Πολύ μεγάλη η χαρά και η προσμονή για την εμφάνιση των καταπληκτικών ψυχεδελορόκερς Samsara Blues Experiment στην χώρα μας, όχι μόνο από μένα, αλλά και από πολύ άλλο κόσμο που έχει εισχωρήσει στο άβατο του ήχου τους κι έχει υποστεί καθολική ήττα από την 1η ακρόαση. Σαν τυχερός που βίωσα την πορεία τους από την αρχή και τον πάταγο που προκλήθηκε ειδικά με το ντεμπούτο ''Long Distance Trip'' το 2010, ήμουν ακόμα τυχερότερος να τους δω κάπου το 2011 στη Θεσσαλονίκη στην 1η τους επίσκεψη στη χώρα μας, αφού είχαν κυκλοφορήσει το 2ο κι επίσης καταπληκτικό ''Revelation & Mystery''. Το τότε κουαρτέτο, καθώς στις τάξεις τους υπήρχε και ο μπασίστας Richard Behrens, με είχε στείλει αδιάβαστο, καθώς αποτύπωνε όλο αυτό ο ψυχεδελικό μανιφέστο σε κάτι ακόμα πιο μεγαλειώδες και με απίστευτο όγκο και συνέπεια επί σκηνής, τόσο που πραγματικά έριξα κατάρες ανείπωτες όταν αναγκάστηκα να τους χάσω στην προηγούμενη επίσκεψη τους για το φοβερό ''Waiting For The Flood''. Ήταν όμως ώρα να πάρω το αίμα μου πίσω, έστω και 6 χρόνια μετά, μια και το νεότερο 4ο άλμπουμ τους ''One With The Universe'' βρήκε με χαρακτηριστική ευκολία το δρόμο του προς τα ηχεία μου και ακόμα πιο εύκολα το βλέπω να παραμένει στη λίστα με τα καλύτερα άλμπουμ που θα έχω ακούσει όταν τελειώσει το 2017.
Τα πράγματα γίνανε ακόμα καλύτερα με την παρουσία των Half Gramme Of Soma. Ζητώ συγνώμη από τα παιδιά, γιατί κάπου τους έχω ξαναδεί κι όσο κι αν έστυψα τον εγκέφαλο μου, δεν μπόρεσα να θυμηθώ πότε και πού. Καταπληκτική παρουσία για 40' λεπτά, με τον θεούλη ντράμερ να δίνει τον τόνο με το πειραγμένο στυλάκι του, πραγματικά είναι λες και παίζει σαν μαριονέτα και κάποιος άλλος τον κουνάει, είναι τόσο ιδιαίτερα τα ανοίγματα του αλλά χτυπάει δυνατά και με ακρίβεια, 2 φορές του έφυγε μπαγκέτα από τη δύναμη που έπαιζε. Ο μπασίστας με το τσιγαράκι στο στόμα και οι 2 κιθαρίστες έδιναν τον τόνο, γεμίζοντας με πολύ ωραίο τρόπο τις συνθέσεις τους και δημιουργώντας φοβερό ηχόχρωμα ψυχεδέλειας και βαρύτητας. Ο νέος τους δίσκος λέγεται ''The Groove Is Black'' και παίξανε μεγάλο μέρος αυτού, με το αποτέλεσμα να ηχεί γενικά καταπληκτικό. Απόλυτα δεμένοι και σίγουρα προετοιμασμένοι στο φουλ, παραδώσανε μάθημα πως πρέπει ένα Ελληνικό συγκρότημα να στέκεται επί σκηνής, και ειδικότερα όταν παίζει κάτω από συγκρότημα του εξωτερικού. Για το τέλος, ειδική μνεία στο μπλουζάκι Soundgarden του φοβερού τραγουδιστή, ο οποίος με τον απλούστατο αυτό τρόπο, τίμησε μία από τις κορυφαίες φωνές που πέρασαν στην ιστορία της μουσικής, τον αείμνηστο Chris Cornell. Συγχαρητήρια στα παιδιά και πάντα τέτοια κι ακόμα καλύτερα λαηβάκια για τη συνέχεια, η σκηνή είναι δική σας.
22:30 και οι Samsara Blues Experiment ανεβαίνουν επί σκηνής με το ''Vipasanna'' το οποίο ανοίγει το νέο προαναφερθέν άλμπουμ τους. Από την αρχή είναι ευδιάκριτο και προφανές ότι λίγα πράγματα έχουν αλλάξει σε σχέση με την προ 6ετίας εμφάνιση που είδα. Το βασικό είναι ότι πλέον είναι τρίο και ο τότε κιθαρίστας Hans Einelt (που περισσότερο για '80s θηρίο σε ομάδα μπάσκετ μου κάνει) έχει μεταπηδήσει στο μπάσο. Ο θεούλης κάνει την εμφάνιση με μπλουζάκι Mantar και δε μπορείς να μη χαίρεσαι γι'αυτό, άμα νιώθει από μουσική ο άνθρωπος...από κάτι τέτοια φαίνεται. Υποστηρικτικός στο πλάι του καθ'όλη τη διάρκεια του 95λεπτου σετ, ο ντράμερ Thomas Vedder, ο οποίος δε χρειάζεται να ξεσκιστεί στη δίκαση για να δείξει ότι είναι φοβερός παίχτης, απεναντίας κρατάει το ρυθμό και δίνει πάτημα στον κιθαρίστα/τραγουδιστή/αρχηγό Christian Peters να βγαίνει στο προσκήνιο και να τραβάει τα φώτα πάνω του. Ο ήχος είναι κρυστάλλινος, όχι πολύ δυνατός για να μην προκαλεί βαβούρα και όχι πολύ σιγανός για να ενισχύεται ο όγκος. Στο καπάκι μπαίνει το ''Shringara'' από το ''Waiting For The Flood'' και ο κόσμος παθαίνει την πρώτη παράκρουση, με το κοπάνημα να δίνει και να παίρνει, ενώ στο τέλος του κομματιού ο Peters κοιτάει απορημένος και σίγουρα χαρούμενος, ψελλίζοντας ''this is crazy'' πριν προχωρήσει το σετ.
Σειρά παίρνουν δύο νέα κομμάτια, με τα ''Sad Guru Returns'' και το ομότιτλο του δίσκου ''One With The Universe'' να δείχνουν ότι λειτουργούν πολύ καλύτερα ζωντανά, οι τύποι ούτως ή άλλως είναι γεννημένοι για να παίζουνε συναυλίες και να ακούγονται 10 φορές καλύτεροι και δυνατότεροι απ'ότι στα άλμπουμ τους. 4 κομμάτια έχουν παιχτεί, ήδη είμαστε στα 50' διάρκειας, αυτό όμως που ακολουθεί στο 2ο μισό της συναυλίας πραγματικά περνάει σε άλλο επίπεδο συζήτησης. Σκόπιμα και πανέξυπνα,οι τρεις Βερολινέζοι αφήνουν τα παλιότερα κομμάτια τους να λάμψουν στο τέλος, μια και το ''Long Distance Trip'' εκπροσωπείται με 3 κομμάτια (''Center Of The Sun'', ''For The Lost Souls'' και ''Αrmy Of Ignorance'') και το ''Revelation & Mystery'' με άλλα 2 (''Hangin' On The Wire'' και ''Ιnto The Black''), τα οποία είναι αρκετά να κάνουν τους οπαδούς να χάσουν τα μυαλά τους και σίγουρα πιστοποίησαν την μεγάλη αξία των Γερμανών στο συναυλιακό σανίδι. Υπεράνω κριτικής εμφάνιση η οποία θα συζητιέται και πάλι για πολύ καιρό, δεδομένου ότι θα μας ξανάρθουν σύντομα ελπίζω, μια κι έχουν αποδειχτεί συχνοί επισκέπτες. Λιώστε το νέο τους άλμπουμ και αφεθείτε στη μαγεία της μουσικής τους. Όσοι δεν ήρθατε, βρείτε παρηγοριά στο γεγονός ότι μάλλον θα τους βλέπουμε σε κάθε περιοδεία δίσκου και ευχηθείτε ο επόμενος να βγει αρκετά σύντομα και μέχρι το 2019-2020 να έχουν κάνει άλλη μία επίσκεψη.
Για το Rock Overdose,
Δημήτρης Αλόρας
Φωτογραφίες: Καταστρόφος Αλέξανδρος
Comments
