Η Ελλάδα και η οργάνωση είναι δύο πράγματα που δεν συμβαδίζουν σε πολλές περιπτώσεις και σε πολλούς τομείς. Ένας από αυτούς τους τομείς είναι και οι metal συναυλίες. Πόσες φορές δεν έχουμε κάτσει ώρες έξω από ένα μαγαζί, γιατί άλλη ώρα ήταν να ανοίξουν οι πόρτες και άλλη άνοιξαν. Όταν όμως σε αυτές τις καταστάσεις μπαίνουν εμβόλιμοι και άλλοι λόγοι, τότε τα πράγματα σίγουρα γίνονται χειρότερα. Ο λόγος για τη χθεσινή συναυλία των Wintersun στην Αθήνα, καθώς πριν το λάιβ το συγκρότημα είχε ένα τροχαίο (όχι σοβαρό από ότι είπαν), με αποτέλεσμα να καθυστερήσει η όλη βραδιά κατά πολύ. Η μπάντα έφτασε στις 8, η ουρά ήταν αρκετές δεκάδες μέτρα μακριά και η γκρίνια αρκετή, αν και στη συγκεκριμένη περίπτωση όχι εξ ολοκλήρου εξαιτίας της διοργάνωσης. Εν τέλει οι πόρτες άνοιξαν στις 21.20 και η πρώτη μπάντα ανέβηκε στη σκηνή στις 21.40, με συνοπτικές διαδικασίες.
Οι Whispered (και όχι οι Black Therapy) ξεκίνησαν τη βραδιά πολύ δυναμικά, ξεπληρώνοντας κατά ένα μέρος την ταλαιπωρία που υπέστη ο κόσμος. Δυνατή μουσική που σε κοπάναγε ήδη από την είσοδο του μαγαζιού. Όπως ακριβώς περιγράφεται και στο βιογραφικό της μπάντας, οι Φινλανδοί αναμιγνύουν το δυνατό Death Metal με παραδοσιακές μελωδίες ιαπωνικής μουσικής, δίνοντας έτσι όχι μόνο ένα παραδοσιακό χαρακτήρα στη μουσική τους, αλλά ένα παραδοσιακό χαρακτήρα που μας έρχεται από την μακρινή Άπω Ανατολή. Η μουσική τους πλαισιωνόταν και από προηχογραφημένη χορωδία, αφηγηματικά φωνητικά και συμφωνικά μέρη, ανεβάζοντας ακόμα παραπάνω την ένταση της εμφάνισής τους, αν και ένα προβληματάκι με τη φωνή του τραγουδιστή υπήρχε, καθώς ήταν λίγο πνιγμένη. Ο κόσμος, που δεν είχε γεμίσει το Academy, αλλά που παρόλα αυτά ήταν αρκετός, επικροτούσε το συγκρότημα, το οποίο τα έδινε όλα επί σκηνής. Δυστυχώς, το τροχαίο δεν είχε επίπτωση μονάχα στην αναμονή του κόσμου, αλλά και στις εμφανίσεις των support συγκροτημάτων. Έτσι οι Black Therapy δεν βγήκαν καθόλου και οι Φινλανδοί μας αποχαιρέτησαν μονάχα μετά από 20 λεπτά, κάτι που ήταν πραγματικά κρίμα, καθώς μία ολοκληρωμένη εμφάνιση ήταν σίγουρο πως θα ήταν ακόμα πιο καθηλωτική.
Την προγραμματισμένη πάντως ώρα που ήταν να βγουν οι Wintersun, στις 22.20, τα φώτα στη σκηνή έσβησαν και η μπάντα έκανε την εμφάνισή της υπό τις δυνατές φωνές του κόσμου. Οι Φινλανδοί φαινόταν ότι ήταν σε μεγάλα κέφια και βγήκαν πολύ δυνατά, κάνοντας έτσι την όποια προηγούμενη ταλαιπωρία να είναι μια μακρινή ανάμνηση. Ειδικά ο τραγουδιστής ήταν σε μεγάλη φόρμα και πήγαινε συνεχώς πάνω κάτω (μέχρι και πίσω από τον drummer πήγε) παρακινώντας το κοινό να φωνάξει και να σηκώσει τα χέρια του ψηλά. Και σε αυτή την περίπτωση τα πλήκτρα και τα συμφωνικά μέρη ήταν προηχογραφημένα, αλλά δεν είχε καμία απολύτως σημασία, αφού έδεναν φοβερά με τη ζωντανή μουσική, της οποίας η ένταση κατέκλυζε το Academy και έκανε τον κόσμο να χτυπιέται και να φωνάζει διαρκώς.
Μετά από το πρώτο τραγούδι, το “Awaken from the Dark Slumber (Spring), από το τελευταίο άλμπουμ, οι Wintersun πέρασαν σε πιο παλιά κομμάτια, ξεκινώντας από το "Winter Madness", προκαλώντας τον ενθουσιασμό του κοινού, γιατί όπως και να το κάνουμε σε όλες τις ζωντανές εμφανίσεις των συγκροτημάτων τα παλιά τραγούδια είναι πάντα τα καλύτερα και είναι αυτά που περιμένει ο κόσμος. Η πορεία στο παρελθόν συνεχίστηκε, προς χαρά του κοινού, το οποίο γούσταρε ανελέητα και τραγουδούσε με τα χέρια ψηλά. Με τον Jari να μας ρωτάει αν είμαστε έτοιμοι να τρελαθούμε, το ένα τούμπανο τραγούδι διαδεχόταν το άλλο και όλοι από κάτω δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα άλλο από το να τρελαίνονται και να χτυπιούνται δίχως αύριο. Μια ωραία στιγμή ήρθε όταν σε ένα αργό πέρασμα ο κιθαρίστας κράτησε ψηλά ένα κινητό με το φακό ανοιχτό, παροτρύνοντας έτσι τον κόσμο να κάνει το ίδιο, που ουσιαστικά ήταν μία πιο μοντέρνα προσέγγιση στο άναμμα του αναπτήρα στις μπαλάντες.
Στα 45 λεπτά τα φώτα έσβησαν και η μπάντα αποχώρησε, αλλά μονάχα για κάνα δυο λεπτά, συνεχίζοντας έτσι την πολλή καλή εμφάνισή τους με το "Loneliness (Winter)" που έριξε λίγο τους ρυθμούς. Με το "Starchild" που ακλούθησε, η ένταση ανέβηκε και πάλι, με τον κόσμο να μην έχει πρόβλημα να συμβαδίσει με τα γρήγορα ξεσπάσματα, δείχνοντας ότι έχει ακόμα πολλές αντοχές. Μετά το "Eternal Darkness" που πραγματικά άναψε τα αίματα, ειδικά προς το τέλος, η μπάντα μας ευχαρίστησε και μας καληνύχτισε, αποχωρώντας από τη σκηνή. Η απουσία τους βέβαια κράτησε και πάλι για κάνα λεπτό, προτού εμφανιστούν για το τελευταίο κομμάτι της βραδιάς, το "Time" από τον ομώνυμο δίσκο. Στο όνομα του τραγουδιού ο κόσμος ξέσπασε σε χειροκροτήματα και άρχισε να τα δίνει όλα για ακόμα μια φορά. Μόλις το τραγούδι τελείωσε, οι Φινλανδοί μας αποχαιρέτησαν για τα καλά υπό τις φωνές και τα χειροκροτήματα του κόσμου, ο οποίος φάνηκε ότι πέρασε πολύ ωραία και το καταευχαριστήθηκε.
Αυτό που φάνηκε να ξεκινάει ως πανωλεθρία, τελικά εξελίχτηκε σε κάτι το φοβερό, αν και με τη θυσία του μισού setlist των Whispered και την ολοκληρωτική θυσία των Black Therapy. Οι Wintersun πάντως μας προσέφεραν μια εξαιρετική βραδιά, με τα μέλη της μπάντας να τα δίνουν όλα πάνω στη σκηνή και ειδικά τον Jari, που έχει μια εξαιρετική φωνή και φοβερές ιδιότητές ως frontman. Μια πολύ ωραία συναυλία που θα συζητιέται καιρό.
Για το Rock Overdose,
Μίνως Ντοκόπουλος (κείμενο)
Γιάννης Πιτσάκης (φωτογραφίες)
Γιάννης Λιβανός (φωτογραφιες)
Comments
