Όταν ακούμε τη φράση ''Καναδικό συγκρότημα'',μοιραία το μυαλό των περισσότερων θα πήγαινε στους μεγάλους Rush,τους πιό αναγνωρισμένους εκπροσώπους της 2ης μεγαλύτερης χώρας στον κόσμο.Ο συντάκτης αυτού του αφιερώματος όταν ακούει τη λέξη Καναδάς,δε μπορεί παρά να έχει ως πρώτη του σκέψη τους Annihilator (για να είμαι ειλικρινής τους αγαπώ το ίδιο με τους Voivod,αλλά αυτό εύχομαι να έρθει η ώρα να το αναλύσω σε άλλο αφιέρωμα).Το συγκρότημα δημιουργήθηκε το 1984 από τον τότε κιθαρίστα και μετέπειτα άνθρωπο-συγκρότημα/παραγωγό/γενικό δερβέναγα Jeff Waters μαζί με τον αρχικό τραγουδιστή John Bates στην Οττάβα του Οντάριο.Το όνομα του συγκροτήματος πάρθηκε από το τανκ που οδηγεί ο Eddie Murphy στην ταινία ''Best Defense'' που είχε βγεί την ίδια χρονιά.Το πρώτο κομμάτι που έγραψε και ηχογράφησε ο Waters είχε το όνομα του γκρουπ,δεν έχει όμως καμία σχέση με το κομμάτι που κατάφερε και μπήκε στη συνέχεια στο ''King Of The Kill''.Τα δύο μέλη έγιναν τέσσερα με τις προσθήκες του μπασίστα Dave Scott και του ντράμερ Paul Malek και στον ένα χρόνο που κράτησε αυτή η σύνθεση,ηχογραφήθηκε το demo ''Welcome To Your Death''.Mε την ολοκλήρωση αυτής της κυκλοφορίας,Bates και Scott αφήνουν το συγκρότημα επικαλούμενοι καλλιτεχνικές διαφορές και σύγκρουση προσωπικοτήτων.Ο Waters μαζί με τον Malek ηχογραφούν το 2ο demo ''Phantasmagoria'' που ήταν τόσο επιτυχημένο που μόνο τα demos των Metallica και Megadeth είχαν μεγαλύτερη ζήτηση.Σ'αυτή την κυκλοφορία υπήρξαν κομμάτια που θα κατέληγαν στα 2 πρώτα άλμπουμ του συγκροτήματος.Το ίδιο συνέβη και στο 3ο demo που ηχογράφησαν οι δύο τους το οποίο εστάλη μόνο σε δισκογραφικές εταιρείες και είχε ακόμα περισσότερα κομμάτια που κατέληξαν στη συνέχεια στα δύο πρώτα τους αριστουργήματα.
O Waters μετακομίζει στο Βανκούβερ το 1987 και ανανεώνει τη σύνθεση του συγκροτήματος με τους Randy Rampage και Ray Hartmann σε φωνητικά και τύμπανα και ηχογραφεί εκτός από τις κιθάρες,το μπάσο και κάνει και την παραγωγή γι'αυτό που έμελε να γίνει το ντεμπούτο τους ονόματι ''Alice In Hell''.Mόλις τέλειωσε η ηχογράφηση του δίσκου,στο συγκρότημα μπήκε κι ο μπασίστας Wayne Darley.Ο δίσκος βγαίνει στις 17 Απριλίου 1989 και ο κόσμος σοκάρεται από το κιθαριστικό επίπεδο του Waters και τις φλεγματικές και γεμάτες πάθος ερμηνείες του Rampage.Ναί,ήταν ένα thrash άλμπουμ,αλλά παιγμένο με τέτοιο τρόπο που έκανε αίσθηση.Ριφφ πάνω στα ριφφ,εκπληκτικά σόλο,η ρυθμική βάση να ακολουθεί κατά πόδας και ο τραγουδιστής να σε πείθει ότι μπορεί και όντως να είναι σχιζοφρενής.Το ''Αlison Hell'' μοιραία γίνεται το σήμα κατατεθέν του συγκροτήματος,για το οποίο γυρίζεται κι ένα πανέμορφο κλιπ,ενώ το άλμπουμ λάμπει από την αρχή ως το τέλος με συνθέσεις όπως τα ''W.T.Y.D.'',''Burns Like A Buzzsaw Blade'' και ''Ηuman Insecticide'',ενώ το ορχηστρικό ''Schizos (Are Never Alone) Part I & II έδωσε το όνομα του στους οπαδούς του γκρουπ από τότε.Διθυραμβικές κριτικές παντού,οι Annihilator είναι πλέον το νέο μεγάλο φρέσκο όνομα του παγκόσμιου χάρτη του metal και περιοδεύουν με τους Onslaught στην Ευρώπη (όπου και τους ''σβήνουν'' σε κάθε εμφάνιση),ενώ στην Αμερική υποστηρίζουν τους Testament μαζί με τους αδικοχαμένους πλέον Wrathchild America.Τελειώνοντας την περιοδεία,ο Rampage αφήνει το συγκρότημα για να επιστρέψει στην παλιά του δουλειά στις αποθήκες εμπορευμάτων στο Βόρειο Βανκούβερ.
Xωρίς να χάσει χρόνο,o Waters βρίσκει αντικαταστάτη στο πρόσωπο του πρώην Omen Coburn Pharr και στις 12 Σεπτεμβρίου 1990 το 2ο άλμπουμ ''Never,Neverland'' κυκλοφορεί και διαλύει κάθε αμφιβολία για το αν το ντεμπούτο τους ήταν πυροτέχνημα.Για τον υπογράφοντα,αυτός ο δίσκος είναι η χρυσή στιγμή στη δισκογραφία του γκρουπ,όχι μόνο γιατί έχει βελτιωθεί το συνθετικό επίπεδο και έχει εξελιχθεί σε δυσθεώρατα κομμάτια,αλλά και γιατί δεν χάθηκε τίποτα από τα βασικά στοιχεία του πρώτου δίσκου,όπως η ταχύτητα,η σκληρότητα και η δεξιοτεχνία στο παίξιμο.Ο δίσκος σημειώνει ακόμα μεγαλύτερες πωλήσεις,το ''Stonewall'' γυρίζεται κλιπ και είναι ένα από τα καλύτερα όλων των εποχών και τραγούδια όπως τα ''The Fun Palace'',''Road To Ruin'',''Sixes And Sevens'', και ''Phantasmagoria'' (το θυμάστε από πιό πάνω που το αναφέραμε;) ανέβασαν το δίσκο στις συνειδήσεις των οπαδών ακόμα πιό ψηλά από το ''Alice In Hell''.Βγαίνουν σε περιοδεία μαζί με τους Judas Priest και τους Pantera που τότε άρχισαν να γεύονται την επιτυχία και η φήμη τους ανεβαίνει ακόμα περισσότερο.Pharr και Hartmann αποχωρούν μετά το τέλος της περιοδείας και βρίσκονται οι αντικαταστάτες τους στα πρόσωπα των Aaron Randall και Mike Mangini (ναί,αυτός που τώρα παίζει στους Dream Theater είναι,μή σας παραξενεύει,είχε πρωταγωνιστήσει πολύ πιό πριν στη σκηνή).
Τους παίρνει σχεδόν τρία χρόνια μέχρι της 24 Αυγούστου για να βγεί το τρίτο άλμπουμ ''Set The World On Fire'',το τρίτο με διαφορετικό τραγουδιστή και το πρώτο αρκετά μελωδικότερο από όσο τους είχαμε συνηθίσει.Σε καμία περίπτωση δεν φτάνει τα επίπεδα των προκατόχων του,παρ'όλα αυτά μας προσφέρει κομμάτια όπως το καταπληκτικό ομότιτλο (άλλο ένα σούπερ βίντεο κλιπ γυρίστηκε γι'αυτό),το ''Κnight Jumps Queen'' και τα πολύ πιασάρικα και αγαπημένα των οπαδών ''Phoenix Rising'' και ''Sounds Good To Me''.Το άλμπουμ πατώνει στην Αμερική,ο μπασίστας Wayne Darley αφήνει το γκρούπ όταν δεν του επιτρέπεται να μπεί στην Ιαπωνία να παίξει μαζί τους και ο δίσκος διανέμεται από την Εpic Records,ενώ με την ολοκλήρωση της περιοδείας,η Roadrunner που έβγαλε τα δύο πρώτα άλμπουμ τους παρατάει στα κρύα του λουτρού.Η σύνθεση διαλύεται αλλά ο Jeff κρατάει το όνομα,βρίσκει τον ντράμερ Randy Black,παίζει και το μπάσο,κάνει και τα φωνητικά και στις 10 Οκτωβρίου 1994 κυκλοφορεί το τέταρτο άλμπουμ ''King Of The Kill''.Αρκετά διαφορετικό από τον προκάτοχο του,σήμανε την επιστροφή σε ταχύτερες συνθέσεις όσο και σε αρκετά διαφορετικά κομμάτια όπως το εναρκτήριο ''The Box''.Πολλοί οπαδοί πήδηξαν το καράβι και τους εγκατέλειψαν,άλλοι όμως έμειναν πιστοί αναγνωρίζοντας συνθέσεις όπως τα ''Second To None'' ''21'' (έγινε βίντεο κλιπ)και ''Fiasco'',ενώ αν ρωτήσετε αρκετούς οπαδούς,είναι αρκετά πιθανό να ακούσετε ότι το ομότιτλο κομμάτι (κι επίσης βίντεο κλιπ) είναι το καλύτερο και χαρακτηριστικότερο που γράψανε ποτέ.
Οι δύο τους ηχογραφούν το 1996 το ''Refresh The Demon'',το οποίο βγαίνει στις 11 Μαρτίου και αποτελέι ένα σαφώς ανώτερο δίσκο από τους δύο προηγούμενους.Ο Jeff βρίσκει τη φόρμα του και γράφει κομματάρες όπως το ομότιτλο,τα εκρηκτικά ''Ultraparanoia'',''The Pastor Of Disaster'' και ''City Of Ice'',κάνει βίντεο για το ''Syn.Kill 1'' (αδυναμία) και γράφει ένα υπέροχο κομμάτι για το νεογέννητο γιό του Alex ονόματι ''Innocent Eyes'' που κλείνει το δίσκο.Δυστυχώς ένα χρόνο μετά,μένει τελείως μόνος του και ηχογραφεί αυτό που οι περισσότεροι (μάλλον και ο ίδιος) θέλουν να ξεχάσουν.21 Ιουλίου 1997 και βγαίνει το ''Remains'',ένα αλλοπρόσαλο άλμπουμ που έχει ξερή και ανέμπνευστη industrial αισθητική,πατώνει πανηγυρικά σε πωλήσεις και συνειδήσεις των οπαδών και δεν είναι λίγοι αυτοί που είπαν τότε ότι οι Annihilator τό'παν το ποίημα για τα καλά.Παρά το παράδοξο του ήχου,κομμάτια όπως τα ''Murder'',''Tricks And Traps'' και ''Reaction'' θα μπορούσαν να είναι πραγματικά διαμαντάκια αν βρισκόντουσαν σε άλλο άλμπουμ.Για δύο χρόνια ακολουθεί σιωπή με το συγκρότημα να μπαίνει στον πάγο και κάπου το 1999 ο Jeff τρώει τη φλασιά κι αποφασίζει να επανενώσει τη σύνθεση του ''Alice In Hell''.
Toυς μαζεύει όλους εκτός από τον Wayne Darley που είχε προβλήματα υγείας και την 1η του Ιούνη κυκλοφορεί το ''Criteria For A Black Widow''.'Αν υπάρχει ένα άλμπουμ που μπορείς να πείς ότι ο τύπος έπαιξε πραγματικά τις κάλτσες του από ριφφ μετά την 1η χρυσή εποχή,είναι σίγουρα αυτό.Τρελλές ιδέες,κιθάρες-λεπίδες,ο Rampage αλλόφρονας κι ακόμα πιό επικίνδυνος στο άκουσμα σε σχέση με 10 χρόνια πριν (κι όμως!) και το άλμπουμ τους επαναφέρει σιγά σιγά στην ελίτ.Φυσικά τίποτα δε συμβαίνει αναιμακτα στους Annihilator,καθώς ο Rampage τίθεται εκτός μπάντας λόγω επιθετικής συμπεριφοράς (ο άνθρωπος έβγαλε μαχαίρι και θα τους έσφαζε στο γόνατο αν δεν υπήρχε έγκαιρη επέμβαση ψυχραιμότερων ουδέτερων).Αφού είχε πάρει τον Russ Bergquist στο μπάσο μετά το δίσκο,ξαναγυρνάει ο Randy Black στα τύμπανα,o Curran Murphy παίρνει τη θέση του βραχύβεια προσληφθέντα Dave Scott Davis και η μεγάλη μεταγραφή γίνεται με τον Joe Comeau,τότε κιθαρίστα των Overkill και παλιότερα σειρήνα των Liege Lord (ο άνθρωπος δεν είχε φωνή,είχε καταπιεί μεγάφωνο)!Με τη σύνθεση αυτή και με φουλ ανανέωση,ηχογραφείται το φοβερό ''Carnival Diablos'',ή αλλιώς ότι καλύτερο στη μετά 1990 εποχή τους ως τότε.Κυκλοφορεί στις 29 Ιανουαρίου 2001 και η περιοδεία τους φέρνει κι από τα μέρη μας όπου καταστρέφουν στην κυριολεξία επί σκηνής τους Nevermore (οι οποίοι μάλιστα βραβεύθηκαν για το ''Dead Heart In A Dead World'' ως καλύτερο άλμπουμ της χρονιάς,δίκαια μεν,ξυνό τους βγήκε δε).Για κομμάτια τι να γράψουμε,''Denied'',''Battered'',''Epic Of War'' (ποιός Dickinson τώρα;),το υπέροχα μελωδικό ομώνυμο και το full AC/DC ''Shallow Grave'' είναι κλασσικά κι αγαπημένα και αποδώθηκαν ζωντανά όπως τους άξιζε.
Με το πόδι στο γκάζι,την επόμενη χρονια και στις 18 Μαρτίου κυκλοφορεί το ''Waking The Fury'',ένα άλμπουμ πατημένο στο λαιμό και κατά την προσωπική μου πάντα άποψη,ο τελευταίος φοβερός δίσκος που κάνανε (αν έχεις το Θεό σου,είναι καλύτερο κι από το προηγούμενο).Ίδια σύνθεση (θα γκρεμίστηκε κάνας φούρνος μάλλον),ο Jeff κουρεύει το μαλλί μο'ι'κάνα και το πράγμα φαίνεται από νωρίς ότι είναι τρέλλα και κορδέλα.Μπαίνει το ''Ultra Motion'' και τσιμπιέσαι να πιστέψεις αυτό που ακούς.Σε πετάει στον τοίχο με τη μία και ότι έχει απομείνει ζωτικό πάνω σου ισοπεδώνεται από τα ''My Precious Lunatic Asylum'' (Fear Factory rules!),''Cold Blooded'' (άμα δηλώνει ο Waters ότι δε μπορεί να το παίξει ζωντανά καταλαβαίνετε...),τα εμβατηριακά ''Torn'' και ''Ritual'',το ''ποιός Dickinson μωρέ pt.2'' που ακούει στο όνομα ''Striker'' και το εκ νέου full AC/DC "Nothing To Me''.Δυστυχώς η σταθερότητα δεν ήταν ποτέ γνώρισμα των Καναδών κι έτσι μετά από μία εκ νέου χρυσή περίοδο,ο Waters παίρνει την απόφαση να έχει μόνο συναυλιακά μέλη,αλλά του κάθεται ο πρώτος αριθμός του λαχείου που ακούει στο όνομα Dave Padden και τον κρατάει μόνιμα για τα φωνητικά.Πρώτο άλμπουμ του το ''Αll For You'' στις 24 Απριλίου 2004.OΚ,να είμαστε ειλικρινείς,μία κρυάδα την παίρνεις σε σχέση με τα τρία προηγούμενα άλμπουμ,φωνάρα μεν ο νέος,ωραίες οι κιθάρες αλλά λίγο η παραγωγή,λίγο η μοντερνίλα του ήχου που δεν τους πήγε,λίγο κάποια μεγαλύτερα από ότι θα έπρεπε κομμάτια και το άλμπουμ σχεδόν πέρασε και δεν ακούμπησε.Το ομώνυμο κομμάτι μετράει,έγινε και κλιπ,κάτι πήγαν να κάνουν τα ''Dr. Psycho'' και ''The One'' αλλά...ΔΕΝ!Αντίθετα πολύ καλύτερη ήταν η συνέχεια την επόμενη χρονιά.14 Νοέμβρη 2005 και κυκλοφορεί το ''Schizo Deluxe'',τίτλος που τιμάει τους εκλεκτούς οπαδούς του γκρούπ (oι Schizos που είπαμε πιό πάνω,έ;),αρκετά βαρύτερος ήχος,ξεκίνημα ψαρωτικό με το ''Maximum Satan'' και για τη συνέχεια η τριάδα-κόλαση που δεν ξαναυπήρξε σε δίσκο Annihilator από τότε:''Drive'' (το 2ο ''King Of The Kill),''Warbird'' (η επιτομή της ηλεκτρικής κιθάρας και των αλλαγών που προσφέρει) και ''Plasma Zombies'' (έχει θέση ακόμα και στα 2 πρώτα άλμπουμ,ΕΥΚΟΛΑ) και τέζα ο οπαδός.Δυστυχώς μετά το άλμπουμ είναι άνισο κι εκεί που πηγαίναμε για θρίαμβο,μείναμε με το...headbanging στα 4 πρώτα κομμάτια.
16 Απριλίου 2007 κι ο Jeff αποφασίζει να ονομάσει το νέο δίσκο απλά ''Metal''.Είναι το άλμπουμ ''όλοι οι καλοί χωράνε'',καθώς έχουμε τους εξής έξοχους καλεσμένους:Willie Adler,Jeff Loomis,Steve ''Lips'' Kudlow,Dan Beehler,Jacques Belanger,Corey Beaulieu,Alexi Laiho,Angela Gossow,Jesper Stromblad,Anders Bjorler,Michael Amott και Danko Jones.Aρνούμαι να παραθέσω ποιοί είναι όλοι αυτοί οι κύριοι και τι έχουν προσφέρει,αν έχεις απορίες,διαβάζεις λάθος άρθρο αγαπητέ αναγνώστη ή κάτι δεν έχεις κάνει σωστά όλα αυτά τα χρόνια.Δυστυχώς και πάλι οι καλεσμένοι μας μένουν περισσότερο από τις συνθέσεις,αν και τα ''Clown Parade'',''Downright Dominate'' και ''Οperation Annihilation'' είναι κομπλέ,ενώ αγαπημένο μου είναι το ''Army Of One'' με τους στίχους να εκθειάζουν όλα τα μεγάλα παλιά συγκροτήματα.Ευτυχώς η περιοδεία τους φέρνει ξανά Ελλάδα και ξανά οι άμοιροι Nevermore γίνονται μάρτυρες συναυλιακού διασυρμού από τους Καναδούς στο March Metal Day (δε σας θέλει μαζί τους ρε παιδί μου,τι το παλεύετε;) οι οποίοι δείχνουν ότι επί σκηνής,ΔΕΝ έχουν αντίπαλο,μακράν η τότε καλύτερη μπάντα του φεστιβάλ (με τίμιους Sodom πάντως).Aν τους βλέπαμε και με τον Mangini που έπαιξε στο δίσκο,θα ήταν όνειρο.Επόμενο άλμπουμ το 2010 το οποίο πήρε το όνομα του συγκροτήματος.Το ''Annihilator'' βγαίνει στις 17 Μαρτίου και με το χέρι στην καρδιά είναι το καλύτερο άλμπουμ που τραγούδησε το παλικάρι μας.Όλα κύλησαν σωστά αυτή τη φορά,μπορεί να μην υπάρχει το κλασσικό κομμάτι,αλλά το σύνολο είναι πιό δεμένο και με κομμάτια όπως τα ''Coward'' και ''Betrayed'' τα κεφάλια παίρνουν φωτιά,ενώ το ''Αmbush'' άνοιγε τις τότε συναυλίες τους και μαντέψτε,ξαναήρθαν Ελλάδα.Η τελευταία τους εμφάνιση ως τώρα συνοδεύτηκε με σετ αποκλειστικά για τον οπαδό που ξέρει απ'έξω τη δισκογραφία τους,με κομμάτια που μας άφησαν ξερούς και με απόδοση που δε μας προκάλεσε καμία έκπληξη.
Ξανά περνάνε τρία χρόνια για να βγεί νέο άλμπουμ,με το ''Feast'' να μην καταλήγει να γίνει πραγματικό τσιμπούσι για τον οπαδό.23 Αυγούστου 2013 λοιπόν και το ''Deadlock'' που ανοίγει το δίσκο είναι το καλύτερο κομμάτι που έχουν γράψει τα τελευταία...πολλά χρόνια τέλος πάντων,μη βάλω υπερδιψήφιο νούμερο και αρχίσουν οι διαφωνίες.Καλή αρχή στο δίσκο,κακή συνέχεια και το ψιλοσώζει στο τέλος αλλά πάλι πήγαν για την πηγή και νερό δεν ήπιαν.Δυστυχώς για όλους όσους αγαπάμε το γκρούπ,ήταν το κύκνειο άσμα του Dave Padden,ο οποίος δεν άντεξε τη ζωή στο δρόμο και σε συνδυασμό ότι του έλειπε και η οικογένεια του (απολύτως κατανοητό κι ανθρώπινο) αποχώρησε.O Waters προσπάθησε να τον μεταπείσει,του πρόσφερε μάλιστα και μεγαλύτερο συμβόλαιο και απολαβές (αδιανόητο αυτό για όποιους τον ξέρουν καλά,δείγμα του πόσο τον εκτιμούσε) αλλά τελικά η προσπάθεια έπεσε στο κενό.Ο ηγέτης του γκρούπ αποφάσισε μετά απο πολλές οντισιόν να αναλάβει εκείνος τα φωνητικά και φτάσαμε στο πρόσφατο και 15ο άλμπουμ της ιστορίας τους (καθόλου άσχημα έτσι;15 άλμπουμ σε 26 χρόνια με συχνότητα μικρότερη κιόλας του ''άλμπουμ ανά 2 χρόνια'' κατά μέσο όρο,δεν ξέρω πολλούς που να το έχουν).To ''Suicide Society'' βγήκε στις 18 Σεπτεμβρίου της περασμένης χρονιάς.Να πώ ότι μου άρεσε;Θα ήμουν ψεύτης και προσπαθώ εδώ και χιλιάδες λέξεις να γράφω μόνο αλήθειες.Νομίζω για την ακρίβεια ότι είναι ότι χειρότερο έχουν βγάλει ποτέ στην καριέρα τους (ναί,ακόμα και το ''Remains'' μέσα στη χαζομάρα του έχει συμπαγείς στιγμές και ένα λόγο ύπαρξης).
Αν θέλουμε να ζυγίσουμε τα καλά και τα κακά τους,ίσως η πλάστιγγα να γέρνει εδώ και αρκετά χρόνια προς την αρνητική πλευρά.Δυστυχώς δε μπορούμε να έχουμε προσδοκίες για φοβερό άλμπουμ,πράγμα που είναι κρίμα γιατί ο άνθρωπος όταν το παίρνει απόφαση,μπορεί να γράψει κομματάρες ακόμα κι όταν κάνει την ανάγκη του.Σε θέμα προσωπικότητας,είναι ο κύριος λόγος που η μπάντα του δεν μεγάλωσε ακόμα παραπάνω,3-4 εκατομμύρια πωλήσεις με το ταλέντο σου δεν το λες κι επιτυχία νομίζω.Άλλαξες δεκάδες μέλη και τα φώτα του ίδιου σου του δημιουργήματος.Άλλαξες κατεύθυνση αρκετές φορές όταν είδες στην πράξη ότι αν παίξεις αυτό που ξέρεις όπως ξέρεις το αποτέλεσμα είναι το λιγότερο καθηλωτικό.Από την άλλη,δε μπορούμε παρά να ευχαριστούμε τον Jeff Waters για τις στιγμές που μας έχει χαρίσει,έστω κι αν οι περισσότερες από αυτές χρονολογούνται από όταν δεν είχαμε πάει καν στον στρατό.
Εκείνο που είναι σίγουρο πάντως και δεν επιδέχεται αμφισβήτησης ούτε από εμπαθείς,είναι ότι οι Annihilator είναι ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα όλων των εποχών,είχαν πολλά πάνω και κάτω (πολλές φορές είχαν μόνο το ένα από τα δύο,είτε καλό είτε κακό) και κατάφεραν να επιβιώσουν εδώ και 32 χρόνια.Όταν όμως ανεβαίνουν στη σκηνή,εκεί οι χρονολογίες και οι αναμνήσεις πάνε περίπατο και το συγκρότημα αποδίδει εκπληκτικά.Θα είναι η 5η φορά που μας τιμούν με την παρουσία τους με 1η τους επίσκεψη στο ''Never,Neverland'' (που δεν είχαν κομμάτια να παίξουν και τα ξαναπαίζανε από την αρχή) και είναι αχρείαστο να πούμε το ότι αν δεν τους έχετε δεί,πρέπει οπωσδήποτε να δώσετε το παρόν.
Εμείς πάλι οι τυχεροί που ξέρουμε τι να περιμένουμε,θα είμαστε εκεί σαν σωστοί γνήσιοι Schizos που δε θα είμαστε ποτέ μόνοι.Αlisoooooooon...
ANNIHILATOR στο PIRAEUS 117 ACADEMY, Αθήνα (28/10/2016)
https://www.facebook.com/events/804534349677750/
ANNIHILATOR στο PRINCIPAL , Θεσσαλονίκη (29/10/2016)
https://www.facebook.com/events/1718971948350633/
Για το Rock Overdose,
Δημήτρης Αλόρας
Comments
