ALBUM ANNIVERSARY
11 Σεπτεμβρίου 2001, ημέρα παγκόσμιας τραγωδίας, ημέρα που και ο Θεός θα μίσησε το ανθρώπινο είδος. Μοιάζει με τραγική ειρωνεία πως την ίδια ακριβώς μέρα οι Slayer ξαναβγαίνουν στο προσκήνιο, με ένα άλμπουμ ο τίτλος του οποίου είναι God Hates Us All. Οι Αμερικανοί επιστρέφουν τρία χρόνια μετά το πολύ μέτριο “Diabolos in musica”, με μια δουλειά που πραγματικά δίχασε τον κόσμο. Αδιαμφισβήτητα, η μπάντα αναθεωρεί λίγο τον ήχο της, δείχνει να ξαναβρίσκει τα πατήματά της και κάνει δυνατό come back. Ακριβώς εδώ αρχίζουν να εξαπολύονται βολές από μερίδα οπαδών τους, που ισχυρίζονται ότι έχει χαθεί ο μουσικός προσανατολισμός τους, προσεγγίζοντας στενά το metalcore είδος και πως πειραματίζονται έντονα. Η αλήθεια είναι πως το συγκρότημα έχει επηρεαστεί από τις μουσικές εξελίξεις της εποχής του, είναι υπερβολικό όμως να ισχυριστεί κανείς ότι έχει χάσει τη μουσική του ταυτότητα. Το άλμπουμ περιέχει αρκετά καλά κομμάτια και στοιχεία που περιμένει να ακούσει κανείς από τους Slayer, όπως οι υψηλές ταχύτητες, κομμάτια με αναγωγές σε παλιότερους κλασσικούς δίσκους τους καθώς και τα φωνητικά του Tom Araya, τα οποία έχουν φωτεινές στιγμές κι ας γίνονται κάποιες στιγμές κουραστικά τα βίαια ουρλιαχτά του. Οι κιθάρες είναι κουρδισμένες χαμηλότερα, τα τύμπανα πιο δυνατά ενώ ο Araya έχει πιο ηχηρή παρουσία στο μπάσο. Η παραγωγή, την οποία ανέλαβε τελικά ο Matt Hyde, αφού ο Rick Rubin δεν είχε χρόνο, είναι εμφανώς βελτιωμένη και τα σύγχρονα μέσα που χρησιμοποιούνται βοηθάνε σε έναν πολύ καθαρό ήχο. Στιχουργικά, ο Kerry King που έχει αναλάβει το μεγαλύτερο βάρος του τομέα αυτού, αναφέρει: «Ήθελα να βάλω περισσότερο ρεαλισμό στο άλμπουμ το οποίο δεν κινείται τόσο σε αντι-χριστιανικό πλαίσιο, αλλά πιο πολύ στην ιδέα με την οποία καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι οι άνθρωποι. Αν μια μέρα σε χτυπήσει αυτοκίνητο ή πεθάνει ο σκύλος σου θα αισθανθείς ότι ο Θεός σε μισεί». Γενικά προσεγγίζονται θέματα που αφορούν τη θρησκεία, αλλά και τον φόνο ή την εκδίκηση μέσα από στίχους που περιέχουν μεγάλη δόση βίας. Από τα Μ.Μ.Ε. το άλμπουμ αντιμετωπίστηκε με θετικά σχόλια ως επί το πλείστον και το κομμάτι “Disciple” έλαβε και υποψηφιότητα για βραβείο Grammy στην κατηγορία “Best metal performance”, την πρώτη υποψηφιότητα που είχε ποτέ η μπάντα. Παρά το γεγονός ότι υπάρχει κόσμος που μισεί το God Hates Us All, ο καθένας οφείλει να αναγνωρίσει ότι οι Slayer εξελίσσονται και κάνουν ένα πιο πρωτότυπο άλμπουμ που αναμφίβολα υπερέχει των δύο προκατόχων του.
A STAR IS BORN
48 ετών γίνεται σήμερα ο Mats Levén, τραγουδιστής αναγνωρισμένος από τη συμμετοχή του στους Therion, Krux και Candlemass. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Mölndal του Γκέτεμποργκ, στη δυτική ακτή της Σουηδίας, έχοντας διάφορα μουσικά ακούσματα. Έπαιζε βιολί για τρία χρόνια κοντά στην ηλικία των 10 ετών αλλά είχε μεγάλη αγάπη στο τένις εκείνη την εποχή. Λίγο πριν μπει στα 18, ο κολλητός του αγόρασε ένα σετ τύμπανα και ξεκίνησε μια μπάντα, τους Rescue, με τον Ken Sandin στο μπάσο και τα φωνητικά. Λίγους μήνες αργότερα του πρότειναν να γίνει ο τραγουδιστής τους και έτσι έγινε η αρχή για τον Levén, που τότε θαύμαζε ιδιαίτερα τους Ian Gillan, Peter Gabriel, David Bowie, Ronnie James Dio και David Coverdale. Το 1996, με ένα μικρό συγκρότημα αποτελούμενο από φίλους, τους Capricorn, έκαναν μια ηχογράφηση σε βινύλιο κερδίζοντας σε διαγωνισμό για ροκ μπάντες. Τρία χρόνια αργότερα προσχώρησε στους Swedish Erotica, μπάντα που ήταν πετυχημένη στη Σουηδία και για πρώτη φορά κυκλοφόρησε μαζί τους ένα άλμπουμ και μερικά singles, σε μεγάλη δισκογραφική. Το 1992, μετακομίζει στην Στοκχόλμη και προσχωρεί στους Treat, μια ακόμη εγχώρια μπάντα με την οποία ως τραγουδιστής κυκλοφορεί ένα άλμπουμ. Μετά τη διάλυση τους το 1993, παίζει με διάφορους Σουηδούς μουσικούς και στα μέσα της δεκαετίας του ’90 συμμετέχει στους Abstract Algebra, ένα project του Leif Endling, μπασίστα και συνθέτη των Candlemass. Κάπου εκεί έρχεται και η γνωριμία του με τον Yngwie Malmsteen, μετά από ένα σόου του τελευταίου στη Στοκχόλμη, για να προκύψει η συνεργασία τους λίγο αργότερα για τις ηχογραφήσεις του άλμπουμ του “Facing the Animal” και την παγκόσμια περιοδεία που ακολούθησε. Τα χρόνια που ακολούθησαν έκανε φωνητικά σε άλμπουμ διαφόρων ονομάτων όπως Dogface, Krux, Sabbtail και Pontus Norgren. Το 2003, οι Therion έκαναν πρόταση συνεργασίας στον Levén για τα άλμπουμ “Lemuria” και “Sirius B”, και ακολούθησε η συμμετοχή του για ενάμιση χρόνο στις live εμφανίσεις τους. Μετά την επιτυχή συνεργασία τους, του ζητήθηκε να κάνει πρώτα φωνητικά και για τον επόμενο δίσκο και περιοδεία τους. Το 2006, τον βρήκε αναμεμειγμένο με πληθώρα ονομάτων. Φωνητικά σε 5 κομμάτια στο άλμπουμ των Essence of Sorrow, “Reflections of the Obscure”, στην πρώτη ομώνυμη δουλειά της project μπάντας Fatal Force, δεύτερα φωνητικά στο κομμάτι "Night of Passion" των Σουηδών hard rockers The Poodles, φωνητικά στο δεύτερο άλμπουμ των Krux, “II” και στο “Gothic Kabbalah” των Therion. Η συνεργασία με τους τελευταίους έληξε το 2007 για να επικεντρωθεί ο τραγουδιστής σε νέα project, δουλεύοντας με τους Apocalyptica, Amaseffer και Adagio. To 2011 λόγω οικογενειακών προβλημάτων του Apollo Papathanasio των Firewind, ο τραγουδιστής κλήθηκε να τον αντικαταστήσει για το υπόλοιπο της ευρωπαϊκής τους περιοδείας. Τον Ιούνιο του 2012 έγινε ο νέος τραγουδιστής των Candlemass αντικαθιστώντας τον Robert Lowe που απολύθηκε από την μπάντα.
Για το RockOverdose.gr: Χαρά Νέτη
Comments
