O καλύτερος τρόπος για να κλείσεις τη χρόνια είναι με την προ ακρόαση του νέου album των septic flesh…γεγονός.
Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου γύρω στις τρείς και μισή και επιτέλους η αναμονή παίρνει τέλος καθώς περνώ την πόρτα των deva studios με τον drummer της μπάντας Φώτη.
Αδειάζω το μυαλό μου από οτιδήποτε άλλο και αφήνω τις προσδοκίες μου στην άκρη ώστε να μπορέσω να έχω μια όσο γίνεται ολοκληρωμένη άποψη για αυτά που θα ακούσω.
Οι ερωτήσεις μου στο Φώτη βροχή..ποιος?...πως γράφτηκε αυτό?...ποιος το έγραψε αυτό?..τι λένε οι στίχοι?...και άλλα πολλά που σίγουρα θα έχετε την ευκαιρία να διαβάσετε σε μια απολαυστική συνέντευξη σύντομα εδώ στο metal from Greece.
Εννοείται ότι θα πρέπει να δώσω τα εύσημα για την παράγωγη (και δεν θα τα ξαναπώ μη γίνομαι και κουραστικός -μπορείτε να ανατρέξετε στο review των inner wish εξάλλου) που έχει γίνει στα deva studios στην Αθήνα και να πούμε και ότι η τελική μίξη έχει γίνει στη Σουηδία από τον Peter Tδgtgren και επίσης ότι μέρη των ηχογραφήσεων έχουν γίνει στην Πράγα με τη συμμετοχή της Filmharmonic Orchestra of Prague .
Πριν ξεκινήσω να πω ότι δεν θα παραθέσω τίτλους τραγουδιών για διάφορους λογούς και κυρίως επειδή αυτοί μπορεί να αλλάξουν μέχρι την κυκλοφορία του δίσκου τον Απρίλιο και θα κυκλοφορήσει στις 18 Απριλίου 2011.
Θα γράψω λοιπόν τις εντυπώσεις μου για τα κομμάτια με τη σειρά που θα είναι στο άλμπουμ αλλά χωρίς να έχουμε τίτλους
Το τραγούδι που θα ανοίγει το άλμπουμ είναι το “the vampire from Nazareth” που ήδη η πλειοψηφία όσων διαβάζουν έχουν λιώσει μιας και το single έχει κυκλοφορήσει από τις 17 Δεκεμβρίου. Ένα κομμάτι που ομολογώ με εξέπληξε ευχάριστα, ένα καλοστημενο κομμάτι με drums που σε στέλνουν και φωνητικά αισθητά διαφορετικά απ ότι μας συνηθίζει ο Seth, σε πιο behemoth φόρμες θα τολμούσα να πω. ορχήστρες αισθητά πιο δυνατές σε ένταση κ με περισσότερα μέρη κάτι που συμβαίνει στην πλειοψηφία του δίσκου και κάνει πιο έντονη την παρουσία της.
Αυτό που σκαφτόμουν μέρες πριν όταν κυκλοφόρησε το single και πριν ακούσω όλο το album ήταν ότι αν τα υπόλοιπα κομμάτια είναι σαν κι αυτό τότε σίγουρα θα μιλάμε για την κυκλοφορία της χρονιάς και για να σταθώ και λίγο στο θέμα των drums, αν αυτό το παλληκάρι παίζει έτσι σε όλο το cd τότε θα μας τινάξει τα μυαλά στον αέρα… το σίγουρο είναι ότι εμένα η τελευταία μέρα του χρόνου με άφησε χωρίς μυαλά…
Εκεί στην πολυθρόνα των deva studios λοιπόν και καθώς νέες νότες άρχισαν να ξεχύνονται στα αυτιά μου το ομώνυμο κομμάτι του νέου δίσκου άρχισε να γεμίζει μια σκοτεινή αρρωστημένη ομορφιά που με γύριζε πίσω στις εποχές που του “esoptron”, του “ophidian wheel” και του “a fallen temple”. Αλλά αυτή τη φορά με άριστη παραγωγή, χορωδίες και την μπάντα σε μεγάλη φόρμα.
Οι μελωδίες του Σωτήρη στοιχειώνουν για ακόμη μια φορά και έρχεται να συμπληρώσει η γυναικεία παρουσία αυτή τη φορά με τη φωνή της Ανδρονίκης από τους chaostar.
Και θα σταθώ λίγο σ αυτό γιατί εμένα με χαροποιούν τέτοιες κινήσεις καλλιτεχνών που δεν φοβούνται να συνεργαστούν μη χαλάσει η “μαγιονέζα” και δεν τους βγει καλό το αποτέλεσμα… και οι flesh έχουν δείξει ότι είναι από τις πιο συνεργάσιμες μπάντες και έτσι σ αυτό το δίσκο συναντάμε και άλλες συνεργασίες.
Η συνεχεία έρχεται με άλλο ένα στοιχειωμένο κομμάτι πιο πολύ θα έλεγα στο ύφος των chaostar απ όσο τουλάχιστον μπορώ να κρίνω απ την εισαγωγή..ωπ! και να σου η δεύτερη συμμετοχή με την Ηλιάνα από τους Μeden Αgan …επίσης στα πνευστά να πούμε ότι πρόκειται για τον Γιώργο Διαμαντόπουλο όπου παίζει και με τους chaostar.
Άλλο ένα κλασικό flesh κομμάτι της πρώτης εποχής της μπάντας με ένα απίστευτο groove στα τύμπανα με ξεσπάσματα απίστευτων ταχυτήτων αλλά και μια ατμόσφαιρα που σε στέλνει κατευθείαν στην κόλαση καθώς δικαιώνει την όλη ατμόσφαιρα του κομματιού που θα μπορούσε να αποτελεί και τελετή ξεχασμένων θρησκειών
Στο 4ο κομμάτι οι παλιοί septic συναντούν τους νέους.. με αρκετές δυνατές στιγμές και ένα πολύ ωραίο ατμοσφαιρικό ορχηστρικό μέρος. Η ορχήστρα της Πράγας σε όλο της το μεγαλείο..
Το 5ο κομμάτι με βρίσκει με τη φωνή του Σωτήρη να με στοιχειώνει όσο ποτέ άλλοτε και τον Φώτη να με προειδοποιεί ότι οι στίχοι αφορούν μια προσωπική εμπειρία του Σωτήρη κάτι το οποίο φαίνεται και στην ερμηνεία του..πάλι σε κλασικές φόρμες septic με ακόμη πιο έντονη την παρουσία της ορχήστρας και τον Seth να συνεχίζει αυτή την κολασμένη ατμόσφαιρα εκεί στο μισοσκότεινο στούντιο… μια από τις καλύτερες στιγμές του άλμπουμ μέχρι στιγμής.
Εδώ είμαστε… προσωπικά η αδυναμία μου σε ότι αφορά τους septic flesh είναι το Revolution DNA και όσοι θα συμφωνήσετε μαζί μου θα λατρέψετε το 6ο κομμάτι.
Ένα κομμάτι που μοιάζει να έχει “ξεμείνει ” από εκείνο το δίσκο. Εμένα προσωπικά μου έδωσε την εντύπωση σα να είχε γραφτεί γενικά από τότε και με το κατάλληλο remix να “χώθηκε” στη νέα δουλεία τους… κάτι βεβαία που σε καμία περίπτωση δεν ισχύει μιας και μιλάμε για ένα ολόφρεσκο σύγχρονο κομμάτι χωρίς την παρουσία της ορχήστρας αυτή τη φορά και με την αίσθηση ότι θα αποτελέσει ένα από τα αγαπημένα συναυλιακά κομμάτια του κοινού.
Στο 7ο κομμάτι συνεχίζεται η αναφορά αυτή στο “DNA” λιγότερο έντονη αυτή τη φορά και λίγο μετά τη μέση του κομματιού η κόλαση του “Communion” επανέρχεται. Και στο μυαλό σου έρχονται αμέσως όλες οι κολασμένες riffares του “communion” σε μια απρόσμενη αλλαγή που σου τινάζει τα λίγα εγκεφαλικά κύτταρα που έχουν απομείνει..
Από τα πιο απολαυστικά κομμάτια από την αρχή του ως και το τελείωμα.
Και μιας και είπαμε για τελείωμα μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηρίσει κάποιος το παίξιμο του Φώτη, όσο υπερβολικό και αν ακούγεται αυτό και η απόδειξη σε αυτό είναι το 8ο κομμάτι όπου τα hell blasts σου ισοπεδώνουν κάθε προηγούμενη ερωτική πράξη με παρόμοιο μουσικό όργανο που μπορεί να είχες στο παρελθόν… (και εξηγώ, κάθε μουσικός που παίζει έτσι δεν γίνεται να έχει φυσιολογική σχέση με το όργανο…)
Αλλά δεν είναι μόνο τα τύμπανα που σε στέλνουν σε αυτό το κομμάτι, είναι όλη η σύνθεση η οποία ανήκει στη νέα εποχή των septic, τρομερές μελωδίες, το refrain άνετα από τα καλυτέρα ever της μπάντας με Seth και Σωτήρη. Και η ορχήστρα full διεγερμένη σε τρελά κέφια. Προσωπικά η καλύτερη στιγμή του δίσκου για εμένα, το λάτρεψα αυτό το κομμάτι.
Μαζεύω λοιπόν τα αυτιά μου απ το πάτωμα και συνεχίζω με το προτελευταίο κομμάτι… οριστε???... τι πειραματισμοί είναι αυτοί??? Κάτι εντελώς νέο για τα δεδομένα της μπάντας που σίγουρα στο πρώτο άκουσμα πολλοί θα πάθουν το ίδιο με εμένα…
Αν ο Stravinsky ζούσε σήμερα και αφού είχε φάει κόλλημα με Meshuggah αποφάσιζε να παίξει death metal σίγουρα έτσι θα ακουγόταν…
Δεν θα πω τίποτα παραπάνω γι αυτό το κομμάτι για να εξάψω λίγο περισσότερο την φαντασία σας και να μην χαλάσω και αυτή την πρώτη επαφή μαζί του…
Το τέλος του άλμπουμ είναι ένα κλασικό septic flesh τελευταίο κομμάτι δίσκου , ένα πολύ όμορφο κομμάτι με ένα refrain που σου μένει πάλι με τη φωνή του Σωτήρη.
…εν κατακλείδι…
νομίζω ότι πρόκειται για την πιο ώριμη δουλεία της μπάντας, ένας δίσκος που πιο σκοτεινός δεν γίνεται , πλημυρισμένος από τις απίστευτες ενορχηστρώσεις του Χρηστού Αντωνίου και οι κιθάρες στην καλύτερη τους μορφή .
τα φωνητικά του Σπύρου – Seth Αντωνίου να εναλλάσσονται από κομμάτι σε κομμάτι σε συνθέσεις best of απ όλες τις εποχές των septic, σε ένα ονειρικό, Lovecraft – ικό σε ατμόσφαιρα άλμπουμ που σίγουρα θα δυσκολέψει στο πρώτο άκουσμα αλλά σαν δαιμονικό κάλεσμα θα σε τραβά συνεχεία κοντά του για άλλο ένα άκουσμα.
Ένα άλμπουμ που θα κάνει πολλούς φανατικούς των παλιών septic να χαμογελάσουν πονηρά στο άκουσμα του.
Ένα άλμπουμ όπου οι chaostar συναντούν τους septic flesh χωρίς όμως να αγγίζονται
Και κλείνω με τη βεβαιότητα ότι μπορούμε να μιλάμε για το άλμπουμ της χρονιάς.
Reviewer : Chris Katsireas
Ευχαριστούμε το φιλικό μας site Metal From Greece, για την άδεια αναδημοσίευσης
http://www.metalfromgreece.com
Comments
