ALBUM ANNIVERSARY
Ονομάζεσαι Kreator, είσαι μια από τις μεγαλύτερες δυνάμεις στο thrash, ξεκίνησες μάλιστα προσεγγίζοντας και το death metal, προέρχεσαι από πέντε σαφώς επιτυχημένα σε άκρως επιθετικό ύφος άλμπουμ με τα οποία έχεις χτίσει την τεράστια φήμη σου…. και έρχεσαι στις αρχές της περιβόητης δεκαετίας του ’90, να κάνεις τη μεγάλη αλλαγή, δημιουργώντας ένα ολοκληρωτικά πειραματικό άλμπουμ με πλήθος industrial στοιχείων. Αν μη τι άλλο πρόκειται για μεγάλο ρίσκο που όπως ήταν αναμενόμενο δεν πέτυχε, αλλά δεν έφερε και την καταστροφή. Το Renewal, έκτο άλμπουμ των Kreator, που κυκλοφόρησε 20 χρόνια νωρίτερα, ήταν σύμφωνα με το συγκρότημα η ανάγκη δημιουργίας φρέσκου ήχου, ένα διάλειμμα από τον extreme thrash ήχο και η εξερεύνηση μιας πιο μελωδικής πλευράς του είδους. Για τον περισσότερο κόσμο φάνηκε ως η πτώση τους στην ίδια παγίδα της δεκαετίας με τους άλλους μεγάλους που κρατούν τα ηνία της thrash. Ξεκινώντας την ακρόαση του άλμπουμ, σου δημιουργείται μια αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά κρίνοντας από τις πρώτες νότες ενός αρκετά αργόσυρτου ήχου από τα τύμπανα και τις κιθάρες. Στην πορεία ανακαλύπτεις, πως το συγκρότημα ευτυχώς δεν απαρνείται τις thrash ρίζες του, απομακρύνεται όμως αρκετά. Το μεγαλύτερο ευτύχημα είναι πως ακόμα υπάρχουν αρκετά καλά riff του παλιού καλού καιρού, η φωνητική απόδοση όμως του Mille Petrozza μάλλον τα αδικεί. Μπορεί ο τραγουδιστής να βγάζει το θυμό που συνάδει με το στυλ της μπάντας, έχει μια προσέγγιση πολύ διαφορετική, που ξενίζει. Εκείνη την εποχή υπήρχαν διάφορες φήμες και κουτσομπολιά που ήθελαν τον Petrozza να μειώνει την επιθετικότητα των φωνητικών του επειδή υπήρχε κίνδυνος να προκαλέσει μόνιμες βλάβες στο λαιμό του. Ο ίδιος έχει διαψεύσει τα όποια δημοσιεύματα και αναφέρει κατηγορηματικά ότι το στυλ που διάλεξε να τραγουδήσει, ήταν αυτό που θεωρούσε ότι ταιριάζει στα κομμάτια, αν και θεωρεί πως το αποτέλεσμα δεν ήταν το καλύτερο που θα μπορούσε. Μεγάλη αλλαγή υπάρχει και στα τύμπανα που επίσης χάνουν την ταχύτητα και την ισχύ τους. Χωρίς να προκαλεί εντύπωση, υπήρχε αρκετή προκατάληψη και αρνητικότητα από πλευράς του κόσμου, κάτι που φάνηκε και στις χαμηλές του πωλήσεις. Οι κριτικές που έλαβε ήταν στην πλειοψηφία του απλώς συμπαθητικές. Η άποψη των ίδιων των Kreator είναι πως αν και δεν ήταν τόσο πετυχημένο εμπορικά, το “Renewal” ήταν πολύ σημαντικό σε καλλιτεχνικό επίπεδο και πως ενέπνευσε αρκετούς μουσικούς στο να πειραματιστούν. Υπήρχαν πάντως και αρκετοί που βρήκαν τη συγκεκριμένη δουλειά καλή, οι πιο πιστοί οπαδοί τους κυρίως, πολύ καλύτερη μάλιστα από τις επόμενες τρεις που ακολούθησαν.
Και μιλώντας πιο πάνω για τα σαφώς επιτυχημένα, εξαιρετικώς επιθετικού χαρακτήρα άλμπουμ που προηγήθηκαν του πειραματικού “Renewal”, συναντάμε ένα από αυτά, το εκπληκτικό Terrible Certainty, που συμπλήρωσε 25 χρόνια από την κυκλοφορία του. Εδώ εν αντιθέσει με πριν, μιλάμε για καθαρόαιμη thrash metal μουσική, για τις πιο περίπλοκες και δύσκολες κιθαριστικές γραμμές που συνέθεσε και εκτέλεσε ποτέ η μπάντα και πιθανότατα για το πιο τεχνικό άλμπουμ που έγραψε ποτέ. Οι Kreator κάνουν ένα μεγάλο βήμα, εγκαταλείποντας τις death προσεγγίσεις των δύο πρώτων δίσκων τους και δημιουργούν έναν ολοκληρωτικά thrash metal ήχο, με μεγαλύτερη ποικιλία στις συνθέσεις τους. Το άλμπουμ ξεχειλίζει από ενέργεια με τα φοβερά, αξέχαστα riff να κυριαρχούν, όπως και τα ντραμς που συνεχίζουν να είναι αστραπιαία και δυνατά, όμως τώρα κάνουν και παύσεις και παίζουν και μεσαίων ταχυτήτων μέρη. Τα φωνητικά του Petrozza είναι σαφώς βελτιωμένα, άκρως επιθετικά, όπως ταιριάζει στη μουσική. Οι στίχοι πλέον πέρα από το «σφαγιαστικό» τους περιεχόμενο, παρουσιάζουν και αντι-θρησκευτική θεματολογία. Αν υπάρχει κάτι στο οποίο ατύχησε το “Terrible Certainty”, είναι πως αποτέλεσε τον ενδιάμεσο κρίκο ανάμεσα σε δύο πραγματικά κορυφαίες κυκλοφορίες, το "Pleasure To Kill" και το "Extreme Aggression" που του στέρησαν μέρος της τεράστιας αναγνώρισης που δικαιούται. Μέσα από την τρίτη τους δουλειά όμως, οι Γερμανοί απέδειξαν περίτρανα ότι η επιτυχία που σημείωσαν ένα χρόνο νωρίτερα μόνο τυχαία δεν ήταν.
Αλλαγή πλεύσης για τους Incubus, που 13 χρόνια πριν κυκλοφορούν το τρίτο άλμπουμ τους, με τίτλο Make yourself. Σταδιακά το συγκρότημα απομακρύνεται εν μέρει το metal – funk ύφος του και συνεχίζει σε μια περισσότερο alternative ροκ κατεύθυνση. Για την ακρίβεια συνδυάζει μια μικρότερη δόση του επιθετικού στυλ που είχε υιοθετήσει στο παρελθόν, με κάποιες funk επιρροές σε ένα εμπορικότερο ροκ καλούπι. Οι Αμερικανοί, εξελίσσονται και ενσωματώνουν μεγαλύτερη ποικιλία στον ήχο τους που παίρνει πλέον εμπορικότερη τροχιά. Οι τόνοι πέφτουν και δίνεται μια πιο ήρεμη χροιά στη μουσική τόσο από άποψη ρυθμού όσο και από επιθετικότητας. Ο τραγουδιστής της μπάντας, Brandon Boyd, όντας επίσης πιο ώριμος, βάζει περισσότερο χρώμα στη φωνή του και χρησιμοποιεί καθαρά φωνητικά για τις ερμηνείες του. Τα κομμάτια παρουσιάζουν έντονες εναλλαγές στη διάθεση που εκπέμπουν, στοιχείο που διατηρήθηκε και για τις μετέπειτα κυκλοφορίες τους. Στην ποικιλομορφία του άλμπουμ συμβάλλουν επίσης η ενσωμάτωση ηλεκτρονικών στοιχείων, η χρήση διάφορων μουσικών εφέ και «γρατζουνισμάτων» πικάπ. Όσον αφορά την παραγωγή, το συγκρότημα πέρασε δύο εβδομάδες στο στούντιο με τον Jim Wirt αρχικά, λόγω της δυσαρέσκειας όμως που προκλήθηκε από το αποτέλεσμα των ηχογραφήσεων, η συνεργασία διακόπηκε. Συνέχισαν χωρίς παραγωγό, αλλά τελικά τα κομμάτια τους κέντρισαν το ενδιαφέρον του παραγωγού Scott Litt, ο οποίος αναμείχθηκε κυρίως στο μιξάρισμα. Μέσα από το “Make yourself”, οι Incubus κατάφεραν να σημειώσουν μεγάλη επιτυχία στα chart όπως και στις πωλήσεις, κάτι που τους έδωσε τη δυνατότητα να προχωρήσουν σε μια μεγάλη περιοδεία, συμμετέχοντας και στο Ozzfest το 2000. Το μεγάλο επίτευγμα όμως της μπάντας, είναι πως συστήθηκαν σε μεγαλύτερο κοινό μέσα από τον εύκολα προσβάσιμο ήχο τους. Άλλωστε αποτελεί μεγάλο προσόν των Incubus πως καταφέρνουν παρά τις διαρκείς αλλαγές στο μουσικό τους ύφος, να κρατούν τους οπαδούς τους.
Για το RockOverdose.gr: Χαρά Νέτη & The Unknown Force
Comments
