Ημερομηνία δημοσίευσης: 29 Μαΐου 2018
Κατά τη λαϊκή ρήση το πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται και ο παπάς. Όχι ότι είμαι παπάς ή περνάω τις μέρες μου λέγοντας κύριε ελέησον, αλλά κάπως έτσι ένιωσα μετά από απανωτές κριτικές σε Extreme Metal δίσκους, οπότε είπα να αλλάξω λίγο το κλίμα. Μια αλλαγή που ήρθε με την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά των Θεσσαλονικιών Serpent Lord. Σύμφωνα με το βιογραφικό τους, οι Serpent Lord δημιουργήθηκαν πριν μόλις 2.5 χρόνια, αλλά η μέχρι τώρα πορεία τους δείχνει ότι το έχουν πάρει πολύ ζεστά το όλο θέμα, έχοντας κάνει πράγματα που άλλες μπάντες δεν έχουν κάνει σε περισσότερα χρόνια ζωής. Ανάμεσα σε αυτά είναι η κυκλοφορία ενός demo, οι συμμετοχές τους σε πολλά live, έχοντας ανοίξει για μπάντες όπως Omen, Exarsis, Innerwish, Grand Magus και Northwind, ενώ πριν λίγες μέρες δημοσίευσαν το πρώτο τους video clip, για το τραγούδι “The Lesser Key”.
Το πρώτο πράγμα που αντιλαμβάνεται κανείς, όταν ξεκινάει την ακρόαση αλλά και καθόλη τη διάρκεια του δίσκου, είναι ότι παρόλο που το “The Lesser Key” έχει ένα μοντέρνο ήχο και μια πολύ δυναμική παραγωγή, καταφέρνει ταυτόχρονα να έχει και μια πολύ ωραία 80ς αισθητική που ταιριάζει ιδανικά με τη μουσική τους, η οποία εκτείνεται από το καθαρόαιμο δυναμικό Heavy Metal μέχρι το μελωδικό Metal, αλλά και το Doom. Τραγούδια όπως τα “The Lesser Key”, “Ambassador of the New Age”, “Sacrilegium” και “Seed of Divine” έχουν μια σαφώς πιο στιβαρή δομή, που φαίνεται και από τη βαρύτητα του ήχου και των riffs, αλλά και το πιο δυναμικό παίξιμο στα τύμπανα, με μια μουσική που φέρνει προς το αμερικάνικο Heavy/Power.
Από την άλλη έχουμε συνθέσεις όπως τα “Nephilim”, “Blood Offering” και “God of Shadows” που πατάνε ξεκάθαρα σε πιο μελωδικές φόρμες, χωρίς πολλές βαριές στιγμές. Εκεί όμως που η μουσική ξεφεύγει από το δυνατό και βαρύ ήχο, οι Serpent Lord μας αποζημιώνουν με εξαιρετικά όμορφες μελωδίες, που κολλάνε στο μυαλό, τόσο μουσικές όσο και φωνητικές (θα επανέλθω μετά στα φωνητικά). Τέλος, κομμάτια όπως τα “Evvuio Oitovo Iman” και “Serpent, the Lord”πατάνε σε πιο δυναμικά/επικά Doom μουσικά μονοπάτια και νομίζω πως δεν είναι καθόλου τυχαίο πως αυτά τα δυο τραγούδια έχουν και τις καλύτερες μελωδίες του δίσκου και που παρόλο που δεν ανήκουν στην καθαρά Heavy κατηγορία του δίσκου, ωστόσο είναι αυτά που ξεσηκώνουν περισσότερο τον ακροατή. Ειδικά το “Evvuio Oitovo Iman” έχει πολύ ωραίες επικές στιγμές, αλλά και σκοτεινές, φέρνοντας λίγο στο νου τους Rotting Christ.
Πέρα όμως από το συνθετικό κομμάτι, εξαιρετική δουλειά έχει γίνει και στο εκτελεστικό τμήμα, καθώς όλα τα παιδιά έχουν δώσει τον καλύτερο εαυτό τους ώστε να αποδώσουν αλλά και να αναδείξουν όσο δυνατόν καλύτερα τα τραγούδια, και κυρίως ο Μάριος Αρίκας που καταφέρνει να συμβαδίσει και να απογειώσει τα κομμάτια, τόσο στις βαριές και επικές στιγμές τους όσο και στις μελωδικές, με άνεση. Και φυσικά, αναλόγως πολύ καλή δουλειά έχει γίνει και στην παραγωγή από τα Infected Studios, που φρόντισαν φτάσει στα αυτιά μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αυτή η δουλειά.
Αυτό που έχω να πω για το “Towards the Damned” είναι πως πρόκειται για ένα εξαιρετικό δείγμα Heavy Metal, μοντέρνου αλλά και με 80ς αισθητική, όπως προανέφερα, και πως με αυτό οι Θεσσαλονικείς κάνουν ένα δυνατό ξεκίνημα που θέτει τον πήχη ψηλά και που τους κατοχυρώνει δυναμικά στον μεταλικό χάρτη. Με το πάθος και τη δεξιοτεχνία που τους διακρίνει είναι σίγουρο πως θα περιμένουμε αρκετά από αυτούς στο μέλλον.
Βαθμολογία: 85/100
Για το Rock Overdose,
Μίνως Ντοκόπουλος
Comments
