Ένα από τα σπουδαιότερα concept άλμπουμ στην ιστορία της μουσικής, το The Wall, συμπληρώνει 37 χρόνια από την κυκλοφορία του. Η δημιουργικότητα των Pink Floyd, φτάνει σε πολύ υψηλά δημιουργικά επίπεδα σε μια πραγματικά δύσκολη περίοδο για το συγκρότημα. Η ιστορία θέλει τον Roger Waters, να παρουσιάζει στα υπόλοιπα μέλη δύο νέες ιδέες, τον Ιούλιο του 1977. Η πρώτη είναι το “The pros and cons of hitch hiking”, που τελικά έγινε το πρώτο σόλο άλμπουμ του ίδιου και η δεύτερη, ένα εννιάλεπτο ντέμο με τον προσωρινό τίτλο “Bricks in the Wall”. Παρά την επιφυλακτικότητα των Mason και Gilmour, γίνεται δεκτό να μετουσιωθεί η δεύτερη ιδέα του σε άλμπουμ. Κάπως έτσι ξεκινούν να δουλεύουν πάνω στο ενδέκατο άλμπουμ τους, έχοντας όμως να αντιμετωπίσουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα και μεγάλες προστριβές μεταξύ τους. Είναι σπάνιο πλέον να βρίσκονται όλοι μαζί στο στούντιο ενώ η σχέση του Wright με τον Waters, τελματώνει εντελώς. Παρ’ όλα αυτά όχι απλά καταφέρνουν να δημιουργήσουν την επόμενη δουλειά τους, αλλά αυτή να είναι τόσο καλή που να θεωρείται από τις κορυφαίες της μακρόχρονης πορείας τους. Η ιστορία, εμπνευσμένη από παιδικά βιώματα του Waters, περιστρέφεται γύρο από κεντρικό χαρακτήρα, τον Pink που χάνει τον πατέρα του στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτό είναι το πρώτο τούβλο στον τοίχο για να ακολουθήσουν και άλλα, που ξεκινούν από την καταπίεση της μητέρας του και των καθηγητών του, με τον ήρωα να καταλήγει ναρκομανής, ενώ φθαρμένος από την μουσική βιομηχανία να μεταμορφώνεται σε έναν καταθλιπτικό μεγαλομανή ροκ σταρ. Στο τέλος του άλμπουμ, το ολοένα και πιο φασιστικό ακροατήριο απλώς παρακολουθεί τον Pink να «κατεδαφίζει τον τοίχο» και να μετατρέπεται και πάλι σε ένα νορμάλ άτομο. To “The Wall” έρχεται με το δικό του δημιουργικό, καλυμμένο τρόπο, να αντιτεθεί στην κοινωνική καταπίεση, να κοντραριστεί με το σύστημα και τα αφυπνίσει τη γενιά της εποχής του. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό έργο, δομημένο γερά, με αξιομνημόνευτη συνοχή και συνθέσεις που περιλαμβάνουν αρκετό πειραματισμό, μέσα από χρήση ηχητικών εφέ ή αποσπασμάτων από λόγους. Κομμάτια ανεκτίμητης αξίας περιλαμβάνονται μέσα καθώς και το μνημειώδες “Comfortably Numb”, με τον Dave Gilmour να συνθέτει και να εκτελεί ένα από τα καλύτερα σόλο της καριέρας του. Εδώ πρέπει να τονιστεί πως μπορεί ο Waters να πιστώνεται τη σύλληψη της ιδέας του άλμπουμ, όμως το αποτέλεσμα δε θα ήταν αυτό αν δεν είχαν συμβάλλει τα μέγιστα και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας. Ο δίσκος έμεινε στην κορυφή των Billboard chart για δεκαπέντε εβδομάδες. Έφτασε στην 4η θέση του Top 100 albums όλων των εποχών, με 23 εκατομμύρια πωλήσεις μόνο στην Αμερική. Το “The Wall” μας υπνωτίζει, καλωσορίζοντας μας σε έναν κόσμο τρέλας, εκεί που το τοίχος έχει υψωθεί τόσο ψηλά που δεν αφήνει καμία δυνατότητα εξόδου. Η μαγεία του εντοπίζεται στο ότι είναι αριστουργηματικό μουσικά, καθηλωτικό και κυρίως, πάντα επίκαιρο!
Comments
