Ημερομηνία δημοσίευσης: 20 Φεβρουαρίου 2018
Και κάπου εδώ, η τριλογία του ‘’Infinite Entanglement’’ φτάνει στο τέλος της. Η αλήθεια είναι ότι δε θυμάμαι πολλές φορές στα 32 χρόνια που ασχολούμαι με την σκληρή μουσική να με έχει απασχολήσει και καθηλώσει έτσι μία συνεχόμενη θεματική όσο και μουσική τριλογία δίσκων και μάλιστα μέσα σε 3 χρόνια! Ο αγαπητός τραγουδιστής και συνθέτης από το Μπέρμιγχαμ έχει καταφέρει και με κερδίσει σα φανατικό του οπαδό από τον 1ο του κιόλας προσωπικό δίσκο πίσω στο 2000 και από τότε με αφήνει πλήρη ικανοποιημένο με κάθε του κυκλοφορία, με μία μικρή ένσταση για το ‘’The King of Metal’’ που κατά την προσωπική μου πάντα άποψη, λόγω μέτριας παραγωγής, χαραμίζεται. Βέβαια, ένα τόσο μικρό ψεγάδι συγχωρείται και ποιος είμαι εγώ στην τελική άλλωστε που θα πω σε έναν μουσικό με τόσους αξιόλογους δίσκους τι θα κάνει?!
Δε θα κάνω το λάθος να μπω στο ‘’τρυπάκι’’ και να ασχοληθώ με την πορεία του στους Wolfsbane και τους Iron Maiden, γιατί πολύ απλά δεν είναι αυτός ο σκοπός αυτής της κριτικής. Για όσους παρακολούθησαν αυτή την τριλογία από την αρχή, θα έλεγα ότι ξέρουν (;) τι να περιμένουν και ίσως έχουμε να κάνουμε και με το καλύτερο μέρος αυτής της ‘’μίνι σειράς’’ δίσκων!! Heavy Metal ψυχής, τραγούδια που θα μπορούσαν να είναι βγαλμένα και από προσωπικές εμπειρίες του τραγουδιστή, μελωδικές στιγμές, συνθέσεις που σου ‘’καρφώνονται’’ με το πρώτο άκουσμα στο μυαλό και με τους υπόλοιπους μουσικούς να αποδεικνύουν πανάξια ότι είναι ισάξια μέλη και όχι απλά ‘’αναλώσιμοι ακόλουθοι’’.
Είμαι σίγουρος ότι πολλοί θα έχετε σκεφτεί ‘’εδώ βγάζουν δίσκοι οι θεοί Judas Priest, έβγαλαν δισκάρα οι Saxon και εμείς θα ασχοληθούμε με τον Blaze Bayley;!’’. Και όμως ναι, δε βλέπω κανέναν απολύτως αρνητικό λόγο να μην ασχοληθεί κάποιος με αυτό το cd!! Επειδή δε φέρει την υπογραφή κάποιου μεγαθήριου όπως των 2 που προανέφερα; Προσωπικά για εμένα ποτέ δεν ήταν αυτός λόγος για το πώς θα αντιμετωπίσω κάποιον καλλιτέχνη/ κάποιο συγκρότημα και πάντα το έκανα με αυτό που μου πρόσφερε από τη δουλειά του και όχι από το όνομα του! Ο αξιότιμος άγγλος πάντα με τις δουλειές του και ως χαρακτήρας, όπως έχω ήδη αναφέρει και πιο πριν, συνεχίζει να με κρατάει σε εγρήγορση και φυσικά στο φανατικό του κοινό. Ποτέ δε μου άρεσε η λέξη ‘’κριτική’’ και πιστεύω ότι κανείς δε μπορεί να κριτικάρει το έργο ζωής κάποιας μπάντας, άσχετα αν του άρεσε ή όχι. Πάντα προσπαθώ να σκέφτομαι σαν απλός ακροατής που είχα την τύχη να ακούσω κάτι πολύ νωρίτερα και απλά να μεταβιβάσω την άποψη μου σε ένα μεγάλο κοινό που διαβάζει αυτό το περιοδικό. Στο τέλος και εγώ με την ίδια λαχτάρα θα περιμένω να έρθει ο Μάρτιος και να πάω στο δισκοπωλείο της γειτονιάς μου να αγοράσω αυτό το ‘’διαμαντάκι’’. Μπορείτε να ρίξετε μια ματιά και στο επίσημο video clip ώστε να πάρετε και μία 1η μουσική γεύση. Είναι αλήθεια ότι το 2018 έχει ξεκινήσει με τους καλύτερους οιωνούς και πολλές καλές κυκλοφορίες, γιαυτό ας συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε όλοι την αγαπημένη μας μουσική…..
Βαθμολογία: 90/100
Για το Rock Overdose,
Γιάννης Θώρ
Comments
