Συντάκτης: Τζοβάνα Σπήλιου
Να προειδοποιήσω κάθε ενδιαφερόμενο, πως αυτό εδώ το review γράφεται με μεγάλη προσπάθεια να είναι όσο πιο αντικειμενικό γίνεται. Ξεκινάω με αυτή την εισαγωγή ως δικαιολογία γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε με τη δισκογραφική επιστροφή των πρωτοπόρων Psychotic Waltz μετά από 24 ολόκληρα χρόνια. Μία τέτοια επιστροφή δε μπορεί να μη συνοδευτεί από την απαραίτητη συναισθηματική φόρτιση, τόσο τη δική μου όσο και οποιουδήποτε κατάφερε να αγγίξει η μουσική της παρέας από το San Diego. Τη δε φόρτιση, συνοδεύουν και οι εύλογες απορίες: «Άξιζε η αναμονή; Έχουν να προσφέρουν κάτι νέο στη μουσική ή την επιστροφή τους τη συνοδεύει η νοσταλγία του παρελθόντος;» Μετά από πολλές -μα πάρα πολλές- ακροάσεις του “The God-Shaped Void”, η απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα είναι ξεκάθαρη και θα την αφήσω για το τέλος.
Οι Psychotic Waltz κατάφεραν μέσα στη σύντομη πορεία τους να αφήσουν τόσο έντονα το στίγμα τους στην progressive metal σκηνή (και γενικότερα στη μουσική), που όλοι νομίζω σκεφτήκαμε ότι ήταν πολύ κρίμα μια τέτοια μπάντα να κλείσει τον κύκλο της μετά από τέσσερεις μόλις κυκλοφορίες. Έτσι για την ιστορία, αξίζει να αναφέρουμε πως η μπάντα έκανε την εμφάνιση της πίσω στο 1986 υπό το όνομα Aslan, για να μετονομαστούν λίγο αργότερα σε Psychotic Waltz. Το 1990 μας παρουσίασαν το ντεμπούτο τους "Α Social Grace”, το οποίο κατά την ταπεινή μου άποψη ήρθε για να ταράξει τα νερά και να κάνει πολλά αυτιά να αναρωτηθούν για αυτό που βιώνουν ηχητικά. Ο εν λόγω δίσκος θα μπορούσε να αποτελέσει τον ορισμό του «προοδευτικού» ήχου, με τους υπέροχους πειραματισμούς του. Για τα επόμενα έξι χρόνια η μπάντα μας έδωσε κυκλοφορίες «διαμάντια»: “Into The Everflow” (η υπέρτατη στιγμή τους) το 1992, “Mosquito” το 1994 και “Bleeding” το 1996. Χωρίς να παραμένουν στάσιμοι είχαν εξελίξει τον ήχο τους, κινούμενοι σε πιο dark και μελαγχολικές συνθέσεις προς το τέλος. Δυστυχώς, λίγο μετά την κυκλοφορία του “Bleeding” αποφάσισαν να διαλυθούν. Ο επιθετικά progressive ήχος τους και η μουσική τους ιδιοφυΐα ήταν τόσο ξεχωριστή εκείνη την εποχή, που τίποτα παρόμοιο δεν είχε κυκλοφορήσει ως τότε (κι ούτε και κυκλοφόρησε αργότερα). Οι Psychotic Waltz κατάφεραν με τους τέσσερεις αυτούς δίσκους να αποκτήσουν κοινό, που παρέμεινε εξαιρετικά αφοσιωμένο στον ήχο τους και να θεωρούνται ως μία από τις πιο επιδραστικές μπάντες του χώρου.
Η πρώτη αχτίδα φωτός για κάτι νέο φάνηκε το 2011 όταν η μπάντα αποφάσισε να επανενωθεί με την αρχική της σύνθεση: Devon Graves (φωνητικά, φλάουτο, πλήκτρα), Dan Rock (κιθάρες, πλήκτρα), Brian McAlpin (κιθάρες, πλήκτρα), Ward Evans (μπάσο) και Norman Leggio (drums) - συμμετέχοντας στην περιοδεία “Power Οf Metal” μαζί με τους Nevermore και Symphony X. Φυσικά πέρασαν και από τη χώρα μας το 2012 και έκαναν πολλούς να παραμιλούν από τότε. Εκείνη την περίοδο ξεκίνησαν να γράφουν νέο υλικό, το οποίο και κατάφεραν να ολοκληρώσουν μέσα στο 2019, σχεδόν επτά χρόνια μετά.
Και ερχόμαστε στο 2020, που το “The God-Shaped Void” είναι πλέον γεγονός. Ήδη είχαμε πάρει μια εξαιρετική γεύση από τα δύο πρώτα singles (“Devils And Angels” και “All The Bad Men”), αλλά η απορία παρέμενε: «θα αξίζει και ο υπόλοιπος δίσκος;» Όταν τον άκουσα στο σύνολό του για πρώτη φορά, οποιαδήποτε αμφιβολία απλώς εξανεμίστηκε. Έψαξα με πολύ κόπο να βρω ένα σημείο που να με χαλάει, κάτι που να μη δένει, κάτι που θα μπορούσε να παραληφθεί. Δε βρήκα και δεν πρόκειται να βρω. Ο δίσκος κυλάει σαν το νερό, το ένα κομμάτι σε πηγαίνει στο άλλο και στο τέλος απλώς πατάς το replay για να παρατηρήσεις τις μικρές λεπτομέρειες, που με κάθε επόμενη ακρόαση ανακαλύπτεις. Το “Devils And Angels” ανοίγει τον δίσκο αρκετά δυναμικά, αποτελώντας ένα ξεκάθαρο δείγμα του τι θα ακολουθήσει. Εθιστικός ο ρυθμός του και η μελωδία του κομματιού νοιώθεις να σε στοιχειώνει. Επιβλητική η συνέχεια με το υπέροχο “Stranded” κι εκεί που σκέφτομαι πως δύο στα δύο είναι κομματάρες, μπαίνει η εισαγωγή του “Back To Black” για να με τρελάνει. Ακολουθεί το “All The Bad Men”, το οποίο από την πρώτη στιγμή που το άκουσα (ως δεύτερο single) με είχε εθίσει στο ρυθμό του με το υπέροχο ρεφρέν του. Σχεδόν σαν ενιαίο κομμάτι με το “All The Bad Men” μπαίνει το “The Fallen”, το οποίο ξεκινά μελαγχολικά και σε βυθίζει στο συναίσθημα με τα υπέροχα ξεσπάσματα κατά τη διάρκειά του. Ακολουθεί ένα από τα πιο αγαπημένα μου, το “While The Spiders Spin”, που μου βγάζει έναν αναγεννησιακό χαρακτήρα με την εισαγωγή του. Υπέροχη μελωδία και το ρεφρέν του εθιστικό. Δυναμικά μπαίνει το “Pull The String” με riff, που δε λέει να ξεκολλήσει από το μυαλό (υπέροχο το σόλο φλάουτο στα μισά του κομματιού). Ακολουθεί το “Demystified”, το οποίο πλέον μπορώ να πω πως είναι το πιο αγαπημένο μου. Τα έχει όλα αυτό το κομμάτι: υπέροχη μελωδία, ρεφρέν που το τραγουδάς ασταμάτητα, μελαγχολική ατμόσφαιρα, συναίσθημα, ταξιδιάρικο φλάουτο… τι άλλο να γράψω δεν ξέρω. Ανατριχιαστικό κομμάτι, που μπαίνει σε κάθε κύτταρο σου με το πρώτο κιόλας άκουσμα. Λίγο πριν το τέλος, άλλη μια μαγική στιγμή με το “Sisters Of The Dawn”, το οποίο είναι και από τα πιο ιδιαίτερα κομμάτια του δίσκου, με τον πιο industrial ήχο και το δυναμισμό του. Το κλείσιμο έρχεται με το “In The Silence”, το οποίο με τη μαγική του μελωδία, το δυναμικό του σολάρισμα στα μισά και το μελαγχολικό του τελείωμα αποτελεί το ιδανικό φινάλε.
Που βρίσκουμε λοιπόν τους Psychotic Waltz 24 χρόνια μετά από το “Bleeding”; Το “The God-Shaped Void” νιώθω πως είναι η απολύτως φυσική συνέχεια του “Bleeding” στο σήμερα: Μελωδικός, με εκφραστικές ερμηνείες, μελαγχολικός, σκοτεινός στο ύφος του, ποιοτικός, καλοδουλεμένος μέχρι και την τελευταία του λεπτομέρεια, σύγχρονος, χωρίς αναφορά στο παρελθόν ώστε να κερδίσουν τους νοσταλγούς της μπάντας. Φαίνεται ότι ο δίσκος βγήκε αβίαστα, με την έννοια πως δημιούργησαν αυτό που ένιωθαν και ήθελαν να εκφράσουν, χωρίς το άγχος του να αναπληρώσουν τον «χαμένο» χρόνο. Αν αυτό βρει ανταπόκριση, έχει καλώς. Αν όχι, το έργο το έχουν ξαναδεί. Ό,τι μιλάει όμως στην καρδιά του κόσμου δεν υπάρχει περίπτωση να μη βρει ανταπόκριση. Οι Psychotic Waltz μακριά από μουσικές ταμπέλες δημιούργησαν Μουσική (με το μ κεφαλαίο). Δε γράφουν για τους πολλούς, δεν απευθύνονται στην μάζα. Ποτέ δεν το έκαναν, ούτε το κάνουν τώρα. Αυτή είναι η μαγεία τους. Το “The God-Shaped Void” είναι 100% χαρακτηριστικό δημιούργημα Psychotic Waltz, που πολλοί θα ήθελαν να έχουν γράψει. Αρκετά κατηγορηματικά θα πω πως όποιος ακούει μουσική με νόημα και βάθος, οφείλει να κάνει τη χάρη στον εαυτό του και να ακούσει το “The God-Shaped Void”, να διαβάσει τους στίχους και να ταξιδέψει μαζί του. Απαντώντας λοιπόν στην ερώτηση για το «αν άξιζε η αναμονή» μπορώ να πω πλέον με σιγουριά ένα τεράστιο ΝΑΙ, αφού ήδη μιλάμε για την κυκλοφορία της χρονιάς.
Psychotic Waltz ευχαριστούμε.
Βαθμολογία: 92/100
Για το Rock Overdose,
Τζοβάνα Σπήλιου
Comments
