35 χρόνια πριν, βρίσκουμε τους Scorpions στην τελευταία, ενδεχομένως, κορυφαία σε μουσικό επίπεδο τουλάχιστον στιγμή της καριέρας τους. Το σπουδαίο Blackout, έρχεται να συμπληρώσει μια μαγική τριάδα κυκλοφοριών, που απαρτίζεται ακόμη απ’ τα “Lovedrive” και “Animal magnetism”, ό, τι πιο ξεχωριστό έκανε το συγκρότημα μετά τη φυγή του Roth. Η μπάντα στην όγδοη προσπάθεια της, έρχεται να δώσει έναν εμφανώς εμπορικό χαρακτήρα στo heavy ήχο που είχε επιλέξει για τις δύο τελευταίες δουλειές της. Καταφέρνει έτσι να προσφέρει κομμάτια μνημειώδη τόσο για την πορεία της όσο και για το hard rock ιδίωμα, της τάξεως των “ No One Like You”, “Dynamite” αλλά και του ομώνυμου. Έχοντας μια πολύ καλή ροή και συνοχή, ο δίσκος σφύζει από ένταση, ενέργεια, φοβερά riff, εμπνευσμένα σολαρίσματα και μια εντυπωσιακή δουλειά στις κιθάρες γενικότερα. Η ποικιλομορφία του είναι επίσης αξιοσημείωτη, αφού υπάρχουν οι πιο γρήγορες αλλά και οι πιο αργές ταχύτητες στις συνθέσεις, υπάρχουν τα πιο heavy κομμάτια, αυτά που πλησιάζουν περισσότερο το hard rock αλλά και μπαλάντες, όπως το “When the smoke is going down”. Η μοναδική φωνή του Klaus Meine, είναι τόσο μελωδική και ακριβής που πραγματικά αδυνατείς να πιστέψεις ότι η συμμετοχή του ήταν αμφίβολη κατά την εποχή των ηχογραφήσεων, αφού είχε πρόβλημα με τις φωνητικές του χορδές και υποβλήθηκε σε επέμβαση. Πιθανόν να ακούγεται ξεπερασμένο πια, σίγουρα όμως ήταν ένα απ’ τα σπουδαιότερα επιτεύγματα στην καριέρα τους. Η γεύση που άφηνε ήταν κυρίως heavy, παρ’ όλα αυτά, ο πιο σκληρός ήχος του, δεν λειτούργησε σε κανένα σημείο ανασταλτικά από άποψη εμπορικότητας. Μπορεί η φήμη των Scorpions να ξεθώριασε από τότε, μέσα από άνευρες δουλειές με μουσικές επιλογές που άφησαν αδιάφορη την πλειοψηφία του κόσμου, το “Blackout” όμως έμεινε την ιστορία ως ένα κλασσικό άλμπουμ, ένα επίτευγμα που όμοιο του, δεν μπόρεσε ποτέ ξανά να πετύχει το γκρουπ.
Comments
