Τόσα χρόνια -περίπου 10 για να είμαι ακριβής- έχω την τύχη και την ευλογία να γνωρίζω τόσο τα δύο ιδρυτικά μέλη των TKG, τον Θοδωρή και τον Λουκά και λίγο αργότερα και τον Βενιαμίν της οικογένειας τον Νικόλα Καλαντζάκο. Τόσα χρόνια που από ανέμελοι νέοι απλά διασκέδαζαν παίζοντας και από εδώ και από εκεί, μέχρι τις ευθύνες και την καλλιτεχνική πια ωριμότητα η οποία εκπέμπει την δική της -καθόλου απόμακρη- ομορφιά. Έχω την τύχη να σας παρουσιάζω μια πολύ ιδιαίτερη από κάθε άποψη περίπτωση ενός συγκροτήματος. Ας περάσουμε μέσα από αυτό το τούνελ , ακριβώς όπως εκείνο που χωρίζει τα παρασκήνια με την σκηνή του Ηρωδείου και ας δούμε αυτό τον όμορφο νου να μας παρουσιάζεται..
Rock Overdose: Γεια σου Θοδωρή. Η συνέντευξή μας βέβαια γίνεται με αφορμή το νέο σας άλμπουμ, αλλά νομίζω ότι τελικά αυτό δεν θα είναι και το πιο σημαντικό μέρος της κουβέντας μας. Καταρχήν πως είσαι και σε τι φάση βρίσκονται τα προγράμματα και οι ρυθμοί σας αυτή τη περίοδο.
Θοδωρής Καλαντζάκος: Καλησπέρα σε όλους! Όπως πάντα έτσι και αυτή τη περίοδο, δουλεύουμε σε υψηλούς ρυθμούς. Πριν μια εβδομάδα περίπου κυκλοφορήσαμε το πρώτο μας βίντεο από τη παρουσίαση του νέου μας album “Mozart in Color” στο Ηρώδειο και αναμένονται να κυκλοφορήσουν άλλα δυο από εκείνη τη νύχτα μέσα στις επόμενες μέρες. Είμαστε πολύ χαρούμενοι και ενθουσιασμένοι με αυτό, καθώς τα σχόλια που λάβαμε από εκείνες τις παραστάσεις. Ήταν πολύ όμορφα και τώρα μιας και το Live βιντεοσκοπήθηκε μπορούμε να το μοιραστούμε με όλους!
Rock Overdose: Έχουν συμβεί τόσα πολλά τους τελευταίους μήνες , που θα ήταν καλό για την οικονομία της συζήτησής μας να μας τα έβαζες σε μια κάποια σειρά.
Θοδωρής Καλαντζάκος: Είναι αλήθεια ότι μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο εκπληρώθηκαν, ούτε ένα, ούτε δυο αλλά τρία όνειρα ζωής! Το πρώτο ήταν το jam με τον απόλυτο guitar hero Steve Vai στο ωδείο Τέχνης Φακανά το Μάρτιο, το δεύτερο η συμμετοχή στο show των Scorpions στο Καλλιμάρμαρο μπροστά σε δεκάδες χιλιάδες κόσμου και τέλος, το σημαντικότερο για εμάς, η παρουσίαση με τους TKG του “Mozart in Color” όπως είπαμε, δυο καλοκαιρινές νύχτες στο γεμάτο Ηρώδειο, τον Σεπτέμβρη, ανοίγοντας και την αυλαία του Classic Rock 2, ένα πανέμορφο show με τους John Lees’ Barclay James Harvest, την Prague Philharmonic Orchestra και την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών!
Rock Overdose: Δεν γίνεται πραγματικά να ξεχάσω εκείνο το βράδυ που μου στέλνεις το βίντεο και μου λες να το δω πρώτος. Και εγώ αναρωτιόμουν ποιος να είναι αυτός ο ψηλός δίπλα στον Καλαντζάκο…
Θοδωρής Καλαντζάκος: Όταν πατάς στο πόδι σου στην ίδια σκηνή και τον ακούς να παίζει μπροστά σου, φαντάζει ακόμη ψηλότερος, αλλά τα καλά του λόγια μετά μου έδωσαν και εμένα λίγους πόντους να πάρω για το σπίτι! Όντως όταν επέστρεψα εκείνο το βράδυ σου έστειλα το βίντεο κατευθείαν, πριν το δημοσιεύσω γιατί ήξερα ότι θα χαρείς πολύ!
Rock Overdose: Εδώ ψήλωσα εγώ που το είδα βραδιάτικα. Τελικά όλοι κάτι πήραμε!! Το καλοκαίρι λοιπόν κινήθηκε σε ιδιαίτερα υψηλές για εσάς θερμοκρασίες...και επειδή κατ’ ίδιαν έχουμε συζητήσει όλα αυτά τα γεγονότα, αλλά και επειδή όταν διηγείσαι ιστορίες θέλω μόνο απλά να ακούω , δώσε μας εσύ το χρονοδιάγραμμα του φετινού καλοκαιριού. Εγώ λέω να ξεκινήσουμε με την συναυλία των Scorpions στο Καλλιμάρμαρο.
Θοδωρής Καλαντζάκος: Βεβαίως. Μπορώ να λέω ιστορίες με τις ώρες για όλα αυτά, αλλά για να μην μακρηγορώ και κουράσω, θα αναφερθώ εν συντομία όπως είπες και εσύ στο χρονοδιάγραμμα. Όλα ξεκίνησαν τέλη Ιουνίου, μόνο ένα μήνα πριν τη συναυλία στο Καλλιμάρμαρο, όταν γυρνώντας από μαθήματα, με πήρε ο μάνατζέρ μου, αλλά και μάνατζερ των TKG από το Βερολίνο και μου ανακοίνωσε ότι θα συμμετέχουμε και εμείς σε αυτό το μεγάλο show.
Δυο μέρες μετά είχαμε ένα meeting για να οριστικοποιηθούν όλες οι λεπτομέρειες και από εκεί και έπειτα κύλησε ένας πανέμορφος μήνας προετοιμασίας, γεμάτος ενθουσιασμό και ανυπομονησία, που κορυφώθηκε την νύχτα της 16ης Ιουλίου, όπου- όπως είπα και πριν- αποτελούσε ένα όνειρο για εμένα, όπως ίσως αποτελεί και για πολλούς άλλους. Έπειτα από λίγες εβδομάδες έκλεινε και η παρουσία μας στο Ηρώδειο για τα τέλη Σεπτέμβρη, κάτι ακόμη σπουδαιότερο για εμάς, καθώς θα παρουσιάζαμε την προσωπική μας δουλειά σε αυτόν το πανέμορφο χώρο που προκαλεί δέος.
Rock Overdose: Επόμενη στάση Ηρώδειο. Πες μου λίγο πως τα καταφέρνετε να σας θέλουν όλοι και να είστε σε μια από τις πλέον περίοπτες θέσεις των καλοκαιρινών συναυλιών γεγονότων της Αθήνας
Θοδωρής Καλαντζάκος: Η αρχή μας είναι να χτίζουμε μακροχρόνιες συνεργασίες με επαγγελματίες της μουσικής βιομηχανίας έχοντας συγκεκριμένο όραμα για το μέλλον της μπάντας και όχι να αναζητάμε ευκαιριακές καταστάσεις. Κρατάμε μόνιμα τον πήχη ψηλά και εργαζόμαστε με αγάπη, σταθερά και με συνέπεια πάνω στη δουλειά μας. Μπορεί να ανακοινώνεται ένα μεγάλο event ή μια κυκλοφορία κάποιες δεδομένες στιγμές μέσα στο χρόνο, αλλά αυτή είναι η κορυφή ενός τεράστιου παγόβουνου. Υπάρχει πολύ δουλειά από πίσω. Χρωστάμε πολλά, στο μάνατζέρ μας, τον αγαπητό μας Τάσο Αλεξόπουλο από την Robin4Arts στο Βερολίνο, με τον οποίο έχουμε πραγματικά αδερφική σχέση.
Το βιογραφικό του Τάσου δεν μπορεί να απομνημονευτεί, είναι τεράστιο, έχει συνεργαστεί με όλα τα μεγάλα ονόματα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής. Ritchie Blackmore, Scorpions, Prague Philharmonic Orchestra, Whitesnake και όποιον άλλο μπορείς να φανταστείς! Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν, ήταν ο πρώτος που πίστεψε στους TKG και αποφάσισε να χτίσει και να επενδύσει επάνω μας. Για εμάς ήταν ένα δώρο από το Θεό και όπως είπα, με την αρχή να χτίζουμε πάνω σε μακροχρόνιες συνεργασίες και σχέσεις, συνεχίζουμε δυναμικά!
Rock Overdose: Μόνοι σας πια στην σκηνή –εννοώντας την μπάντα και τους guest μουσικούς- για να παρουσιάσατε πια την πολυαναμενόμενη νέα σας δουλειά. Τι είναι αυτό που σας κάνει να αισθάνεστε πιο άνετα; Η συνύπαρξη με πλήθος μουσικών και άρα τα περιορισμένα κατ’ ανάγκη καθήκοντα στο απαιτητικό δίχως άλλο περιβάλλον μιας Συμφωνικής Ορχήστρας, ή αυτή η πιο rock προσέγγιση; Επειδή μάλλον την απάντηση την φαντάζομαι… πες μου καλύτερα τι σου αρέσει και τι δεν σου αρέσει σε καθεμία από τις δυο περιστάσεις.
Θοδωρής Καλαντζάκος: Έχω παίξει κάμποσες φορές με συμφωνικές ορχήστρες και - δεν μιλάω καν για την περίπτωση που είσαι ο σολίστ - μπορεί να φαντάζει εύκολη δουλειά να είσαι ανάμεσα σε τόσους μουσικούς, αλλά κάθε άλλο, το περιβάλλον είναι πολύ απαιτητικό . Όταν παίζεις σε ένα rock σύνολο, η επαφή σου με το κοινό είναι πιο άμεση, παίρνεις σολιστικά μέρη, πρέπει να γεμίσεις την σκηνή και πολλές φορές καλείσαι να οδηγήσεις και την μπάντα ως άλλος μαέστρος. Η αλήθεια είναι ότι απολαμβάνω και τις δυο περιπτώσεις. Το κύριο project μου όμως είναι οι ΤΚG με ότι αυτό συνεπάγεται!
Rock Overdose: Μίλησε μου λίγο για την εμπειρία του Ηρωδείου. Περίγραψε μου μέσα από τα δικά σου μάτια την ιδιαιτερότητα του να βρίσκεται κανείς στην αρχαιότερη σκηνή του κόσμου..
Θοδωρής Καλαντζάκος: Όπως έχω ξαναπεί, πιστεύω είναι ίσως το ωραιότερο μέρος να παίξει ένας μουσικός, αλλά και να παρακολουθήσει ένας θεατής μια παράσταση. Πόσο μάλλον να παρουσιάζεις την δική σου δουλειά. Είναι ένας χώρος που με το που πατάς το πόδι σου, σου προκαλεί δέος. Από την σκηνή παίζεις και βλέπεις φωτισμένη την ακρόπολη. Είναι ευλογία. Κάποιοι διανύουν απίστευτα χιλιόμετρα για να θαυμάσουν τους συγκεκριμένους χώρους. Θα ξαναπώ μια στιγμή που μου έχει μείνει πολύ έντονα στο μυαλό. Είναι η στιγμή που παίρνουμε θέσεις πίσω από τον τοίχο εκεί ακριβώς που είναι η κεντρική αψίδα και περιμένουμε το σήμα από τον υπεύθυνο για να βγούμε στη σκηνή.
Με το που παίρνουμε το ΟΚ, θυμάμαι να μπαίνω πρώτος στη σκοτεινή καμάρα και στο βάθος να βλέπω φωτισμένο τον κόσμο να έχει γεμίσει το χώρο. Θυμάμαι να τρέχω μάλιστα την δεύτερη μέρα και να κατευθύνομαι προς τη σκηνή, να ανοίγει όλο και περισσότερο αυτό το πλάνο, μέχρι που βγαίνουμε έξω τελικά, ο κόσμος να χειροκροτεί και εμείς να είμαστε έτοιμοι να παρουσιάσουμε την νέα μας δουλειά. Ήταν μαγικό, το τελευταίο μάλιστα έχει καταγραφεί και στο βίντεο που ανεβάσαμε πριν λίγες μέρες, όπως επίσης υπάρχουν και κάποια πλάνα στην αρχή του τρίτου βίντεο που θα κυκλοφορήσουμε, και μου θυμίζουν την συγκεκριμένη στιγμή.
Rock Overdose: Πάμε πια στα του δίσκου. Έχοντας πια μια σαφή από κάθε άποψη εικόνα των αντιδράσεων του κόσμου. Προς τα πού πηγαίνουμε;
Θοδωρής Καλαντζάκος: Ο κόσμος έδειξε να αγαπά το “Mozart in Color” από τη πρώτη στιγμή, από τη πρώτη μέρα που ανακοινώσαμε τη κυκλοφορία του. Πραγματικά πολλές φορές γίνεται συγκινητικός, είτε με τα σχόλια που δημοσιεύει, είτε που κοινοποιεί, είτε στα προσωπικά μηνύματα που μας έρχονται ή ακόμη και όταν μας συναντούν, αυτά που μας λένε. Όλο αυτό μας δίνει πολύ χαρά και συνεχίζουμε δυναμικά!
Rock Overdose: Στα τυπικά λίγο για μια σύντομη αναφορά. Πες μας λίγο τα τεχνικά στοιχεία, εννοώ στούντιο , διάρκεια, καλεσμένοι κλπ..
Θοδωρής Καλαντζάκος: Το album έχει 9 συνθέσεις. Αν εξαιρέσεις το intro και το outro έχουμε 7 κομμάτια βασισμένα σε συνθέσεις του Mozart. Συνολική διάρκεια έχει 60 λεπτά. Εμείς είμαστε τρία αδέρφια όπως οι περισσότεροι γνωρίζουν, ο Λουκάς που έπαιξε drums, ο Νίκος Synths και εγώ που για άλλη μια φορά κάνω εκτεταμένη χρήση της άταστης κιθάρας και συνομιλώ με τους δυο καλεσμένους μας τον Ανδρέα Βάρδα και τον Σταύρο Παργηνό, που έπαιξαν λύρα και τσέλο αντίστοιχα.
Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο ένα από τα δυο στούντιο που έχουμε, ενώ mixing/mastering έγιναν στο Electricity Sound Studio, από τον master του είδους Δημήτρη Σταϊκόπουλο, που αγαπάει πραγματικά τους TKG. Έχει καταλάβει την καλλιτεχνική μας προσέγγιση, τον ήχο μας και κάνει την δουλειά μας να ακούγεται καλύτερα. Προτείνω σε όλους τους φίλους μουσικούς, ανεξαρτήτως είδους, που ψάχνουν επαγγελματίες να αναδείξουν την δουλειά τους, να επισκεφθούν το Electricity Sound Studio
Rock Overdose: Διαφορετική προσέγγιση αυτή τη φορά και ο Mozart σε πρώτο πλάνο. Δεν μπορώ πραγματικά να θυμηθώ ανάλογο εγχείρημα ή για να ακριβολογώ ανάλογο αποτέλεσμα. Ανάλυσε μας λίγο αν θέλεις τις σκέψεις, το πλάνο πιο σωστά πίσω από αυτές τις αποφάσεις.
Θοδωρής Καλαντζάκος: Ναι, δεν θέλαμε να πάρουμε συνθέσεις του Mozart και να τις παίξουμε απλά με ηλεκτρικά όργανα. Αυτό που κάναμε είναι ότι αποδομώντας τις original συνθέσεις, πήραμε θραύσματά τους και φτιάξαμε νέες, βάζοντας τον προσωπικό μας στοιχείο. Η αρχική ιδέα ήταν του Τάσου Αλεξόπουλου. Όταν ακόμη γράφαμε το προηγούμενο album μας “The Change of the Nous”.Τότε ήταν που μου πρότεινε να κάνουμε ένα project σε σχέση με το Mozart, από την οπτική γωνία των TKG όμως.
Η πρώτη σύνθεση γράφτηκε τον Νοέμβρη του 2015. Λίγο μετά ανέβηκα στο Βερολίνο θυμάμαι και αρχίσαμε να του δίνουμε πιο συγκεκριμένο σχήμα, ενώ τον Ιούλιο του 2016 κυκλοφόρησε το “The Change of the Nous”. Και εδώ βλέπουμε αυτό που λέγαμε νωρίτερα. Ενώ είδαμε τη μια κορυφή του παγόβουνου τον Ιούλιο του ’16, ήδη από το ’15 εμείς δουλεύαμε αυτό που θα γίνει κορυφή του παγόβουνου 3 χρόνια μετά, το Σεπτέμβρη του 2018. Πολλές φορές πρέπει να δουλεύεις παράλληλα projects.
Rock Overdose: Εντυπωσιάζεται κανείς από το intro και το outro όπου ουσιαστικά θα μπορούσε κανείς να πει ότι μιλάμε για μια διαφορετική, πιο κατασταλαγμένη ύστερα από όλα όσα έχουν συμβεί μέσα στο δίσκο εκδοχή του intro…μικρές λεπτομέρειες θα πει κανείς αλλά με μεγάλη σημασία. Είναι άραγε ένα άλμπουμ δουλεμένο με έμφαση στη λεπτομέρεια ή όλο αυτό που ακούμε είναι ο δικός τρόπος να γράφετε ξέγνοιαστα;
Θοδωρής Καλαντζάκος: Πάντα μας αρέσει να δουλεύουμε με έμφαση στη λεπτομέρεια, είναι το μεράκι που λένε και η αγάπη που βάζεις στο έργο. Πολλές δουλεμένες λεπτομέρειες μπορεί να κάνουν μια εξαιρετική σύνθεση, αφού η σύνθεση είναι σπουδαιότερη από τα μέρη της. Βέβαια, οι συνθετικές ικανότητές μας όλο και εξελίσσονται με αποτέλεσμα πολλά πράγματα να βγαίνουν ολοένα πιο αβίαστα και ξέγνοιαστα όπως λες και εσύ, και αυτό το διασκεδάζουμε και το θέλουμε στη δουλειά μας.
Rock Overdose: Ξέρω ότι ψάχνεις και εσύ αλλά και τα άλλα αδέρφια, τρόπους να προκαλέσετε το εαυτό σας. Η συνύπαρξη με την κρητική λύρα, δύο σολιστικά όργανα, ο τρόπος που θα στηθούν το ένα απέναντι στο άλλο, οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις του ενός στο άλλο, πες μας δυο λόγια για το πώς σχεδίασες και τοποθέτησες αυτά τα δυο όργανα μέσα στην μεγάλη εικόνα.
Θοδωρής Καλαντζάκος: Έχουμε μια προσέγγιση με τους ΤΚG που είναι ίσως και απόρροια των σπουδών μου πάνω στην αρχιτεκτονική. Προσπαθούμε κάθε φορά να μένουμε πιστοί στο βασικό concept της σύνθεσης και να κρατάμε μόνο τα στοιχεία που το ενισχύουν, απορρίπτοντας στοιχεία που ίσως μπαίνουν εμβόλιμα, ως άλλα διακοσμητικά στοιχεία και που με το καιρό μπορεί να ατροφήσουν. Αυτά μπορεί να είναι πράγματα που μελετάς εκείνο τον καιρό ή στοιχεία που θα ήθελες να προκαλέσουν εντυπώσεις κ.α. Το συγκεκριμένο είναι μεγάλη πρόκληση ειδικά για μουσικούς σαν και εμένα που μου αρέσουν πολλές φορές οι πιο εκλεπτυσμένες συνθέσεις αλλά και τα αντίστοιχα παιξίματα. Όταν συνθέτουμε και ενορχηστρώνουμε πραγματικά θυμίζουμε αρχιτέκτονες. Οπότε, αν τελειοποιήσει κάποιος αυτή την τεχνική, τότε όσο και να προκαλέσει τον εαυτό του, θα δει ότι θα βρίσκει πάντα όμορφες και δημιουργικές λύσεις.
Rock Overdose: Είναι γεγονός πως η μουσική σας δεν κατηγοριοποιείται. Πολλές φορές το στυλ αλλάζει από κομμάτι σε κομμάτι, άλλες φορές πάλι – και κυρίως εδώ- και μέσα στο ίδιο κομμάτι. Εσύ πως θα χαρακτήριζες το στυλ σας;
Θοδωρής Καλαντζάκος: Πολύ καλή ερώτηση, πραγματικά αναζητώ απάντηση σε αυτό το ερώτημα εδώ και χρόνια! Όπως είπα και πριν, γράφουμε με βάση ότι επιτάσσει το εκάστοτε μουσικό concept και δεν περιοριζόμαστε κατά βάση σε ταμπέλες. Αυτό ακούγεται ωραίο, έχει όμως και το τίμημά του, για εμάς βέβαια, από την στιγμή που η μουσική μας δεν μπορεί να κατηγοριοποιηθεί εύκολα και να διοχετευθεί στην αγορά μέσα από πεπατημένες οδούς. Προς το παρών τουλάχιστον. Ένα είναι σίγουρο πάντως από το feedback που έχουμε, ο κόσμος που ακούει τη μουσική μας δεν χαρακτηρίζεται από ένα στυλ, αλλά είναι ως επί το πλείστον ακροατές που απολαμβάνουν να ακούνε sophisticated συνθέσεις, είναι απαιτητικοί και η μουσική είναι συνειδητά ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής τους.
Rock Overdose: Μου άρεσε απίστευτα η ιδέα της ονομασίας των κομματιών με χρώματα και κάπου πιάνω το νόημα. Στο δικό σας μυαλό τι συμβολίζει κάθε χρώμα, τι στοιχεία του έργου του Mozart σας φέρνει στο μυαλό για να καταλήξετε στις αντιστοιχίες που ακούμε;
Θοδωρής Καλαντζάκος: Λένε ότι σε κάποιο γράμμα του ο Mozart ανέφερε ότι οι ματζόρε αρμονίες του φέρνουν στο μυαλό πιο θερμά χρώματα ενώ οι μινόρε πιο ψυχρά, κάτι που οδηγεί σε φημολογίες ότι πιθανόν να έπασχε από synesthesia. Αυτό, αν ισχύει, δείχνει ότι τα χρώματα που “έβλεπε” δεν ήταν εξαιτίας κάποιου συμβολισμού αλλά κάποιας εγκεφαλικής διεργασίας μέσα από την αίσθηση της ακοής. Έτσι και εμείς δεν προσπαθήσαμε να βρούμε ένα σύστημα αντιστοίχησης ή συμβολισμών , αλλά δώσαμε σημασία στα συναισθήματα που μας προκαλεί ένα μουσικό έργο ή κάποιο χρώμα. Για παράδειγμα, μας ενδιαφέρει περισσότερο ότι το χρώμα κόκκινο μας κάνει να αισθανόμαστε ότι η καρδιά μας χτυπάει γρηγορότερα παρά ότι συμβολίζει το πάθος ή τον έρωτα.
Rock Overdose: Έχω λατρέψει κάθε νότα του δίσκου αλλά είναι και στιγμές που χάνω τα λόγια μου. Νιώθω ας πούμε την ευαισθησία του ροζ – το οποίο φαντάζομαι σε μια απαλή απόχρωση- μέσα από ένα jazz κομμάτι με τον καθαρό κυρίως ήχο και τις περιπετειώδεις εναλλαγές. Θέλω μόνο μερικές σκέψεις πάνω σε αυτό το κομμάτι
Θοδωρής Καλαντζάκος: Ξέρεις, πολλοί μου λένε για αυτή τη σύνθεση και παραδέχομαι και εγώ ότι με συνεπαίρνει πολλές φορές η ατμόσφαιρά της. Είναι βασισμένο πάνω στο Piano Concerto No 21 και είναι το πιο μεγάλο σε διάρκεια κομμάτι, κοντά στα 11 λεπτά. Υπάρχει μια λεπτή ισορροπία μεταξύ δομημένης σύνθεσης και μεγάλων αυτοσχεδιασμών, της λύρας, της ένταστης αλλά και της άταστης κιθάρας όπως την χρησιμοποιήσαμε στην εισαγωγή για να τονίσουμε αυτό που εσύ πολύ ωραία χαρακτήρισες απαλή απόχρωση.
Η μουσική μας γενικότερα πάντα ισορροπούσε μεταξύ δομημένης σύνθεσης και αυτοσχεδιασμού. Μου αρέσει αυτό. Αρχικά συνθέτουμε και ενορχηστρώνουμε φτιάχνοντας έναν μουσικό καμβά και έπειτα αφήνουμε τους εαυτούς μας να ζωγραφίσουν ελεύθεροι και αυθόρμητα πάνω σε αυτό. Για αυτό κρατάμε και αυτοσχεδιαστικά μέρη στις συναυλίες μας, για αυτό πλέον ολοένα και περισσότερα one take solos εμφανίζονται στα album μας.
Rock Overdose: Το Μπλε νομίζω ότι είναι όντως blue…και με μια πιο σκοτεινή προσέγγιση στο solo…για τους μουσικούς αναγνώστες μας, το πιάνω σωστά; Locrian κάτι από dorian #4 και στο κλείσιμο diminished 7th arpeggios;Γιατί μου έφερε στο μυαλό μια πολύ παλιά σας σύνθεση το Fragments of Time;
Θοδωρής Καλαντζάκος: Τα έπιασες τα περισσότερα! Ναι, όντως έχει κάποιες ομοιότητες αν και το Fragments of Time είναι μια modal σύνθεση θα λέγαμε, ενώ το Blue βασισμένη πάνω σε minor αρμονία, οπότε τα ίδια εφραστικά μέσα, οι ίδιες κλίμακες χρησιμοποιούνται με άλλο τρόπο. Αυτή είναι η μαγεία της μουσικής! Βέβαια, και εδώ όπως και σε όλο το δίσκο δεν σκέφτηκα, σε αυτό το μέτρο θα βάλω Mixolydian b9 b13, στο άλλο την τάδε κλίμακα κ.ο.κ. αλλά άφησα το εαυτό μου τελείως ελεύθερο να βγάλει ότι συναισθήματα του δημιουργεί η σύνθεση. Για αυτό εξάλλου και εδώ όλα τα solos είναι one take, δηλαδή δεν έγιναν κοψίματα και ραψίματα. Ήθελα αυτόν το αυθορμητισμό, αυτή τη ροή, την καταγραφή της δεδομένης στιγμής όπως συνέβη στο στούντιο, ως μια αυθόρμητη εξομολόγηση που ίσως να κάναμε σε κάποιο φίλο μας.
Rock Overdose: To Tourquoise από την άλλη θα έλεγα ότι είναι μάλλον το πιο straight κομμάτι αυτό το οποίο ο καθένας μπορεί αντιληφθεί λίγο πιο εύκολα, το hit του δίσκου, έτσι δεν είναι;
Θοδωρής Καλαντζάκος: Έτσι προέκυψε, είναι και η μελωδία της Piano Sonata No 11 τόσο αναγνωρίσιμη από μόνη της. Δεν την αποκαλύψαμε όμως αμέσως μέσα στη σύνθεση. Αντιθέτως, μέσα από αλλεπάλληλα θραύσματα της μελωδίας, οδηγούμε τον ακροατή προοδευτικά στο τέλος της σύνθεσης να την απολαύσει εκεί, μέσα σε ένα διαφορετικό πλαίσιο από ότι έχει συνηθίσει.
Rock Overdose: Ανέκαθεν η μουσική σας μου δημιουργούσε εικόνες και αυτό είναι το πλέον ανεκτίμητο. Ποιος είναι ο σκοπός σας;
Θοδωρής Καλαντζάκος: Ναι και αυτό μου το λένε συχνά η αλήθεια είναι. Δεν έγινε και δεν μπορεί να γίνει νομίζω κάπως σκόπιμα, εξάλλου δεν υπάρχει μια πεπατημένη που μπορεί κάποιος να ακολουθήσει και να δημιουργήσει εικόνες με τη μουσική του. Είναι πολύ δύσκολο και χαίρομαι όταν ακούω ότι η δουλειά μας το πετυχαίνει αυτό.
Rock Overdose: Ως κιθαρίστας που όπως ξέρω κατέχεις ένα ασύλληπτο οπλοστάσιο εκφραστικών μέσων, ποια από αυτά θα μου χαρακτήριζες ως τα πλέον αγαπημένα σου; Αναφέρομαι κυρίως στα χρώματα και τα modes στα solos σου και κυρίως αυτά τα χρώματα δεν έχουν σε μεγάλο βαθμό σχέση με τα χρώματα των κομματιών ;
Θοδωρής Καλαντζάκος: Η αλήθεια είναι ότι χειρίζομαι τα εκφραστικά μέσα σαν μια τεράστια παλέτα ενός ζωγράφου. Προσπαθώ να έχω όσα περισσότερα χρώματα μπορώ, αλλά κάθε φορά διαλέγω εκείνα που, όπως είπα, το εκάστοτε μουσικό concept επιτάσσει. Το στοίχημα πάντα είναι η επιλογή να γίνεται συνειδητά και όχι λόγο έλλειψης εκφραστικών μέσων. Για παράδειγμα, όταν ο Piccaso ζωγράφισε την Guernica μόνο με μαύρο, γκρι και άσπρο, ήταν από συνειδητή επιλογή και όχι γιατί δεν ήξερε πως αν ανακάτευε μπλε και κίτρινο θα έφτιαχνε πράσινο ή είχε έλλειψη από κάποιο άλλο χρώμα και εκείνη τη στιγμή βολεύτηκε με αυτά. Το ίδιο ισχύει και με τους μουσικούς, μπορείς να εκφραστείς μέσα από μια απλή ματζόρε, αλλά ακούγεται διαφορετικά αν την χρησιμοποίησες από επιλογή και όχι επειδή δεν ξέρεις την Lydian.
Όσο αφορά τα αγαπημένα μου μουσικά χρώματα, είναι πάντοτε τα λυπημένα, οι minor αρμονίες. Δεν είναι τυχαίο που τόσες συνθέσεις του Mozart ξαναγράφτηκαν μέσα από ένα πιο «λυπητερό» πρίσμα. Η επιλογή των χρωμάτων ως τίτλων των κομματιών όμως, δεν προέκυψε κατ’ ανάγκη από τα εκφραστικά μέσα που χρησιμοποιήθηκαν, απλά άφησα ελεύθερο τον εαυτό μου να δω τι χρώμα μου έρχεται στο μυαλό όταν ακούω την σύνθεση ως σύνολο. Ήθελα να ξανακούσω το έργο ως ακροατής, να αφεθώ σε αυτό αλλά και να το αποτυπώσω πάνω σε κάτι τόσο σημαντικό, όσο είναι ο τίτλος.
Rock Overdose: Και λίγο πιο προσωπικές ερωτήσεις για το τέλος. Η μουσική είναι προέκταση του εαυτού του κάθε καλλιτέχνη. Σε θαυμάζω ως άνθρωπο από τότε που σε ξέρω και νομίζω είναι κάμποσα χρόνια. Γνωρίζοντας τα στοιχεία του χαρακτήρα σου και εντοπίζοντας τα μέσα στις συνθέσεις, θέλω εσύ να μου περιγράψεις τον χαρακτήρα σου μέσα από τις συνθέσεις του άλμπουμ.
Θοδωρής Καλαντζάκος: Δύσκολη ερώτηση… Είμαι όπως οι συνθέσεις μου. Το ένα πόδι στη λογική, όπως τα δομημένα μέρη μιας σύνθεσης και το άλλο στο συναίσθημα, όπως τα αυτοσχεδιαστικά μέρη. Τα ελαττώματά μου είναι σαν τις “ξένες” νότες, προσπαθώ δημιουργικά να τις “λύσω” στις σωστές. Μόνο που στην πραγματική ζωή προσπαθώ να τις αποφύγω ή να μην τις επαναλάβω, ενώ στη μουσική τις αποζητώ!
Rock Overdose: Ξέρω πως αντιλαμβάνεσαι την μουσική ως ένα μέσο επικοινωνίας , όχι μόνο όμως σε ανθρώπινη βάση. Είναι η μουσική και γενικότερα η αναζήτηση σου μέσα από αυτή ένας τρόπος έκφρασης , εξωτερίκευσης και κάποιων άλλων πραγμάτων που ξεφεύγουν από τα όσα ο καθένας με την παρατήρηση μπορεί να αντιληφθεί γύρω του;
Θοδωρής Καλαντζάκος: Η μουσική από τη φύση της, ως άυλη, είναι μια τέχνη που μπορεί να σε βοηθήσει να εκφράσεις καθετί που σε απασχολεί, ακόμη και αν αυτό δεν πιάνεται ή δεν βλέπεται… Η αρχιτεκτονική θα έχει πάντα τη βαρύτητα να μου θυμίζει ότι τα πόδια μας είναι καρφωμένα στη γη. Η μουσική σε αφήνει να πετάξεις!
Rock Overdose: Φτάσαμε στο τέλος , θέλω πριν κλείσουμε δύο πράγματα. Πρώτα να μας πεις, μιας και ξέρω πόσο πολυσχιδείς προσωπικότητες είστε και τα τρία αδέρφια, με τι άλλα projects ασχολείται ο καθένας σας και δεύτερον τι πράγματα ακούτε αυτό το καιρό.
Θοδωρής Καλαντζάκος: Η αλήθεια είναι ότι αυτή τη στιγμή επικεντρώνουμε όλες μας τις δυνάμεις στη προώθηση του “Mozart in Color”. Τώρα όσο αφορά το τι ακούμε, σίγουρα αν τα βάλεις όλα μαζί κάνεις κατάλογο δισκοπωλείου θα μπορούσε να πει κανείς! Εγώ προσωπικά αυτή τη δεδομένη περίοδο ακούω ένα φάσμα από Miles Davis μέχρι Massive Attack, παράλληλα με τους αγαπημένους μου guitar heros όπως Greg Howe, Andy Timmons κ.α.
Rock Overdose: Αδελφέ μου οι τελευταίες κουβέντες δικές σου
Θοδωρής Καλαντζάκος: Ήθελα να ευχαριστήσω το Rock Overdose και εσένα προσωπικά για την φιλοξενία και την αγάπη που δείχνετε στους TKG και την δουλειά μας, όλους τους αναγνώστες που θα διαβάσουν αυτή τη συνέντευξη αλλά και όλους όσους άκουσαν το νέο album ή είδαν τα νέα βίντεο, για τα υπέροχα σχόλια που λαμβάνουμε μέσα από τα social networks, τις πολλές κοινοποιήσεις αλλά και τα προσωπικά μηνύματα. Εύχομαι όλοι να είσαστε καλά και καλές γιορτές να έχετε! Εις το επανιδείν.
Για το Rock Overdose
Τάσος Δεληγιάννης
Comments
