Οχτώ η ώρα και ο κόσμος ήδη περιμένει έξω από το 8ball αψηφώντας το κρύο. Απόψε η βραδιά προβλέπεται πολύ ατμοσφαιρική και γεμάτη ενθουσιασμό αφού πλέον την Anneke την έχουμε αγαπήσει και τη βλέπουμε κάθε χρόνο. Όμως, τα support είναι εξίσου αξιόλογα και οι προσδοκίες μεγάλες για απόψε.
Missing Pulse.
Οι Missing Pulse ξεκίνησαν το 2003 σαν ακουστική rock μπάντα δύο κιθαριστών. Το 2012 πλέον μεταμορφώθηκαν σε πλήρες σχήμα προσθέτοντας drums και μπάσσο.
Κ. Χατζημηλιούδης (vocals/ rythm guitar)
Λ. Μαρκαντωνάτο (guitar/ b. vocals)
Π. Ιωαννίδης (bass)
Κ. Αθανασάτος (drums)
Κυρίως παίζουν διασκευές αλλά και η προσωπική τους δουλειά είναι εξαιρετικά ατμοσφαιρική και αξιόλογη. Τους υποδεχτήκαμε στις 21:00. Συγκρότημα το οποίο χαρακτηρίστηκε από καλαίσθητη σκηνική παρουσία με τον τραγουδιστή - κιθαρίστα να ξεχωρίζει.
Tο πρώτο κομμάτι (Satisfy you) ήταν ό,τι πρέπει για να εγκλιματιστούμε στην βραδιά που θα ακολουθούσε. Όμορφα μυστήριοι ρυθμοί οι οποίοι έφερναν λίγο σε Tool και πιασάρικες μελωδίες ήταν η συνταγή του συγκροτήματος για μία επιτυχή βραδιά. Η επόμενη σύνθεσή τους (Between Love and Hate) ήταν προσωπικά η αγαπημένη μου. Οι μελωδίες χαρμολύπης να δίνουν και να παίρνουν καθώς ο τραγουδιστής έβγαζε πολύ συναίσθημα, δείχνοντας ότι δεν χρειάζεται να είσαι μεγάλο όνομα για να σε αγαπήσει το κοινό. Στο τρίτο κομμάτι (I'm for you) που είναι και το πιο γνωστό τους, ήξερα ήδη ότι δεν θα μας απογοητεύσουν. Τα δεύτερα φωνητικά από τον άλλο κιθαρίστα έδεσαν τέλεια δείχνοντας συγκρότημα συνειδητοποιημένο που έχει ψαχτεί και ξέρει τι θέλει να περάσει στο κοινό. To επόμενο (my blood) με τα ατμοσφαιρικά του σόλο σήμανε ένα αργό και καταπληκτικό κλείσιμο το όποιο απέσπασε θερμό χειροκρότημα.
Scars Of Tears.
Αρκετά γνωστό ανερχόμενο Ελληνικό συγκρότημα με αυξανόμενη εμπειρία πάνω στη σκηνή έχοντας στο ενεργητικό του live με μεγάλα ονόματα τόσο στο εσωτερικό (Rotting Christ, Meden Agan) όσο και στο εξωτερικό (Visions of Atlantis, Puressence) αλλά και ηχογραφημένα ήδη 6 κομμάτια ενώ πρόσφατα προστέθηκαν 4 videos. Τα μέλη τους είναι η Χαριτίνη Αναστασιάδου (φωνητικά), ο Μπάμπης Στεφανίδης (φωνητικά, κιθάρα), ο Θανάσης Σαλαγιάννης (Μπάσσο) και ο Χρήστος Πολύζος (drums). Ένα συγκρότημα του οποίου είχα ακούσει διάφορα τραγούδια (ας όψεται το youtube) τους πριν τους δω. Πανέμορφες συνθέσεις με τα πλήκτρα να είναι το αποκορύφωμα για αυτή την μπάντα από την Καστοριά.
Οι προσδοκίες για αυτούς στο αποψινό live ήταν μεγάλες. Ομολογώ πως ανταποκρίθηκαν πλήρως στις προσδοκίες αυτές και επιβεβαίωσαν τη φήμη που προηγείται γιαυτούς.
Στις 21:30, η δυναμική είσοδος και το ζωντανό ξεκίνημα με το πανέμορφο S.O.S. απέδειξαν από το πρώτο κι όλας κομμάτι ότι είναι μία μπάντα που δεν αστειεύεται. Ήρθε εδώ να σε κάνει φαν της και αυτό ήταν μόνο η αρχή. Ακολούθησαν το Down Again, Introduce, Soriness of love. Το επόμενο μισάωρο ήταν γεμάτο βομβαρδισμούς μελωδικών riff και τις εξαιρετικές διφωνίες με ξεχωριστές αντιθέσεις στην πολύ γλυκιά φωνή της Χαριτίνης και την μεστή αντρική, brutal φωνή του Μπάμπη. Επιθετικοί και groovάτοι gothic ρυθμοί με ιδιαίτερα και θλιμμένα μελωδικά διαλείμματα, samples τα οποία έδεναν πολύ καλά με τη live μουσική ήταν μερικά από τα στοιχεία που μεταμόρφωσαν τη βραδιά σε μία αξέχαστη εμπειρία. Ξεχώρισε για μένα το After the End με μελωδία στο πιάνο που σου μένει και φυσικά το Tear my Scar με ένα refrain που δεν μπορείς παρά να το αγαπήσεις... Το Out of my Memories ήταν το ζενίθ του συγκροτήματος και ταυτόχρονα η απογοητευτική υπενθύμιση ότι ήμαστε κοντά στο τέλος της παρουσίασης των Scars Of Tears...
Στη διασκευή του κομματιού Diva των Nightfall πρόσθεσαν τη δική τους προσωπική νότα δίνοντας την πολύ ιδιαίτερη ατμόσφαιρα των Scars Of Tears χωρίς να αλλοιώνουν την αυθεντικότητα του κομματιού. H παρουσία τους έκλεισε με το Believe or Die αφήνοντας το κοινό παραπάνω από ευχαριστημένο και αποδυκνείοντας ότι το support μπορεί να είναι εξίσου απολαυστικό με τον Headliner της συναυλίας.
Εν κατακλείδι, είδαμε ένα συγκρότημα το οποίο παίρνει στα σοβαρά τη δουλειά του ενώ ταυτόχρονα το διασκεδάζει πολύ, βγάζοντας μόνο θετικό αποτέλεσμα μέσω της δουλειάς του.
Anneke van Giersbergen.
Η Anneke έχει δείξει με τις τακτικές εμφανίσεις της εδώ, ότι αγαπάει την Ελλάδα. Πρώην μέλος των The Gathering (έφυγε για να ασχοληθεί με το προσωπικό της project το 2007) πλέον έχει συγκροτήσει σχήμα (Anneke van Giersbergen) σε συνεργασία με τον άντρα της και drummer Rob Snijders. Με δύο τόσο καλά support κι ενώ το κοινό έχει ήδη μαζευτεί, περιμένουμε με αγωνία ώστε να κατατάξουμε το αποψινό live στα κορυφαία του είδους. Στις 22:30, λοιπόν, ανεβαίνουν στη σκηνή, προς μεγάλη μας χαρά. Το κοινό πραγματοποιεί μία πολύ ζεστή υποδοχή και η Annete λέει μες στη γλυκίτυτα "Good Evening" με την ιδιαίτερη προφορά της. Ξεκινάμε με το You will Never Change από τον καινούριο της δίσκο (Drive) και στη συνέχεια το ομώνυμο Drive. Ποτέ δεν αποτυγχάνει να μας εκπλήσσει με το ιδιαίτερο vibrato που τη χαρακτηρίζει. Η νοσταλγία των the Gathering έρχεται με το θλιμμένο Saturnine με τα καταστροφικά μπουκώματα κιθάρας ξυπνόντας αναμνήσεις... Tη στιγμή που είπε "Πείτε μου, είστε έτοιμοι?" το κοινό ήδη τραγουδούσε.
Στη συνέχεια, η Anneke ερμηνεύει αγαπημένα κομμάτια από τον προηγούμενο δίσκο (Everything is changing) όπως το My Boy λέγοντας μας πόσο χαρούμενη είναι που είναι εδώ και επιβεβαιώνοντας την αγάπη της για την Ελλάδα, και το 1000 miles away from you βυθίζοντάς μας σε αργούς ρυθμούς συνοδευόμενους από την αγγελική της φωνή. Ακολουθεί το She από τον καινούριο δίσκο με τις υπέροχες διφωνίες. Εδώ κατεβαίνει το συγκρότημα κάτω εκτός από την Anneke και έρχεται μία σύνθεση από το συγκρότημα που προϋπήρξε, τους Agua de Annique, σε acoustic version το οποίο ήταν πολύ καλή επιλογή. Υπήρξε και ένα μικροπροβληματάκι με τον ήχο το οποίο δεν πτόησε ούτε κοινό ούτε το ίδιο το ίδιο το συγκρότημα. Μάλιστα, η καλοσυνάτη Anneke έκανε και πλάκα μ'αυτό λέγοντας ότι έχουμε μείνει εμείς κι αυτή πλέον. Η unplugged ατμόσφαιρα συνεχίστηκε για ακόμα ένα κομμάτι, το Circles με την ίδια στην κιθάρα και φωνή, μόνη της πάνω στη σκηνή.
Το συγκρότημα, μετά από αυτό, ξανανέβηκε στη σκηνή για το ταξιδιάρικο My mother said και το Forgive me του τελευταίου δίσκου ενώ στη συνέχεια ξαναγυρίσαμε στον προηγούμενο δίσκο με το You want to be free και το Stay. Η συναυλία έκλεισε επίσημα με το Shooting for the stars του καινούριου δίσκου και το κοινό μέχρι αυτό το σημείο αν και ικανοποιημένο, χρειαζόταν κάτι παραπάνω και το έδειξε. Όταν, λοιπόν ξανανέβηκε στη σκηνή ακούστηκαν τα Wonder (Aqua de Annique), We live On και The Best is Yet to come με μία γλυκιά καληνύχτα από την ίδια. Η Anneke είναι τραγουδίστρια παγκοσμοίως αναγνωρισμένη που όμως πατάει καλά στα πόδια της και συνεπώς είναι επικοινωνιακή και προσιτή σε όλους. Αυτό φάνηκε από τις τελευταίες λέξεις της πάνω στη σκηνή: "Θα είμαστε εκεί δίπλα, στην προς το παρόν σκοτεινή γωνιά. Ελάτε να μας μιλήσετε για μουσική, για τη ζωή σας, για οτιδήποτε".
Κάπως έτσι τελείωσε το υπέροχο alternative ατμοσφαιρικό ταξίδι μας. Ένα live στο οποίο θέλεις να χτυπηθείς αλλά πιάνεις τον εαυτό σου μερικές φορές να παρατηρεί την άρτια δουλειά όπως σε μία γκαλερί με έργα τέχνης. Το κοινό έμεινε παραπάνω από ευχαριστημένο βλέποντας δύο πολύ αξιόλογα support και ένα αποσβολωτικό Headliner και ο καθένας έφυγε κερδισμένος θέτοντας σίγουρα αυτή τη συναυλία σε μία από τις καλύτερες.
Για το RockOverdose.gr: Μαγδάλης Μανόλης (Grifoman)
Φωτογραφίες: Maria hd photography (https://www.facebook.com/pages/Maria-Hd-Photography/444875372214502)
Comments
