Ημερομηνία δημοσίευσης: 20 Ιουλίου 2017
Οι Perpetual Rage είναι μια heavy metal μπάντα από την Φινλανδία, η οποία, αν και υπάρχει από το 2009, έχει στο ενεργητικό της μόλις 2 άλμπουμ, με το τελευταίο να ονομάζεται “Empress of the Cold Stars”. Το άλμπουμ αυτό κυκλοφόρησε τον Ιούνιο και θα μας απασχολήσει σε αυτήν την κριτική.
Πολύ δυνατό ξεκίνημα από την μπάντα, με το «Dragonlancer» να μας τοποθετεί ακριβώς στον ήχο και στο στυλ της μπάντας. Καθαρόαιμο heavy metal, το οποίο power-ίζει σε σημεία, έχοντας στοιχεία από τα μεγαλεία των ‘80s, με πολύ καλή παραγωγή. Ακόμη καλύτερη η συνέχεια με το “The Empress”, το οποίο ξεκινάει με μια τσιριδάρα και με ατελείωτο headbanging, πριν ηρεμήσουν τα πνεύματα σε ένα πιο mid-tempo μονοπάτι. Μέχρι το pre-chorus όμως, όπου οι ταχύτητες ανεβαίνουν μαζί με τις γροθιές μας στον αέρα. Και εκεί φτάνουμε στην ρεφραινάρα, η οποία κολλάει στο κεφάλι χάρη στην εξαιρετική φωνητική προσέγγιση που δίνει ο τραγουδιστής στο κομμάτι. Το “Boundless” είναι το hard rock κομμάτι του δίσκου και προφανώς δεν θα έλειπε ένα τέτοιο κομμάτι. Μπαλαντοειδές, με απλή και συνηθισμένη δομή, όχι κάτι το τρομερό, ωστόσο περνάει όμορφα η ώρα ακούγοντάς το.
Με το “Creation” ξαναγυρνάμε στο headbang. Κομμάτι με πολύ ωραία τύμπανα, ενώ η φωνή για ακόμη μια φορά παραμένει σε υψηλά επίπεδα. Το πιο επικό τραγούδι του άλμπουμ. Και φτάνουμε σε ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια του δίσκου. «Mesmeric Silence». Εξαιρετική εισαγωγή, με ένα βαρβάτο mid-tempo heavy ριφ. Πολύ όμορφο ρεφραίν, ενώ υπάρχει και μια πάρα πολλή ωραία αλλαγή στα μέσα του κομματιού, με την κιθάρα να κάνει αρπίσματα σε καθαρό και το μπάσο να γεμίζει υπέροχα τον ήχο. Η αρχή του “Evil” μοιάζει αρκετά με Skull Fist ενώ η συνέχεια του θυμίζει Striker (όπως και πολλά τραγούδια του άλμπουμ) και νομίζω γι’ αυτό μπήκα αμέσως στον παλμό του. Πιασάρικο τραγούδι, αν και θα προτιμούσα λίγο περισσότερο τσαγανό στη φωνή.
Επόμενο κομμάτι το «Mark Of Chaos» και ξεκινάει με μια εξαιρετική μπασογραμμή και μια ακόμη πιο εξαιρετική συνέχεια. Καθαρό heavy metal, με τις τσιρίδες να εμπλουτίζουν το μυστήριο της αρχής. Στο κουπλέ πέφτουν οι ταχύτητες, ενώ στο pre-chorus γίνεται μια εξαιρετική αλλαγή, οι κιθάρες γυρνούν σε καθαρό, η φωνή κάνει τα δικά της με τα εφέ να την βοηθούν, ενώ στο ρεφραίν γυρνάμε και πάλι στο distortion με το ριφ να γίνεται ακόμη καλύτερο και γρηγορότερο, με το σόλο να έρχεται ως κερασάκι στην τούρτα.
Μιας που το σηκώνει το είδος, δεν υπήρχε περίπτωση να μην υπάρξει ένα τραγούδι χωρίς αναφορά στην Valhalla. Αυτήν την αναφορά την κάνει το πολύ καλό “Privilege”, το οποίο είναι από τις καλύτερες στιγμές του άλμπουμ και αυτό γιατί τα ριφ διαφέρουν αρκετά από τα προηγούμενα. Μέχρι τώρα υπήρχε μια επανάληψη η οποία κούραζε, όμως το “Privilege” σπάει αυτήν την «ρουτίνα». Φτάνοντας στο τέλος σιγά σιγά, το “Wildfire” αποτελεί μια αρκετά καλή στιγμή του άλμπουμ, με ενδιαφέροντα lead parts, ενώ το κλείσιμο γίνεται με το “Silent Sky”, το οποίο είναι μια 5λεπτη μπαλάντα.
Συνοψίζοντας, το «Empress of the Cold Stars» είναι ένα αρκετά καλό άλμπουμ, έχοντας μέσα κορυφαία τραγούδια, όπως το “Dragonlancer”, “Empress”, “Mesmeric Silence”, “Privilege”, έχει πολύ καλή παραγωγή και όμορφο παλμό που θυμίζει ‘80s. Παρόλα αυτά, υπάρχουν στιγμές προς το τέλος, όπου ο ακροατής κουράζεται από την επανάληψη και την έλλειψη πρωτοτυπίας, ενώ η φωνή, αν και έχει πάρα πολλές δυνατότητες και σε γενικές γραμμές είναι σε υψηλά επίπεδα, υπάρχουν στιγμές που θα την ήθελα με περισσότερο τσαγανό, με περισσότερο πάθος. Πάντως, το νέο άλμπουμ των Perpetual Rage είναι αρκετά καλό και αξίζει να ακουστεί από τους fans του είδους.
Βαθμολογία: 70/100
Για το Rock Overdose,
Κωνσταντίνος Σωτηρέλης
Comments
