Περισσότερο γιορτή παρά συναυλία ήταν αυτή η συνάντηση δασκάλων και μαθητών. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν σίγουρα οι The Last Drive και στη δεύτερη οι Black Hat Bones. Οι Nightstalker είναι αναμφίβολα ακόλουθοι των πρώτων, θεωρούνται και είναι όμως το μεγαλύτερο όνομα στον ήχο που υπηρετούν και φυσικά από τα μεγαλύτερα πανελλαδικώς, αλλά με πλήρη αναγνώριση και στο εξωτερικό.
Αμφότεροι βεβαίως δεν χρειάζονται πολλές συστάσεις, υπηρετούν και παραμένουν στην ουσία του rock attitude ως στάση ζωής πάνω από 30 χρόνια. Έχουν γραφτεί πολλά και έχουν γίνει ακόμα περισσότερα που δεν μπαίνουν σε λέξεις, τα έχουμε ζήσει με ενέργεια και ένταση σε κάθε τους συναυλία! Με την αδερφική σχέση που τους ενώνει τραντάξανε συθέμελα το κέντρο της Αθήνας στην πρώτη μεγάλη μάζωξη μετά τις διακοπές.
Καιρού επιτρέποντος, πρώτοι ανέβηκαν στη σκηνή οι Black Hat Bones για να παρουσιάσουν το ενεργητικό τους heavy rock. Oι Σπαρτιάτες πότισαν με αδρεναλίνη το κοινό που μαζευόταν στον πολύ νοικοκυρεμένο χώρο στο Γκάζι, τον οποίο είχα να επισκεφτώ από τον Σεπτέμβρη του 2000. Με το “Born in a Thunder” του 2017 φρέσκο ακόμα και με ένα ΕΡ κι ένα άλμπουμ επιπλέον στο παλμαρέ τους, έδειξαν ότι είναι συλλέκτες εμπειριών όλα τα χρόνια που παίζουν ζωντανά κι αυτό τους βγαίνει στις επόμενές τους συναυλίες.
Με μία 20λεπτη καθυστέρηση οι λαίουρες του χώρου και ήχου, The Last Drive, έκαναν την εμφάνισή τους με σκοπό να αποδείξουν γιατί συνεχίζουν όλα αυτά τα χρόνια. Με τον ομώνυμο φετινό τους δίσκο να περιέχει εξαιρετικό υλικό garage/ hard rock, οι Last Drive πραγματοποίησαν μια εκπληκτική εμφάνιση με άψογο στήσιμο, ήχο, κέφι κι επαγγελματισμό. Κόσμος πολύς, ακόμα και οικογένειες, ήρθαν να τιμήσουν τα αδέλφια των ‘stalker, οι οποίοι μας κράτησαν παρέα για κάτι παραπάνω από μία ώρα από τη στιγμή που ακούστηκε η εισαγωγή του “Outlaw”. Το προσωπικό αγαπημένο “Angel ( Whiskey Mouth)” είχε σίγουρη τη θέση του στο setlist, ενώ ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσε το “Alabama Blues” που ξανακούστηκε μετά από καιρό ζωντανά. Οι Last Drive άφησαν τη σκηνή προσωρινά, διότι θα επέστρεφαν φουριόζοι.
Setlist:
1. Outlaw
2. A Glass of Broken Dreams
3. Snakecharmer
4. Angel (Whiskey Mouth)
5. Have Mercy
6. The Wave
7. Alabama Blues
8. White Knuckles
9. Always the Sun
10. 54/40 or Fight
11. I Love Cindy
12. Baby It's Real
13. The Bad Roads
14. Gone Gone Gone
Μέχρι να γίνει αυτό όμως, οι Nightstalker φρόντισαν να μας παρουσιάσουν ένα ακόμα σπουδαίο live γεμάτο ύμνους. “Go Get Some” για αρχή και κλείσιμο με “Trigger Happy”. Τι μεσολάβησε; Όλα όσα αγαπήσαμε και γουστάρουμε. “Forever Stoned”, “Zombie Hour”, “Superfreak” με ήχο δυναμίτη, συμμετοχή από κοινό και τη μπάντα σε υψηλή απόδοση. “Just A Burn”, “Line” και μία απίστευτη τριάδα των “Children Of The Sun” (το κομμάτι που ενώνει ΟΛΗ την ελληνική Σκηνή και ίσως το σημαντικότερο της τρέχουσας δεκαετίας), “Dead Rock Commandos” και “Baby, God Is Dead” με τα καπνογόνα να κάνουν τη νύχτα μέρα και τους οπαδούς να καλύπτουν τον Αργύρη με τις φωνές τους. Είναι αυτές οι στιγμές που καταλαβαίνεις πόσο οικογένεια μας κάνει να νιώθουμε αυτή η μπάντα.
Setlist:
1. Go Get Some
2. Superfreak
3. Zombie Hour
4. Forever Stoned
5. Soma
6. Line
7. Just a Burn
8. Never Know (Supersonic)
9. Brainmaker
10. The Dog That No-One Wanted
11. Children of the Sun
12. Baby, God is Dead
13. Dead Rock Commandos
14. Trigger Happy
Στη συνέχεια, έφτασε η ώρα για τη μεγάλη σύμπραξη. Εncore με Last Drive και Nightstalker άπαντες μαζί και αδελφοποιημένοι στο σανίδι και το χοντρό γλέντι αρχίζει. Προβαρισμένα κομμάτια από την πλούσια δισκογραφία και των 2 ακούστηκαν, με το εναρκτήριο “Spit” να ξεσηκώνει και το “Holy War” από το “Blood Nirvana” του 1990 των Last Drive να ξεχωρίζει. Το οριστικό τέλος ήρθε με το “This Is U” κι εμείς να βιώνουμε μία ξεχωριστή συναυλιακή εμπειρία που για πολλούς ήταν απωθημένο χρόνων.
Encore με Last Drive:
1. Spit
2. Killhead Therapy
3. Holy War
4. This Is U
Κανείς δεν έμεινε ανικανοποίητος, η διοργάνωση φρόντισε ώστε να υπάρχει εύκολη πρόσβαση σε τουαλέτα και μπαρ και ο δρόμος της επιστροφής μάς βρήκε να περιμένουμε την επόμενη φορά με ανυπομονησία.
Για το Rock Overdose ,
Μιχάλης Τσολάκος
Φωτογραφίες: Καταστρόφος Αλέξανδρος
Comments
