Ανταπόκριση: SEPTICFLESH, The Slayerking, Scar Of The Sun @Piraeus Academy, Αθήνα (17/02/2018)

“Codex Omega”, “Sanatana Dharma”, “In Flood”. Ό,τι πιο πρόσφατο έχουμε στα χέρια μας από τις μπάντες που επρόκειτο να δούμε το βράδυ της 17ης Φεβρουαρίου. Το τελευταίο άλμπουμ των Septicflesh ήταν ο πόλος έλξης βεβαίως, αλλά το όλο πακέτο ήταν γενικά άκρως ικανοποιητικό.

Πρώτη μου επαφή με τους Scar Of The Sun και άκρως ενδιαφέρουσα θα έλεγα. Στο μισάωρο που τους αναλογούσε είχαν τις στιγμές τους για να ζεστάνουν τον κόσμο που μαζευόταν. Με τον βασικό ηχολήπτη των Septicflesh, Terry Nikas, στα φωνητικά, οι Scar Of The Sun έριξαν το βάρος στην τελευταία τους δουλειά, παρουσιάζοντας τις συνθέσεις τους με επιρροές από Tool, Tesseract, Bring Me The Horizon και Depeche Mode. Η σκηνή, στολισμένη με ένα πανό που έφερε το λογότυπο της μπάντας, θα ήταν ο κριτής της εμφάνισής τους. Με καλό ήχο και διάθεση προσέφεραν μοντέρνο metal και άφησαν καλές εντυπώσεις.

 


Για τα επόμενα 45 λεπτά, ο Ευθύμης και οι The Slayerking έριξαν σκοτάδι στο Academy. Το βαρύ τους doom, ο τεράστιος σταυρός σαν φόντο, τα τραγοκέρατα και ο μονίμως σκυφτός και χωμένος στο καπέλο του Καραδήμας, καθήλωσαν τον κόσμο που είχε γεμίσει την αρένα. Ένα πρόγραμμα-σκέτη λειτουργία, με συνθέσεις ασήκωτες και μελωδικές από τα μπαστάρδια των Black Sabbath, με ήχο άψογο και βαρύ και το “Southern Gate of the Sun” σαν αγαπημένο των οπαδών ήταν όλο το ζουμί στην εμφάνιση των The Slayerking. Χωρίς πολλά λόγια ήρθαν, έπαιξαν και έφυγαν.

 


Για τους Septicflesh τα λόγια είναι περιττά. Η σκηνή μοιάζει με υπερπαραγωγή, το εξώφυλλο του “Codex Omega” δεσπόζει και έναρξη με το “Portrait Of A Headless Man”. Τα ορχηστρικά μέρη είναι προηχογραφημένα και ως εκ τούτου κάπου χάνονται, αλλά αυτά τα ξέραμε. Οι τέσσερις Septicflesh είναι άψογα στημένοι και ο Σπύρος άκρως επικοινωνιακός. Συνέχεια με το “The Vampire From Nazareth”, με το Σωτήρη Βαγενά να κάνει την πρώτη του εμφάνιση πίσω από το μικρόφωνο για τα καθαρά φωνητικά.

 


Εντύπωση προκάλεσε ξανά ο Kerim "Krimh" Lechner, ένα πραγματικό τέρας στα τύμπανα, με ήχο μπόμπα και δυναμικά χτυπήματα. Το setlist βασίστηκε ξανά στους δίσκους μετά το “Revolution DNA”. Παροξυσμός προκλήθηκε στα “Virtues Of The Beast”, “Persepolis” (με το wall of death να σκορπά τρόμο στην αρένα), “Communion” (αγαπημένο όλων) και το “Martyr” που όλοι ξέρανε τους στίχους. Προσωπικά μιλώντας, το “Prototype” με ενθουσίασε όπως και το “Pyramid God”. O Σπύρος ζητούσε τη μετάδοση της ενέργειας του κοινού προς τη μπάντα στα “A Great Mass Of Death” και ”Lovecraft's Death” χωρίς φυσικά να του χαλά κανείς χατίρι.

 


Οι αναφορές στους θεούς κάνουν το κοινό να ανυπομονεί για το “Anubis”, αυτό που ακούγεται όμως είναι το “Prometheus” με πολύ μεγάλη επιτυχία. Προς το τέλος η μπάντα φύλαξε το καλύτερο: “Dark Art”, “Dante's Inferno” και το προαναφερθέν “Anubis”, με το κοινό να αναλαμβάνει τα δεύτερα φωνητικά κατά κάποιο τρόπο. Ο ήχος από τα πλάγια της σκηνής είναι αρκετά καθαρός και πολύ σοβαρή δουλειά έχει γίνει στο φωτισμό και στο concept των Septicflesh επί σκηνής. Ο κόσμος γέμισε το χώρο και αυτό ήταν η καλύτερη ανταμοιβή για το συγκρότημα, που πρώτη φορά έπαιζε εκεί προτού μας χαιρετήσει για την αμερικάνική του περιοδεία.

 

Setlist (με επιφύλαξη ως προς τη σειρά):
1. Portrait of a Headless Man
2. The Vampire From Nazareth
3. Martyr
4. A Great Mass of Death
5. Virtues Of The Beast
6. Prototype
7. Communion
8. Pyramid God
9. Enemy of Truth
10. Prometheus
11. Persepolis
12. Lovecraft's Death
Encore:
13. Dante's Inferno
14. Anubis
15. Dark Art

 

 

 

 

Για το Rock Overdose ,
Μιχάλης Τσολάκος

Φωτογραφίες: Καταστρόφος Αλέκος

 

 

Comments