Συντάκτης: Βαγγέλης Κατσής
Όσο απίστευτο και αν ακούγεται, οι Lord Fowl δε δημιουργήθηκαν κάπου στο 1970-1980, αλλά στο κοντινό 2007! Έχοντας αυτό υπ’όψη, είναι εντυπωσιακός ο βαθμός, που έχουν καταφέρει να ακούγονται σαν hard rock/metal συγκρότημα των 70’s, ενώ ταυτόχρονα έχουν διατηρήσει και μια φρεσκάδα στον ήχο τους. Οι ίδιοι δηλώνουν ότι ξεκίνησαν με σκοπό να γράψουν τραγούδια παρόμοια με αυτά που άκουγαν όταν ήταν μικροί σε ηλικία και πιστεύω ότι τα έχουν καταφέρει περίφημα. Οι επιρροές από συγκροτήματα όπως οι Funkadelic, οι Queen, οι Iron Maiden είναι εμφανείς, αλλά αναμφίβολα κυρίαρχη επιρροή στη μουσική των Lord Fowl έχουν οι Thin Lizzy. Η βρωμιά στις κιθάρες, τα riffs, ακόμα και τα φωνητικά ορισμένες φορές φέρνουν σε Thin Lizzy, χωρίς όμως να μπαίνει στο τραπέζι η έννοια της αντιγραφής σε καμία περίπτωση. Οι Lord Fowl έχουν δημιουργήσει το δικό τους ήχο, το δικό τους “riff rock/retro metal”, όπως πολύ εύστοχα βαφτίζουν το είδος μουσκής που υπηρετούν και στο “Glorious Babylon” καταφέρνουν να το πάνε ένα βήμα παραπέρα.
Το τρίτο full-length των Lord Fowl ξεκινάει με τα “Fire Discipline” και “Glorious Babylon”, τα οποία καταφέρνουν να συστήσουν με εξαιρετικό τρόπο το συγκρότημα και προετοιμάζουν τον ακροατή για τα υπόλοιπα οκτώ τραγούδια του δίσκου. Στη συνέχεια, έχουμε το “Get Lost”, το κάπως πιο υποτονικό, αλλά εξίσου υπέροχο “Deep Empty” και το κορυφαίο “The Wraith”, του οποίου τα riff και solo ακόμα είναι κολλημένα στο μυαλό μου. Το “The Wraith” βρίσκεται ακριβώς στη μέση του άλμπουμ και μιας και αποτελεί την κορυφαία στιγμή του δίσκου, θεωρώ ότι τοποθετήθηκε σε σωστό σημείο. Καθώς το άλμπουμ προχωράει βρίσκουμε τα “In Search Of”, “The Gramercy Riffs”, “Red Cloud” και “Epitaph”, τραγούδια γεμάτα groove και ωραία riffs . Ο επίλογος ανήκει στο “Space Jockey”, που μπαίνει στην ίδια κατηγορία με το “Deep Empty” και κλείνει άψογα το άλμπουμ.
Η τετράδα από το Connecticut καταφέρνει με το “Glorious Babylon” εν έτει 2020 να μας ταξιδέψει 40+ χρόνια πίσω στο χρόνο με τον ήχο της, μέσα από ένα άλμπουμ που ξεχειλίζει από νοσταλγία. Το παράδοξο είναι ότι ταυτόχρονα βγάζει κάτι πολύ φρέσκο, με περίσσεια ενέργεια και όρεξη για ζωή, έχοντας ως αποτέλεσμα ένα πολύ ευχάριστο άκουσμα για τους fans οποιουδήποτε είδους rock ή metal. Η μουσική των Lord Fowl θα μπορούσε πολύ άνετα να ακούγεται σε κάποιο rock bar και πιστεύω αρκετά άτομα θα σήκωναν το φρύδι με απορία, νομίζοντας ότι ακούν κάποια μπάντα από το μακρινό παρελθόν, ενώ οι Lord Fowl είναι μια μπάντα του σήμερα. Το “Glorious Babylon” είναι ένα άλμπουμ που ακούγεται ευχάριστα και δεύτερη και τρίτη φορά και πάντα καταφέρνει να δημιουργήσει τα ίδια όμορφα και ευχάριστα συναισθήματα. Θέλω να πιστεύω ότι θα αντέξει στο χρόνο και πως οι Lord Fowl θα μας προσφέρουν παρόμοια ή – γιατί οχι; - και καλύτερα άλμπουμ!
Βαθμολογία: 76/100
Για το Rock Overdose,
Βαγγέλης Κατσής
Comments
