Η 30η Μαίου, η ημερομηνία που έδω και καιρό είχαμε κυκλώσει στα καλεντάρια μας είχε επιτέλους φθάσει. Οι The Black Keys, ίσως το μεγαλύτερο rock
συγκρότημα της εποχής μας, θα εμφανιζόταν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στα πλαίσια του επετειακού Rockwave Festival, το οποίο φέτος κλείνει είκοσι χρόνια ως θεσμός. Η αμέσως παρακάτω θέση στη μαρκίζα είχε καταληφθεί από τους ιδιαίτερα δημοφιλείς στη χώρα μας The Black Angels, ενώ το lineup συμπλήρωναν τρία εξαιρετικά εγχώρια σχήματα: οι 1000mods, οι The Big Nose Attack και οι Puta Volcano.
 |
Τα καραβάνια είχαν αρχίσει να καταφθάνουν από νωρίς στη Μαλακάσα, με αρκετό κόσμο να επιθυμεί να ζήσει την πλήρη φεστιβαλική εμπειρία, αντί να επιλέξει να προσέλθει στο συναυλιακό χώρο προς το τέλος της ημέρας, αυστηρά για τους headliners. Υπό αυτές τις ευμενείς συνθήκες, οι αθηναίοι Puta Volcano έμελε να ανοίξουν το φετινό Rockwave, περίπου ένα τέταρτο πριν τις πέντε.
Η αθηναική τετράδα, με σύμμαχο τον ήχο -ο οποίος να σημειωθεί ήταν εξαιρετικός καθ΄όλη τη διάρκεια της ημέρας- απέδωσε εξαιρετικά για περίπου 45 λεπτά το πολυσυλλεκτικό της υλικό, το οποίο αντλεί τόσο από το desert rock, όσο κι από τον ευρύτερο alternative χώρο, δημιουργώντας έτσι ένα ελκυστικό όσο κι εκλεκτικό μουσικό μείγμα. Δηλώνω γοητευμένος, όχι με την καλλίγραμμη frontwoman ή την πλούσια γενειάδα του μπασίστα τους, αλλά από τα τραγούδια του “The Sun”, που μόλις κυκλοφόρησε. Ότι οι δρόμοι μας θα ξανασυναντηθούν, θεωρήστε το ως δεδομένο.
 |
Μετά το απαραίτητο διάλλειμα για επίσκεψη στο κοντινότερο μπαρ, επανακαταλάβαμε τις θέσεις μας κοντά στη σκηνή για τους The Big Nose Attack, ένα σχήμα, το οποίο έχει δημιουργήσει σημαντικό ντόρο γύρω από το όνομα του για τα εγχώρια δεδομένα, έχοντας χαρακτηριστεί από τον τύπο ως “η ελληνική απάντηση στους The Black Keys”, αλλά κι αποσπάσει αξιοσημείωτο airplay στα fm της πρωτευούσης. Με όπλο τα κομμάτια του “Paint It Blue”, το ψυχωμένο παίξιμο και τον εξαιρετικά πλούσιο -στα όρια του επιστημονικού- ήχο του, το μπραχαμιώτικο ντουέτο απέδειξε ότι όλο το buzz, που τους περιβάλει δεν είναι καθόλου τυχαίο, σημειώνοντας στο ενεργητικό του ακόμη μια άριστη support εμφάνιση.
 |
Μια ώρα αργότερα θα ακολουθούσε ίσως το πιο επιτυχημένο εκ των “δικών μας” σχημάτων, οι χιλιομοδίτες stoner rockers 1000mods. Άρτι αφιχθέντες από ακόμα μία ευρωπαική περιοδεία και με νωπό το sold out στο Gagarin, είχε φθάσει το πλήρωμα του χρόνου για να δοκιμαστούν και στη σκηνή ενός μεγάλου φεστιβάλ, όχι ως κομπάρσοι, αλλά σε πρωταγωνιστικό ρόλο αυτή τη φορά. Ο πυρήνας από στονερόφατσες που είχε συγκροτηθεί στις αρκετές πρώτες σειρές, περίμενε ένα τους νεύμα για να ενεργοποιηθεί και το εναρκτήριο “7 Flies” ήταν αυτό που πυροδότησε τις πρώτες ένθερμες αντιδράσεις τις βραδιάς.
 |
Το “Super Van Vacation” νίκησε στα σημεία το “Vultures” για τη μερίδα του λέοντος στο σετ τους και στη μία ώρα της εμφάνισης τους, οι mods έδωσαν ένα ακόμα δυνατό live, από αυτά που μας έχουν συνηθίσει: με μπόλικο groove, υπερ-fuzzed κιθάρες, γερές δόσεις psych κι εκκωφαντικό ήχο. Προσθέστε στην εξίσωση το αυξημένο κίνητρο κι έχετε συμπληρώσει το παζλ της χθεσινής τους παρουσίας με μεγάλη ακρίβεια.
 |
Ο δείκτης δείχνει πλέον περασμένες οκτώ και τα πράγματα έχουν αρχίσει να σοβαρεύουν. Οι The Black Angels, το πρώτο μη εσωτερικής κατανάλωσης συγκρότημα της βραδιάς είναι έτοιμο να πατήσει σκηνή και οι απαιτήσεις είναι σαφέστατα αυξημένες. Οι τεξανοί psych rockers βέβαια, δεν είναι τίποτα τυχαίοι: δέκα και πλέον χρόνια στο κουρμπέτι θεωρούνται δικαίως ένα από κορυφαία σχήματα τις γενιάς τους και χθες το βράδυ το απέδειξαν περίτρανα.
 |
Καταρχήν, αυστηρά σημειολογικά να το εξετάσεις, μπάντα με δύο αριστερόχειρες στα έγχορδα πρέπει να την παραδεχθείς. Μπάντα με τραγουδιστή που φοράει γυαλιά ηλίου ενώ ο ήλιος έχει πέσει εδώ και ώρα και παίζει -όταν του λάχει- το μπάσο ανάποδα πρέπει να λατρέψεις. Μπάντα που βγαίνει να ανοίξει για τους The Black Keys με ακραιφνώς αντι-φεστιβαλικό ήχο πνιγμένο στο reverb πρέπει να προσκυνήσεις. Πλούσια ηχοχρώματα, υποβλητικές προβολές κι ασύγκριτη ατμόσφαιρα όταν σκοτείνιασε για τα καλά από μια τιτάνια πεντάδα, που δεν έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον να κερδίσει το νεανικό κοινό των The Black Keys, αλλά έπαιξε με τους όρους της και ικανοποίησε αδιαπραγμάτευτα τους μυημένους. Εκπληκτική εμφάνιση, πάντα για δεδομένα φεστιβάλ, διότι σε κλειστό χώρο μας έχουν ήδη αποδείξει ότι μπορούν να αγγίξουν το τέλειο.
 |
Κοντεύουμε 10 και πλέον ζυγώνει η ώρα της Αλήθειας. Ο κόσμος έχει ηδη αρχίσει να συρρέει κατά κύματα προς τα εμπρός καθιστώντας την πρόσβαση δυσχερή και κυρίως την κατάσταση ασφυκτική στα πέριξ της σκηνής. 10 νταν, οι κ.κ. Auerbach και Carney κάνουν την πολυαναμενόμενη εμφάνιση τους, εν μέσω των προσδοκόμενων επευφημιών. Κάπου πίσω τους, στέκουν άλλοι δύο -όχι και τόσο- ωραίοι τύποι, κομπάρσοι για την πλειοψηφία του κοινού, αλλά ιδιαίτερα σημαντικοί για την πραγματική εξέλιξη της συναυλίας, μιας και τα αφεντικά, τους είχαν αναθέσει όλη τη βρώμικη δουλειά σε μπάσο, κιθάρα και πλήκτρα, ενώ εκείνοι έκαναν την απαραίτητη λέζα τους στο μπροστινό κομμάτι της σκηνής.
 |
Εκείνο που διαπίστωσα χθες είναι, ότι οι The Black Keys ζωντανά, αποτελούν μια πλήρως επαγγελματική και ενίοτε εκνευριστικά προβλέψιμη οντότητα, η οποία βασίζει το set της στα άλμπουμς που ξέρει ο πολύς κόσμος (λέγε με “Brothers” και “El Camino”) αποδίδοντας τα κομμάτια από αυτά με υψηλή ακρίβεια, ενώ αντίθετα παρουσιάζει τις όποιες παλαιότερες συνθέσεις λιγότερο ή περισσότερο εξευγενισμένες.
 |
Ο ήχος, όπως άλλωστε όχι απλά αναμένεται από καλλιτέχνες τέτοιου βεληνεκούς, αλλά απαιτείται, είναι κρυστάλλινος, αλλά όχι όσο δυνατός θα έπρεπε, ούτως ώστε να μην αποθαρρύνει το πιο casual κοινό, που δεν είναι τόσο “ψημένο” στο rock, ενώ η διάρκεια των συναυλιών τους κυμαίνεται στη γνωστή ταρίφα της μιάμισης ώρας, με μπόλικα “just a couple more” το τελευταίο εικοσάλεπτο αντί encore.
 |
Τα παραπάνω, σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν απαραίτητα μειονεκτήματα ή καθιστούν τους The Black Keys κακούς. Τουναντίον, πρόκειται για ένα εξαιρετικό συγκρότημα, όσον αφορά το πολυπληθές κοινό στο οποίο απευθύνονται και συνέρρευσε χθες στο Terra Vibe για να τους παρακολουθήσει. Το κοινό που μπορεί να κοιτούσε ψιλοαδιάφορα στο αρχειακό “Leavin' Trunk” ή στην εκ των κορυφαίων στιγμών της βραδιάς (“I Got Mine”), αλλά χόρευε ξέφρενα κατά τη διάρκεια του “Lonely Boy” και τραγούδησε με την ψυχή του στο “Little Black Submarines”.
Το κοινό που πιθανότατα δίνει το παρόν max σε πέντε live το χρόνο, αλλά κατά τη διάρκεια τους θέλει να περάσει καλά κι όχι να κοιτάει επικριτικά ως μίζερος “ψείρας”. Αυτός ο κόσμος ευτυχώς κι όχι ο "ψαγμένος" συναυλιοπατέρας κατέκλυσε χθες το Terra Vibe, καθιστώντας την πρώτη ημέρα του φετινού Rockwave αδιαμφισβήτητα επιτυχημένη.
Setlist:
Dead And Gone
Next Girl
Run Right Back
Same Old Thing
Gold On The Ceiling
Strange Times
Nova Baby
Leavin' Trunk
Too Afraid To Love You
Howlin' For You
I Got Mine
Money Maker
Gotta Get Away
She's Long Gone
Fever
Tighten Up
Your Touch
Lonely Boy
Little Black Submarines
Κι άλλοι The Black Keys:
 |
 |
 |
 |
Το κοινό:
 |
 |
Για το Rock Overdose,
Δημήτρης Σούρσος
Φωτογραφίες: Ιωάννης Λιβανός
Comments
