Ημερομηνία δημοσίευσης: 11 Δεκεμβρίου 2018
Και τώρα που το 2018 φεύγει οι Κύπριοι metallers Arrayan Path κυκλοφόρησαν τον καινούργιο διπλό δίσκο τους (όπως το είχαν υποσχεθεί άλλωστε) “Αrchegonoi” (Αρχέγονοι).
Αυτός είναι ο έβδομος δίσκος της μπάντας και για άλλη μια φορά κυκλοφορεί από την Pitch Black Records. Φαίνεται πως η μπάντα και η δισκογραφική εταιρία έχουν βρει τον σωστό συνδυασμό, τη χρυσή ισορροπία στη συνεργασία τους.
Τα τραγούδια του δίσκου τα έχω στα χέρια μου πολύ πριν τη κυκλοφορία τους, αλλά δεν βιάστηκα να γράψω γρήγορα αυτό το review, έστω και αν αυτό στοίχησε στο Rock Overdose.
Έχουμε και λέμε λοιπόν…
Όπως έγραψα και λίγο πιο πάνω αυτός είναι ένας διπλός δίσκος, με διάρκεια λίγο πάνω από τα ογδόντα λεπτά.
Τολμηρή απόφαση της μπάντας θα έλεγα διότι αυτό ελλόχευε (και ίσως ελλοχεύει) τον κίνδυνο ο διπλός δίσκος να κουράσει τον ακροατή αλλά ίσως και τα ίδια τα τραγούδια να κάνουν κοιλιά αφού είναι αρκετά (14 στο σύνολο).
Παρεμπιπτόντως εμένα προσωπικά δεν με κούρασε καθόλου, ίσα ίσα η όλη προσπάθεια με ικανοποίησε για άλλη μια φορά αφού η αξία και η “μουσική αισθητική” των Arrayan Path είναι γνωστή και άκρως ενδιαφέρουσα.
Αυτός ο δίσκος είναι ο τρίτος μέσα σε τρία χρόνια (και μάλιστα διπλός όπως προείπα) μετά τον “Chronicles of Light” του 2016 και τον “Dawn of Aquarius” του 2017.
Στους Arrayan Path «γεννάνε και τα κοκόρια τους» όπως συνηθίζουμε να λέμε αφού το θέμα δεν είναι μόνο η ποσότητα αλλά και η ποιότητα των τραγουδιών τους και αυτή (η ποιότητα) ξεχειλίζει και περισσεύει.
Το “Archegonoi” είναι μια επιστροφή στον αυθεντικό ήχο της μπάντας. Οι ήχοι κινούνται σε Epic μονοπάτια αν και δεν λείπουν τα Power αλλά και τα συμφωνικά στοιχεία από αυτόν.
Ο δίσκος δεν είναι εύκολος. Θέλει 3-4 ακούσματα πιστεύω για μπορέσει ο ακροατής να μπει στην ‘υπόθεση’, αλλά μετά νομίζω πως θα κλείσει τα μάτια και θα απολαύσει ένα μουσικό ταξίδι πραγματικά υπέροχο.
Η μπάντα έχει καταφέρει να έχει πια τον ήχο της ο οποίος είναι αναγνωρίσιμος, προδίδοντας τους Arrayan Path τη δική τους μουσική ταυτότητα.
Τα τραγούδια ξεπερνούν σε διάρκεια τα 4-5 λεπτά το καθένα και βρίσκουμε μέσα σε αυτά αρκετές φορές (εκτός από τα κλασικά κουπλέ-ρεφρέν) θέματα μέσα στα θέματα, μουσικές γέφυρες αλλά και πινελιές από μουσικά όργανα (κυρίως πνευστών και εγχόρδων) για λίγες ‘φράσεις’ ή για ολόκληρα solos.
Σε ότι αφορά στη θεματολογία των τραγουδιών, παρότι ο δίσκος δεν είναι concept (αν και θα μπορούσε κάποιος να τον πει και έτσι) αν και δεν είναι μια ιστορία που λέγεται από την αρχή μέχρι το τέλος, αντλεί θέματα από την ίδια δεξαμενή, και αφορά στην αρχαία Ελλάδα, είτε οι στίχοι καταπιάνονται με πραγματικές ιστορίες (‘Thermopylae 480 BC’, ‘Lion of Amphipolis’) είτε με μύθους [‘Bellerophon (Forged by the Blacksmith)’ όπου προς το τέλος του τραγουδιού το ταμπούρο στα τύμπανα ηχεί σαν σφυρί που χτυπάει στο αμόνι… εξ ου και ο τίτλος Forged by the Blacksmith], ‘Where the Hydra Hides’, ‘Thisbe's Blooded Veil’, ‘Sins of Pandora’], είτε στη τραγωδία του Αισχύλου «Επτά επί Θήβας» ‘Seven Against Thebes’ είτε σε κλασικά θέματα μέσα από την Αρχαία Ελλάδα ‘Rod of Asclepius’ (η ράβδος του Ασκληπιού), για τα οποία απαιτείται βαθιά γνώση των θεμάτων αλλιώς οι στίχοι θα μπορούσαν να καταντήσουν κωμικοτραγικοί. Ο Λεπτός όμως ‘το ’χει’ με αυτά τα θέματα και δεν είναι η πρώτη φορά που το αποδεικνύει. Ακούστε τον δίσκο των Arrayan Path ‘Ira Imperium’ του 2011 και θα καταλάβετε τι εννοώ.
Το άλμπουμ περιλαμβάνει μια αρκετά μεγάλη λίστα από πολύ καλούς μουσικούς, φίλους του συγκροτήματος, που συμμετέχουν ως φιλοξενούμενοι, και το λαούτο, το βιολί, αλλά και το duduk -ένα πνευστό όργανο με χώρα προέλευσης την Αρμενία αλλά και χώρες από άλλες περιοχές του Καύκασου όπως το Αζερμπαϊτζάν, τη Γεωργία, τη Ρωσία, τη Τουρκία - δίνουν ένα ιδιαίτερο χρώμα Μεσογείου και Ανατολής σε αρκετά από τα τραγούδια του δίσκου.
Για το τραγουδιστή Νικόλα Λεπτό τι να πεις κανείς; Αυτό το παλικάρι έχει χάρισμα στη φωνή αλλά και μεγάλη συνθετική ικανότητα στις φωνητικές μελωδίες. Επίσης ο Σωκράτης Λεπτός και ο Χριστοφόρος Γαβριήλ έκαναν απίστευτη δουλειά στις κιθάρες με τις μελωδίες τους αλλά και το aggressive παίξιμο τους όπου και όποτε χρειάζονταν, όπως και ο μπασίστας Μιγκέλ Τραπέζαρης, και για το τέλος μια ιδιαίτερη αναφορά στον Κύριο που έκατσε πίσω από τα τύμπανα, στον τεράστιο Mark Zonder (WARLORD, ex-FATES WARNING) ο οποίος με το παίξιμό του απογείωσε τα τραγούδια.
Δεν νομίζω πως θα έπρεπε να σας προτείνω κάποια από τα τραγούδια του δίσκου, αφού και εγώ ο ίδιος μέρα με τη μέρα ‘κολλάω’ με κάποια από αυτά και ύστερα με κάποια άλλα.
Θα έκανα μόνο μια ιδιαίτερη αναφορά στο ‘The Words of Menelaus’ ένα τραγούδι θρήνου που παντρεύει τη Μικρασιάτικη ελληνική μουσική με τα παραδοσιακά τραγούδια της Θράκης, εκεί που δεν μοιρολογούν αλλά κάνουν τον πόνο χαρά.
Ο δίσκος Archegonoi (Αρχέγονοι) κατά τη ταπεινή μου γνώμη Α Ν Ε Τ Α θα μπει στη δική μου λίστα με τα 5-10 καλύτερα albums του 2018.
Η συγκεκριμένη ακρόαση δεν προτείνεται απλώς αλλά επιβάλλεται.
Βαθμολογία: 90/100
Για το Rockoverdose.gr
Παύλος Γιαννακόπουλος
Comments
