Ας αφήσουμε στην άκρη τη δικαιολογία περί κρίσης.Το ΤΖΑΜΠΑ είναι θέμα ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ.

Αν είσαι δημιουργός και ζητάς χρήματα για τις δημιουργίες σου... είσαι πουλημένος!

 

Όχι. Φυσικά και ΔΕΝ συμμερίζομαι αυτή την άποψη. Όμως, τις τελευταίες εβδομάδες έχω γίνει μάρτυρας διαφόρων συζητήσεων είτε στο FB είτε εκτός, οι οποίες έχουν ως θέμα το ότι...

"Είναι ξεπούλημα ένας δημιουργός να ζητάει χρήματα για αυτό που κάνει."

 

Δεν ξέρω αν αυτή η συζήτηση άνοιξε γενικότερα επειδή ο ARKAS -The Original Page αποφάσισε να σταματήσει να κυκλοφορεί νέα σκίτσα στη σελίδα του αφού είδε και απόειδε με τους κομματικούς πλαστογράφους αλλά η σύνοψη είναι ότι μάλλον αυτή εδώ η κοινωνία έχει συνηθίσει στο τζάμπα.

 

Ακούς μουσική?  Τη θες τζάμπα.

Θες ένα βιβλίο?  Το κατεβάζεις από το internet. Τζάμπα.

Σου αρέσει να διαβάζεις ένα site κάθε μέρα? Όταν ζητάει donation για να συνεχίσει να υπάρχει... Σκέφτεσαι “άντε μωρέ τους μαλάκες που θέλουν και λεφτά”. (με αφορμή το κείμενο αυτό του The Press Project)

Πας σε ένα live?  Καλύτερα τζάμπα.

Φιλοξενείς μια μπάντα στο μαγαζί σου που φέρνει ΟΛΟ τον κόσμο? Να πληρωθεί το προσωπικό, να βγούν τα έξοδα του μαγαζιού. Εσύ τι κάνεις? Παίζεις μωρέ.

Πας σε μια παράσταση? Μόνο αν έχεις πρόσκληση.

Για την ακρίβεια.... νιώθεις VIP μόνο αν περνάς για Belvedere τζάμπα.

Σε έβγαλαν μια φωτογραφία? Σου ανήκει. Τι οφείλεις στον φωτογράφο? Μα φυσικά τίποτα.

Έρχεται εδώ η νούμερο 1 μπάντα στον πλανήτη? Πανάκριβο το εισιτήριο ποιοι νομίζουν ότι είναι. Προτιμούμε τζάμπα.

Τηλεοπτικές σειρές, ταινίες, παιχνίδια? Τι χαζός είμαι να πληρώσω για κάτι που μου αρέσει? Αφού το βρίσκω τζάμπα.

 

Και όλα αυτά παρότι η πραγματική αξία όλων των ανωτέρω στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι σχεδόν ευτελής πλέον πχ. ένα τραγούδι που σου αρέσει 0,99 ή το κόστος μιας συνδρομής στο Netflix 9.99 το μήνα και το σύνηθες live 5-10 ευρώ συμπεριλαμβανομένου ποτού/μπίρας κτλ.

 

Όλα τελικά καταλήγουν ότι προτιμάς να μη στερηθείς μερικούς Freddo από το να δώσεις χρήματα για κάτι που αφορά τη διασκέδαση, την ψυχαγωγία ή την εξέλιξή σου ως χαρακτήρα.

 

Ας αφήσουμε στην άκρη τη δικαιολογία περί κρίσης. Είναι πρώτα και κύρια τελικά... θέμα κουλτούρας.

 

Για το Rock Overdose,
Kay Darens (Schooldrivers)

 

Comments