Όλοι μας σε πολύ μικρή ηλικία είχαμε πάθος να βλέπουμε κινούμενα σχέδια και ειδικά εκείνα που είχαν πραγματικό σενάριο μεταξύ δύο χαρακτήρων και ότι και αν έκαναν θα κατέληγαν μαζί είτε το αποτέλεσμα των πράξεων τους ήταν καταστρεπτικό για εκείνους και ξεκαρδιστικό για εμάς, είτε ικανοποιητικό και για τις δύο πλευρές. Θέλετε να σας δώσω δύο τρανταχτά παραδείγματα διδύμων που άφησαν ιστορία με τη συνεργασία τους; Α) Ο Σνούπι ο σκύλος και το αφεντικό του, πραγματική μαγεία η συνύπαρξη τους και Β) Μπόλεκ και Λόλεκ, το αθάνατο ζεύγος που δεν χόρταινες ποτέ να τους βλέπεις ξανά και ξανά, κάθε τι που έκαναν προξενούσε δέος και χαρά. Ασύλληπτοι! Για να έρθουμε και στα δικά μας πλαίσια με ένα δίδυμο που κάνει άπαντες να λένε κουβέντες που έχουν βάση, αλλά και πράγματα που βγαίνουν εκτός ορίων, ξεπερνάνε τη λογική. Kai Hansen και Michael Kiske, σας λένε τίποτα τα ονόματα…;
Οι δύο αυτοί Γερμανοί έχουν κοινά με τους παραπάνω πρωταγωνιστές των κινουμένων σχεδίων, κυρίως όταν υφίσταται μεταξύ των κάποια μουσική συνεργασία, αλλά και στο σκεπτικό τρέλας, διαφορετικές προτιμήσεις στη μουσική, αλλά πραγματικά κουβαλάνε την ίδια τρέλα. Να επισημάνω κάτι, όταν αναφέρομαι στη μουσική τους συνεργασία δεν εννοώ ότι εκτός αυτής τα πάντα σταματούνε και ότι ο καθείς μόνος δεν μπορεί να ανταπεξέλθει μουσικά, ίσα – ίσα που υπάρχουν παραδείγματα που αποδεικνύουν το αντίθετο, έστω και αν τα περισσότερα είναι μόνο από την πλευρά του ενός. Το θέμα είναι ότι όταν αυτοί οι δύο κύριοι συνεργάζονται μεταξύ τους μπορούν να γράψουν μουσική από την έμπνευση του ενός ή την έμπνευση του άλλου και απλά να την απολαμβάνεις σαν να μην υπάρχει αύριο. Ειδικά εδώ στην Ελλάδα είμαστε και εμείς τόσο τρελαμένοι που όταν ακούμε για συνεργασία αυτών των δύο, την έχουμε χρυσώσει πριν καλά καλά την ακούσουμε.
Τι γίνεται λοιπόν με αυτούς τους δύο; Το γεγονός είναι ένα, ότι από τη μια πλευρά όπως δείχνουν τουλάχιστον τα γεγονότα μέχρι και σήμερα ο Kai Hansen έχει συνεργαστεί με διάφορους μουσικούς και δη τραγουδιστές, αλλά αυτός που φαίνεται ότι θέλει να εξυμνεί τις συνθέσεις του και του προκαλεί έμπνευση είναι ο Kiske. Άσε το άλλο, που όταν ο Kai απλά παίζει κιθάρα και παραχωρεί το μικρόφωνο σε κάποιον άλλο τότε ελευθερώνεται πραγματικά και γράφει ύμνους. Από την άλλη πλευρά ο Kiske κάποτε δήλωσε ότι δεν του αρέσει το heavy metal και όλο σε heavy metal συμμετοχές τον βλέπαμε κατά καιρούς. Εντάξει έχει τις προτιμήσεις του και είναι σεβαστό, το θέμα όμως είναι ότι και εκείνος από την πλευρά του επέστρεψε και πάλι να συνεργαστεί με τον άνθρωπο που έδωσε φωτιά στο power metal, ναι με εκείνον που του αρέσει να γράφει κομμάτια με ταχύτητα του φωτός και διπλομποτιές. Στοιχεία που δεν είναι της προτίμησης του Μιχάλη, αλλά μάλλον θεωρεί ότι ο Kai είναι σε θέση να τον καταλάβει, αν και ο ίδιος ο Kai σε συνέντευξη του έχει δηλώσει ότι δεν τον καταλαβαίνει.
Είναι φτιαγμένοι ο ένας για το άλλο, δεν εξηγείται αλλιώς. Η ιστορία το δείχνει και τι να πούμε τότε και εμείς οι απλοί θεατές και υποστηρικτές… Πίσω στο 1987 όταν και ο Kai κατάλαβε ότι δεν άντεχε και να παίζει κιθάρα αλλά και να τραγουδάει, εμφανίζεται ο Kiske και σώζει την παρτίδα δίνοντας του περισσότερο χώρο και εκείνος από την πλευρά απλά ξεδιπλωνόταν φωνητικά και έκανε τον κόσμο του power πιο μαγικό και δεν έγραφε μόνο ο Kai. Στο Keeprs II πήρε τη σκυτάλη γραψίματος και ο Kiske, έγραφε και τα κομμάτια ντύνονταν με μεγαλοπρέπεια. Μετά φεύγει ο Kai, φτιάχνει τους Gamma Ray και μετά από τρεις δίσκους και μερικά χρονάκια μακριά από τον Kiske, το 1995 στη δημιουργία του υπερτέλειου “Land Of The Free” καλεί τον Μιχάλη για να ερμηνεύσει το κομμάτι “Time To Break Free” και ακούγοντας το οι μνήμες όλων ταξίδεψαν στο παρελθόν ή καλύτερα πατούσαν στο τότε παρόν, αλλά είχαν και μία νοσταλγία. Εκεί λοιπόν που οι φήμες έδιναν και έπαιρναν για την είσοδο του Kiske στους Gama Ray οι δρόμοι τους ξαναχώρισαν για να τραβήξει ο έκαστος τον δικό του. Τον επόμενο χρόνο όμως ανταποδίδει ο Kiske την πρόσκληση του Kai και τον καλεί να συμμετάσχει σε δύο τραγούδια “The Calling” & “New Horizons” για τον δίσκο “Instant Clarity”. Ακόμα δύο κομμάτια τρομερής εξύψωσης και έπειτα χωρίστηκαν για κάμποσα χρόνια. Όμως υπολόγιζαν άπαντες χωρίς τον ξενοδόχο, διότι ο αγαπητός Tobias Sammet δημιουργεί τους Avantasia, ένα μουσικό θέατρο του power metal, με συμμετοχές των παιδικών – νεανικών του ηρώων και φυσικά μέσα σε αυτούς ήταν ο Kai Hansen και ο Michael Kiske.
Τα χρόνια περνούσαν και εκεί που όλοι κρυφά και στην άκρη του μυαλού μας περιμέναμε να προκύψει μία ολοκληρωτική τους συνεργασία, δεν συνέβη κάτι τέτοιο, ακόμα και όταν οι Rays κυκλοφόρησαν το “Land Of The Free II” περιμέναμε μήπως και υπήρχε καμία έκπληξη με συμμετοχή του Μιχαλιού, τίποτα όμως, αλλά το 2010 στο “To The Metal” έρχεται η συμμετοχή του στο κομμάτι “All You Need To Know” και όλοι έστω και για αυτή τη στιγμή ανάβαμε λαμπάδες και σταυροκοπιόμασταν. Το καλύτερο νέο όμως ήταν να έρθει ένα χρόνο αργότερα όταν και ο Sammet κάλεσε κάποιους εκ των guests για να βγάλει το μουσικό θέατρο στο σανίδι. Τότε λοιπόν και ο Kai Hansen και ο Michael Kiske κατάλαβαν ότι έπρεπε να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να κάνουν κάτι μαζί αφού το ήθελαν. Στοίχημα ότι αυτό τους έτρωγε χρόνια και κανείς τους δεν μίλαγε, μα καλά δεν άκουσαν καθόλου το “Parallels” των άλλων θεών Fates Warning; Ο δρόμος ήταν ο εξής ή θα έμπαινε ο Kiske στους Gama Ray και η είδηση θα έβγαινε μέχρι και στα δελτία ειδήσεων των 8 στην Ελλάδα τουλάχιστον ή θα έμπαινε ο Kai στη νέα μπάντα του Μιχαλιού, τους Unisonic και έτσι και έγινε.
Αρκετοί θεώρησαν ότι αυτή η συνεργασία θα είχε αποτέλεσμα ένα power opus για το οποίο όλοι μα όλοι θα πέταγαν την σκούφια τους. Αλλά όχι δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο, η μπάντα αυτή είναι μία πιο ήρεμη φάση από το power και μία πιο σκληρή εκδοχή του hard rock (ναι τα θέλω και τα γράφω αυτά). Το θέμα όμως δεν είναι αν η μουσική θα είναι power ή όχι, αλλά το ότι αυτοί οι δύο μουσικοί έχουν την ικανότητα να γράφουν μουσική που όχι μόνο να ακούγεται, αλλά και να γίνεται θέμα συζητήσεων, να αποτελεί την κεντρική σκέψη στον εγκέφαλο μας και να μας κάνει να ελπίζουμε για ανανέωση αυτής της συνεργασίας.
Τώρα κάτι πολύ σημαντικό, επειδή το βλέπω κατά καιρούς σε σχόλια και πραγματικά αφού το διαβάζω ή στραβοκοιτάζω ή απορώ πως είναι δυνατόν να γίνονται τέτοιες σκέψεις από ανθρώπους που λένε ότι ακούνε μουσική. Λοιπόν παίδες ο Hansen και ο Kiske δεν είναι μόνο αυτοί οι δύο οι Helloween και μην το ξαναγράψτε ποτέ σας αυτό, ρεζιλεύεστε! Απλά μέσα εκεί οι δυο τους ήταν καταλύτες στη δημιουργία ενός power όγκου με την ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ και ΑΛΛΩΝ μελών που δεν έχει ξεπεραστεί μέχρι και σήμερα, αλλά έχει συνεχιστεί. Οι δυο τους γράφουν μουσική που δεν ακούγεται, αλλά χαράσσεται και όταν πλαισιώνονται και από ικανούς μουσικούς τότε απλά συμπληρώνεται το κεφάλαιο το μένει στην ιστορία.
Όταν θα ακούσετε το “Unisonic” μην παραξενευτείτε και στραβώσετε επειδή δεν είναι αυτό που θα περιμένατε, αλλά ακούστε το για να νιώσετε την γλύκα! Μακάρι όμως και ένα σύνθημα να γίνει πραγματικότητα «Kiske ζούμε στους Rays να σε δούμε!». Ελπίζω τώρα με Hansen – Kiske να αρχίσει να ξαναπαίζεται και το Μπόλεκ και Λόλελ!
Για το RockOverdose.gr: Γιάννης “Dr.Feelgood” Κουτσουσίμος
Comments
