Οι Rejection, από την Κόρινθο, δεν είναι νέοι στο κουρμπέτι. Στο χώρο του underground extreme metal έχουν κάνει σημαντικά βήματα, αλλά μια παύση στις δραστηριότητές τους τούς πήγε κάπως πίσω. Το “A New Age of Insanity” κυκλοφόρησε από την ίδια τη μπάντα τον περασμένο Δεκέμβριο, ακολουθώντας το “Subject 43” του 2013.
Το τετραμελές αυτό συγκρότημα κινείται στο χώρο του σύγχρονου groove metal/ metalcore, της συνομοταξίας θα λέγαμε των, επίσης Ελλήνων, Double Square και Furor, αλλά και των Soilwork, Pantera, Suicide Silence, Meshuggah, Lamb of God και αρκετών ακόμα που λιγότερο ή περισσότερο έχουν επηρεάσει τον ήχο των Κορίνθιων.
Σε αυτό ακριβώς το μονοπάτι κινείται και το “A New Age of Insanity”, το τρίτο κατά σειρά άλμπουμ των Rejection. Αναλυτικότερα, στις 10 συνθέσεις που περιέχονται στο δίσκο, ο μοντέρνος ήχος και παραγωγή είναι το πρώτο θετικό στοιχείο που θα παρατηρήσει ο ακροατής. Καλές και δουλεμένες ιδέες υπάρχουν σε κάθε σύνθεση, με τα riffs του Νίκου να τοποθετούνται στρατηγικά όπου πρέπει και να απλώνονται σε κάθε κομμάτι. Κατά βάση έχουμε έναν mid-tempo δίσκο, όπου το πολυπόθητο ξέσπασμα δεν γίνεται ολοκληρωτικά σε κανένα σημείο, παρά μόνο σποραδικά και ανά διαστήματα. Το “Darkest Days” είναι το μόνο καθαρά οργανικό κομμάτι, καθώς όλα τα υπόλοιπα περιέχουν φωνητικά, όπου διακρίνεται η επιρροή του Bjorn "Speed" Strid (τραγουδιστή των Soilwork) στις φωνητικές γραμμές του Βλάσση.
Σε τραγούδια δε, όπως τα “Eyes of Glass”, “EOF” και “2K3”, η εναλλαγή core και μελωδικών φωνητικών δένει άψογα, αν και ο δίσκος στο σύνολό του μοιάζει κάπως άνισος. Θεωρώ ανώτερη την δεύτερη πεντάδα, αν και το ομώνυμο κομμάτι groove-άρει περίφημα, όντας το πρώτο στο οποίο ανεβαίνουν κάπως οι ταχύτητες. Η προσπάθεια των Rejection αξίζει τα εύσημα και σίγουρα οι φίλοι του ήχου θα βρουν πολλά καλά στοιχεία στο “A New Age of Insanity”, προσωπικά όμως μιλώντας θεωρώ ότι το άλμπουμ «έπιασε ταβάνι» νωρίς κατά τις προσωπικές μου ακροάσεις.
Εν κατακλείδι, δεν ακούγεται αδύναμο σε καμία περίπτωση, ούτε αδιάφορο. Απλώς είναι και θέμα προσωπικού γούστου το πώς θα δει κανείς την προσπάθεια των παιδιών. Κρίνοντας με αμιγώς αντικειμενικά κριτήρια, ο δίσκος είναι πολύ καλός, αν όμως ο ακροατής θελήσει να πιαστεί από κάπου για να ενθουσιαστεί, τότε η νέα δουλειά των Κορινθίων έχει και μερικά τρωτά σημεία.
Για το Rock Overdose Βαθμολογία 75/100
Μιχάλης Τσολάκος
Comments
