Συντάκτης: Μιχάλης Τσολάκος
Πάντα είναι ευχάριστο να ανακαλύπτεις νέες μπάντες. Έτσι και με τους Fortress Under Siege, παρότι δεν είναι αυτό που λέμε νέο συγκρότημα, εξάλλου ιδρύθηκαν το 1992. Το “Atlantis” κυκλοφόρησε στις 9 Οκτωβρίου, αν και αργοπορημένα λοιπόν (κακώς) θα κάνουμε ένα μικρό ταξίδι στις δώδεκα συνθέσεις του και θα δούμε τι μας προσέφεραν οι συντοπίτες από τη Νέα Σμύρνη.
Τέταρτη κυκλοφορία λοιπόν, αλλά τρίτο πλήρες LP για τους Fortress Under Siege μετά το ομώνυμο ΕΡ πίσω στο 1996. Με δέκα κύριες και μεγάλες συνθέσεις (συν 2 μικρά εμβόλιμα instrumentals) και στιχουργικό περιεχόμενο που ποικίλει ανάμεσα στην αρχαία ελληνική μυθολογία, τους Vikings, το bullying στα σχολεία και την ανθρώπινη επικοινωνία, το “Atlantis” αποτελεί ένα σύγχρονο δείγμα επικού progressive/power metal. Όλες του οι συνθέσεις είναι ποιοτικότατες, δε χωράει αμφισβήτηση αυτό, αλλά όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές, υπάρχουν κορυφές, αλλά και προσωπικές αδυναμίες.
Μία τέτοια είναι το εναρκτήριο, “Love Enforcer”, ένα κομμάτι-σκέτος δυναμίτης, με ταχύτητα, μελωδίες, εκπληκτική κιθαριστική δουλειά από τους Φώτη και Θέμη, δίκαση από τον Δημήτρη Καπουκάκη, δυναμικές και φοβερό ρεφρέν. Μεγάλο πλεονέκτημα για τη μπάντα, τα φωνητικά του Τάσου, που πιστοποιούν τα παραπάνω και καθιστούν τη σύνθεση αυτή μία από τις καλύτερες των τελευταίων χρόνων, αλλά και της ελληνικής σκηνής ολάκερης. Αριστούργημα και φτιαγμένο για το σανίδι. Στιχουργικά, πραγματεύεται ευαίσθητα κοινωνικά θέματα, όπως αυτό των υπερπροστατευτικών μητέρων (έτσι αναφέρει και το ίδιο το συγκρότημα). Από κοντά και το “Vengeance”, με αναφορά στη φιγούρα του γνωστού μας ήρωα Conan, όπως παρουσιάστηκε στην ταινία του John Milius το 1982. Έπειτα, το αλληγορικό ομώνυμο, που μιλάει για ανεκπλήρωτους στόχους ζωής.
Σε γενικές γραμμές, το “Atlantis” είναι up-tempo, με καλές ιδέες, σωστά δομημένες και με άριστη τεχνική κατάρτιση από όλα τα μέλη. Τεχνική καλή μεν, αλλά χωρίς ανούσια επίδειξη δε. Η τεχνική εξυπηρετεί το σύνολο, την ομάδα. Το άλμπουμ αυτό αποτελεί από τα καλύτερα φετινά στην Ελλάδα, όχι μόνο στο ύφος του, αλλά και υπό μια γενική οπτική πλευρά. Ακόμα όμως και στον παγκόσμιο χάρτη, αυτή η δουλειά θα χαιρετιστεί (και πρέπει) σαν μια από τις πολύ καλές. Ακούγεται φρέσκο, αφήνει ωραία αίσθηση και δεν έχει fillers. Συνδυάζει το progressive και europower, περνώντας τα μέσα από heavy metal φόρμες. Θα ικανοποιήσει κόσμο και κοσμάκη και μακάρι να παιχτεί και ολόκληρο μια μέρα, όπως του αρμόζει, ζωντανά.
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Τσολάκος
Comments
