Πώς ορίζεις εσύ το progressive; Είναι το προοδευτικό, το διαφορετικό, το περίπλοκο, το μυστήριο, το σκοτεινό και καθηλωτικό; Είναι οι στίχοι γεμάτοι ιστορίες, σαν να ξεπηδάνε ζωντανές, χτισμένες από εικόνες; Οι Mastodon, System of a Down και Devin Townsend Project είναι progressive ή είναι τόσο… progressive που δεν μπαίνουν σε ταμπέλες; Οι Queensrÿche πόσο προοδεύουν τα τελευταία χρόνια; Toυς The Who που θα τους έβαζες; Θυμήσου το “Tommy”. Οι The Flower Kings, Sieges Even, Platypus, O.S.I, Gordian Knot και Chroma Key έχουν μείνει στάσιμοι πιστεύεις;
Είτε έχεις απαντήσεις στα παραπάνω ή όχι, οι Pain οf Salvation σημαίνουν πολλά περισσότερα για τον καθένα μας ξεχωριστά. Η μουσική τους, μόνο ως θεατρική και προσωπική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Όλα παίζονται εκεί που πρέπει να είναι, τα πολυρυθμικά μέρη ρέουν αδιάκοπα το ένα μέσα στο άλλο, με την κατάλληλη δόση προόδου και εφέ που μας έχουν συνηθίσει. Η φωνή του Daniel εξελίσσεται μέσα από κάθε άλμπουμ. Μαζί της, εξελίσσεται και η αφηγηματική δριμύτητα των στίχων των Pain of Salvation, όπως και οι συνθέσεις τους. “! (Foreword)”, “Pilgrim”, “King Of Loss”, “Rope Ends”, “Deus Nova”, “Disco Queen”, “Linoleum”, “Morter Grind” και “Full Throttle Tribe”. Πόσο έχουν αλλάξει από το “Hereafter” του 1996 (που κυκλοφόρησε μόνο σε κασσέτα) μέχρι το “In The Passing Light Of Day” του 2017 και πόσο ίδιοι παρέμειναν; Διότι αυτή είναι η φύση των Σουηδών αυτών. Να προχωρούν και να προοδεύουν. Ρrogressive κοσμοθεωρία, όχι απλά ταμπέλες.
Ποιοι είναι όμως οι Pain of Salvation;
Ο Daniel Gildenlöw και οι εκάστοτε συνοδοιπόροι του, συνεχίζουν να συνθέτουν τη μουσική υπόκρουση του πόνου, του έρωτα, της απώλειας και της ζωής. Είναι πρώτα αυτός. Στιχουργός, κυρίως συνθέτης, κιθαρίστας και τραγουδιστής. Το άλλο του μισό είναι ο Johan Hallgren που επέστρεψε εκεί που πρέπει. Ο Kristoffer, ο νεότερος Gildenlöw, άφησε τον αδερφό του το 2006 και δεν κοίταξε πίσω ξανά. Κι ας ήταν ο μπασίστας τους από το 1994. Kαι οι δίσκοι τους τι μας λένε;
“Entropia” & “One Hour By The Concrete Lake”:
Η κοινωνική συνείδηση και τα μηνύματα ενότητας των δύο αυτών αριστουργημάτων του όρου concept, δύο ιστορίες για τα δεινά που επιφέρει ο άνθρωπος, τον πόλεμο και την απώλεια, όλα βρίσκονται στα δύο πρώτα δημιουργήματα αυτά. “Oblivion Ocean” και “Revival” από τη μία, “Inside Out”, “Handful Of Nothing”, “The Big Machine”, “Inside” και “Black Hills” από την άλλη.
“The Perfect Element: Part I” & “Remedy Lane”:
Η στροφή στην εσωτερικότητα και την αναζήτηση του ‘εγώ’, μελέτες πάνω στην αγάπη, στον έρωτα, τον πόνο και το σεξ. Μια αυτοβιογραφία του Daniel. Ποιητής των ανθρώπινων αμαρτιών, πνευματικών και σαρκικών. Οι κορυφές του. “Used”, “Ashes”, “The Perfect Element”, “Beyond The Pale”, “Remedy Lane”, “Fandango”, μαγεία.
“12:5”:
Το πρώτο ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ των Σουηδών έχει μια ιδιαιτερότητα. Είναι ακουστικό και χωρισμένο σε 3 Βοοks, τα “Genesis Brickwork, Part 1 (I-V)”, “Genesister” και “Genesinister Brickwork, Part 2 (VI-X)”. Για τους οπαδούς απαραίτητο.
“Be” & “Scarsick”:
Προσπαθώντας να εξηγήσουν την ύπαρξη του θεού, οι Pain of Salvation δημιουργούν το δικό τους σύμπαν στο “Be”. Το, μέχρι τώρα, πιο περίπλοκο άλμπουμ της μπάντας, πέρα από τα πλέον γνωστά, γεμάτα riff, κομμάτια του, περιέχει και folk επιρροές. Επίσης και μια ορχήστρα έγχορδων και πνευστών, που συνοδεύει την μπάντα. Το δε “Scarsick” είναι το μανιφέστο των ιδεών του Daniel για την κοινωνία, τον καταναλωτισμό, τον ιμπεριαλισμό και τον κολεκτιβισμό. Μια κραυγή επίθεσης κατά του πολιτισμού. Ένα βαρύ και ασήκωτο άλμπουμ, γεμάτο βίαια riff και δυναμικά φωνητικά. Mε συνθέσεις σαν το “Kingdom Of Loss” και το “Scarsick”, το ντουέτο Gildenlöw - Hallgren (δεύτερος κιθαρίστας), εμφανίστηκε για ένα μυθικών διαστάσεων ακουστικό live στην Αθήνα, μια μέρα πριν την επίσημη κυκλοφορία του άλμπουμ, με το Underworld να γίνεται sold out εν ριπή οφθαλμού και τον διπλάσιο κόσμο να μένει απ’ έξω.
“Road Salt One” & “Road Salt Two”:
Τα άλμπουμ αυτά επιφέρουν μια αλλαγή στον ήχο τον Pain of Salvation. Το πρώτο είναι (ίσως) ανώτερο έχοντας και το “Sisters”, μεταξύ άλλων, για ατού. Tα τραγούδια ακούγονται σαν γραμμένα σε κάποιο jam, όπου η μπάντα φαίνεται να περνάει απλά καλά. Μόνο που, όταν παίζεις μουσική για τόσα χρόνια, ακόμα και το jam-άρισμά σου ακούγεται καλύτερο από πολλά και διάφορα που κυκλοφορούν εκεί έξω. Παραμένοντας όμως θεματικά, τα άλμπουμ εξετάζουν τις σχέσεις, τον έρωτα, τον χωρισμό και το σεξ. Και είναι η κατάλληλη μουσική υπόκρουση για τις πιο προσωπικές στιγμές του καθενός. Τα δύο “Road Salt” είναι ωμά, με τη φωνή του Daniel να σε τραβάει μέσα και να σε προσκαλεί να νιώσεις τα πάντα.
“Falling Home”:
Ίσως αχρείαστη κυκλοφορία. Ακουστικές εκτελέσεις τραγουδιών από όλο τον εκτενή κατάλογο της μπάντας, μία σίγουρα διαφορετική εμπειρία, αλλά και διασκευές. Μετά, έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία, το πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας του Gildenlöw, όπου ένα σαρκοφάγο βακτήριο, τον απείλησε πολύ σοβαρά ακόμα και με τον θάνατο, αφήνοντάς τον σχεδόν για έξι μήνες στο νοσοκομείο, με αλλεπάλληλες επεμβάσεις, ώστε όταν τελικά ανάρρωσε, έπρεπε να μάθει βασικά πράγματα από την αρχή, όπως ακόμα και το να ανεβαίνει τις σκάλες, όπως δηλώνει και ο ίδιος.
Ανασύνταξη και “In The Passing Light Of Day”:
Το 10ο και τελευταίο άλμπουμ της μπάντας, αφιερωμένο στην γυναίκα του και καλύτερή του φίλη, όπως λέει και ο ίδιος ο Daniel, δείχνει μια διαφορετική πλευρά τους, συνεχίζοντας στον δρόμο που χάραξαν με τα “Road Salt”. Ανάμεσα στις επικές και περίπλοκες συνθέσεις, που έχουμε συνηθίσει, συναντάμε επίσης κομμάτια που εύκολα θα παίζονταν σε κάποιο ραδιόφωνο. Το άλμπουμ κοιτάζει προς κάτι πιο μεταλλικό, αλλά και rock, όντας κατά κάποιο τρόπο λίγο απογυμνωμένο, χαιρετίστηκε όμως από σύσσωμο τον Τύπο και τους οπαδούς και απέσπασε θετικότατες κριτικές. Λογικό αν ακούσει κάποιος το ομώνυμο και τα “On A Tuesday”, “Meaningless”, “Reasons”.
“The Second Death of Pain οf Salvation”, “Remedy Lane Re:Lived” & “Be - Original Stage Production”:
Κυρίως για φανατικούς που θέλουν τα άπαντα από εκείνους. Το πρώτο είναι ένα κανονικό, διπλό live άλμπουμ του 2009. Το δεύτερο είναι διπλό βινύλιο (μαζί με το CD) του 2016 και το τρίτο CD/ DVD από το 2005.
Με ενεργή δισκογραφική παρουσία τα τελευταία 22 χρόνια, οι Pain of Salvation παραμένουν ίσως το καλύτερα κρυμμένο μυστικό του ιδιώματος. Με 10 άλμπουμ στο βιογραφικό τους, το ένα ίσως καλύτερο από το άλλο, οι Σουηδοί θα μας επισκεφτούν για μία συναυλία στην Αθήνα μόνο, επτά χρόνια μετά την τελευταία τους επίσκεψη. Το σχήμα, βρίσκεται σε μία από τις πιο δημιουργικές φάσεις της καριέρας του, κάνοντας ουσιαστικά μία νέα αρχή, με τον κιθαρίστα Johan Hallgren να έχει επιστρέψει και η συναυλία τους να θεωρείται άχαστη, αφού οι Pain of Salvation φημίζονται για τα έντονα show τους και ο Daniel Gildenlöw για την αγάπη του για τη χώρα μας.
Μαζί τους θα εμφανιστούν και δύο εξαιρετικά progressive metal σχήματα της εγχώριας σκηνής:
Πρώτοι οι Mother of Millions, με το “Human” τoυ 2014 και το “Sigma” του 2017 στη δισκογραφία τους. Prog rockers από την Αθήνα, υπάρχουν από το 2008 και έχουν τον Γιώργο Προκοπίου (γνωστό από τους Poem) στα φωνητικά και μία ομάδα φοβερών, τεχνικά, μουσικών να τον συνοδεύει.
Και φυσικά οι Need, οι οποίοι με το “ Orvam: A Song For Home” το 2014, άφησαν πολλούς να αναρωτιούνται αν θα το ξεπεράσουν. Και ήρθε το “Hegaiamas: A Song For Freedom”, o καλύτερος δίσκος του 2017 για τον γράφοντα, και μείναμε με το στόμα ανοιχτό. Με τον Γιώργο Τζαβάρα να δείχνει πόσο ποιοτικός και συνάμα τεχνίτης κιθαρίστας είναι, τα άλματα προόδου από το “The Wisdom Machine” του 2006 και το “Siamese God” του 2009 είναι τεράστια, δείχνοντας ότι οι έτεροι Αθηναίοι παίζουν πλέον σε άλλο επίπεδο.
Το Σάββατο 20 Οκτωβρίου οι οπαδοί του progressive καλό θα είναι να κάνουν στάση στο Piraeus 117 Academy στηρίζοντας μία σύμπραξη συγκροτημάτων, καθώς και τη διοργάνωση για το ρίσκο και την τόλμη της.
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Τσολάκος
Comments
