Ας ταξιδέψουμε σ ένα κόσμο της φαντασίας, πέρα από το χώρο και το χρόνο.. Ελάτε μαζί μου στη χώρα όπου όλα είναι δυνατά... ας πάμε στη χώρα των θαυμάτων!
Ένα απ τα πιο αγαπημένα παραμύθια τόσο μικρών όσο και μεγάλων είναι αυτό της Αλίκης. Η ηρωίδα αυτή με τη παιδική αθωότητα και τον ολοδικό της κόσμο στάθηκε ένα απ’ τα αγαπημένα θέματα πολλών καλλιτεχνών σε κινηματογράφο, ζωγραφική αλλά και μουσική, όπως θα δούμε παρακάτω. Δε μιλάω παρά για το κομμάτι "Her name is Alice" των Shinedown! Eνα κομμάτι που αφορμάται από τη ιστορία της Aλίκης και μας παρασύρει με τη σειρά του μέσα στο λαγούμι..
Το κομμάτι βάζει στην αρχή και στο τέλος την Αλίκη να μας μιλάει για τη φανταστική της χώρα, όπου αν έφτιαχνε ένα κόσμο δικό της τίποτα δεν θα ήταν όπως στη πραγματικότητα : «Αν είχα έναν κόσμο δικό μου, όλα θα ήταν δίχως νόημα. Τίποτα δεν θα ήταν αυτό που είναι, γιατί όλα θα ήταν ό, τι δεν είναι»
Πέρα από τη Αλίκη όμως υπάρχει και η φωνή ενός αφηγητή που μας μιλάει για το ίδιο το κορίτσι αλλά και την ιστορία του. Μας περιγράφει τα δομικά στοιχεία της χώρας των θαυμάτων, όπου δε υπάρχει χρόνος, τα πλάσματα έχουν μαγικές ικανότητες και κανείς δε μπορεί να σε βλάψει!: "Σε προσκαλώ σε ένα κόσμο όπου δεν υπάρχει πράγμα όπως ο χρόνος και κάθε πλάσμα προσφέρει τον εαυτό του για να σου αλλάξει το μυαλό" και "Να σταθείς έξω από τη δύναμη σου, κανείς δεν μπορεί να σε βλάψει ποτέ ή τουλάχιστον έτσι λένε "
Στη συνέχεια μας συστήνει τη Αλίκη ως: "Το κορίτσι που κυνηγούσε το κουνέλι ήπιε το κρασί και πήρε το χάπι, έχει κλειδωθεί στο λίπμο ( μέρος της καθολικής κόλασης) για να δει πως πραγματικά νιώθει. Το όνομά της είναι η Aλίκη, σέρνεται στο παράθυρο μέσα από σχήματα και σκιές και παρόλο που ονειρεύεται , ξέρει..."
Αυτό που αξίζει να αναφερθεί εδώ είναι πως το ταξίδι του μικρού κοριτσιού δεν υπήρξε τόσο υπέροχο και ευχάριστο... Ναι, αφενός βρίσκεται σε μια χώρα μαγική όπου όλα φαντάζουν εκπληκτικά, όμως η Αλίκη καλείται να έρθει αντιμέτωπη με τις πιο βαθιές της σκέψεις, τους φόβους και κυρίως τον ίδιο της τον εαυτό. Η χώρα των θαυμάτων είναι γι αυτή ο χώρος του ασυνείδητου μέσω στο οποίο πρόκειται να αντιμετωπίσει τους πιο σκοτεινούς της εφιάλτες. Ακόμα και στη χώρα των θαυμάτων όπου τίποτα δε μπορεί φαινομενικά να σε βλάψει, ο πόνος υπάρχει , κάτι που φαίνεται και μέσω των στίχων: "Μερικές φορές η περιέργεια μπορεί να σκοτώσει τη ψυχή, αλλά να αφήσει το πόνο " και " μέσα από το καθρέπτη βλέπουμε τη οδυνηρή της επιστροφή"
H ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΛΙΚΗΣ
Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, γράφτηκε και κυκλοφόρησε το 1865 από το Βρετανό συγγραφέα Λιούις Κάρολ. Πρόκειται για τις περιπέτειες ενός κοριτσιού, της Αλίκης, η οποία μετά την πτώση της σε μία λαγότρυπα, περιπλανιέται σε ένα τόπο φανταστικό .Είναι ο κόσμος όπου κουνέλια τρέχουν πιεσμένα από το χρόνο, αόρατοι γάτοι κάνουν μαγικά, κεκάκια αλλάζουν τις διαστάσεις των ανθρώπων και η κακιά βασίλισσα Ντάμα Κούπα της τράπουλας κόβει τα κεφάλια των υπηκόων της! Στο κλασσικό αυτό βιβλίο, που εμπεριέχει άφθονα στοιχεία αλληγορίας, ο συγγραφέας σατιρίζει και καυτηριάζει τον τρόπο ζωής της βικτοριανής κοινωνίας της εποχής του, μεταφέρει την αγωνία των παιδιών για τον κόσμο που τους έχουν φτιάξει οι μεγάλοι, ενώ προβάλει παράλληλα το πώς επηρεάζεται η ανθρώπινη ταυτότητα όταν παύουν να υφίστανται οι παγιωμένοι κανόνες που την καθορίζουν .Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί ένας ολόκληρος κόσμος γεμάτος τρέλα και φαντασία με πολύ περίεργα αλλά και σοφά πλάσματα.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Η ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ?
Η Αλίκη πέφτει σε έναν κόσμο που ανατρέπει ότι προηγουμένως θεωρούσε δεδομένο. Βρίσκεται παρά σε μια ωραιοποιημένη φυλακή που για να την αποδεχθεί, της επιφυλάσσει μια συγκεκριμένη θέση και έναν συγκεκριμένο ρόλο. Πρέπει άλλοτε μεγαλώνοντας και άλλοτε μικραίνοντας, παίζοντας με τους κανόνες του κόσμου που επισκέπτεται ενώ συνειδητοποιεί πως έχει ένα πεπρωμένο και μια αποστολή να εκπληρώσει. Το ταξίδι της αυτό είναι ουσιαστικά και το ταξίδι προς την ενηλικίωση. Αλίκη είμαστε εμείς ,και καλούμαστε να παίξουμε ένα παιχνίδι το οποίο κανείς μας δε μπορεί να αποφύγει. Χώρα των "θαυμάτων" είναι η ίδια η κοινωνία εν τέλει και εμείς οι παγιδευμένοι σε μια φυλακή με κανόνες που οι ίδιοι θεσπίσαμε, κάτι που διαφαίνεται και μέσω των στίχων του κομματιού: "φοβάμαι πως είναι υπόθεση όλων μας" και " Βλέπεις δεν υπάρχει πραγματικό τέλος, είναι μόνο η αρχή, βγες έξω και παίξε"
Και τελικά τι είμαστε? Πιόνια στο ίδιο μας παιχνίδι? Κι αν κάτι τέτοιο ισχύει, πώς μπορείς να επιβιώσεις μέσα στη χώρα των θαυμάτων και να βγεις ζωντανός απ αυτήν? Πώς μπορείς να ανταπεξέλθεις στη ίδια τη πραγματικότητα και τη παρτίδα στην οποία άθελα σου έχεις εμπλακεί όταν πέρασες με τη σειρά σου στο χώρο της ενηλικίωσης?
Μα φυσικά ακριβώς όπως η Αλίκη... όταν κατάφερε να δραπετεύσει, κρατώντας την αφέλεια και την αθωότητα της παιδικής ψυχής. Η Αλίκη κατάφερε να "ξεκλειδώσει το νόημα για σένα" .Όπως: "Η ελευθερία και η αθωότητα της έριξαν όλο αυτό το πράγμα κάτω" δηλαδή το βασίλειο, έtσι και συ κρατώντας τη δική σου παιδικότητα ακέραιη μπορείς με τη σειρά σου να αντιμετωπίσεις κάθε είδους πλάσμα που θα συναντήσεις στη χώρας των θαυμάτων. Βγες έξω και παίξε...! Wellcome to Wonderland!!
Comments
