
Σε αντίθεση με τους προαναφερθέντες, η “επαγγελματίας” μουσικός της βραδιάς φρόντισε να κάνει μπούγιο από τα πρώτα δευτερόλεπτα παρουσίας της στο σανίδι: δεκαμελής ορχήστρα, διπλά ντραμς, σαξόφωνα και all star cast το οποίο περιείχε μεταξύ άλλων τους James Johnston & Terry Edwards των Gallon Drunk, τον τεράστιο Mick Harvey, τον John Parish (το καλλιτεχνικό της alter ego) και τον Alain Johaness (Queens Of The Stone Age, Desert Sessions). Όλοι οι παραπάνω κύριοι ενεπλάκησαν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στον φετινό δίσκο της κας Harvey “The Hope Six Demoliton Project”, καταστώντας εξαρχής σαφές ότι το βάρος του set θα έπεφτε εκεί. Αυτό που ενδεχομένως δε θα περίμενε κανείς είναι, ότι με την εξαίρεση ενός κομματιού θα αποδιδόταν στην ολότητα του. Πράγμα το οποίο φάνηκε να ξένισε μεγάλη μερίδα του κοινού, που ήταν ολοφάνερο ότι έχει πάψει να ακολουθεί την πορεία της τα τελευταία χρόνια. Όσοι πάντως πήγαν συνειδητοποιημένοι σχετικά με αυτό που θα ακούσουν έφυγαν οπωσδήποτε ικανοποιημένοι, καθώς η ποιότητα αυτού που παρακολουθήσαμε ήταν πέρα για πέρα αδιαμφισβήτητη, από κάθε άποψη.
Τα τρία κομμάτια του “Let England Shake”, που το είχα “καψούρα” -μιας και στην περιοδεία για την προώθηση του η Polly Jean μας άφησε στην απέξω- ανέβασαν ακόμα περισσότερο το πρόσημο της βραδιάς, ενώ το “When Under Ether” συμπλήρωσε πολύ ουσιαστικά τη συστάδα των συνθέσεων της ύστερης περιόδου της.
Σε κάθε περίπτωση, η PJ στάθηκε μεγαλόψυχη και προς τα στερνά της βραδιάς έριξε το κατιτίς της και σε εκείνους που προσδωκούσαν ένα αρκετά πιο greatest hits set, παίζοντας μερικά κομμάτια από τα δοξασμένα, “βρώμικα” και sexy '90s, προσαρμοσμένα όμως στα μέτρα και τις δυνάμεις των τωρινών της συνοδοιπόρων.
Χωρίς αμφιβολία, η περίπου μιάμιση ώρα που η Polly Jean βρέθηκε επί σκηνής αποτέλεσε μια έντονη εμπειρία, απλά αρκετά πιο πολυεπίπεδη, ουσιαστική και οπωσδήποτε πιο ανήσυχη από ότι κάποιοι φάνηκε να έχουν στο μυαλό τους. Ακόμα κι αυτή η μερίδα του κοινού όμως, στο τέλος υποκλίθηκε και αναγνώρισε την ακεραιότητα μιας τραγουδοποιού, που στα 46 της χρόνια δεν επαναπαύεται στις δάφνες της, αλλά συνεχίζει να εξελίσσει τον ήχο της, με εξαιρετικά αποτελέσματα.
Setlist:
Chain Οf Keys
The Ministry Οf Defence
The Community Οf Hope
A Line Ιn Τhe Sand
The Orange Monkey
Let England Shake
The Words That Maketh Murder
The Glorious Land
Medicinals
When Under Ether
Dollar, Dollar
The Wheel
The Ministry Οf Social Affairs
50ft Queenie
Down By The Water
To Bring You My Love
River Anacostia
Encore:
Working For The Man
A Perfect Day Elise
- RELEASE ATHENS 2016 - DAY 4 (13/06/2016)
Η τέταρτη και τελευταία μέρα του Release είχε εμφανώς περισσότερο κόσμο από την προηγούμενη αλλά και αυτή είχε συμπεσει με περίεργες καιρικές συνθηκες που απειλούσαν τη διεξαγωγή της.
Την ημέρα άνοιξαν οι Αθηναίοι post-rockers Afformance. Οι οποίοι πραγματοποίησαν μια πολύ δυναμική εμφάνιση και με σύμμαχο τον αρκετά καλό ήχο, είχαν την ευκαιρία να παρουσιάσουν στο κοινό τη μουσική τους. Πολύ καλά δεμένοι επί σκηνής για όση ώρα έπαιξαν κέρδισαν τη προσοχή και το χειροκρότημα του κόσμου με τους post-rock ήχους τους. Δικαίωσαν και με το παραπάνω την επιλογή τους για το άνοιγμα της συγκεκριμένης ημέρας.
Setlist:
Taming Waves / Riding Tigers
Dancing Lessons For The Advanced In Age
Christmas Truce
Covered In Scales
A Tide Before The Flickering Sun
Και ενώ η πλατεια νερού γέμιζε σιγά σιγά, ήταν η σειρά του Theodore με τη μπάντα του να κάνει την εμφάνιση του στη σκηνή του release. Με κάποια τεχνικά προβλήματα στον ήχο απέδωσε όσο καλύτερα μπορούσε και προσπάθησε να κερδίσει το κοινό με την ιδιαίτερη μουσική του, λίγοι ήταν αυτοί που ενθουσιάστηκαν καθώς φάνηκε πως για πολλούς ήταν αδιάφορη η συγκεκριμένη εμφάνιση. Απέδωσε άψογα πάντως αυτός και η μπάντα του και έδειξε πως έχει πολλά να δώσει στο συγκεκριμένο μουσικό χώρο και θα μας απασχολήσει σίγουρα και στο μέλλον.
Setlist:
Do You Know How To Fall
Are We There Yet
It Is But It’s Not
Run
Love Is A Dog From Hell
Instant
Eclipse
Σε απόλυτη αντιδιαστολή με την προηγούμενη ημέρα του Release, το ξένο ρεπερτόριο αυτή τη φορά θα άνοιγε ένα πρωτοεμφανιζόμενο σχήμα, οι Αμερικανοί DIIV. Με μπόλικο buzz γύρω από το όνομα τους και ένα αξιολογότατο φετινό άλμπουμ, είχα αρκετή περιέργεια να ανακαλύψω τι απίδια πιάνουν επάνω στη σκηνή. Την ίδια περιέργεια φάνηκε να μοιράζεται κι αρκετός ακόμα κόσμος, που είχε μαζευτεί από νωρίς πέριξ του stage της Πλατείας Νερού. Για καλή μας τύχη, οι πέντε νεουορκέζοι πιτσιρικάδες δε μας άφησαν ξεκρέμαστους και δικαίωσαν σε μεγάλο βαθμό την επιλογή μας. Με σύμμαχο τον ισορροπημένο ήχο και όπλο τη δαιμονιώδη διάθεση τους, δεν είχαμε καμία συστολή ως προς το να ρουφήξουμε το ιδιαίτερο χαρμάνι post punk και ψυχεδέλειας, που παρουσίασαν. Το indie rock φίλτρο φρόντισε ώστε να μη μας πέσει βαρύ για τέτοια ώρα, αν κι αυτή η ψευδο-goth εσάνς που κουβαλούν σίγουρα θα τσίγκλησε κάποιους μερακλήδες, οι οποίοι θα προτιμούσαν να έχει πέσει το σούρουπο για να τους απολαύσουν καλύτερα.
Αντίθετα, οι Austin-έζοι συμπατριώτες τους The Black Angels, που ακολούθησαν, είχαν την τύχη να γευθούν την ιδιαίτερη περιποίηση της αθηναϊκής νύχτας. Είχαν επίσης, τη φήμη των δύο προηγούμενων εξαιρετικών εμφανίσεων τους στη χώρα μας, να τους στοιχειώνει, δίχως όμως να κατορθώσουν τούτη τη φορά να παραδώσουν μία αντίστοιχης ποιότητας.
Ύστερα από ένα χλιαρό ξεκίνημα, όπου φαίνονταν να ψάχνουν το βηματισμό τους, ανέβασαν στροφές και για κάμποση ώρα μπορούσες δικαιωματικά να δηλώσεις ότι βλέπεις ίσως το καλύτερο σχήμα της σύγχρονης ψυχεδελικής αναβίωσης. Για κάποιο λόγο, στο τελευταίο τρίτο του set τους ο ηχολήπτης αποφάσισε ότι θα ήταν εκπληκτική ιδέα να υψώσει την ένταση στο θεό, σε σημείο που τα επί σκηνής τεκταινόμενα άρχισαν να μεταφράζονται σε ενοχλητική βαβούρα. Εκεί κάπου χάθηκε και ολοκληρωτικά το παιχνίδι για την πεντάδα από το Texas, η οποία έκτοτε δεν επανέκαμψε. Αν στα παραπάνω προσθέσεις και την απουσία από το set “άσων” στυλ “Εntrance Song” ή “Telephone”, οι οποίοι θα μπορούσαν να ανακατώσουν την τράπουλα προς όφελος τους, έχεις μια πλήρη εικόνα του αδιεξόδου στο οποίο περιήλθαν.
Το ωράριο τηρήθηκε κατά γραμμα σε όλο το φεστιβάλ. Έτσι λοιπόν όταν το ρολόι έδειξε 22:30 ήταν η ώρα των Sigur Ros να ανέβουν στη σκηνή της πλατείας νερού, ξεκίνησαν με το Óveður και συνέχισαν με το Starálfur πίσω από μια διάφανη οθόνη, και κάπου εκεί έκαναν την εμφάνιση τους και οι πρώτες δυνατές ψιχάλες βροχής. Ο ήχος ήταν άψογος σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας , όπως και η σκηνική παρουσία των Ισλανδών οι οποίοι στη συνέχεια ήρθαν μπροστά για να ακούσουμε τα Sæglópur, Glósóli , Vaka.
Με τη βροχή να έχει δυναμώσει για τα καλά αλλά να μην πτοεί τους θεατές ζήσαμε απίστευτες στιγμές ακούγοντας κομμάτια από όλη τους τη δισκογραφία. Προς το τέλος και ενώ η ατμόσφαιρα ήταν εξωπραγματική για ένα τέτοιο live με τα στοιχεία της φύσης να έχουν δέσει άψογα με τη μουσική των Ισλανδών ακούσαμε τα "Festival", "Yfirborð", "Hafsól" και στο encore το "Popplagið" για να κλείσει με τον ιδανικότερο τρόπο αυτή η εξαιρετική βραδιά του Release. Έτσι λοιπόν έλαβε τέλος αυτό το νεοσύστατο φεστιβάλ της Aθήνας το οποίο μας χάρισε πολλές μαγικές στιγμές, και ελπίζουμε πως θα γίνει θεσμός και θα το έχουμε και του χρόνου.
Setlist:
Ovedur
Staralfur
Saeglopur
Glósóli
Untitled I (Vaka)
Ny Batteri
Untitled VI (E-Bow)
Untitled VII (Daudalagid)
Festival
Yfirbord
Kveikur
Hafsol
Untitled VIII (Popplagid)
Για το Rock Overdose,
Δημήτρης Σούρσος
Αλέξανδρος Καταστρόφος
Φωτογραφίες: Γιάννης Λιβανός https://www.facebook.com/JohnMetalmanPhotography/?fref=ts
Comments
