A STAR IS BORN
Μπορεί οι Megadeth να έχουν χαρακτηριστεί από τις αλλεπάλλες αλλαγές στη σύνθεση τους, ο σημερινός εορτάζοντας όμως, είναι αυτός με τη σταθερότερη παρουσία, από την εποχή της ίδρυσης τους, μέχρι τη διετή διάλυση τους το 2002. Ο λόγος για τον μπασίστα της μπάντας, David Ellefson, που συμπληρώνει σήμερα τα 48 του χρόνια. Με Νορβηγική και Αμερικανική καταγωγή, γεννήθηκε στη Minnesota και ξεκίνησε από τα δέκα του να ακούει Kiss και Aerosmith. Ένα χρόνο μετά ξεκίνησε να μαθαίνει μπάσο, μόνο και μόνο επειδή ήθελε να είναι βρεθεί σε μια μπάντα και να μιμηθεί τα είδωλα του. Γύρω στα δεκατρία του ανακάλυψε είδη μουσικής στα οποία το μπάσο είχε σημαντικό ρόλο, όπως η jazz, pop ακόμα και η country. Δεν ήταν φαν αυτών των ειδών, τον βοήθησαν όμως στο να μελετήσει καλύτερα το μουσικό του όργανο. Η συνέχεια τον βρήκε να καταπιάνεται με το hard rock και το metal. Έχοντας αναπτύξει σημαντικές ικανότητες στον τρόπο παιξίματος του και στο συνθετικό κομμάτι, έπαιξε με διάφορες μπάντες σε μαγαζιά της Βόρειας Αμερικής πριν μετακομίσει στο Los Angeles. Το 1983, γνωρίζεται με τον Dave Mustaine και σχηματίζουν τους Megadeth. Αρχικά παίζει μπάσο με τα δάχτυλα, όσο όμως η μουσική της μπάντας γίνεται πιο περίπλοκη, χρησιμοποιεί πένα. Το 2002, που το συγκρότημα σταμάτησε κάθε δραστηριότητα του, ο μπασίστας, σχημάτισε τους F5 με τους οποίους έχει κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ και μάλιστα το 2006 έπαιξαν και ως support των Disturbed. Επίσης εμφανίζεται στη δουλειά των Killing Machine με τίτλο "Metalmorphosis" και αυτή την εποχή βρίσκεται και στους Avian, μελωδική power metal μπάντα. Στα τέλη του 2008, μαζί με τους DeGrasso, Tim "Ripper" Owens και Andreas Kisser σχημάτισε τους HAIL μια tribute μπάντα. Το Φεβρουάριο του 2010, ο Ellefson έλαβε ένα τηλεφώνημα για να λάβει μέρος στις πρόβες των Megadeth. Ο ίδιος, μαζί με τον Dave Mustaine πήραν απόφαση να αφήσουν στην άκρη τις όποιες διαφορές είχαν οι δυο τους, από την εποχή που ετοιμαζόταν να κυκλφορήσει το “The System has Failed”, το 2004. Ο μουσικός επέστρεψε στην μπάντα του νιώθοντας όπως έχει δηλώσει, σα να μην είχε φύγει ποτέ. Ο ίδιος όπως και ο ηγέτης της μπάντας είναι αφοσιωμένοι Χριστιανοί. Σύμφωνα με τον μπασίστα: «Η πίστη ήταν μέρος μου από τότε που γεννήθηκα αφού βαπτίστηκα σε Λουθηρανή Εκκλησία όταν ήμουν βρέφος και μεγάλωσα έτσι.» Επίσης, ο Ellefson έχει δηλώσει πως οι γονείς του ήταν άμεσα δραστηριοποιημένοι στους κόλπους της εκκλησίας και πως μάλιστα η πρώτη του μουσική εμπειρία ήταν το εκκλησιαστικό όργανο, Wirlitzer της μητέρας του. Επιπλέον κατά τον ίδιο, οι θρησκευτικές του πεποιθήσεις μεγάλωσαν όταν απεξαρτήθηκε από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ και κορυφώθηκαν όταν παντρεύτηκε και απέκτησε παιδιά.
Ένας μουσικός που έχει περάσει όλη του τη ζωή στους Blue Öyster Cult, o κιθαρίστας Donald "Buck Dharma" Roeser, γίνεται 65 ετών. Στο Long Island της Νέας Υόρκης γεννηθείς, μεγάλωσε περικυκλωμένος από μουσική και συγκεκριμένα ακούγοντας τον πατέρα του, που ήταν ένα ολοκληρωμένος σαξοφωνίστας της jazz. Εκείνη την εποχή ασχολήθηκε με το ακορντεόν, αλλά αργότερα ανακάλυψε τη μεγάλη του αδυναμία, το rock and roll. Παραδόξως, η πρώτη του αγάπη δεν ήταν η κιθάρα, αλλά τα ντραμς. Η μοίρα όμως έπαιξε το ρόλο της και ο Roeser έσπασε στο μπάσκετ τον αριστερό του καρπό. Μην μπορώντας να παίξει τύμπανα, άρχισε την ανακάλυψη της κιθάρας και κατάλαβε ότι του άρεσε εξίσου πολύ. Από τα 15 του περίπου, έπαιζε σε διάφορες μπάντες διασκευές και σταδιακά βελτίωσε την τεχνική του κατάρτιση. Το ξεκίνημα της καριέρας του συνέπεσε με την άφιξη του στο Clarkson College της Νέας Υόρκης, όπου ενσωματώθηκε στους Blue Öyster Cult. Προχώρησε για κάποιο καιρό τις σπουδές του παράλληλα με τις εμφανίσεις της μπάντας, αλλά σύντομα τις εγκατέλειψε για να αφιερωθεί στη μουσική. Από τότε έχει διαρκή παρουσία στο συγκρότημα στο οποίο συμβάλει συνθετικά αλλά και ερμηνευτικά, έχοντας τραγουδήσει επιτυχίες όπως τα “(Don't Fear) The Reaper", "Godzilla", και "Burnin' for You". Το μοναδικό πράγμα που έχει κάνει έξω από την μπάντα, είναι ένα σόλο άλμπουμ που κυκλοφόρησε το 1982, με τίτλο “Flat out”.
ALBUM ANNIVERSARY
Το 1977 ο περισσότερος κόσμος έχει μάθει τους Blue Öyster Cult ή έστω κάπου έχει πάρει το αυτί του, την τεράστια επιτυχία της μπάντας "(Don't Fear) The Reaper", γέννημα θρέμμα του δίσκου τους, “Agents of Fortune” που κυκλοφόρησε ένα χρόνο νωρίτερα. Έχοντας καθιερωθεί στα μουσικά πράγματα, οι Αμερικανοί επανέρχονται με το πέμπτο άλμπουμ τους, το Spectres. Αν και δεν κατάφερε να σταθεί στα επίπεδα του προκάτοχου του, το άλμπουμ έχει πολλές αξιόλογες στιγμές να επιδείξει εκπέμποντας μια φρέσκια αύρα για την εποχή του, από άποψη ήχου. Με συνθέσεις που κυμαίνονται στο μεταίχμιο μεταξύ ροκ και metal, με ατμόσφαιρα άλλοτε πιο χαλαρή, άλλοτε σκοτεινότερη και μυστηριώδη, ποιοτικές κιθαριστικές δομές, τύμπανα τεχνικά που ανταποκρίνονται άψογα στις απαιτήσεις των κομματιών και υψηλού επιπέδου φωνητικά, το “Spectres” πληροί τις προδιαγραφές ενός πραγματικά καλού άλμπουμ. Πιο ξεχωριστή στιγμή του, είναι δίχως αμφιβολία το μεγάλο hit που λέγεται Godzilla, κομμάτι απολαυστικό, τόσο για τη μουσική του όσο και για τα μηνύματα κοινωνικού σαρκασμού που περιέχει. Ο δημιουργός του, Donald Roeser, που έχει και την τιμητική του σήμερα, έχει δηλώσει σχετικά με αυτό: «Ήταν απλά ένα heavy riff που γράφτηκε στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου του Dallas. Μου ήρθε στο μυαλό ο Godzilla γιατί τι είναι δυνατότερο από αυτόν; Τίποτα. Το τραγούδι απευθυνόταν σε όλο τον κόσμο, αφού όλοι είμαστε φαν της συγκεκριμένης ταινίας. Στιχουργικά αυτό που έκανα ήταν απλώς να επαναλάβω το ηθικό δίδαγμα της ταινίας.» Μολονότι οι πωλήσεις του κυμάνθηκαν σε χαμηλότερα επίπεδα συγκριτικά με το “Agents of Fortune” , το Spectres θεωρείται από τις αγαπημένες δουλειές των οπαδών των Blue Öyster Cult και σίγουρα αν δε διαδεχόταν το συγκεκριμένο αριστούργημα, σήμερα θα μιλούσαμε για ένα κλασσικό άλμπουμ.
Κουβαλώντας στις πλάτες τους ένα εξαιρετικό “Nothingface” που κατάφερε να αυξήσει τον πυρήνα των οπαδών τους, σηματοδοτώντας τη μεγαλύτερη επιτυχία τους, οι Voivod δουλεύουν με σαφή στόχο τους να επαναλάβουν ένα εξίσου κορυφαίο επίτευγμα και κυκλοφορούν, 21 χρόνια πριν, το Angel Rat. Αν και πρόκειται για το πιο προσιτό έργο της καριέρας τους και μια πραγματικά υψηλού επιπέδου δουλειά, κάτι τέτοιο δεν επιτυγχάνεται τελικά και παραδόξως ο δίσκος περνάει σύντομα στα ψιλά γράμματα της ιστορίας τους. Η μπάντα συνεχίζει να απομακρύνεται από τις speed metal επιρροές της, συνεχίζει να πειραματίζεται και διαρκώς ωριμάζει και βελτιώνει τον ήχο της. Ένα progressive μείγμα που πατάει σε στυλ Pink Floyd της πρώιμης εποχής τους και Rush, με μια συγκεχυμένη metal αίσθηση και μια αύρα άλλοτε διαστημική και άλλοτε μελαγχολική, μια μυστηριώδη ατμόσφαιρα και πολλές ανατροπές, είναι τα στοιχεία που συνθέτουν το μουσικό σκηνικό της έκτης δουλειάς των Καναδών. Το άλμπουμ έχει έναν περισσότερο μελωδικό και πιασάρικο χαρακτήρα από το προηγούμενο, κοινή συνισταμένη και των δύο όμως, είναι η δεξιοτεχνία του συγκροτήματος στη δημιουργία της μουσικής. Η φωνή του Denis Bélanger εμφανίζεται επίσης βελτιωμένη, περικλείει περισσότερο συναίσθημα από ποτέ, υιοθετώντας ένα αρκετά παραπονιάρικο ύφος και είναι πιο μαλακή. Στιχουργικά υπάρχει μεγαλύτερη αμεσότητα και συμβαδίζοντας με τη μουσική, οι στίχοι είναι επίσης πιο προσιτοί, εμπεριέχοντας στοχασμούς γύρω από την κοινωνική απομόνωση, τον αρνητικό ρόλο των Μ.Μ.Ε. ή την καταστροφή του περιβάλλοντος. Το “Angel Rat” είναι ένα μάλλον υποτιμημένο άλμπουμ, που απαξιώθηκε ως ένα βαθμό από οπαδούς του συγκροτήματος που βρήκαν ξένο στα αυτιά τους τον συγκεκριμένο ήχο. Οι Voivod όμως ανέκαθεν ήταν μια μπάντα που αγαπούσε να πειραματίζεται με τη μουσική της και απέφευγε να επαναπαύεται σε ένα συγκεκριμένο μουσικό στυλ. Γεγονός όμως είναι πως, τουλάχιστον στην περίπτωση του Angel Rat, οι δημιουργικές ανησυχίες της μπάντας μετουσιώθηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και αναμφισβήτητα το πείραμα θεωρείται πετυχημένο, πράγμα που τελικά αποτελεί και το ζητούμενο σε αυτές τις περιπτώσεις.
Για το RockOverdose.gr: Χαρά Νέτη & The Unknown Force
Comments
