ALBUM ANNIVERSARY
Η περιβόητη δεκαετία των ‘80s ετοιμάζεται να μας αποχαιρετήσει. Λίγους μήνες όμως πριν αυτό συμβεί, μας επιφυλάσσει μια ευχάριστη μουσική έκπληξη. Το Alice in Hell σκάει σα βόμβα στο χώρο και οι Καναδοί Annihilator προσγειώνονται θεαματικά στη metal σκηνή. Τα αυτιά μας κατακλύζονται από ιδιαίτερες, ξεχωριστές μελωδίες τεχνικής thrash και τα τραγούδια αποπνέουν δύναμη και ενέργεια με χαρακτηριστικές τις εναλλαγές ανάμεσα σε γρήγορες, επιθετικές και πιο soft στιγμές ανά φάσεις που δεν επιτρέπουν σε κανέναν να μείνει απαθής ακούγοντας τις. H συνθετική ικανότητα και το ταλέντο του Jeff Waters, του ονόματος συνώνυμο των Annihilator, γίνεται αντιληπτή ίσως σε μεγαλύτερο βαθμό από ποτέ. Στο Alice in Hell συναντά κανείς μια ανεξάντλητη δόση τεχνικών riff και σολαρισμάτων με τους Waters και Greenham να δίνουν ρέστα. Ο Wayne Darley από κοντά ακολουθεί το κιθαριστικό δίδυμο με το μπάσο του ενώ και ο Ray Hartmann στα τύμπανα κάνει επίσης καλή δουλειά. Ο Randy Rampage με τη σειρά του ανταποκρίνεται άψογα στα ερμηνευτικά του καθήκοντα και η φωνή του δένει απόλυτα με τη μουσική. Πρόκειται για ένα φοβερό ντεμπούτο άλμπουμ, με περιορισμένες αδυναμίες, που αναμφίβολα κατατάσσεται στην πρώτη τριάδα των κορυφαίων δίσκων των Καναδών. Κάθε metalhead που σέβεται τον εαυτό του, δε νοείται να μην το έχει στη δισκοθήκη του.
H 5η Σεπτεμβρίου του 1989, ήταν αν μη τι άλλο μια πολύ καλή μέρα για τη metal σκηνή η οποία αφού συστήνεται με τους Καναδούς Annihilator, υποδέχεται ενθέρμως και το εκπληκτικό τρίτο δισκογραφικό βήμα των Sepultura, ο τίτλο του οποίου, Beneath the remains. Το συγκρότημα πέρασε το δεύτερο μισό του Δεκέμβρη του 1988 κλεισμένο σε στούντιο του Ρίο ντε Τζανέιρο, ηχογραφώντας από τις 8 το πρωί ως τις 5 το άλλο πρωί και το αποτέλεσμα αν μη τι άλλο τους δικαίωσε. Οι Sepultura δείχνουν έντονα σημάδια εξέλιξης με το πέρασμα του χρόνου και έχουν ωριμάσει γεγονός που αποδεικνύεται μέσα από τις σαφώς καλύτερες συνθέσεις τους που πλέον δε βασίζονται μόνο στις υψηλές ταχύτητες. Σύμφωνα με τον τραγουδιστή τους, Max Cavalera, εδώ η μπάντα βρίσκει την ταυτότητά της, τον ήχο της. Ποιος είναι αυτός; Ένα μείγμα από γερές δόσεις death (λιγότερες πάντως από τα δύο προηγούμενα άλμπουμ τους) και thrash metal με κιθάρες που παίρνουν φωτιά και τύμπανα που προκαλούν σεισμικές δονήσεις. Οι στίχοι με την επαναστατική τους διάθεση και τα μηνύματα που περιέχουν ταιριάζουν άριστα με το επιθετικό στυλ της μουσικής. Η παραγωγή του Scott Burns είναι σαφώς καλύτερη από αυτό που είχαμε συνηθίσει στις προηγούμενες δουλειές των Βραζιλιάνων. Το Beneath the remains έχει δικαιωματικά μια θέση στα δημοφιλέστερα thrash άλμπουμ όλων των εποχών με ορισμένα κομμάτια του να συγκαταλέγονται στα καλύτερα του συγκροτήματος.
Δύο χρόνια νωρίτερα, τέλος, το Σεπτέμβρη του 1987, οι Motörhead επανέρχονται στα δισκογραφικά δρώμενα με την όγδοη δουλειά τους, το Rock N Roll. Για πρώτη φορά η σύνθεση τους απαρτίζεται από την τετράδα Lemmy, Phil "Philthy Animal" Taylor, Würzel και Phil Campbell και πρόκειται να μείνει σταθερή για πέντε χρόνια. Έχει περάσει ένας μόλις χρόνος από την κυκλοφορία του πολύ καλού Orgasmatron, διάστημα που όπως φαίνεται ήταν μάλλον σύντομο για τον διάδοχο του. Και αυτό διότι το Rock N Roll είναι κατά γενική ομολογία ένα μέτριο άλμπουμ, που ναι μεν περιέχει ορισμένα αξιόλογα κομμάτια, η δομή του όμως είναι αρκετά προβλέψιμη και δίνεται μια αίσθηση έλλειψης φρέσκων ιδεών. Είναι ο κλασσικός ήχος της μπάντας, βρώμικη rock n roll, εμποτισμένη με metal, punk, blues και rock στοιχεία, αλλά δεν υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο για να σταθεί κάποιος. Ενώ ο δίσκος ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς, (βλ. ομώνυμο κομμάτι) και συνεχίζει με το πιασάρικο “Eat the rich”, δε συνεχίζει με την ίδια ρότα. Δυστυχώς από την αρχική έκδοση του άλμπουμ απουσιάζουν δύο πολύ καλά κομμάτια, τα “Cradle to the grave” και “Just cos you got the power” που συμπεριλήφθηκαν στην επανακυκλοφορία του σε CD. Οι Motörhead είναι γενικά μια μπάντα που την χαρακτηρίζουν τα σκαμπανεβάσματα ως προς τις κυκλοφορίες των δίσκων της, ακριβώς όμως επειδή είναι Motörhead, δεν παύεις να τους ακούς και να σου αρέσουν ασχέτως του είδους της metal που κλίνεις περισσότερο.
A STAR IS BORN
44 ετών γίνεται σήμερα ο Αμερικανός ντράμερ Brad Wilk, γνωστός από τη συμμετοχή του στους Rage Against the Machine και τους Audioslave. Γεννήθηκε στο Portland από γονείς πολωνικής και εβραϊκής καταγωγής αλλά πέρασε την παιδική του ηλικία στο Chicago. Αργότερα η οικογένεια του εγκαταστάθηκε στη Νότια Καλιφόρνια όπου ο Wilk ξεκίνησε να μαθαίνει ντραμς στα 13 του χρόνια, την εποχή που έμεινε εκστασιασμένος από μια συναυλία των Van Halen που παρακολούθησε ενώ θαυμάζε απεριόριστα τους John Bonham, Keith Moon, και Elvin Jones. Η διάλυση μιας μπάντας ονόματι Lock up, στην οποία συμμετείχε ο κιθαρίστας Tom Morello και από την οποία ο Wilk είχε περάσει κάποτε από ακρόαση, οδήγησε στην επικοινωνία του Morello με τον ντράμερ και μαζί με τους Zack de la Rocha και τον Tim Commerford, σχημάτισαν τους Rage Against the Machine. Το 1992 έκαναν δισκογραφικό συμβόλαιο, κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ και γνώρισαν τεράστια επιτυχία μέσα από τις άλλες τρεις δουλειές τους που ακολούθησαν. Μετά τη διάλυση του συγκροτήματος λόγω της προηγειθήσας αποχώρησης του de la Rocha, τα εναπομέιναντα μέλη, σχημάτισαν τους Audioslave μαζί με τον πρώην frontman των Soundgarden, Chris Cornell. O Wilk ήταν σταθερό μέλος της σύνθεσης τους μέχρι το 2007 που διαλύθηκαν. Τον Απρίλιο του ίδιου έτους η επανένωση των Rage Against the Machine τον ξαναβρήκε πίσω από τα τύμπανα. Κατά καιρούς έχει λάβει μέρος σε διάφορα project. Το 1997, ο μουσικός διαγνώστηκε ότι πάσχει από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, κάτι που έγινε αιτία να ασχοληθεί φιλανθρωπικά, μέσα από δωρεές και υποστήριξη, με πάσχοντες από την ίδια ασθένεια. Μη μπορώντας δε να βρει ο ίδιος μια εντελώς φυσική λεμονάδα για τις ανάγκες της διατροφής του, ξεκίνησε να πειραματίζεται στην κουζίνα του σπιτιού του ώστε να βρει μια φόρμουλα που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του. Με τη στήριξη των δικών του έφτιαξε την Olade, ένα ποτό χωρίς ζάχαρη για διαβητικούς, που πλέον κυκλοφορεί στην αγορά και μπορεί να καταναλωθεί από οποιονδήποτε, διαβητικό ή μη.
Επέτειος 66 χρόνων από τη γέννηση ενός γιγάντιου αστέρα της ροκ σκηνής σήμερα, του Freddie Mercury. Το RockOverdose.gr και ο Απόστολος “Astaldo” Πανταζόγλου έχουν ετοιμάσει ένα πλούσιο αφιέρωμα με πολλές λεπτομέρειες για τη ζωή του θρυλικού frontman των Queen που μπορείτε να διαβάσετε από τον παρακάτω σύνδεσμο: http://www.rockoverdose.gr/news_details.php?id=14885
Για το RockOverdose.gr: Χαρά Νέτη
Comments
