Ένας από τους καλύτερους και παραγωγικότερους μπασίστες της extreme μουσικής, ο STEVE DI GIORGIO, μιλά εφ' όλης της ύλης στο RockOverdose!
Ο άνθρωπος που έφερε το fretless μπάσο στην πρώτη γραμμή, γνωστός για τα έργα του με μερικούς από τους μεγαλύτερους metal θρύλους όπως οι Death, Testament και πολλοί άλλοι, πάντα σε μεγάλη ζήτηση, δουλεύοντας ασταμάτητα με νέα μουσικά project!
Διαβάστε και ακούστε παρακάτω τη φιλική συνομιλία που είχαν μαζί του, οι Ζήσης Πετκανάς και Τάσος Δεληγιάννης του Rock Overdose!
Enjoy!
Ζήσης Πετκανάς (RockOverdose): Απόψε στο Rock Overdose φιλοξενούμε τον θρυλικό μπασίστα Steve Di Giorgio. Γεια σου Steve και καλωσόρισες στο Rock Overdose!
Steve Di Giorgio: Γεια σας! Χαίρομαι που βρίσκομαι εδώ!
Ζήσης Πετκανάς (RockOverdose): Είναι τιμή μας να μιλάμε μαζί σου!
Steve Di Giorgio: Χαίρομαι για αυτό!
Ζήσης Πετκανάς (RockOverdose): Πώς πάνε τα πράγματα τώρα με την πανδημία;
Steve Di Giorgio: Όπως τα ξέρεις ... είναι όπως παντού στον κόσμο! Συμβαίνει μια φορά σε όλη την ιστορία, απ' όσο θυμάμαι το ίδιο πράγμα ταυτόχρονα παγκοσμίως με τον ίδιο τρόπο. Μερικές φορές κάποιες χώρες περνούν καταστάσεις που όλοι οι άλλοι μαθαίνουν απλώς από τις ειδήσεις... Κάποιες φορές επηρεάζεται μια ολόκληρη ήπειρος, αλλά αυτή η χρονιά έχει εξίσου επηρεάσει ολόκληρο τον κόσμο! Δεν υπάρχει κανείς που να έχει βιώσει κάτι αντίστοιχο και να ξέρει τι να κάνει σε αυτήν την περίπτωση, οπότε όλοι βρίσκουμε κάποιον τρόπο και αυτοσχεδιάζουμε, αυτό κάνω κι εγώ, προσαρμόζομαι ανάλογα τις καταστάσεις και υποθέτω είναι σχεδόν το ίδιο για όλους.
Ζήσης Πετκανάς (RockOverdose): Ναι, κάπως έτσι είναι η γενική κατάσταση και το πρόβλημα δεν είναι απλώς ότι δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε συναυλίες. Είναι πολλά περισσότερα. Είναι δύσκολο να βγεις σε ένα bar, ακόμα και να κάνεις παρέα με φίλους, όλα είναι δύσκολα...
Steve Di Giorgio: Ναι, και για να το πάω ένα βήμα παραπέρα, πολλοί από εμάς έχουμε ηλικιωμένους στην οικογένειά . Ξέρεις είναι δύσκολο να έρθεις επαφή με αυτά τα άτομα επειδή θες να τα προστατεύσεις. Όπως και η μητέρα μου ... Είναι σχεδόν 81 ετών, ένα άτομο που της αρέσει να ασχολείται με διάφορα χόμπι και τώρα αναγκάζεται να μένει σπίτι και "τρελαίνεται", είναι πολύ μόνη! Είναι μια ψυχική πρόκληση ειδικά για τους ηλικιωμένους να μην έχουν δραστηριότητα. Ακόμα κι αν έχουν πολύ περιορισμένη δραστηριότητα στη φυσιολογική τους ζωή. Αν το πάμε λίγο πιο μακριά, είναι μια πρόκληση που πρέπει να καταπολεμήσουν μόνοι, με το φόβο μην αρρωστήσουν και να τα βγάλουν πέρα, είναι δύσκολο από αυτή την άποψη.
Στην εποχή μας έχει αλλάξει σίγουρα ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε τα πράγματα ... τα βγάζουμε πέρα με το διαδίκτυο, μέσω messenger αλλά αυτό δεν είναι λύση, ενώ αν καθίσουμε να μιλήσουμε και για την επαγγελματική μας δραστηριότητα , εκεί άστο.
Ζήσης Πετκανάς (RockOverdose): Μπήκε και ο Τάσος στην παρέα μας. Στην αρχή θα μιλούσαμε οι δυο μας αλλά σκέφτηκα να κάνω ένα δώρο στον Τάσο μιας και είναι φανατικός των Death!
Τάσος Δεληγιάννης (RockOverdose): Εδώ είμαι!
Ζήσης Πετκανάς (RockOverdose): Οπότε Steve, με τί ασχολείσαι αυτό τον καιρό;
Steve Di Giorgio: Λοιπόν, πέρα από τα προσωπικά μου, είμαι πολύ απασχολημένος όλη τη χρονιά γράφοντας νέο υλικό. Κάποια από αυτά είναι έτοιμα για κυκλοφορία και οι μπάντες έχουν ήδη κάνει τις ανακοινώσεις. Η πρώτη μου δουλειά μετά την ανάρρωσή μου από covid είναι για μία μπάντα από τη Δανία που ονομάζεται Mother Of All. Το νέο τους υλικό είναι έτοιμο προς κυκλοφορία και έκαναν πρόσφατα την ανακοίνωση! Δεν ξέρω την ημερομηνία κυκλοφορίας στην πραγματικότητα, ίσως τον Μάρτιο. Είναι υπέροχη μουσική. Βασίζεται σε τεχνικό thrash / death metal και είναι σε πολύ υψηλό παικτικό επίπεδο. Ξέρεις, με πολλές αλλαγές τόσο στη μουσική όσο και στις ατμόσφαιρες των κομματιών, όπως και στα όργανα που χρησιμοποιήθηκαν...υπάρχουν πολλά ακουστικά μέρη και πολλά κρουστά επίσης εκτός από τα συνηθισμένα drums Γενικότερα όλο το drumming είναι εξαιρετικό. Ο κόσμος που θα τους ακούσει σίγουρα θα ενθουσιαστεί με τους Mother Of All, οπότε είναι το πιο πρόσφατο νέο και ανυπομονώ για αυτό.
Μετά από αυτό ηχογράφησα με δύο κιθαρίστες από την Κροατία, ο τραγουδιστής είναι ο Bjorn (Strid) από τους Soilwork ... και μερικοί πολύ γνωστοί μουσικοί ακόμη, το όνομά τους είναι Act Of Denial.
Ζήσης Πετκανάς (RockOverdose): Είναι δηλαδή κάτι σαν supergroup;
Steve Di Giorgio: Χμμ …σε όλους αρέσει να χρησιμοποιούν τη λέξη supergroup, μάλλον αυτή η λέξη έρχεται πρώτα στο μυαλό όταν έχεις να κάνεις με αναγνωρίσιμους μουσικούς όταν τύχει να βρεθούν μαζί για να δημιουργήσουν μουσική. Δεν έχω θέμα με αυτό τον χαρακτηρισμό αλλά δεν είναι και ο καλύτερος για μένα. Η μουσική τους "σκοτώνει"! Οι δύο κιθαρίστες έγραψαν τα τραγούδια και είναι το πρώτο τους album μαζί. Μοιάζει με το παλιό death metal στυλ του ήχου του Gothenburg. Είναι heavy και γρήγορο, αλλά είναι ταυτόχρονα και μελωδικό. Έχει τραγούδια που σου κολλάνε στο μυαλό, πολύ πιασάρικα! Προσωπικά μου αρέσουν πάρα πολύ, τα ακούω καθώς οδηγώ την μοτοσυκλέτα μου,η μελωδία τους μου δίνει αυτή την cool ενέργεια να συνεχίσω .... Ο Bjorn είναι φανταστικός τραγουδιστής, μπορεί να κάνει brutal φωνητικά και παράλληλα να αλλάξει σε εντελώς διαφορετικό στυλ! Επομένως το album είναι γεμάτο από τέτοιου είδους αλλαγές… και αυτό το album από τους Act of Denial έρχεται πολύ πολύ σύντομα!
Ζήσης Πετκανάς(RockOverdose): Πολύ γεμάτη χρονιά!
Steve Di Giorgio: Ναι! Πολύ παραγωγική εξαιτίας του ό,τι δεν γίνονται lives!
Ζήσης Πετκανάς (RockOverdose): Πως τα προλαβαίνεις όλα αυτά; Είσαι ταυτόχρονα σε πολλές μπάντες και project!
Steve Di Giorgio: Ναι, μάλλον είναι στη φύση μου να είμαι συνεχώς απασχολημένος. Έχω μεγάλη ποικιλία και το αποτέλεσμα είναι ότι κάνω και πολλούς φίλους μέσα από αυτό. Το να δουλεύεις με διαφορετικούς μουσικούς έχει πολλές εκπλήξεις.. Δεν παίζει ρόλο το πόσο μακριά ή κοντά είσαι, τί γλώσσα μιλάς.. μέσω της μουσικής καταλαβαίνεις πως μιλάτε την ίδια γλώσσα, ανταλλάσσοντας ιδέες και προσπαθώντας να ολοκληρώσετε κάτι μαζί. Είναι μια διαδικασία την οποία απολαμβάνω!
Παίζοντας για άλλους, δηλ. πάνω σε μουσική άλλων βελτιώνομαι κι εγώ σαν μουσικός. Το να προσπαθείς να "αγκαλιάσεις" τις μουσικές ιδέες άλλων και να δημιουργείς μαζί με άλλους έχει πάντα καλό αποτέλεσμα! Επίσης μου αρέσει να κρατάω επαφές και να δουλεύω ξανά με κάποιον που είχα συνεργαστεί στο παρελθόν, είναι κάτι που απολαμβάνω και πηγάζει από μέσα μου!
Ζήσης Πετκανάς (RockOverdose): Σε πόσες από αυτές τις μπάντες είσαι full μέλος αυτό το καιρό;
Steve Di Giorgio: Δεν ξέρω. Αν δεν είσαι ιδρυτικό μέλος μιας μπάντας και δεν έχεις συμμετάσχει στην δημιουργία της από την αρχή είσαι απλά ένας ακόμη μουσικός.. Εννοώ πως ακόμη κι αν είσαι μόνιμο μέλος μιας μπάντας πάντα υπάρχει η περίπτωση να αντικατασταθείς. Επομένως, δε δίνω τόση σημασία στην λέξη "μέλος μια μπάντας".
Για παράδειγμα, δούλεψα μαζί με τους Testament δύο διαφορετικές εποχές. Την πρώτη φορά όταν γράψαμε το “The Gathering, μαζί με τον drummer των Slayer (σ.σ Dave Lombardo), και έκατσα περίπου 6 - 6 1/2 χρόνια. Μετά από 9 χρόνια, ξανασυνεργάστηκα μαζί τους και πλέον είμαι άλλα 7 χρόνια στη μπάντα!
Αν το βάλεις μαζί όλο αυτό είναι περίπου 15 χρόνια και η μπάντα έχει 35 χρόνια ιστορίας... επομένως θα έλεγα πως είμαι απλά ένας session μουσικός... Δουλεύω για την μπάντα, είμαστε πολύ καλοί φίλοι, τώρα είτε το πεις full time member είτε όχι, είμαι μαζί τους 15 χρόνια και είναι μεγάλο μέρος της ζωής μου. Επομένως, όπως είπα και πριν, για μένα δεν είναι τόσο σπουδαίο, ο καθένας θέλει να δουλεύει σε διαφορετικά επίπεδα, κάποιοι έχουν ανοιχτές αγκαλιές και με θεωρούν μέλος της μπάντας και με καλωσορίζουν ως αδερφό.. ενώ άλλοι με αντιμετωπίζουν περισσότερο σαν επαγγελματία μουσικό, όπου και σε αυτή την περίπτωση είναι περισσότερο από μια ευγενική συμφωνία μεταξύ μας και όταν αυτή τελειώσει - τελείωσε.
Επομένως, ο καθένας δουλεύει διαφορετικά και προσωπικά έχω υιοθετήσει την μέθοδο να δουλεύω όπως έρθουν τα πράγματα, κι αν πρόκειται για μια σύντομη συνεργασία τότε να το κάνω στο έπακρο, αν πάλι έχει μεγαλύτερη διάρκεια όπως πχ με τους Testament να ακολουθώ το μακρύ αυτό ταξίδι .
Τάσος Δεληγιάννης (RockOverdose): κ.Di Giorgio πρέπει να πω πως είμαι μεγάλος σας θαυμαστής. Αγαπώ όλα τα album των Death και αυτά στα οποία συμμετέχετε ακόμη περισσότερο! Σας είδα live το 2016 με τους Death To All, στη Θεσσαλονίκη , μαζί με τους Obscura και ήσασταν απίστευτοι!
Steve Di Giorgio: Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, σημαίνουν πολλά για εμένα Τάσο! Είναι υπέροχο! Θυμάμαι κι εγώ την εμφάνισή μας στην Ελλάδα με τους Death To All και τους Obscura, ήταν φανταστικά!
Τάσος Δεληγιάννης (RockOverdose): Δεν ξέρω αν ο Ζήσης σας ρώτησε πριν για το νέο album των Testament. Είναι υπέροχο! Εξαιρετική δουλειά! Είχατε την ευκαιρία να δουλέψετε ξανά μαζί με τον Gene Hoglan, μετά το Individual Thought Patterns, σωστά;
Steve Di Giorgio: Ναι, βασικά (σ.σ στιγμιαία το σκέφτεται) είναι αλήθεια! Σε αυτή την ερώτηση ακριβώς βρισκόμασταν την ώρα που μπήκες. Χαίρομαι πραγματικά που το album αρέσει πολύ. Ο κόσμος φαίνεται ότι το απολαμβάνει πραγματικά και έχει πάρει υψηλές θέσεις στα charts σε πολλές χώρες. Φαίνεται λοιπόν ότι όλα πάνε πολύ καλά, είχαμε μεγάλη επιτυχία με αυτό, αλλά δυστυχώς δε μπορούμε να βγούμε σε περιοδεία να παίξουμε Live με αυτή την κατάσταση!
Τάσος Δεληγιάννης (RockOverdose): Όσον αφορά τους Mother Of All παραδέχομαι ότι δεν τους ήξερα. Είδα τα νέα στο διαδίκτυο και είναι φανταστικοί. Πώς ήρθαν σε επαφή μαζί σας;
Steve Di Giorgio: Αυτή είναι η μαγεία του διαδικτύου! Με τον κλασσικό τρόπο, επικοινώνησαν μαζί μου μέσω email και προχωρήσαμε! Άκουσα το υλικό τους, και μου άρεσε. Μου αρέσει πολύ η μουσική τους, αλλά και η μπάντα νιώθει άνετα με το δικό μου στυλ. 'Έτσι προχωρήσαμε, δουλεύοντας πάνω στο υλικό τους και το αποτέλεσμα βγήκε πολύ καλό!
Όπως έλεγα και στον Ζήση πριν, δεν είναι το πρώτο τους album απλά το προωθούν περισσότερο, επομένως είναι η πρώτη φορά που ο περισσότερος κόσμος τους ακούει!
Ο drummer τους Martin Haumann είναι επίσης εξαιρετικός μπασίστας και κάνει και φωνητικά σε αυτό το album, αλλά προσέλαβε εμένα ως μπασίστα και ένα κιθαρίστα (σ.σ. Frederik Jensen) για να ολοκληρώσει το album. Tο έχει γράψει όλο μόνος του ! Όλο αυτό είναι δουλειά ενός μυαλού!
Τάσος Δεληγιάννης (RockOverdose): Κατάλαβα! Όσον αφορά τους Act Of Denial;
Steve Di Giorgio: Ναι, οι Act Of Denial , είναι η μπάντα του Bjorn, τραγουδιστή των Soilwork.
Τάσος Δεληγιάννης (RockOverdose): Νομίζω πως ήταν απλά μια κροατική μπάντα που σε κάλεσε να παίξεις, αλλά από ό,τι φαίνεται πρόκειται για μια all star μπάντα.
Steve Di Giorgio: Ναι, οι δύο κιθαρίστες που έχουν την μπάντα είναι Κροάτες, έγραψαν όλα τα κομμάτια και προσέλαβαν εμένα ως μπασίστα από τις ΗΠΑ, τον Bjorn (Strid) στα φωνητικά από την Σουηδία, τον drummer όπως ανέφερα πριν, από Αυστρία, ενώ και ο πληκτράς τους είναι ένας φίλος του Bjorn που παίζει στους Night Flight Orchestra. Επομένως, πρόκειται για μια μπάντα με Κροάτικες ρίζες αλλά με διεθνείς μουσικούς και πολύ σύντομα κυκλοφορεί ο δίσκος τους! Έχουν ήδη κυκλοφορήσει και 3 videos, οπότε να τους τσεκάρετε!
Τάσος Δεληγιάννης (RockOverdose): Σχετικά με το ντοκυμαντέρ "Death By Metal", στο οποίο αναφέρονται λεπτομέρειες για την δημιουργία όλων των albums των Death. Δώστε μας αν θέλετε μερικές λεπτομέρειες από τα παρασκήνια, για τα δύο albums που συμμετείχατε, για την περιοδεία που ακολούθησε ... Άκουσα ότι υπήρχε κάποιο είδος παρεξήγησης και πως σχεδόν τα "σπάσατε" και ξανασμίξατε... Θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε από πρώτο χέρι τί συνέβη...
Steve Di Giorgio: Νομίζω πως κάθε φορά στην ιστορία των Death’, η περιοδεία κατέληγε σε "διάλυση", γι αυτό και ο Chuck χρησιμοποιούσε διαφορετικό Line up σε κάθε δίσκο. Επομένως, μάλλον πρόκειται για κάτι που συνέβαινε πάντα σε κάθε περιοδεία.
Μάλλον αναφέρεσαι σε ό,τι συνέβη μετά την ηχογράφηση του “Human” . Χμμ... αρχικά δεν ήταν να βγω σε περιοδεία μαζί με την μπάντα, υπήρξε μια παρεξήγηση μεταξύ εμένα και του Chuck σχετικά με τον τρόπο που το album ακουγόταν, και δε μιλούσαμε μεταξύ μας, αλλά δεν ήταν τόσο σπουδαίο ώστε να χαλάσει η φιλία μας. Όπως είδες ξανασυνεργαστήκαμε στο επόμενο album και μάλλον σε αυτό αναφέρεσαι.
Ο Gene πήρε επίσης μέρος στις ηχογραφήσεις του Individual και αφού τελειώσαν οι ηχογραφήσεις βγήκαμε σε περιοδεία η οποία μας κούρασε πολύ! Κάναμε πολλά shows και όλοι ήμασταν κουρασμένοι, θέλαμε απλά να μείνουμε στο σπίτι... εγώ μάλιστα περίμενα και το πρώτο μου παιδί. Έτσι ενώ ξεκίνησα τις ηχογραφήσεις του Symbolic, δεν μπόρεσα να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις της περιοδείας και δε συνέχισα. Οι υπόλοιποι τέλειωσαν το Symbolic, αλλά μέχρι το τέλος της περιοδείας η μπάντα είχε διαλυθεί ξανά. Ο Chuck δεν ήθελε να κάνει τίποτα πια με τους Death, ήθελε να ξεκινήσει μια νέα μπάντα, στην οποία δε θα τραγουδούσε, έτσι έψαξε για τραγουδιστή...
Τάσος Δεληγιάννης (RockOverdose): Τον Tim Aymar...
Steve Di Giorgio: Ναι βρήκε αυτόν τον τύπο για τραγουδιστή κι εκείνος απλά έπαιζε κιθάρα, αλλά η ζήτηση για τους Death ήταν πολύ μεγάλη από τους fans! H δισκογραφική εταιρεία μίλησε με τον Chuck ώστε να κάνει έναν τελευταίο δίσκο με τους Death πριν προχωρήσει στην ιδέα να κάνει νέα μπάντα όπου απλά θα ήταν ο κιθαρίστας. Αυτά τα γνωρίζουν όλοι, δεν είναι κάτι που συνέβαινε στα παρασκήνια. Είναι δύσκολο να αναφερθώ σε κάποια ιστορία, είναι τόσες πολλές!!!
Τάσος Δεληγιάννης (RockOverdose): Εν τέλη δεν πάψατε να είστε φίλοι, αφού σε κάλεσε και στο album Control Denied.
Steve Di Giorgio: Βασικά ήμασταν φίλοι από το demo Mutilation πριν από το album Scream Bloody Gore, οπότε η ιστορία μου με τον Chuck καλύπτει ολόκληρη την καριέρα των Death ... Αλλά όπως είπα, δούλεψα λίγο στο Symbolic και δεν το τελείωσα και το ίδιο πράγμα έγινε και στον επόμενο δίσκο. "Βγήκα" από τη μπάντα στην πραγματικότητα δύο φορές, με το Sound Of Perseverance. Έτσι δούλεψα μαζί με τον Chuck και τον Richard (Christy) και τον Shannon (Ham) και γράψαμε αρκετά αλλά δεν μπορούσα να μείνω για να κάνω την τελική ηχογράφηση για άλλη μια φορά, οπότε κάλεσε τον Scott (Klendenin) πίσω, αλλά λίγο μετά την περιοδεία για αυτό το album ο Chuck και Scott έφτασαν να σιχαθούν ο ένας τον άλλο και έτσι επέστρεψα ακόμη μια φορά για να αντικαταστήσω τον Scott και για να κάνω την ηχογράφηση των Control Denied. Ξέρεις, ο Chuck ήθελε να κάνει μια αποχαιρετιστήρια περιοδεία των Death, για να δείξουμε σωστά στον κόσμο ότι οι Death τελείωσαν και επρόκειτο να ανέβαζε τον τραγουδιστή των Control Denied στη σκηνή για το τελευταίο μέρος του show, όπου θα παίζαμε 3 ή 4 τραγούδια τους και θα έλεγε στο τέλος της νύχτας "Την επόμενη φορά που θα μας δείτε στη σκηνή, αυτοί θα είμαστε", έτσι ώστε όταν θα έκανε περιοδεία με τους Control Denied, ο κόσμος να γνώριζε. Προφανώς αυτά τα σχέδια δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ, ο Chuck δεν τα κατάφερε, αλλά αυτό ήταν το σχέδιο.
Τάσος Δεληγιάννης (RockOverdose): Μιας και αναφέρθηκες στο θάνατο του Chuck, δύο σπουδαίοι μουσικοί που έτυχε να παίζουν μαζί στους Cynic, ο Sean Reinert και ο Sean Malone πέθαναν πέρυσι, υποθέτω ότι ήσασταν φίλοι, σωστά;
Steve Di Giorgio: Ναι, πολύ κοντινοί φίλοι.
Τάσος Δεληγιάννης (RockOverdose): Γνωρίζω ότι ήσασταν πολύ στενοί φίλοι με τον Sean Reinert, αλλά θα ήθελα να σε ρωτήσω για τον Sean Malone. Αυτός ο τύπος, δεν ήταν απλά ένας πολύ καλός μπασίστας. Ήθελε να το φτάσει σε άλλο επίπεδο με bass clinics, βιβλία, μαθήματα κλπ. Αυτό που θέλω να σε ρωτήσω είναι το εξής: Θα μπορούσες να δεις τον εαυτό σου κάπως έτσι; δηλαδή πέρα από το να παίζεις μουσική, να διδάσκεις ή να γράψεις κάποιο βιβλίο;
Steve Di Giorgio: Ναι, ήταν καθηγητής και σίγουρα, δεν ήταν ένας συνηθισμένος μουσικός, το επίπεδο νοημοσύνης του ήταν εξωγήινο! Ο Sean Malone, δημιούργησε ένα εντελώς νέο είδος στο μπάσο. Υπάρχουν μουσικοί που έχουν μεγάλη επιρροή επειδή είναι πραγματικά καλοί ή σκέφτονται νέα πράγματα, αλλά κανένας δεν έχει αλλάξει ένα ολόκληρο είδος στον τρόπο παιξίματος του όπως έκανε ο Sean Malone. Υπάρχουν μπασίστες που αντιγράφουν το στυλ του, και θα πρέπει να αναγνωριστεί ως ένας από τους πιο επιδραστικούς μπασίστες που υπήρξαν!
Τάσος Δεληγιάννης (RockOverdose): Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου! Αναρωτιέμαι αν από την αρχή άρχισες να παίζεις με άταστο μπάσο.Εννοώ αν ξεκίνησες να κάνεις εξάσκηση με κάτι παρόμοιο για να συνηθίσουν τα αυτιά να ακούν τις νότες ή είναι κάτι που προέκυψε ως ιδέα αργότερα ως ανάγκη για ένα πιο απαιτητικό μουσικό στυλ με το οποίο ασχολείσαι. Πώς προέκυψε το άταστο μπάσο ως χαρακτηριστικό σου;
Steve Di Giorgio: Πολύ καλή ερώτηση! Είναι κάπως δύσκολο να απαντήσω καθώς δεν έγινε ηθελημένα. Στο σχολείο είχε πολλά όργανα που μπορούσες να παίξεις, έτσι αρχικά ξεκίνησα με ξύλινα πνευστά, μετά με χάλκινα όργανα, στη συνέχεια άλλαξα σε έγχορδα, το μόνο έγχορδο όργανο που έπαιξα ήταν το κοντραμπάσο, οπότε μαθαίνοντας αυτό το όργανο ξέρεις πού βρίσκονται οι νότες ανά θέση, δεν έχεις δείκτες πάνω στα τάστα ή κάτι άλλο ... Αυτά τα όργανα υπάρχουν εδώ και εκατοντάδες χρόνια, το βιολί, το τσέλο, το ούτι, υπάρχουν σε όλες τις κουλτούρες, επομένως το να βάλεις χορδές στο λαιμό ενός οργάνου χωρίς τάστα είναι κάτι που γίνεται εδώ και πολλά χρόνια και είναι σύνηθες, δεν ήταν τόσο δύσκολο να μου έρθει σαν ιδέα! Αλλά ξέρεις, είναι δημοφιλές το ηλεκτρικό μπάσο, που έχει τάστα και έτσι τό έχει μάθει ο κόσμος, είναι κάτι που έτσι το βλέπεις από την αρχή. Όταν όμως έχεις ένα υπόβαθρο μουσικό τότε δε σου είναι περίεργο. Για μένα το να έχω ένα μπάσο χωρίς τάστα είναι κάτι φυσιολογικό καθώς ως παιδί έπαιζα με ένα ακουστικό άταστο μπάσο και ήθελα να μετατρέψω το παλιό μου μπάσο σε τέτοιου είδους όργανο. Έτσι αγόρασα ένα λαιμό από τον κατάλογο της Fender και συναρμολόγησα τα κομμάτια όπως τα ήθελα, φτιάχνοντας αυτό το περίεργο όργανο που το είχα ως δεύτερο για οτιδήποτε ήθελα να παίζω, είτε αυτό ήταν speed metal είτε jazz! Πάντα χρησιμοποιούσα αυτό το μπάσο, έγινε μέρος της ζωής μου καθώς έψαχνα το κάτι διαφορετικό στον ήχο.
Η πρώτη φορά που ηχογράφησα κάτι, πέρα από ένα τοπικό Jazz project ήταν το πρώτο EP των Autopsy, Retribution for the Dead. Εκεί το χρησιμοποίησα πρώτη φορά και μου άρεσε πολύ ο ήχος του! Είχαμε έναν τεχνικό ήχου που ήξερε πως να του δώσει τον ήχο που πρέπει, επομένως είχε επιτυχία και αυτό μου έδωσε την ώθηση να συνεχίσω με αυτό τον τρόπο. Το ίδιο έκανα λιγάκι και στον τρίτο δίσκο των Sadus, ώστε να αποκτήσω εμπειρία στο πού μπορώ και που δεν μπορώ να το κάνω. Όταν λοιπόν φτιάξαμε τον δεύτερο μου δίσκο με τους Death, με drummer τον πολύ ευρηματικό Gene Hoglan , υπήρχε χώρος ώστε να χρησιμοποιήσω αυτό τον ήχο - και σε εκείνο το σημείο ήταν που ο περισσότερος κόσμος έμαθε τον ήχο του άταστου μπάσου, παρά το γεγονός πως εγώ το χρησιμοποιούσα και πιο πριν.
Επομένως μάλλον κατά τύχη έγινε αυτό που λέμε "η ηχητική υπογραφή μου", και γι αυτό μ'αρέσει να το χρησιμοποιώ! Άλλωστε ο Chuck ήταν πολύ ανοιχτόμυαλος μουσικά και έβλεπε την διαφορετικότητα, ενθαρρύνοντας με! Του άρεσε να ξεχωρίζει, δεν έβαζε όρια στη μουσική, δεν ακολουθούσε καλούπια και κανόνες!
Το γεγονός λοιπόν ότι είχε ένα όργανο με τόσο διαφορετικό ήχο ήταν πλεονέκτημα για εκείνον, και παρά το γεγονός ότι το είχα ξαναχρησιμοποιήσει σε death metal ηχογραφήσεις, εκείνος μου έδωσε την αυτοπεποίθηση, με εμπιστεύτηκε και προχωρήσαμε μαζί, δημιουργώντας την "ηχητική υπογραφή μου".
Κάπως έτσι, μιας και είμαι και παλιός στο χώρο, με θεωρούν ως τον πρώτο που το χρησιμοποίησε! Αν κοιτάξεις όμως στο μουσικό μου background θα δεις πως απλά ακολούθησα άλλους μουσικούς που το είχαν χρησιμοποιήσει. Μάλλον για το underground death metal, thrash metal ήταν κάτι καινούργιο και ήταν εύκολο να κάνεις την πρωτιά σε κάτι που τότε ξεκινούσε!
Αυτό είχε πολλά πλεονεκτήματα στο μέλλον καθώς υπάρχουν πολλοί μπασίστες που έρχονται σε μένα και μου λένε πως είμαι έμπνευση για εκείνους και ότι τους ώθησα να ασχοληθούν με το όργανο, ότι εξελίχθηκαν μουσικά ... είναι τόσο ωραίο συναίσθημα, να μαθαίνεις πως έδωσες έμπνευση σε κάποιον να ξεχωρίσει!
Τάσος Δεληγιάννης (RockOverdose): Σήμερα υπάρχουν τόσοι πολλοί νέοι «άταστοι» μπασίστες . Οι περισσότεροι παίζουν στο ίδιο μουσικό ύφος με εσένα, κυρίως technical death metal. O Linus Klausenitzer των Obscura ή ακόμη και ο Paul Jaroen Thesseling, ο Hugo Doyon Karout και άλλοι...
Steve Di Giorgio: Γνωρίζω τον Hugo, είναι σε ένα άλλο group με το οποίο συνεργάζομαι λέγονται Gone In April!Αυτός έπαιζε στα live τους. Οπότε δεν είναι ακριβώς ότι έχουμε συνυπάρξει παίζοντας μαζί , αλλά ότι εγώ έγραψα στο στούντιο και εκείνος έπαιξε στα live και είναι καταπληκτικός.. Ο Forest επίσης είναι θεός, είναι κάτι περισσότερο από απίστευτος, μοναδικός, ο τύπος αυτός ζει σε άλλο πλανήτη και μου αρέσει πάρα πολύ να τον βλέπω να παίζει αλλά και ο Linus έχει το δικό του χαρακτηριστικό ήχο!
Τάσος Δεληγιάννης (RockOverdose): Διόρθωσέ με αν κάνω λάθος αλλά αυτός ο τύπος παίζει κάτι σαν υβριδικό μπάσο, κάποιες χορδές έχουν τάστα ενός κάποιες άλλες όχι...
Steve Di Giorgio: Ναι ναι έχεις δίκιο! Είναι Ibanez, αλλά δε θυμάμαι το μοντέλο! .Λίγοι μπορούν τα παίξουν κάτι τέτοιο, νομίζω λέγεται Ashula. Έχει 7 χορδές, 3 χωρίς τάστα και 4 με τάστα, έτσι μπορείς να παίξεις ταυτόχρονα δύο όργανα στο ίδιο όργανο χωρίς να αλλάζεις τίποτα κι έτσι με άλλα λόγια μπορείς να έχεις πολύ καλό αποτέλεσμα!
Έχω χρησιμοποιήσει μια φορά αυτό το όργανο και ήταν σαν εξωγήινο όπλο για μένα! Χρειάζεται να ξοδέψεις πολύ χρόνο για να μάθεις να το χρησιμοποιείς! Ο Linus έχει ένα από αυτά, και υπάρχει κι ένας γάλλος μπασίστας ο Frank Hermany που παίζει στους Adagio .
Τάσος Δεληγιάννης (RockOverdose): Adagio ναι, είναι progressive metal μπάντα νομίζω;
Steve Di Giorgio: Ναι αν και είναι περισσότερο power metal ή epic θα έλεγα... ο Frank παίζει μπάσο εκεί και αξίζει να τον ακούσεις! Τσέκαρε και στα social του, ανεβάζει συχνά βιντεάκια!
Τάσος Δεληγιάννης (RockOverdose): Το σημειώνω!
Steve Di Giorgio: Ναι ναι! Είναι φανταστικός! Άκου τον και θα με θυμηθείς!
Τάσος Δεληγιάννης (RockOverdose): Μια ακόμη σχετική ερώτηση, μιας και είμαι κιθαρίστας, προτιμώ τις 7χορδες ή τις 8χορδες κιθάρες. Θα ήθελα λοιπόν να σε ρωτήσω τι setting θεωρείς είναι προτιμότερο για ένα άταστο μπασίστα; πχ οι Obscura παίζουν με δύο 7χορδες κιθάρες και άταστο μπάσο, οι Beyond Creation με 2 8χορδες κιθάρες και άταστο μπάσο το ίδιο και από την άλλη υπάρχουν και μπάντες όπως οι Animals as Leaders οι οποίοι χρησιμοποιούν 2 8χορδες κιθάρες και καθόλου μπάσο ... Ποιό είναι λοιπόν το καλύτερο setting στον extreme ήχο;
Steve Di Giorgio: Δεν υπάρχει μια απάντηση απλά με αυτό τον τρόπο απέδειξες πόσο η κάθε μπάντα διαφέρει από την άλλη και στην τελική αυτός είναι ο στόχος! Έχουμε πολλούς που μοιάζουν μεταξύ τους! Στη μουσική σκηνή αυτό φαίνεται πως είναι αποδεκτό τα τελευταία 25 χρόνια να λες πως βγάζεις κάτι καινούργιο που στην ουσία ακούγεται το ίδιο! Αυτό με τρελαίνει!
Πραγματικά εκτιμώ τους μουσικούς και τις μπάντες που προσπαθούν να δημιουργήσουν νέα πράγματα, που κάνουν κάτι πρωτότυπο! Τέτοιες μπάντες είναι οι Obscura, οι Beyond Creation, οι Animals as Leaders…
Είμαι της άποψης πως δεν υπάρχει ένας τρόπος να κάνεις κάτι. Βασικά, διαφωνώ με το να υπάρχει μόνο ένας τρόπος να κάνεις κάτι! Θέλω το κάθε τι να έχει την δική του ταυτότητα, την δική του αυθεντικότητα, γιατί έτσι είναι πιο εύκολο να το απολαύσεις, σε αντίθεση με κάτι που γίνεται συνεχώς με τον ίδιο τρόπο.
Ακόμη και η ίδια η metal είναι περιττή και σε μεγάλο βαθμό προβλέψιμη, η death metal και όλα αυτά τα είδη έχουν στενά όρια κανόνων τους οποίους προσπαθείς να αλλάξεις μόνο πειράζοντας μερικά γράμματα της αλφάβητου. Δηλαδή, δεν προσπαθείς να ανακαλύψεις ξανά το στυλ, όσο υπάρχει προσπάθεια να κάνεις κάτι δικό σου, οι Animals as Leaders είναι καλό παράδειγμα για αυτό που περιγράφω τώρα. Δε μπορείς να τους συγκρίνεις με κανέναν. Αντιθέτως, οι Omnific, αν τους έχεις ακουστά, έχουν 2 μπασίστες και έναν drummer.
Tasos Deligiannis (RockOverdose): Οmnific;
Steve Di Giorgio: Ναι
Tasos Deligiannis (RockOverdose): Τους σημειώνω και αυτούς!
Steve Di Giorgio: Δεν είμαι σίγουρος από πού είναι... νομίζω από Αυστραλία (σωστότατος). Είναι αυτοί οι δύο τύποι οι οποίοι δημιουργούν μουσική μόνο με τα μπάσα τους. Έχουν βέβαια και ένα drummer αλλά είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα. Συζητάμε για το ποιο είναι το καλύτερο setting ή το ιδανικό line up, το καλύτερο για εμένα είναι αυτό που ακόμη δεν έχω δει, κάτι που θα είναι νέο και ενδιαφέρον. Αυτά είναι τα πράγματα που ψάχνω, την ίδια ώρα που είμαι ακριβώς όπως όλοι οι άλλοι. Όλοι μας ψάχνουμε εκείνα τα ακούσματα με τα οποία αισθανόμαστε άνεση και οικειότητα. Δεν καθόμαστε συνέχεια να ακούσουμε ό, τι πιο περίεργο υπάρχει. Μου αρέσουν τα συνηθισμένα αλλά πάντα θα αναζητώ το καινούργιο. Ξέρεις, δεν πάνε πολλά χρόνια από τότε που οι άνθρωποι δεν είχαν ιδέα τι είναι η 7χορδη κιθάρα για να μη πω για την 8 χορδη. Όλα αυτά είναι προσπάθειες για να μπορέσεις να ξεχωρίσεις από τα βαρετά και τα συνηθισμένα. Οπότε δεν θα το έθετα ως προς το ποιο είναι το καλύτερο setting αλλά τελικά τι είναι αυτό που σου τραβάει τη προσοχή και είναι το πιο διασκεδαστικό και ενδιαφέρον.
Τάσος Δεληγιάννης (RockOverdose): Μία ακόμη ερώτηση τώρα, σχετικά με τα project στα οποία συμμετέχεις. Ξέρω πως είσαι full member σε μερικές μπάντες και σε άλλες σε έχουν απλά προσλάβει για συγκεκριμένη δουλειά. Ποια από αυτές τις δουλειές είναι η αγαπημένη σου; Προσωπικά για μένα είναι το Focusing Blur με τους Vintersorg.
Steve Di Giorgio: Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Όντως πέρασα πολύ καλά γράφοντας το δίσκο αυτό! Εκείνη τη χρονική περίοδο, οι δύο δίσκοι που έκανα με τους Vintersorg ( αυτόν και τον προηγούμενο Visions from The spiral Generator) μου άρεσε πολύ αυτό το είδος μουσικής. Είχε πλάκα! Η συμφωνία εξ αρχής ήταν πως απλά θα παίξω μπάσο κι έτσι δεν είχα δεσμεύσεις για το μέλλον, σε πιθανά lives ή κάτι άλλο, όταν γράψαμε το Spiral Generator μάλιστα, δεν περίμενα πως θα με ξανακαλέσουν να γράψουμε και το επόμενο! Μ’άρεσε πολύ η πρότασή τους να ξαναπαίξω μαζί τους, περάσαμε πολύ καλά. Τα τραγούδια είναι πιο «περιπετειώδη» και αυτό μου άρεσε ακόμα περισσότερο! Μ’αρέσει να συμμετέχω ως session μουσικός σε δίσκους, η δουλειά αυτή δεν έχει το άγχος και την πίεση του να έχεις ένα μακροχρόνιο συμβόλαιο. Από την άλλη όμως, αφήνει πίσω σου ανοιχτή την πόρτα, γι μελλοντικές live εμφανίσεις ή μακροχρόνια συνεργασία, όπως έγινε με τους Death και τους Testament. Έτσι είχαμε ξεκινήσει και με αυτούς, και μετά από μερικά χρόνια το έκανα και με τους Skid Row, όταν με κάλεσε ο Sebastian Bach απλά για να παίξω στο δίσκο και βρέθηκα να παίζω μαζί τους για 2 χρόνια, ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο! Ήταν πραγματικά αξέχαστες εμπειρίες! Έχει τα πλεονεκτήματά του κι αυτό. Από μια απλή συνεργασία μπορεί να γίνει μια μακροχρόνια φιλία και για μένα αυτό αξίζει περισσότερο απ’ όλα!
Τάσος Δεληγιάννης (RockOverdose): Αν σε ρωτούσα, με πια μπάντα θα ήθελες να συνεργαστείς σε μια one night stand συνεργασία, ποια θα διάλεγες;
Steve Di Giorgio: Έλα τώρα…
Τάσος Δεληγιάννης (RockOverdose):Βασικά, η ερώτηση μου είχε σκοπό να το καταλήξω κάπου. Θα ήθελα να σε δω να παίζεις με τους Vektor …
Steve Di Giorgio: Με ποιους;;;
Τάσος Δεληγιάννης (RockOverdose): Τους Vektor! (σ.σ και του συλλαβίζω το όνομα) Είναι μια μπάντα από την Arizona, παίζουν ένα είδος intelligent black metal με μια πολύ ευδιάκριτη πινελιά από το στυλ του Sound Of Perseverance..
Steve Di Giorgio: Ακούγεται πολύ cool. Τους σημειώνω.
Τάσος Δεληγιάννης (RockOverdose): Θα σου αρέσουν!
Steve Di Giorgio: Μ’αρέσει που ανταλλάσουμε προτάσεις…
Τάσος Δεληγιάννης (RockOverdose): Δεν έχουν μείνει πολλές ερωτήσεις ακόμη. Η επόμενη είναι υποθετική. Αν λοιπόν ο Chuck δεν είχε πεθάνει το 2001 και ζούσε σήμερα. Θα είχε αφήσει τους Death, θα είχε φτιάξει δίσκους με τους Control Denied, αλλά προφανώς όλες αυτές οι prog death μπάντες θα είχαν επηρεαστεί ακούγοντας αυτούς τους δίσκους και θα είχαν απορροφήσει όλες αυτές τις επιρροές και έτσι μπάντες όπως οι Necrophagist, Obscura κ.ά. θα εμφανίζονταν εν τέλει επηρεασμένες από τον ήχο των Death. Αυτό που θα ήθελα να ρωτήσω είναι πως πιστεύεις ότι θα ήταν ο Chuck σήμερα ως ο «νονός» μιας πραγματικά μεγαλύτερης σκηνής….
Steve Di Giorgio: Λοιπόν, είναι φυσικά δύσκολο να απαντήσω για κάτι που είναι τελείως υποθετικό. Θα απαντήσω βασιζόμενος όμως στο ότι γνώρισα τον Chuck και το που ήθελε να φτάσει με την μουσική του, έχοντας όμως τις αποδείξεις από τις τελευταίες του μέρες για αυτό, βλέπουμε πως ήθελε να φτιάξει κάτι διαφορετικό από τους Death που κανείς μας αυτή τη στιγμή δε μπορεί να εξηγήσει. Είμαι σίγουρος πως οι Control Denied θα συνέχιζαν για κάποιο καιρό, πιθανόν και μέχρι σήμερα… Το 1999 που ξεκίνησε το internet δεν ήταν τόσο τεχνολογικά ανεπτυγμένο όπως σήμερα με τα mp3s και την ανταλλαγή αρχείων. Ο Chuck παρόλο που πέθανε το 2001,από το 1999 δεν μπορούσε να έχει μια νορμαλ ζωή, καταλαβαίνεις… το ιντερνέτ λοιπόν τότε δεν ήταν ακόμη ανεπτυγμένο και έτσι δεν πρόλαβε να το ζήσει όλο αυτό, αν ζούσε σε αυτή την εποχή πιστεύω πως όλη του η φιλοσοφία του να αλλάζει line up σε κάθε δίσκο, θα τον έκανε να αλλάξει line up σε κάθε τραγούδι! Θα του άρεσε πάρα πολύ αυτή η δυνατότητα που σου παρέχει το διαδίκτυο πλέον! Θα είχε διαφορετικούς μουσικούς και θα έφτιαχνε κάτι εντελώς διαφορετικό επειδή ήταν πολύ οραματιστής!
Όταν μας έστελνε τις ιδέες του, πολύ πριν μπούμε στην διαδικασία να γράψουμε το δίσκο , κάποιες από αυτές φαίνονταν τελείως απλοϊκές και χαζές, τις ακούγαμε και λέγαμε «Πάλι καλά που δεν είναι για την δική μου μπάντα» . Από την ώρα όμως που καταπιανόμασταν με αυτές και συνεισέφερε ο καθένας την προσωπική του πινελιά και εκείνος με την σειρά του μας ενθάρρυνε να συνεχίσουμε , όλο αυτό εξελισσόταν στα θρυλικά κομμάτια των Death που όλοι ξέρουμε.
Έτσι παρόλο που αρχικά οι ιδέες φαινόταν κάπως περίεργες ήταν ξεκάθαρο πως είχε ένα όραμα. Τότε ήμασταν νέοι και δε μπορούσαμε να το αντιληφθούμε αυτό, τώρα πλέον πιο ώριμοι κοιτάζοντας πίσω μπορούμε να πούμε ότι ήξερε πολύ καλά τι έκανε! Όπως είπες κι εσύ, οι Death «γέννησαν» τόσες πολλές μπάντες στην πορεία, έδωσαν έμπνευση και έγιναν το κύμα το οποίο οδήγησε τις εξελίξεις ώστε να φτάσουμε να έχουν δημιουργήσει το δικό τους ιδίωμα. Επομένως, αν ένας άνθρωπος με αυτού του είδους τις δυνάμεις ζούσε σήμερα, προφανώς ως πιο ώριμος και έμπειρος, οι ιδέες του θα ήταν και αυτές ώριμες και πιο εκλεπτυσμένες πολύ πιο ουσιαστικές . Όχι όπως ένας νέος και άκρως επιθετικός με τη μουσική του μουσικός αλλά ως ένας μελετημένος και κατασταλαγμένος έμπειρος μουσικός. Νομίζω πως λείπει ένας τέτοιος άνθρωπος όπως ο Chuck, λείπει αυτό που ο Chuck μπορούσε να δημιουργήσει, σαφώς και δε ξέρουμε πως και τι θα ήταν αυτό, δε νομίζω να ήταν απλά μια εξέλιξη του ήχου των Death ή το επόμενο album των Control Denied. Θα υπήρχαν κι αυτά προφανώς, αλλά κυρίως θα υπήρχε κάτι εντελώς καινοτόμο, το οποίο θα είχε δημιουργήσει ως οραματιστής!
Πολλές φορές ξέρεις, οι οραματιστές δεν είναι πάντα οι καλύτεροι μουσικοί, το τεχνικό κομμάτι το αποκτάς, ενώ το δημιουργικό μέρος είναι κάτι που δεν μπορείς να το μάθεις σε κάποια σχολή! Όπως για παράδειγμα ο Kurt Cobain. Δε μπορείς να πεις πως ήταν ο καλύτερος μουσικός, αλλά η επιτυχία που έκανε ήταν εξαιτίας του καινούργιου που δημιούργησε! Μπορεί εκείνη την εποχή ο κόσμος να μην το εκτίμησε αλλά πλέον μπορούμε να κοιτάξουμε πίσω και να πούμε πως ο ίδιος ήξερε ακριβώς τι έκανε! Αυτή είναι η ικανότητα του οραματιστή. Όπως και ο Chuck, ο κόσμος λέει πως ήταν καλός μουσικός, αλλά πάντα φρόντιζε να πλαισιώνεται από πολύ καλύτερους από εκείνον μουσικούς, γιατί όλη η δημιουργία συντελούνταν στο μυαλό και είχε την εμπιστοσύνη στον εαυτό του να εκθέσει αυτές τις ιδέες σε ανθρώπους πολύ πιο ικανούς ως μουσικούς από αυτόν για να χτίσουν τις ιδέες του γιατί ήταν δικές του και τις πίστευε. Κάποιος που έχει αυτή τη δύναμη και το όραμα, νομίζω πως μπορούμε υποθετικά να πούμε ότι σίγουρα θα σκεφτόταν κάτι που δεν υπάρχει σήμερα, γιατί αυτή είναι ικανότητα κάποιου που έχει αυτή τη μοναδική δύναμη!
Τάσος Δεληγιάννης (RockOverdose): Και τώρα η τελευταία ερώτηση Δεν θα σε απασχολήσω πολύ ακόμη γιατί έχουμε και τη σκυλίτσα που περιμένει (σ.σ γέλια και από τους 2) .Έχεις παίξει με πολλούς εξαιρετικούς μουσικούς και δεν εννοώ εκείνους με τους οποίους έχετε συνεργαστεί και στα άλμπουμ των Death αλλά νέους μουσικούς όπως οι Steffen Kummerer (Obscura) , Max Phelps (Exist) , ποια η γνώμη σου για αυτούς αλλά και για τον Paul Jeroen Thesseling με τον οποίο ετοιμάζετε και ένα δίσκο;
Steve Di Giorgio: Δεν καταλαβαίνω ακριβώς την ερώτηση.
Τάσος Δεληγιάννης (RockOverdose): Βασικά προσπάθησα ανεπιτυχώς να χωρέσω δυο ερωτήσεις σε μια. Είναι δύο οι ερωτήσεις (σ.σ ξανά γέλια και από τους 2, τουλάχιστον περάσαμε ωραια)
Steve Di Giorgio: Αυτή τη χρονιά δεν κάναμε κανένα live δυστυχώς. Έχουμε όλοι ιδέες για διάφορες συνεργασίες και μάλιστα ήταν ιδέα του Gene να ηχογραφήσουμε τραγούδια των Death με τους Death to All και να κάνουμε και videos. Αυτή ήταν η αρχική ιδέα, αλλά εξαρτάται από το πρόγραμμα του καθενός. Καταφέραμε να κάνουμε το Overactive Imagination, το Zero Tolerance και ετοιμάζουμε και το The Philosopher αυτή την περίοδο. Κάποιοι έχουμε τελειώσει, κάποιοι άλλοι όχι. Το σχέδιο του Gene ήταν να κάνουμε 20 τραγούδια, αλλά επειδή ο καθένας μας έχει το πρόγραμμά του, αυτό πάει λίγο αργά και είμαστε ακόμη στο 3ο τραγούδι και να κάνουμε μερικά ακόμη.
Ο λόγος που τα λέω όλα αυτά, σχετικά με τα videos είναι επειδή παρά το γεγονός ότι τα παίζαμε επί σκηνής πριν μερικά χρόνια με τον Max ήμασταν σαν tribute band. Τώρα όμως νιώθω πως θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι μαζί. Τώρα που επαναηχογραφούμε κομμάτια των Death και κάνουμε videos, σκέφτομαι πως θα μπορούσε να ήταν αν ηχογραφούσαμε μαζί, καθώς δεν είχαμε ποτέ αυτή την ιδέα να το κάνουμε μαζί με τους Gene, Bobby και Max , γιατί απλώς παίζαμε μαζί σε live shows. Όλοι μας ρωτούσαν αν θα φτιάχναμε μαζί δίσκο αλλά εμείς λέγαμε πως απλά παίζουμε covers και περνάμε καλά. Ο κόσμος δεν ερχόταν να ακούσει τους Death, αλλά να δει τους μουσικούς που παίζαν τα τραγούδια, επομένως ποτέ δεν το σκεφτήκαμε, αλλά τώρα με αυτά τα videos διαπιστώσαμε πως δουλεύουμε τόσο καλά μαζί και έχουμε ήδη ανταλλάξει κάποιες ιδέες για συνεργασία. Μόνο αυτά μπορώ να πώ γιατί είναι μυστικό ακόμη.Είχαμε την ιδέα να ηχογραφήσουμε κάτι μαζί και είναι κάτι που κανείς μας δεν σκέφτηκε στο παρελθόν.
Όσο αφορά τον Max, είναι υπερταλαντούχος και πολύ καλός συνεργάτης, έχουμε χημεία μεταξύ μας μετά από τόσα χρόνια συνεργασίας. Όσο για Steffen, οι Obscura με δανείστηκαν για μια μικρή περιοδεία τους επειδή ο Thesseling δεν μπορούσε να ταξιδέψει στην Ιαπωνία, επομένως πήγα εγώ στη θέση του, έπαιξα σε 4 shows ως μπασίστας των Obscura και μπορώ να πω πως δυσκολεύτηκα., ευτυχώς δεν υπάρχουν videos στο youtube… αν και από την άλλη δεν θα ξέρει ο κόσμος ότι έπαιξα με τους Obscura. Ωστόσο έπαιξα μπάσο στον 1ο δίσκο του Christian Muenzner του δεύτερου κιθαρίστα των Obscura.
Τάσος Δεληγιάννης (RockOverdose): Το Timewarp;
Steve Di Giorgio: Ναι! Όπως βλέπεις υπάρχουν μικροί κύκλοι συνεργασιών και συνδέσμων με άλλους μουσικούς όπως Christian, Steffen και Max και έτσι δουλεύουμε μαζί. Επιπλέον, όταν είσαι στο ίδιο bus tour αναπτύσσεις αργά ή γρήγορα σχέσεις, είναι φυσικό καθώς έχουμε ζήσει μαζί πολλές εμπειρίες. Όσο αφορά τον Thesseling , έχουμε ανακοινώσει την συνεργασία μας σε ένα project αλλά πάει αργά. Φτιάξαμε ένα group μουσικών, με εμένα κι εκείνον στο μπάσο, έναν drummer και έναν κιθαρίστα. Πρόκειται για instrumental fusion metal. Έχουμε όλοι metal βάσεις αλλά ο καθένας μας έχει εμπειρία και σε άλλα στυλ, κάτι που θα βοηθήσει ώστε να βγει ένα καλό αποτέλεσμα. Επειδή πρόκειται για κάτι πολύ μοναδικό, πάει αργά γιατί οι ιδέες εξελίσσονται αργά.
Τάσος Δεληγιάννης (RockOverdose): Νομίζω ο Paul έχει ήδη ένα project σαν αυτό, τους Ensemble Salazhar, αν δεν κάνω λάθος, ένα jazz trio.
Steve Di Giorgio: Nai, νομίζω είναι σε flamenco στυλ, καθόλου metal . Το οποίο είναι καλό, μ’αρέσει! Το μπάσο είναι τέλειο εκεί, ο Thesseling μπορεί να παίξει τα πάντα, είναι εκπληκτικός μπασίστας! Η ιδέα να κάνουμε μαζί ένα group είναι για να δείξουμε την κοινή μας metal ταυτότητα, βασιζόμαστε σε heavy πλαίσιο με διάφορες ιδέες από fusion μέχρι flamenco και που ξέρεις, μπορεί να βγει καλός συνδυασμός, γιατί όταν φτιάχνεις μια instrumental μπάντα, βασίζεσαι στον εαυτό σου, έχεις μικρότερο κοινό αντικειμενικά και δεν απευθύνεσαι σε μεγάλο κοινό. Δεν θα κάνουμε arena tours, αυτό είναι σίγουρο!
Τάσος Δεληγιάννης (RockOverdose): Μόνο εμφανίσεις σε small clubs
Steve Di Giorgio: Ναι, θέλουμε να κάνουμε κάτι και να το διασκεδάσουμε μουσικά, κάτι που να το δημιουργήσουμε μαζί, αλλά όπως είπα και πριν πάει αργά…
Τον περισσότερο καιρό ανταλλάσουμε ιδέες. Όταν ήμουν σε περιοδεία με τους Testament τότε ήταν που ο Thesseling ξαναμπήκε στους Obscura και ήταν πολύ απασχολημένος με το νέο album, οπότε όταν βρούμε κοινό ελεύθερο χρόνο θα γράψουμε τις ιδέες μας για το νέο μας γκρουπ, αλλά ακόμη είναι στον αέρα….
Τάσος Δεληγιάννης (RockOverdose): Δε χρειάζεται βιασύνη. Κύριε Steve Di Giorgio δε μπορώ να εκφράσω το πόσο χαρούμενος είμαι που είχα την ευκαιρία να μιλήσω μαζί σας! Είστε ένα από τα είδωλα της εφηβείας μου!
Steve Di Giorgio: Σε ευχαριστώ πολύ για το κομπλιμέντο! Και εγώ χάρηκα για την συνομιλία μας, έχεις εξαιρετικές γνώσεις!
Zήσης Πετκανάς (RockOverdose): Steve γνωρίζεις ελληνικές μπάντες;
Steve Di Giorgio: Ναι, έχω παίξει με τον φίλο σου τον Ηλία Παπαδάκη των Memorain, είναι πολύ καλός συνθέτης και κιθαρίστας. Το όνομά του ξέρω πως προέρχεται από την Κρήτη, μένει στην Ελλάδα όμως οπότε μετράει ως Έλληνας μουσικός ( σ.σ. για κάποιο ανεξήγητο μέχρι τώρα λόγο , και δεν είναι η πρώτη φορά που το παρατηρώ , οι Αμερικάνοι Ελλάδα και Κρήτη τις έχουν ως δυο ξεχωριστά πράγματα) . Επίσης υπάρχει ένας ακόμη φοβερός μουσικός και συνθέτης και ζει νομίζω σε μια μικρή πόλη..βοηθήστε με λίγο…
Tasos Deligiannis (RockOverdose): Χαλκίδα.
Steve Di Giorgio: Ναι, η Χαλκίδα, η πόλη με τα τρελά νερά! Είναι ο Χρήστος Νικολάου, είναι καταπληκτικός μουσικός, γράφει μουσική για ολόκληρη συμφωνική ορχήστρα! Πριν 9 χρόνια κάναμε μαζί το album των Mythodea με τον John West (Artension) στα φωνητικά . Είναι από τους αγαπημένους μου δίσκους, στους οποίους έχω παίξει. Όλα τα τραγούδια είναι φανταστικά! Καταπληκτική μουσική! Έχω κρατήσει επαφή με τον Χρήστο, είναι καλός μου φίλος. Από τους δύο, ο Χρήστος ήταν αυτός που με μύησε στον κόσμο της ελληνικής μουσικής.
Ζήσης Πετκανάς (RockOverdose): Τι θυμάσαι από τις εμφανίσεις σου στην χώρα μας;
Steve Di Giorgio: Συνήθως παίζουμε μόνο στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη. Δεν γνωρίζω αν άλλες μπάντες παίζουν και σε άλλες πόλεις, αλλά είναι οι μόνες που έχω παίξει.
Πάντα ανυπομονώ να ξαναρθω στην Ελλάδα, είναι ένα από τα μέρη του κόσμου που οι περιοδείες δεν έχουν συχνά στο πρόγραμμά τους, επομένως ο κόσμος εκεί έχει διαφορετική υποδοχή σε εμάς! Άλλο επίπεδο! Επειδή δεν μπορεί ο κόσμος στην Ελλάδα να έχει 5 shows την βδομάδα ή 30 shows το μήνα, οι εμφανίσεις ξένων καλλιτεχνών είναι πάντα σε επίπεδα τρέλας από πλευράς αποδοχής του κόσμου! Είναι μοναδικό αυτό στην Ελλάδα, και φυσικά ο υπέροχος καιρός! Εγώ ζω στην Καλιφόρνια όπου έχουμε σχετικά ίδιο καιρό, στην Ελλάδα μπορώ να νιώσω τον αέρα, τον ήλιο, τα τοπία… νιώθω μια οικειότητα. Έχουμε κάτι κοινό, ίσως είναι η ομοιότητά μας η μεσογειακή… Αυτό αντιλαμβάνομαι όποτε βρίσκομαι εκεί και είναι η αίσθηση του καλωσορίσματος. Φυσικά και το φαγητό είναι καταπληκτικό, οι γυναίκες είναι όμορφες, έχετε πλούσια ιστορία και γενικά τα πάντα είναι αυτά που μου αρέσουν! Επομένως, δεν έχω τίποτε άλλο πέρα από καταπληκτικές αναμνήσεις από την Ελλάδα. Απλά είναι πολύ μακριά για να μπορώ να έρχομαι συνέχεια.
Ζήσης Πετκανάς (RockOverdose): Ίσως θα μπορούσες να αγόραζες ένα σπίτι εδώ…
Steve Di Giorgio: Θα μου άρεσε αυτό!
Ζήσης Πετκανάς (RockOverdose): Κλείνοντας θα ήθελες να στείλεις ένα μήνυμα στους αναγνώστες του Rock Overdose;
Steve Di Giorgio: Το μήνυμα έχει αλλάξει τελευταία. Απλά θέλω να ενθαρρύνω τον κόσμο να καταφέρει να ανταπεξέλθει στις δύσκολες στιγμές που περνάμε. Όλοι πρέπει να πάρουν μέτρα και να το αντιμετωπίσουν. Το μόνο κοινό σημείο που όλοι συνειδητοποιούμε είναι ότι είναι μια πολύ δύσκολη στιγμή και πρέπει να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον για να το ξεπεράσουμε, δε χρειάζεται να αμφισβητούμε συνεχώς και να τσακωνόμαστε, δεν είναι παραγωγικό, αντιθέτως γίνεται πιο δύσκολο έτσι. Στον τομέα της μουσικής, οι μουσικοί προσπαθούν να παραμείνουν δημιουργικοί και αναζητούν πολλές εναλλακτικές, ηχογραφώντας νέα πράγματα, συνεργασίες, live streaming, αυτοσχεδιάζουν προσπαθώντας να ξεπεράσουν την κατάσταση. Ελπίζω να δούμε το τέλος αυτών των δύσκολων καιρών σύντομα και ελπίζω να βγούμε στην άλλη πλευρά για να συνεχίσουμε με κάποια ομαλότητα…
Τάσος Δεληγιάννης (RockOverdose): Χάρηκα που τα είπαμε κ. Steve Di Giorgio!
Steve Di Giorgio: Κι εγώ Τάσο, να προσέχεις! Όσο αφορά το μήνυμα, το άφησα μισό… Θα ήθελα λοιπόν να πω σε όλους να είναι υπομονετικοί, μέσα από τις δύσκολες στιγμές ας ελπίσουμε ότι όλοι θα βγούμε στην άλλη πλευρά, θα επιστρέψουμε στο φυσιολογικό, θα επιστρέψουμε στις metal συναυλίες και ..fuck ... όπως στην περίπτωση των Testament, κάναμε το νέο album κατά τη διάρκεια του lockdown. Είμαστε έτοιμοι να το παίξουμε ζωντανά. Φαίνεται ότι οι οπαδοί ανταποκρίνονται πολύ όμορφα στο album και είναι ψηλά στα charts σε πολλές χώρες, οπότε νομίζω πως είμαστε υποχρεωμένοι να βγούμε και να παίξουμε ζωντανά, να νιώσουμε ξανά αυτό τον ισχυρό δεσμό με τους οπαδούς μας. Ελπίζουμε λοιπόν ότι θα το κάνουμε αυτό πολύ σύντομα και θέλω να ευχαριστήσω όλους στην Ελλάδα για την εκπληκτική υποστήριξή τους όλα αυτά τα χρόνια και για την πίστη τους στο metal, παρόλο που οι καιροί είναι ακόμη πιο σκληροί στη χώρα σας, ξέρω ότι περάσατε πολύ σκατά εκεί, αλλά έτσι είναι η ζωή, έχουμε τη μουσική να ως καταφύγιο μερικές φορές και να μας βοηθά καθ 'όλη τη διάρκεια της ημέρας, έτσι, ας ελπίσουμε ότι μπορούμε να επιστρέψουμε στο κανονικό. Μέχρι τότε θα γίνονται τα εικονικά, ώστε να μην αρρωστήσουμε και θα συναντηθούμε ξανά όλοι εμβολιασμένοι και υγιείς!
Ζήσης Πετκανάς (RockOverdose): Ας ελπίσουμε να τα πούμε σύντομα στην Ελλάδα και να σε γνωρίσουμε από κοντά.
Steve Di Giorgio: Το ίδιο εύχομαι κι εγώ! Σας ευχαριστώ για την πολύ όμορφη κουβέντα μας και το ενδιαφέρον σας για εμένα. Ήταν ευχαρίστησή μου να μιλήσω μαζί σας RockOverdose και σας εύχομαι κάθε επιτυχία στο μέλλον!
Ζήσης Πετκανάς (RockOverdose: Σε ευχαριστούμε πολύ Steve!
http://www.stevedigiorgio.com/
Για το Rock Overdose,
Ζήσης Πετκανάς - Τάσος Δεληγιάννης
Επιμέλεια - Μετάφραση: Βιβή Ζαπαντιώτου
Comments
