Όταν οι Pantera αποφάσιζαν να αλλάξουν τον ήχο τους το 1990 και από το glam που έπαιζαν μέχρι τότε, να τραβήξουν έναν πιο thrash δρόμο, μάλλον ουδείς περίμενε την ηχητική καταιγίδα και μουσική πανδαισία που θα ερχόταν μέσα από το φανταστικό αλλά και άκρως επιδραστικό μέχρι και σήμερα Cowboys From Hell, που κλείνει 29 χρόνια ζωής. Οι Αμερικανοί μέσα απ’ αυτό, κατάφεραν να δώσουν μια νέα διάσταση στον thrash ήχο, ενσωματώνοντας σ’ αυτόν για πρώτη φορά groove στοιχεία και πετυχαίνοντας να ορίσουν επί της ουσίας το λεγόμενο groove metal, επηρεάζοντας παράλληλα και άλλα μεταγενέστερα είδη του χώρου, με διάφορα ιδιώματα να ανθίζουν και να δανείζονται στοιχεία απ’ αυτούς. Απ’ την άλλη ήδη υπάρχοντα, ανανεώθηκαν και άντλησαν φρέσκες ιδέες για τη συνέχεια. Όλα αυτά οδήγησαν την μπάντα, να φτάσει να το θεωρεί το πραγματικό της ντεμπούτο και ας είχε ήδη τέσσερις επίσημες κυκλοφορίες στο ενεργητικό της, θέλοντας να κόψει τους δεσμούς με αυτές.
Το άλμπουμ αποτελεί ένα σταυροδρόμι διαφόρων ηχητικών κατευθύνσεων, περιέχοντας μια φοβερή μίξη από thrash, groove, power, progressive αλλά και αγνό, ατόφιο heavy metal. Ακούγοντας το, αισθάνεσαι το στομάχι σου να διαλύεται σα να τρως γροθιά και το κεφάλι σου να κεραυνοβολείται και να οδεύει προς την τρέλα από το ανελέητο headbanging στο οποίο σε ωθεί. Η φωνή του Phil Anselmo έχει ένα πολύ μεγάλο εύρος, απίστευτο γρέζι, αιθέρια μελωδία, πάθος και σε ξεσηκώνει με την ένταση της με απίθανο τρόπο, αποδεικνύοντας γιατί θεωρείται μια τεράστια, δυναμική, εξαιρετική και επιδραστική φωνή στο metal, φανερώνοντας πλήρως τις επιρροές του ως τραγουδιστής από τους μέγιστους Dickinson και Halford, χωρίς να αντιγράφει κανέναν φυσικά. Για τον τεράστιο Dimebag Darrell, (που δυστυχώς από ένα καπρίτσιο της μοίρας και την τρέλα ενός αρρωστημένου μυαλού δεν είναι πια κοντά μας) με την τεράστια οξυδέρκεια και το κιθαριστικό του ταλέντο, ό, τι και να πει κανείς είναι πραγματικά λίγο. Τα βρώμικα, βαριά κι ασήκωτα groovατα riff του, παίρνουν το ρόλο του σφυριού που σου βαράει το μυαλό, οι μελωδικές του γραμμές αφοπλίζουν, ενώ τα τουλάχιστον απίθανα, μεθυστικά και τρελαμένα solos του είναι από αυτά που θα τον κάνουν αξέχαστο , αλησμόνητο και θα τον βάλουν για πάντα στο πάνθεον σαν έναν από τους μάγους της 6χορδης Θεάς. Απ’ την άλλη, εδώ φαίνεται, γιατί ο αδερφός του, Vinnie Paul, συγκαταλέγεται στην ελίτ των ντράμερ, αφού το δυνατό του παίξιμο και το groove που βγάζουν τα τύμπανα του, μοιάζουν με ξέσπασμα καταιγίδας. Τα γεμίσματά του είναι εκπληκτικά και αξιομνημόνευτα, όπως και η φοβερή δουλειά του στο bass – drum. Από κοντά, ακολουθεί το μπάσο του Rex Brown, που ξεχωρίζει για τον τεράστιο όγκο και την ευκρίνεια του αλλά και τον απίθανο τρόπο που γεμίζει τον ήχο στα σολαρίσματα του Darrell.
Τα 12 κομμάτια, για τα οποία συνθετικά συμμετέχει όλη η μπάντα, είναι ένα κι ένα, πραγματικοί ύμνοι για το metal, όπως το ομώνυμο groove έπος, το φοβερό, πασίγνωστο “Psycho Holiday”, τα thrashάτα Heresy και Domination, η μπαλαντοειδής κομματάρα που ακούει στο όνομα Cemetery Gates και πόσα ακόμη… Η παραγωγή του άλμπουμ, είναι επίσης εκπληκτική, χαρίζοντας έναν ιδιαίτερα βαρύ, γεμάτο και ογκώδη ήχο σε όλα τα όργανα. Το Cowboys From Hell, αποτελεί αναμφισβήτητα ένα κειμήλιο του metal χώρου, του οποίου η φλόγα, η σημαντικότητα και η επιδραστικότητα του σε όλα τα ιδιώματα δεν πρόκειται ποτέ να σβήσει, αφού θα είναι για πάντα δίπλα μας να μας συντροφεύει, να μας πορώνει και να μας δείχνει ποιος ήταν ο Dimebag και η τότε τεράστια παρέα των Pantera.
Comments
