Τι συνέβη όταν ο Cronos, τραγουδιστής, μπασίστας και συνθέτης των Venom, ένιωσε την επιθυμία να δημιουργήσει κάτι ανάλογο του “2112” των Rush, ενός εκ των πιο αγαπημένων του άλμπουμ; Πολύ απλά, γεννήθηκε το At War with Satan, τρίτη δουλειά του βρετανικού συγκροτήματος. 33 χρόνια πριν, οι Venom, κατορθώνουν κάτι που κανείς ως τότε δεν πίστευε πως θα μπορούσαν να κάνουν, κάτι ιδιαίτερα σπάνιο και δύσκολο και για τις metal μπάντες της εποχής. Γράφουν μια γιγαντιαία, ανώτερη εικοσάλεπτη σύνθεση, που αποτελεί την πεμπτουσία ολόκληρου του δίσκου και συνιστά τον ισχυρότερο λόγο, ώστε να μιλάμε σήμερα για μια ξεχωριστή δουλειά. Η μπάντα πλέον, κάνει εμφανέστερες τις συνθετικές της δυνατότητες και δείχνει πως έχει ωριμάσει και εξελιχθεί, διαθέτοντας το ταλέντο και την ικανότητα να παίξει πιο τεχνικά. Αποφασίζει να παντρέψει την ένταση, την ωμότητα και τον ακατέργαστο ήχο του ντεμπούτου της, “Welcome to Hell”, με τον πιο σκληρό, σκοτεινό και εκλεπτυσμένο ήχο του “Black Metal” που προηγήθηκε. Έχουμε έτσι ένα κράμα γρήγορης thrash, speed και black metal, με ταχύτατες κιθάρες και τύμπανα, βραχνή προσέγγιση στα φωνητικά και ένα συνολικότερο, πιο ενδιαφέρον, μουσικά, αποτέλεσμα από πριν. Αιχμή του δόρατος, όπως είπαμε, αποτελεί αναμφίβολα το επικό, ομώνυμο κομμάτι, που σφύζει από αξιομνημόνευτα riff,πολύ καλή δουλειά στο μπάσο και εναλλαγές ανάμεσα σε ακραίο στυλ και πιο ήπια περάσματα. Το concept, που αποδίδεται μέσα από άκρως περιγραφικούς και ζωντανούς στίχους, περιστρέφεται γύρω από μια επικείμενη ολοκληρωτική επίθεση του Σατανά και του στρατού του, κατά του Θεού στους ουρανούς. Μάλιστα, ο Cronos σχεδίαζε να γράψει μυθιστόρημα σχετικά, αλλά κατέληξε να γράψει ένα επικό τραγούδι αντί αυτού. Τα υπόλοιπα έξι κομμάτια του δίσκου, είναι αξιόλογα σε γενικές γραμμές, με άλλα να κυμαίνονται σε ψηλά επίπεδα και άλλα μετριότερα, σε γρήγορο τέμπο κυρίως, περιέχοντας όμως αρκετά από τα καλά στοιχεία του εναρκτήριου. Κάπως έτσι, οι Venom καταφέρνουν να εκπλήξουν, κερδίζοντας τις εντυπώσεις, μέσα από το ευρέως αποδεκτό, “War of Satan” και κάνουν πολλούς να σκέφτονται πως αν κατάφερναν να διατηρήσουν τη συνέπεια και την ποιότητα των τριών πρώτων δίσκων τους και στις επόμενες κυκλοφορίες τους, θα είχαν πετύχει πολύ περισσότερα πράγματα.
Comments
