Το Rock Overdose και ο Ζήσης Πετκανάς μίλησαν με τον Luca Turilli για την νέα του μπάντα, για το τι προηγήθηκε του χωρισμού από την πρώην μπάντα και άλλα ενδιαφέροντα! Διαβάστε παρακάτω το πρώτος μέρος της συνέντευξης...
Rockoverdose: Σκέφτεσαι να επισκεφτείς την Ελλάδα;
Luca: Λατρεύω την Ελλάδα. Ήμουν εκεί πριν λίγο καιρό, είναι απ’ τις αγαπημένες μου χώρες στον κόσμο, για την ιστορία της χώρας, και τρελαίνομαι γι’ αυτά. Η Ατλαντίδα, τα μυστικά και τα μυστήρια του πλανήτη, νομίζω πως η Ελλάδα είναι μια χώρα που κρύβει πολλά σχετικά με τα μυστήρια του πλανήτη μας. Εάν μελετήσεις την ιστορία της Ελλάδας, είναι κάτι το απίστευτο, όπως και η Ιταλία. Θέλω να έρχομαι εκεί συχνά.
Rockoverdose: Μοιάζουμε πάρα πολύ.
Luca: Ναι, και συνδεδεμένοι.
Rockoverdose: Πριν από έναν χρόνο βγήκε το From Chaos to Eternity. Αν κοίταζες την επιτυχία του δίσκου, δε θα περίμενες πως θα μιλούσαμε για διαφορετικούς Rhapsody σήμερα. Θέλεις να μας πεις τι έγινε;
Luca: Έγινε αυτό που ανέφερες. Ήταν καλό το ότι προχωρήσαμε με τον διαχωρισμό μετά από έναν πολύ πετυχημένο δίσκο, και αυτό μόλις τελειώσαμε το Fantasy Saga, αφού όλη η μουσική και οι στίχοι είχαν να κάνουν με αυτόν τον μύθο. Δέκα δίσκοι, δεκαπέντε χρόνια, είκοσι χρόνια που δουλεύαμε μαζί με Alex [Staropoli], αφού ξεκινήσαμε τη μπάντα το 1993. Κατά κάποιον τρόπο, είναι εκπληκτικό ρεκόρ, και ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα του ότι μπορούσαμε να μείνουμε μαζί και να παίζουμε τόσον καιρό, με τα ίδια άτομα στο συγκρότημα. Ένα άλλο ερώτημα θα ήταν, «πως καταφέρατε να μείνετε μαζί τόσον καιρό;» Οπότε, φτάσαμε στο τέλος αυτού του καλλιτεχνικού κύκλου, και σαν φίλοι που είμαστε, αφού παρατηρήσαμε ότι δεν περνάμε πια τόσο καλά όπως στην αρχή – γιατί υπήρχαν προβλήματα εξωτερικά από δω και από κει, γιατί αλλάζουν οι άνθρωποι μετά από τόσα χρόνια – αποφασίσαμε ότι το καλύτερο που είχαμε να κάνουμε ήταν να αλλάξουμε «κεφάλαιο». Μπορεί τώρα να φαίνεται λίγο περίεργη η απόφαση, αλλά σε 2-3 χρόνια θα καταλάβουν οι οπαδοί, γιατί όλοι θα έχουν την δική τους προσωπικότητα. Επίσης, υπάρχουν τεράστιοι λόγοι που μας οδήγησαν στο να διατηρήσουμε και οι δύο το όνομα Rhapsody. Ειδικά το ότι είμαστε φίλοι, θέλαμε και πάρα πολύ να έχουμε και εγώ και ο Alex το 50% των δικαιωμάτων και των πιθανοτήτων σχετικά με τη δουλειά. Είναι πολύ σημαντικό να διατηρήσεις το όνομά σου και το λογότυπο της μπάντας, ειδικά στη σημερινή αγορά. Επίσης, πρέπει να σκεφτείς ότι στο πρόσφατο παρελθόν των Rhapsody έπρεπε να ξεμπλέξουμε από κάποια προβλήματα, να βάλουμε αρκετά λεφτά, εγώ, η οικογένειά μου, και Alex Staropoli, κάναμε πολλές θυσίες να κρατήσουμε τη μπάντα ζωντανή, και τώρα μπορούμε και οι δύο να συνεχίσουμε με το όνομα Rhapsody, αφού κάναμε τόσο μεγάλη προσπάθεια. Εδώ εννοείται πως ούτε εγώ, ούτε ο Alex θα μπορέσει να ζητήσει από τον άλλον να παραχωρήσει το όνομα της μπάντας. Αυτό μας δείχνει ότι όλα έγιναν στα πλαίσια της φιλίας μας, δεν είμαστε πολεμοχαρείς άνθρωποι. Αγαπάμε ο ένας τον άλλον, και πήραμε ό,τι έγινε σαν φυσικό και επόμενο.
Rockoverdose: Το ότι είναι η σχέση σας καλή είναι η βάση των πάντων.
Luca: Αν έχεις διαβάσει τους στίχους των Rhapsody, θα καταλάβεις ότι με όλα τα θετικά μηνύματα που προσπαθούμε να δώσουμε τόσα χρόνια, στο τέλος, εάν είχαμε πράξει διαφορετικά, δε θα ήμασταν συνεκτικοί με ό,τι λέμε τόσα χρόνια. Είμαστε οι άνθρωποι που θέλουμε να είμαστε, και προσπαθούμε να εκφραστούμε με το να δίνουμε τέτοια μηνύματα. Στο τέλος, είναι κάτι που μας βγαίνει αυθόρμητα.
Rockoverdose: Πάμε στο νέο σας δίσκο. Τι σημαίνει Ascending to Infinity;
Luca: Το Ascending to Infinity αντιπροσωπεί το κύριο θέμα που είναι η βάση όλης της μουσικής και των στίχων των Rhapsody από το 1993. Σε όλους μου τους στίχους, πάντα υπήρχε μια πνευματική εξέλιξη. Όταν γεννιέσαι σ’ αυτόν τον πλανήτη, μερικοί ξεκινούν τις ερωτήσεις. Συνήθως τα παιδιά αρχίζουν να ρωτάνε πράγματα όπως, «τι κάνω σε αυτόν τον πλανήτη», «από που ήρθα», «που πηγαίνω;» που είναι η αίσθηση της ύπαρξης σ’ αυτόν τον υπέροχο πλανήτη. Μετά πολλοί τις ξεχνούν αυτές τις ερωτήσεις, γιατί μεγαλώνουν, έχουν άλλα προβλήματα, και ξεχνούν αυτήν την βασική τους περιέργεια. Άλλοι άνθρωποι, ειδικά οι καλλιτέχνες, όπως και εγώ, συνέχιζα να ρωτάω. Από ένα ερώτημα πηγάζει ένα άλλο, μετά πάλι άλλο, κιάλλο. Υπάρχουν λοιπόν πάρα πολλά ερωτήματα που θα ήθελες να απαντήσεις, να φτάσεις ένα μέρος της αλήθειας, να καταλάβεις λίγο την αλήθεια για τον χώρο γύρο σου όσο είσαι ζωντανός, και για τα μυστήρια του πλανήτη. Άρα το Ascending to Infinity είναι λίγο απ’ όλα αυτά. Ήδη μιλούσα για την πνευματική εξέλιξη με τους μύθους των Rhapsody και Rhapsody of Fire. Αλλά αφού τα πάντα βασίζονταν σε αυτόν τον μύθο, έπρεπε να χρησιμοποιήσω την αφηγηματική τεχνική του συμβολισμού, και έτσι έπρεπε να κρύψω κάποιες κρυμμένες έννοιες πίσω απ’ την ιστορία. Τώρα, ξεκινώντας με τη νέα περιπέτεια των Rhapsody, μπορώ να το κάνω πιο άμεσα, και αν με ρωτήσεις για τους στίχους, μπορώ να σου πω ότι καλύπτουν όλα αυτά τα θέματα, επιστήμη, επιστημονική φαντασία, τα μυστήρια του πλανήτη, και πάει λέγοντας. Μπορώ τώρα να το κάνω πιο άμεσα, αφού δε χρειάζεται να το «φιλτράρω» μέσα από έναν μύθο.
Rockoverdose: Και εσύ γράφεις ως επί το πλείστον;
Luca: Φυσικά, πάντα.
Rockoverdose: Πότε θα κυκλοφορήσει επίσημα ο δίσκος; 22 Ιουνίου;
Luca: Ναι, και προς το παρόν φυσικά ασχολούμαι με την προώθηση. Όταν είσαι στο πρώτο βήμα μιας νέας περιπέτειας, είσαι αρκετά συναισθηματικός, είναι σα μια νέα γέννηση. Για εμένα, κάθε δίσκος είναι έτσι. Πολλοί με ρωτάνε ποιος είναι ο αγαπημένος μου δίσκος. Δε μπορώ να απαντήσω, γιατί κάθε στιγμή της ζωής σου, κάνεις ό,τι καλύτερο για τον δίσκο που δουλεύεις εκείνη τη στιγμή. Συνήθως, εάν είσαι καλλιτέχνης, βγάζεις τον δίσκο πρώτα για εσένα. Φυσικά, με ταπεινό τρόπο, δεν θεωρώ τον εαυτό μου μεγάλο καλλιτέχνη – προσπαθώ με κάποιον τρόπο να το φτάσω αυτό, γιατί αγαπώ να το κάνω, και πάντα προσπαθείς να βάλεις λίγο απ’ τον εαυτό σου και να εκφραστεί η ψυχή σου. Πονάς, κλαις όταν φτιάχνεις έναν δίσκο. Πάντα έτσι γινόταν με τους άλλους δίσκους των Rhapsody, όπως και με αυτόν. Οπότε εάν φτιάχνεις κάτι καλό από εσένα σε κάθε δίσκο, ποτέ δε θα κουραστείς να το προωθείς, ή να δίνεις συνεντεύξεις γι’ αυτόν, γιατί νομίζω είναι κομμάτι σου πια. Είναι καταπληκτικό όταν την συναισθηματική δύναμη που βάζεις σε έναν δίσκο τον νιώθουν και άλλοι άνθρωποι. Είναι πολύ ωραίο να βλέπεις ότι και στην άλλη πλευρά του πλανήτη, υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν το ίδιο. Αυτό είναι πολύ καλό αποτέλεσμα για κάθε καλλιτέχνη, να μιλάει μέσα από την μουσική του, και να δίνει συναισθήματα στον κόσμο.
Rockoverdose: Αυτή είναι η μεγαλύτερη ευχαρίστηση για έναν καλλιτέχνη.
Luca: Ναι, το κάθε τραγούδι είναι ύμνος προς τη ζωή. Προσωπικά, λατρεύω την ζωή, νιώθω πως η ζωή είναι θαύμα. Πολλές φορές το ξεχνούν αυτό οι άνθρωποι. Σκέφτονται τα προβλήματά τους, μπαίνουν σε ψυχολογικές ρουτίνες, ζουν με χρέη, να βγάζουν λεφτά, να σκέφτονται τους λογαριασμούς στην τράπεζα, να βρουν δουλειές, να πεθάνουν, είναι όλα πολύ στημένα. Αλλά η ομορφιά της ζωής είναι πως μπορείς να ζεις διαφορετικές, παράλληλες ζωές, να ανακαλύπτεις νέα γέννηση κάθε μέρα, να έχεις νέα ερεθίσματα. Χάρη στον Θεό, χάρη σ’ αυτήν την δουλειά, έχω αυτές τις δυνατότητες. Θεωρώ πως πραγματικά είμαι ένας τυχερός άνθρωπος. Κάθε άνθρωπος έχει την δυνατότητα να νιώσει την ίδια αίσθηση της χαράς για την ζωή που έχω εγώ. Δεν έχουν σχέση τα λεφτά. Γνωρίζω και τα προβλήματα της Ελλάδας, τώρα και η Ιταλία είναι πολύ κοντά. Δε μιλάω για χρήματα και οικονομίες, αλλά για τις αισθήσεις και τα αισθήματα των ανθρώπων και πως αλληλεπιδρούμε μεταξύ μας.
Rockoverdose: Όσον αφορά τη μουσική, φαίνεται να ξεκινάς εκεί που σταμάτησες με τους Rhapsody of Fire. Η διαφορά είναι ότι εδώ φαίνεται πιο οπερατικό το κλίμα, σωστά;
Luca: Ναι, αυτός ήταν ο σκοπός. Γι’ αυτό η δισκογραφική λέει πως αυτός είναι ο ενδέκατος δίσκος των Rhapsody. Δε θέλουμε ο κόσμος να πιστεύει πως είναι άλλος ένας δικός μου προσωπικός δίσκος. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για εμάς. Ο κόσμος θα το εκλάβει όπως θέλει, να νιώσει ότι αυτή είναι μια νέα περιπέτεια των Rhapsody, να το νιώσει σαν τον ενδέκατο δίσκο. Ήταν πολύ σημαντικό για εμένα να δημιουργήσω αυτόν τον δίσκο ακριβώς όπως τους άλλους δίσκους Rhapsody. Παλιότερα, το έκανα με Alex, τώρα το κάνω μόνος μου. Πέρασα πολύ καλά τώρα, γιατί σ’ αυτήν την περίπτωση είμαι και κιθαρίστας και πληκτράς! Αυτό είναι τέλειο για μένα, γιατί το μεγάλο μου πάθος είναι το σινεμά και τα soundtracks. Μου αρέσει να κάνω την ενορχήστρωση με τα πλήκτρα. Μπορώ να γράψω μουσική για όλα τα όργανα της ορχήστρας. Είναι μεγάλη καλλιτεχνική ευχαρίστηση. Παλιότερα με τον Alex έκανα απλά τα βασικά, ενώ τώρα έχω τον πλήρη έλεγχο, και είναι τέλειο για μένα.
Rockoverdose: Διακρίνω ένα άνοιγμα προς άλλα είδη μουσικής όμως. Για παράδειγμα, νομίζω το Luna ακούγεται πιο πολύ σαν pop. Συμφωνείς με αυτό;
Luca: Αυτό που δεν ξέρουν οι περισσότεροι είναι πως το Luna είναι διασκευή! Και το Luna και March of Time ήταν να γίνουν οι δύο διασκευές του δίσκου, αλλά επειδή είχαμε προθεσμία μέχρι το τέλος Μαρτίου να δώσουμε τον δίσκο για mastering, την είχαμε βάψει! Δεν είχα κοιμηθεί τρεις βραδιές ενώ κάναμε τη μείξη του δίσκου τελευταία στιγμή, γιατί έπρεπε οπωσδήποτε να τηρήσουμε την προθεσμία εάν θέλαμε να βγει αυτός ο δίσκος μέχρι το καλοκαίρι. Ήταν πολύ σημαντικό για εμένα, οπότε δουλεύαμε 20 ώρες την ημέρα. Στο τέλος, δεν προλάβαμε να κάνουμε μείξη στο ένα τραγούδι, το Fantasia Gothica. Στο τέλος, έπρεπε να πάρουμε μία από τις διασκευές, το Luna, και να τη βάλουμε στον δίσκο. Τώρα έχουμε μόνο ένα bonus track, το March of Time, που είναι διασκευή φυσικά των Helloween. Το Luna είναι διασκευή ενός Ιταλού τραγουδιστή, του Alessandro Safina. Το τραγούδησε πριν εφτά ή οχτώ χρόνια. Έκανε επιτυχία στην Γαλλία και στην Ισπανία, αλλά σε αρκετές χώρες δεν το ξέρουν το τραγούδι. Πολλοί όταν το ακούνε νομίζουν πως άλλαξα στυλ, αλλά η αλήθεια είναι πως είναι διασκευή!
Rockoverdose: Πως θα χαρακτήριζες το μουσικό είδος των νέων Rhapsody;
Luca: Το φωνάζαμε cinematic metal μόνο και μόνο επειδή το σινεμά είναι πάντα στην καρδιά της ενορχήστρωσης. Πάντα φτιάχναμε μουσική για την αγάπη μας για το σινεμά, για τις μεγάλες παραγωγές του Hollywood, ταινίες με πολλά εφέ, The Avengers, Transformers, Battleship, όλες τις καταπληκτικές ταινίες που πάντα μου ανέβαζαν την αδρεναλίνη όταν τις βλέπω και ακούω τις μουσικές στα trailer. Όλα αυτά είναι η βάση της μουσικής και του πάθους για αυτές τις ενορχηστρώσεις, και ο λόγος που δημιουργήσαμε τους Rhapsody το 1993. Θέλουμε να βγάλουμε το ίδιο συναίσθημα που βγάζει το να κάθεσαι στο σινεμά. Αυτό προσπαθούσα να κάνω, και ακόμα προσπαθώ να κάνω με τους νέους Rhapsody. Νομίζω το “cinematic” ήταν το επίθετο που πάντα ήθελα να χρησιμοποιώ. Τότε, ήταν δουλειά της δισκογραφικής να σε κατατάξει σα στυλ. Αυτοί ήθελαν Hollywood metal, ή film metal, αλλά πρότεινα το cinematic metal γιατί λατρεύω τη λέξη «σινεμά». Το καταλαβαίνεις σε όλες τις γλώσσες! Τώρα με τη Nuclear Blast μπορώ να χρησιμοποιώ τον όρο.
Rockoverdose: Οπότε θα είναι νέο είδος μουσικής.
Luca: Η βάση είναι πάντα η ίδια, το σινεμά. Μπορείς να το πεις με πολλούς τρόπους, αλλά οι νέοι Rhapsody αυτό θα έχουν ως κύρια βάση, πιο πολύ από τους δυο τελευταίους δίσκους. Πάντα θα είναι στη μέση μεταξύ της βαρύτητας του metal και της πομπώδους μουσικής των soundtracks.
Rockoverdose: Και το power metal?
Luca: Ναι φυσικά, είναι πάντα η βάση, αφού μας επηρέασαν τόσο οι Helloween. Αν τον ακούσεις προσεκτικά τον δίσκο, ειδικά λόγω της φωνής του Alessandro, το καταλαβαίνεις. Power metal, το speed metal πάντα υπάρχει όταν ακούς το Ascending to Infinity, το Excalibur, το Dark Fate of Atlantis, και το Lucifer's Fall, και θα παρατηρήσεις την προφανή επιρροή από τους δίσκους Keeper of the Seven Keys Pt. I & II. Και σκέψου πως ξεκίνησα να ακούω heavy metal λόγω αυτών των δίσκων.
Rockoverdose: Ναι, ένα μνημείο προς το metal. Η αγαπημένη μου περίοδος.
Luca: Σκεφτόμουν πολλές φορές πως εάν σκεφτείς τις κυκλοφορίες που έχουν βγει τα τελευταία χρόνια και τα συγκρίνεις με ό,τι βγήκε το 1987-1988, οι δίσκοι των Iron Maiden και των Queensryche, και για εμένα σαν κιθαρίστας, έβγαιναν τέλεια πράγματα συνέχεια. The Keeper, καταπληκτικό.
Rockoverdose: Αυτά ήταν τα καλύτερα χρόνια.
Luca: Εννοείται. Το 1988 είναι από τα καλύτερα χρόνια. Κάθε μήνα έβγαιναν 2-3 ιστορικές κυκλοφορίες.
Rockoverdose: Κυκλοφορεί φήμη ότι οι Helloween θα δοκιμάσουν να επανενωθούν το 2015, μετά από τον επόμενο δίσκο.
Luca: Δεν το είχα ακούσει αυτό! Και τι σημαίνει αυτό, ότι ο Andi Deris δε θα τραγουδάει πια;
Rockoverdose: Ίσως κάνουν μια εμφάνιση με τον Kiske, και την original αρχική σύνθεση.
Luca: Ίσως κάνουν ειδικό event; Γιατί ξέρω ότι ο Michael Kiske δεν τραγουδούσε όλα τα κομμάτια. Ποτέ μη λες ποτέ!
Rockoverdose: Σωστά, γι’ αυτό και μας άφησε έκπληκτους αυτή η είδηση. Που ξέρεις; Στη μουσική, τα πάντα γίνονται. Βλέπουμε πολλές μπάντες που επανώνονται.
Luca: Τώρα που πέφτει η αγορά, ειδικά για τη μουσική, λόγω του Internet, που από τη μία είναι πολύ καλό πράγμα, απ’ την άλλη είναι πολύ κακό, βλέπεις πολλές μπάντες να επανώνονται, ειδικά αφού τα λεφτά δεν είναι πια τα ίδια. Προσπαθείς να κάνεις ό,τι μπορείς.
Μπορείτε να διαβάσετε το δεύτερο μέρος της ενδιαφέρουσας συνέντευξης, εδώ: http://www.rockoverdose.gr/news_details.php?id=13365
Μετάφραση: Βίκυ Δέναξα
Επιμέλεια ερωτήσεων: Παναγιώτης Πετρόπουλος
Comments
