ALBUM ANNIVERSARY
Καλοκαίρι του 1845. Η Miriam Natias και ο Jonathan La'Fey, ένα νεαρό ζευγάρι, πηγαίνουν στο παλιό αρχοντικό που κληρονόμησε ο La'Fey. Κατά την άφιξη τους, οι επτά καβαλάρηδες τους προειδοποιούν ότι δεν πρέπει να μπουν μέσα. Εκείνοι δε λαμβάνουν σοβαρά υπόψη την προειδοποίηση και συνεχίζουν ακάθεκτοι. Κατά τη διάρκεια της πρώτης νύχτας διαμονής τους, ο Jonathan βλέπει μπροστά του το φάντασμα του νεκρού συγγενή τους, Count La'Fey, το οποίο του δείχνει ένα φέρετρο με το πτώμα ενός παιδιού, της Abigail. Τον ενημερώνει επίσης ότι η Miriam κυοφορεί το πνεύμα της Abigail και το παιδί θα ξαναγεννηθεί σύντομα. Ζητά λοιπόν από τον Jonathan να σκοτώσει τη γυναίκα του για να αποτρέψει την αναγέννηση. Παρά τα όσα συμβαίνουν στο μεταξύ, η Abigail γεννιέται, η Miriam πεθαίνει και οι επτά καβαλάρηδες ξαναφτάνουν με σκοπό τους να καταστρέψουν την νόθα κόρη. Όπως οι περισσότεροι ίσως καταλάβατε, όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα από τα πλέον κορυφαία concept άλμπουμ όλων των εποχών, στο Abigail του King Diamond, που κυκλοφόρησε 25 χρόνια νωρίτερα. Ο εφευρετικός και ενδιαφέρον χαρακτήρας του άλμπουμ, ντύνεται από εξαιρετικές, πιασάρικες μελωδίες, άψογες κιθάρες, riff που μένουν αξέχαστα και γρήγορα ποιοτικά σόλο. Η απίστευτη ευελιξία του ντράμερ Mikkey Dee, είναι ένα ακόμα δυνατό χαρακτηριστικό αυτής της εξαιρετικής δουλειάς, που αναδεικνύεται και από μια φανταστική ενορχήστρωση. Ο King Diamond, με τα φαλτσέτα του και τη θεατρικότητα της φωνής του, αποδεικνύει ότι είναι ο μόνος που θα μπορούσε να αναδείξει μια μουσική ιστορία αγωνίας και τρόμου. Η μόνη παγίδα στην οποία κάποιος θα μπορούσε να πέσει και να μην του αρέσει, είναι αφενός να μην πάρει στα σοβαρά το συγκρότημα, αφετέρου να ενοχληθεί από την ιδιόμορφη φωνή του τραγουδιστή. Για όλους τους υπόλοιπους πάντως, το “Abigail” θεωρείται ένας από τους καλύτερους δίσκους της δεκατίας του ’80 και γιατί όχι ένα από τα σημαντικότερα metal άλμπουμ όλων των εποχών.
Δέκα χρόνια συμπληρώνει το δέκατο άλμπουμ των Βρετανών Napalm Death, Order of the Leech, συνεχίζοντας από εκεί που σταμάτησε το εξαιρετικό “Enemy of the Music Business”. Μέσα από τη νέα τους προσπάθεια, έρχονται να αποδείξουν πως είναι ίσως η μοναδική grindcore μπάντα που παράγει μουσικότητα αντί για έναν άσκοπο θόρυβο. Όπως και η προηγούμενη δουλειά τους, έτσι και αυτή, έχει διάρκεια μικρότερη των σαράντα λεπτών, κατανεμημένη σε 12 τραγούδια, με τη διαφορά ότι το “Order of the Leech” είναι λυσσαλέα πιο επιθετικό. Τα κομμάτια είναι εκρηκτικά και χαρακτηρίζονται από την τεράστια εμπειρία και την ακρίβεια που οι θεοί της grindcore, Napalm Death κατέχουν.Το άλμπουμ, συνδυάζει τα heavy και επιθετικά στοιχεία των πρώτων δίσκων τους με τα groove συστατικά της συνέχειάς τους. Εκτός από τα βίαια riff που μεταφέρουν τη σκληρή αίσθηση της μουσικής, η μπάντα εισάγει και κάποια νέα, περισσότερο τεχνικά. Οι κιθάρες, πλην κάποιων ελαχίστων περιπτώσεων, έχουν σαφή και καθαρό ήχο, τα δυνατά τύμπανα αναμειγνύονται ομοιόμορφα με τα υπόλοιπα όργανα, ενώ καλή παρουσία έχει και το μπάσο. Τα φωνητικά του Mark Greenway, είναι βάναυσα και σκληρά, σε απόλυτη σύμπνοια με τη μουσική. Το αποτέλεσμα είναι γρήγορο ως και χαοτικό, κάτι που πάντως κάνει δύσκολο να το παρακολουθήσεις κάποιες φορές. Κάπου εδώ εστιάζεται και το μεγαλύτερο μάλλον μειονέκτημα του άλμπουμ, ότι δηλαδή για χάρη της ταχύτητας και της επιθετικότητας εκλείπουν στοιχεία με πιασάρικο χαρακτήρα. Μια ιδιόμορφη περίπτωση κομματιού στο άλμπουμ είναι το "The Great Capitulator". Αν και ακούγοντας το, ο ακροατής πιστεύει πως έχει διάρκεια 2’ και 49’’, με τη συμπλήρωση αυτού του χρόνου, ξεκινάει μια περίοδος παύσης για πάνω από εφτά λεπτά και στο 9:57, ακούγεται ένας μακρινός ήχος και στη συνέχεια κάποιος φαν να μιλάει για τη metal μουσική. Τα λόγια του μεταφράζονται και στα Τσέχικα. Είναι η τρίτη συνεχόμενη κυκλοφορία που το συγκρότημα κάνει κάτι ανάλογο.
Για το RockOverdose.gr: Χαρά Νέτη & The Unknown Force
Comments
