Οι Uncle Acid and the Deadbeats επέστρεψαν, λοιπόν, έχοντας στις αποσκευές τους έναν τέταρτο δίσκο, ο οποίος είναι εξαιρετικός... Αυτό σε συνδυασμό με το ότι τους είχα χάσει πριν 2 χρόνια με έπεισαν να μην τους χάσω και πάλι...
Οι Birthday Kicks ανέλαβαν το δύσκολο έργο να προετοιμάσουν το κοινό για την εμφάνιση των Uncle Acid and the Deadbeats. Οι Birthday Kicks είναι ένα fuzzy rock 'n' roll (όπως γράφουν οι ίδιοι) συγκρότημα από τη Λάρισα και μέχρι στιγμής έχουν κυκλοφορήσει ένα EP και ένα full-length album, το Black Echo Trap, για το οποίο άκουγα πολλά θετικά (αποθεωτικά, θα έλεγα) σχόλια από τότε που βγήκε. Κατά τη διάρκεια του set παρουσίασαν κομμάτια από τον full-length δίσκο τους, αλλά και μια διασκευή, το Personal Jesus των Depeche Mode. Ο λιγοστός κόσμος που βρισκόταν εκείνη την ώρα στο 8ball δεν φάνηκε να επηρεάζεται από την παρουσία των Birthday Kicks παρά μόνο προς το τελευταίο μέρος του set όπου η μπάντα φάνηκε να ζωντανεύει λίγο παραπάνω. Προσωπικά, βλέποντας τους στη σκηνή δεν εντυπωσιάστηκα καθόλου. Από τη μια έφταιγε η- σε γενικές γραμμές- άνευρη και χλιαρή σκηνική παρουσία τους και από την άλλη έφταιγε η φύση των συνθέσεων που δεν θα μπορούσαν να είναι πιο απλοϊκές. Αυτός ο συνδυασμός ουσιαστικά δημιούργησε απορίες όσον αφορά το όνομα που έχτισαν τους τελευταίους μήνες.
Και καθώς ο κόσμος αυξήθηκε, χωρίς παρ' όλα αυτά να βλέπουμε ένα κατάμεστο 8ball, ανέβηκαν στη σκηνή οι Uncle Acid and the Deadbeats... Ήδη από τις πρώτες νότες μας άρπαξαν από τα μούτρα και μας έβαλαν σε μια ατμόσφαιρα που περιείχε στοιχεία από heavy rock/ proto-doom και μια γερή δόση ψυχεδέλειας.
Φανερός ηγέτης της μπάντας είναι ο κύριος Starrs, aka Uncle Acid, ο οποίος κάνει σχεδόν τα πάντα: ΚΑΙ τραγουδάει ΚΑΙ παίζει ρυθμική κιθάρα ΚΑΙ παίζει τα σόλο. Βλέποντας τον ζωντανά μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε πόσο καλός μουσικός είναι, αλλά και πόσο καλή τεχνική διαθέτει. Οι δυνατότητές του, λοιπόν, σε συνδυασμό με τους άλλους τρεις της παρέας: Vaughn Stokes (bass), Yotam Rubinger (rhythm/lead guitar, backing vocals), Itamar Rubinger (drums), κάνουν τους Uncle Acid να στέκονται τόσο ψηλά και να αποδεικνύουν γιατί θεωρούνται ως μια από τις πιο ποιοτικές μπάντες του χώρου αυτή τη στιγμή.
Οι Uncle Acid and the Deadbeats ήταν άψογοι, τόσο ηχητικά όσο και παικτικά. Όλα ήταν στην εντέλεια, εκτός βέβαια από το γεγονός ότι υπήρξε μια καθυστέρηση επειδή έσπασε χορδή στον κ. Rubinger και χρειάστηκε να αλλάξει κιθάρα... Στο σύνολο του set τους έπαιξαν κομμάτια από όλη τη δισκογραφία τους, χωρίς να δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα στον τελευταίο δίσκο (The Night Creeper, 2015). To μεγάλο αρνητικό, όμως, είναι το γεγονός ότι δεν έπαιξαν όσο περίμενε ο κόσμος. Δηλαδή έπαιξαν γύρω στη μια ώρα. Πράγμα που δεν θεωρήθηκε σωστό από πολλούς δεδομένου της τιμής του εισιτηρίου, η οποία δεν ήταν αγνοήσιμη.
Κλείνοντας, θεωρώ ότι οι Uncle Acid δίκαια θεωρούνται ένα από τα top συγκροτήματα της Ευρώπης στον χώρο του heavy rock και το απέδειξαν με μια πολύ καλή εμφάνιση. Ανυπομονώ για την επόμενη φορά (που ελπίζω να κρατήσει περισσότερο από μια ώρα....)!
Ανταπόκριση: Γιώργος Περνάρης
Φωτογραφίες: Κώστας Μεσεμανώλης
Comments
