Επιστροφή στον τόπο του εγκλήματος για τους Λύκους από τη Washington, περίπου δυο χρόνια από την παρθενική εμφάνιση τους στον ίδιο χώρο, το Gagarin 205. Η λέξη “έγκλημα” δε χρησιμοποιείται καθόλου τυχαία, μιας και οι ηχητικές επιλογές του συγκροτήματος σε εκείνη τη συνθήκη αποτέλεσαν -χωρίς υπερβολή- την προσωποποίηση της και εν τέλει τον κυριότερο λόγο που μεγάλη μερίδα κόσμου βγήκε τότε από το κλαμπ της οδού Λιοσίων με ανάμεικτα συναισθήματα.
Τα παραπάνω δε τα αναφέρω άσκοπα, μιας και ο απόηχος του παρθενικού τους live επιβίωσε μέχρι και τις ημέρες μας. Αφενός, εκεί θα πρέπει να εντοπιστεί η αιτία της εξαιρετικά μειωμένης -όχι όμως μικρής- προσέλευσης τούτη τη φορά. Αφετέρου, στο hype, που κουβαλούσαν οι Wolves In The Throne Room εκείνη την εποχή -με το “Thrice Woven” να έχει μόλις κυκλοφορήσει- και στο εξαιρετικό promotion της τότε διοργανώτριας εταρείας, η οποία κατάφερε με αξιοσημείωτη επιτυχία να προσελκύσει κι ένα μεγάλο κομμάτι κοινού με διαφορετικά ακούσματα.
Τούτη τη φορά λοιπόν, θα έπαιζαν τη μπάλα τους ενώπιον όσων αποφάσισαν να τους δώσουν δεύτερη ευκαιρία, αλλά και γνώριζαν βαθύτερα τη δισκογραφική τους πορεία. Ήτοι, πιθανό στραβοπάτημα θα έβαζε ταφόπλακα στην υπόθεση “συναυλίες WITTR στην Ελλάδα”.
Κρατώντας αυτές τις σκέψεις στο πίσω μέρος του μυαλού μας, δυο λόγια για τους Decipher που προηγήθηκαν και σήκωσαν ολομόναχοι το “βάρος” της υποστήριξης ενός καθιερωμένου συγκροτήματος, μιας και οι Caelestia αναγκάστηκαν να ακυρώσουν την τελευταία στιγμή. Οι Decipher περπατoύν στη λεπτή γραμμή, που ενώνει το death με το black metal και βάσει όσων άκουσα, καταφέρνουν και ισορροπούν ικανοποιητικότατα. Ταχύτατοι ρυθμοί, απαιτητική κι έντονα μελωδική κιθαριστική δουλειά, επιβλητικά αργά σημεία και μια παλαιάς κοπής αγριότητα στα φωνητικά, αποτελούν τα κυριότερα κομμάτια του παζλ των Decipher, που μπορεί σε πρώτη φάση να μην εντυπωσίασαν, αλλά σίγουρα άφησαν μια μικρή υποθήκη για το μέλλον.
Ήταν γύρω στις δέκα και μισή, όταν ακούστηκε το intro του “Born From The Serpent's Eye”και οι Wolves In The Throne Room εμφανίστηκαν επί σκηνής, πιθανότατα εν αγνοία ότι τούτη τη βραδιά, έπρεπε να αποδείξουν πράγματα. Σε κάθε περίπτωση, και οι ίδιοι φάνηκε να έχουν ζυγίσει το ηχητικό πείραμα της τότε περιοδείας ως αποτυχημένο. Έτσι, πλέον τα πλήκτρα είχαν αντικατασταθεί από κανονικό μπάσο και οι κιθάρες περιορίστηκαν στις δύο τον αριθμό, αντι για τρεις.
Η διαφορά στο αποτέλεσμα φάνηκε εξαρχής, με το συγκρότημα να ακούγεται σαφώς πιο “σφιχτό” και ισορροπημένο. Οι κιθάρες είχαν τον πρώτο λόγο βγάζοντας επιτυχημένα τόσο επιθετικότητα, όσο και ατμόσφαιρα όταν χρειαζόταν, το low end ήταν “τόσο όσο” ώστε να μη βρίσκονται ακάλυπτες και τα περασμένα από reverb τύμπανα στάθηκαν κομβικά τόσο εκτελεστικά, όσο κι από άποψη ηχοχρώματος.
Οι σπαραγμοί και βρυχηθμοί των Nathan Weaver και Kody Keyworth ταυτίζονταν απαράμιλλα με τον τόνο των συνθέσεων, ενώ οι τεθλιμμένες μελωδίες και solos τους, πραγματικά σε ταξίδευαν σε αφηρημένα ψυχρά τοπία. Η σφοδρότητα των riffs τους έπαιρνε κεφάλια, ενώ τα αργά σημεία (στο “Prayer Of Transformation” έγιναν ζημιές) κερνούσαν bad trips.
Σε ορισμένες φάσεις φαίνονταν να έχουν συντονιστεί σε κάποια δική τους “συχνότητα”, από την οποία έβγαιναν μόνο προς στιγμήν, για να πουν κάποια ελάχιστα λόγια προς το κοινό. Το χαμηλό προφίλ τους άλλωστε, κουμπώνει ιδανικά με το black metal ήθος, γεγονός που βοήθησε να δημιουργηθεί άρρηκτος δεσμός μεταξύ σχήματος-κοινού και να μη χαθεί το momentum της εμφάνισης τους σε κανένα σημείο.
Μετά από περίπου μία ώρα επί σκηνής, η μυστικιστική τελετή των Wolves In Throne Room έμοιαζε να έχει φτάσει στο τέλος της, πολύ σύντομα όμως η τετράδα από τη Washington επανήλθε για μια αρτιότατη εκτέλεση του έπους “I Will Lay Down My Bones Among Τhe Rocks Αnd Roots”, κλείνοντας την πρώτη τους -τολμώ να πω- κανονική εμφάνιση επί ελληνικού εδάφους με θριαμβευτικό τρόπο.
Όσοι σωστά έκριναν, ότι δε θα μπορούσε ποτέ η προ διετίας απογοήτευση να αποτελεί κανόνα για ένα σχήμα που έδωσε νέα πνοή στο black metal, επιβεβαιώθηκαν και ανταμοίφθηκαν αναλόγως. Οι “Κασσάνδρες” διαψεύσθηκαν και όσοι καταλήγουν αβίαστα σε συμπεράσματα λάθεψαν. Οι Wolves In The Throne Room μας επανασυστήθηκαν συναυλιακά, σε όλο τους το μεγαλείο.
Για το Rock Overdose,
Δημήτρης Σούρσος
Φωτογραφίες: Alekos Kat.
Comments
