Πάντα είναι ευχάριστο να βλέπεις, και ειδικά για πρώτη φορά στη ζωή σου, μπάντες που τις ανακάλυψες στην προεφηβεία σου. Το “Riot Live” έπεσε στα χέρια μου το 2000 ή 2001, πιτσιρικάς εγώ που λέτε, ψάρωσα με ό,τι άκουσα. Και παρ’ όλα τα απανωτά σοκ του 2003, με το θάνατο του Guy Speranza, αλλά και του 2012, με τον αντίστοιχο άδικο χαμό του Mark Reale, οι Αμερικάνοι από τη Νέα Υόρκη απέδειξαν από τι μέταλλο είναι φτιαγμένοι. Βάζουν το V δίπλα από το Riot, “Unleash The Fire” το 2014 και “Armor Of Light” το 2018. Ε, ρε φίλε με κέρδισες. Και με τον Todd τον συνονόματο τον Hall στο μικρόφωνο και με τη Nuclear Blast από πίσω να σε στηρίζει και με ζωντανές εμφανίσεις των 2 ωρών όπου κι αν παίζεις, πες μου έναν, μα έναν, λόγο να μην ανυπομονώ για την παρουσία σου στη χώρα μου την πρώτη Κυριακή του Νοέμβρη…
Φυσικά, άξιοι αναφοράς και οι Strikelight που άνοιξαν τη βραδιά. Αν και με καθυστέρηση 35 λεπτών περίπου (λόγω soundcheck), καθώς σύμφωνα με το πρόγραμμα ήταν να βγουν 7.30, πραγματοποίησαν μια γεμάτη εμφάνιση, μένοντας στη σκηνή μέχρι τις 8.55 περίπου. Το ύφος τους κινείται στα μονοπάτια του κλασσικού, οπαδικού heavy metal των 80's, πολύ κοντά δηλαδή σε αυτό των headliners. Ηγετικές μορφές ο Νίκος Παπακώστας σε κιθάρα και δεύτερα φωνητικά, όπως και ο Χατζηανδρέου πίσω από το μικρόφωνο. Ο κόσμος δεν είχε μαζευτεί από την αρχή, παρά την καθυστέρηση, στο τέλος του set τους όμως θα χαρακτήριζα το κοινό απλά σεβαστό. Αρκετά ταιριαστή επιλογή για εναρκτήρια μπάντα, σίγουρα οι οπαδοί τους πέρασαν καλά, όπως και οι υπόλοιποι.
Setlist:
- Taste My Attack
- Revolution
- Ghostly Figures
- Stormers of the Night
- My Living Hell
- Overdose
- Dead For You
- Youthful Fire
- Inner Voice
- Angel In Exile
Επόμενοι ήταν οι Tanith, το έταιρο συγκρότημα από τη Νέα Υόρκη, που το ύφος και ο ήχος τους θυμίζουν αρκετά τους Riot των πρώτων χρόνων και δίσκων. Αυτό, διότι η μπάντα από το Brooklyn, στο μοναδικό της πλήρες άλμπουμ “In Another Time” που κυκλοφόρησε φέτος, κινείται σε hard rock/ heavy metal ρυθμούς. Ακούγοντας και βλέποντας ζωντανά τους Αμερικάνους, διαπίστωσα ότι επί σκηνής ο ήχος τους τείνει προς το σκληρό rock και λιγότερο προς το metal. Παρότι λάτρεψα συνθέσεις σαν τα “Mountain” και “Dionysus”, δεν μου έβγαλαν την ένταση και τη δυναμική που χρειάζεται για να “ανάψουν τα αίματα”, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πέρασαν αδιάφοροι.
Μιλάμε άλλωστε για μια ιδιαίτερη μπάντα, διότι έχουν την Cindy Maynard, όχι μόνο στο μικρόφωνο, να κλέβει τα βλέμματα, αλλά και στο μπάσο, πλαισιώνοντας τους Charles Newton, Russ Tippins και Keith Robinson. Προσεγγίζουν με επαγγελματισμό αυτό που κάνουν, αλλά η εμπειρία που θα αποκτήσουν θα τους βοηθήσει να πάνε κι ένα σκαλί παραπάνω. Πρόκειται άλλωστε για μπάντα μόλις δύο ετών. Η αναβίωση του old-school heavy rock των ‘70s που έφεραν στην μία περίπου ώρα που βρέθηκαν στην αθηναϊκή σκηνή, να είστε σίγουροι ότι εκτιμήθηκε δεόντως από τους παλαιότερους όταν ακούστηκε και η τελευταία νότα του “Citadel”.
Setlist:
- Cassini's Deadly Plunge
- Book of Changes
- Wing Of the Owl
- Eleven Years
- Under the Stars
- Under the Stars (Reprise)
- Mountain
- Dionysus
- Citadel
Ώρα 11 παρά 10, βρισκόμαστε κάτι παραπάνω από μία ώρα σχετικά με την προγραμματισμένη εμφάνιση των RIOT V, αυτό όμως δεν μας ρίχνει καθόλου. Το λογότυπό τους, με τη μορφή μεγάλου πανό, είναι στη θέση του, το εξώφυλλο του υπερ-γαμάτου “Armor Of Light”, στημένο κι αυτό δεξιά και αριστερά των τυμπάνων, τα φώτα χαμηλώνουν και…”Victory”. Οι Αμερικάνοι αρχίζουν να ποτίζουν το πολυπληθές κοινό τους με το heavy/ power metal τους, έτσι όπως το απολαμβάνουμε στον τελευταίο δίσκο τους. Έχουν, ειλικρινά, απίστευτο και ευκρινή ήχο και κοτζάμ Todd Michael Hall στα φωνητικά. Στην αρχή βέβαια, ήταν λίγο μουδιασμένος στις αντιδράσεις του και η φωνή του κάπου χανόταν (στη συνέχεια η έντασή της ανέβηκε), σα να περίμενε κι αυτός να ζεσταθεί για τα καλά, όντας περισσότερο ένας επαγγελματίας τραγουδιστής επί σκηνής, παρά ο άνθρωπος που θα πιάσει τους οπαδούς «από το λαιμό» και θα τους «παίξει» σαν μια από τις καλύτερες φωνές που υπάρχουν εκεί έξω.
Γιατί αυτό είναι ο Todd, όπως και οι υπόλοιποι τέσσερις Riot και το απέδειξαν όταν ρόλαραν για τα καλά στα “Flight of the Warrior”, “Bring the Hammer Down” και “On Your Knees”. Στα των παικτών, ο Don Van Stavern, καρφωμένος κεντρικά στη σκηνή, σε μαγνητίζει με το παίξιμό του στο μπάσο, όσο και με τη γενικότερη πληθωρική του παρουσία. Ο Nick Lee και ο Mike Flyntz συνθέτουν ένα πολύ καλό κιθαριστικό δίδυμο, αντάξιο της θέσης που κάποτε κατείχε ο Mark Reale και ο Frank Gilchriest είναι ο ογκόλιθος πίσω από τα ντραμς που οφείλει να έχει μια μπάντα σαν τους Riot.
Στα των συνθέσεων τώρα, ειλικρινά κανείς δεν έμεινε παραπονεμένος. “Johnny's Back”, “Heart of a Lion”, “Altar of the King”, “Angel's Thunder, Devil's Reign”, “Swords and Tequila”, “Until We Meet Again” και “Warrior” μεταξύ πολλών άλλων, συνέθεσαν μια γιορτή άνευ προηγουμένου που σε πρώτη φάση έκλεισε με το επικό “Thundersteel”. Οι φωνές του κόσμου φέρνουν το συγκρότημα στη σκηνή για άλλα τρία κομμάτια ακόμα, με το “Sign of the Crimson Storm” να κλείνει οριστικά ένα τέρμα γεμάτο δίωρο όπου ακούστηκαν 24 συνθέσεις από την 41χρονη δισκογραφική πορεία των Αμερικάνων. Το κοινό ξέφυγε αρκετές φορές, και δικαίως θα έλεγα, με mosh pit και stage diving, αφού η θερμοκρασία είχε ανέβει στα ύψη.
Στη 1 παρά 10, τα φώτα άναψαν και οι τίμιοι και συγκινητικοί Riot αποσύρθηκαν στα καμαρίνια τους. Εν τέλει, όλα πήγαν άψογα. Το συγκρότημα αυτό σέβεται και με το παραπάνω το κοινό του, μην κάνοντας καμία έκπτωση ούτε στην απόδοσή του, ούτε στις συνθέσεις που παρουσιάζει. Φίλε Mark, πίστεψέ με, μπορείς να είσαι πολύ περήφανος για την κληρονομιά σου. Until We Meet Again λοιπόν…
Setlist:
- Victory
- Flight of the Warrior
- Bring the Hammer Down
- On Your Knees
- Metal Soldiers
- Fall From the Sky
- 49er
- Destiny
- Johnny's Back
- Storming the Gates of Hell
- Heart of a Lion
- Bloodstreets
- Take Me Back
- Altar of the King
- Angel's Thunder, Devil's Reign
- Magic Maker
- Gunfighter
- Swords and Tequila
- Until We Meet Again
- Warrior
- Thundersteel
Encore:
- Road Racin'
- Outlaw
- Sign of the Crimson Storm
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Τσολάκος
Φωτογραφίες: Αλέκος Καταστρόφος
Comments
