Λίγα εικοσιτετράωρα έχουν περάσει από το μεγαλύτερο LIVE των IRON MAIDEN στην Αθήνα, 4 μόλις χρόνια μετά την τελευταία τους εμφάνιση στη χώρα μας και έτσι όπως εξελίχθηκαν τα γεγονότα - θεωρήσαμε καλύτερο να τα παρουσιάσουμε όσο πιο αντικειμενικά μπορούμε, με λιγότερη υπερένταση πλέον αλλά και μεγαλύτερη ψυχραιμία και να αφήσουμε να μιλήσουν οι εικόνες περισσότερο καθώς όπως λέει και το ρητό: 1 εικόνα = 1000 λέξεις.
Το gothic/industrial group των Lord Of The Lost από τη Γερμανία, δεν έχουν σίγουρα επιλεγεί τυχαία να συνοδεύουν τους IRON MAIDEN σε αυτή την περιοδεία! Στην πρώτη τους γνωριμία με το ελληνικό κοινό άφησαν καλές εντυπώσεις και μπορεί η αισθητική τους να ήταν αρκετά αταίριαστη με ό,τι θα ακολουθούσε, η εμφάνισή τους αν την δει κάποιος μεμονωμένα ήταν αξιοπρεπέστατη! Γεμάτοι όρεξη, επικοινωνιακοί και με πολύ καλό υλικό - δισκογραφία που μετρά 10+ χρόνια παρακαλώ! - προτείνουμε στους λάτρεις του είδους να τους ψάξουν και γιατί όχι , να τους ξαναδούμε στο μέλλον, αυτή τη φορά σε κάποιο μικρότερο χώρο και κλειστό.
Σειρά είχε η παρθενική εμφάνιση των Αυστραλών rock n' rollers Airbourne - ένα group που έχει χαρακτηριστεί ως "AC/DC με αναβολικά" και πράγματι η εμφάνισή τους είχε τρομερή ενέργεια και απόδοση - παρά την τρομερή ζέστη που είχε εκείνη την μέρα με τον ήλιο να καίει και το Ο.Α.Κ.Α. να μοιάζει με θερμοκήπιο ...
Highlight της εμφάνισής τους ο εκστασιασμένος τραγουδιστής/κιθαρίστας Joel O’Keeffe που κατέβηκε στο πλήθος και έπαιξε ένα από τα πρώτα τους τραγούδια το "Girls in Black" στις πλάτες ενός τύπου από το crew member!
Θα μπορούσαμε να τους είχαμε απολαύσει πολύ καλύτερα αν ο ήχος ήταν λίγο πιο δυνατός και επίσης αν τα monitor στο πλάι της σκηνής έδειχναν εικόνα (και όχι μόνο το λογότυπο του group) ώστε να έχουν άποψη και όσοι καθόταν στις κερκίδες ή πιο πίσω.
Σίγουρα η εμφάνιση οποιουδήποτε group παίζει πριν από τους headliners επισκιάζεται αρκετά και δεν είναι εύκολο να κρατήσεις το ενδιαφέρον του κόσμου όσο καλές προθέσεις και υλικό κι αν έχεις, ειδικά αν ακολουθούν συγκροτήματα του βεληνεκούς των IRON MAIDEN! Ωστόσο, είναι μια καλή ευκαιρία να σε προσέξουν πολλά μάτια και αυτιά, αν οι συνθήκες το επιτρέψουν! Μακάρι να ξαναδούμε τους Airbourne σε μελλοντικά festival, καθώς έχουν αρκετούς οπαδούς στην χώρα μας!
Η στιγμή που ΟΛΟΙ περιμέναμε με ανυπομονησία έφτασε! Με τις πρώτες νότες του γνώριμου intro με το "Doctor, Doctor" των UFO, οι πρώτες δυνατές κραυγές ενθουσιασμού ήχησαν στο στάδιο!
Τι κι αν μπορεί να είσαι από αυτούς που έχεις δει ξανά τους IRON MAIDEN, κάθε εμφάνισή τους δε μπορεί να μη σε συγκινήσει! Τί κι αν η setlist στους περισσότερους δεν αποτελούσε έκπληξη καθώς ήταν γνωστή από τον Μάη με την έναρξη της περιοδείας Legacy Of The Beast Tour, δε γίνεται να μην σε παρασύρουν τα συναισθήματα που νιώθεις ακούγοντας όλα αυτά τα τραγούδια και βλέποντας από όσο πιο κοντά μπορείς τα "είδωλά" σου, τα οποία σου έχουν χαρίσει ύμνους, με μελωδίες και στίχους που έχουν συνοδέψει τα καλύτερά σου χρόνια και έχουν σημαδέψει στιγμές και εμπειρίες!
Θα αναφερθούμε συνοπτικά σε μερικά από τα πιο σημαντικά ευχάριστα highlights της βραδιάς τα οποία κατά τη γνώμη μας ήταν:
Η πρώτη φορά πάντως που ακούσαμε τρία ΝΕΑ τραγούδια, από τον πιο πρόσφατο δίσκο του συγκροτήματος "Senjutsu" και μάλιστα με το "καλησπέρα σας"! Μπορεί να μην έχει μπει ακόμη βαθιά στις καρδιές μας το συγκεκριμένο album ωστόσο κατάφερε να μας συγκινήσει, ενώ ο επιβλητικός Eddie Samurai έδινε το δικό του show πάνω στην ειδικά διαμορφωμένη σκηνή, που σε παρέπεμπε στην Ιαπωνία!
Το τρολάρισμα του Bruce Dickinson για το συναυλιακό απωθημένο (κυρίως των Ελλήνων οπαδών - που εδώ που τα λέμε έχει γίνει γραφικότερο κι απ΄τα Ζαγοροχώρια) "Alexander The Great", για το οποίο αφού μας "ψάρωσε" αρχικά προλογίζοντάς τo ... τελικά μας "έριξε άκυρο" λέγοντας έξυπνα: “Alexander the Great…didn’t see the writing on the wall”. (για να ακολουθήσει το τρίτο και τελευταίο κομμάτι από το πρόσφατο album "Senjutsu")
Το τραγούδι "Blood Brothers" που προστέθηκε στο setlist φέτος, που κι αυτό είναι από τα συναυλιακά MUST τραγούδια, και έχει να ακουστεί ζωντανά από το 2017 (αν δε κάνω λάθος). Μια πολύ δυνατή στιγμή, με sing along από το πλήθος και ερμηνεία που κυριολεκτικά λύγισε ακόμη και τα σίδερα του στεγάστρου Calatrava!
Το "Flight Of Icarus" με την χαρακτηριστική κραυγή του Bruce, στον τελευταίο στίχο "Fly as high as the Sun!" να αντηχεί φρέσκια όπως πριν από 40 χρόνια που πρωτοκυκλοφόρησε και η συνέχεια με το πιο συναυλιακό τους κομμάτι EVER και πιο δημοφιλές "Fear of the Dark"και το χαρακτηριστικό "SCREEEEEAM FOR ME ATHENS" να προκαλεί ανατριχίλες!!!
Το encore - τούμπανο με τα ‘The Trooper’, ‘The Clansman’ και "Aces High" να ανεβάζουν την αδρεναλίνη στο peak, φέρνοντας στο μυαλό στιγμές από τη Μαλακάσα που τα συγκεκριμένα τραγούδια ήταν στην αρχή της setlist και από κάτω γινόταν πανικός!
Στο "Run To The Hills" που ο 64χρονος (!) Dickinson μετά από 2 ώρες εμφάνισης "όργωνε" τρέχοντας και πηδώντας σαν κατσίκι πέρα δώθε στη σκηνή για να πατήσει το κουμπί (TNT) στο τέλος και να μας ανατινάξει!
Όσο αφορά τα παρατράγουδα, που δυστυχώς αμαύρωσαν μια εξαιρετική εμφάνιση, είναι πλέον γνωστά - επιλέξαμε να μην αναφερθούμε με λεπτομέρεια σε αυτά καθώς πολλά ειπώθηκαν, πολλά θα ειπωθούν και σίγουρα ο καθένας έχει και την άποψή του ανάλογα πως τα βίωσε, άκουσε, είδε ...
Στις διοργανώσεις events τέτοιων μεγεθών μπορεί να συμβεί το ο,τιδήποτε και με λύπη διαπιστώνουμε πως παρά τις εμπειρίες πολλών ετών τα λάθη και οι ελλείψεις στη διαχείριση κρίσεων είναι ακόμη αναμενόμενα ! Αυτό που ΠΡΕΠΕΙ και ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να γίνει επιτέλους - πριν φτάσουμε να κλαίμε (όχι για το στριμωξίδι ή για την τιμή των burger και της μπύρας) αλλά για ζητήματα που έχουν να κάνουν με την ασφάλεια και την παροχή υπηρεσιών - είναι να μάθουμε επιτέλους από τα λάθη μας και να τα διορθώσουμε! Επίσης επιτέλους να σοβαρευτούμε αν θέλουμε να λεγόμαστε πολιτισμένος λαός που ξέρει να διασκεδάζει, γιατί μόνο τότε θα μας αντιμετωπίσουν (διοργανωτές και καλλιτέχνες) σαν ανθρώπους που πάμε σε ένα show να διασκεδάσουμε και όχι να εκφράσουμε τα καταπιεσμένα συμπλέγματά μας!
Όσο αφορά το λεκτικό συμβάν με πρωταγωνιστή τον Bruce Dickinson, σίγουρα ξενέρωσε και στεναχώρησε τους περισσότερους, σίγουρα ήταν μια ΠΟΛΥ άτυχη στιγμή που ίσως ο καθένας μας στη θέση του να μη μπορούσε να διαχειριστεί διαφορετικά και με ψυχραιμία. Σίγουρα χάλασε το κλίμα από εκεί και έπειτα, σίγουρα δίχασε και προβλημάτισε, δεν ήταν όμως μη αναμενόμενο (υπό τέτοιες συνθήκες) αν θυμηθούμε παλαιότερες εποχές ... Ένας καλλιτέχνης είναι πάνω απ’ όλα άνθρωπος, με τα πάθη του και τα λάθη του και αργά ή γρήγορα μπορεί να μας απογοητεύσει.
Συχνά κατασκευάζουμε "ιερά τοτέμ" που ανά πάσα στιγμή είμαστε έτοιμοι να κατασπαράξουμε ... Έχετε σκεφτεί όμως τί δείχνει αυτό για εμάς και τον τρόπο που αντιδρούμε; Είναι εύκολο να αποκαθηλώσεις ανθρώπους που μέχρι πριν είχες θεοποιήσει. Ο όχλος λειτουργεί πολλές φορές επικίνδυνα καθώς αναδεικνύει κάθε άγριο ένστικτό μας, ο όχλος όμως όμως δεν είναι ομάδα, η ομάδα δημιουργεί όμορφα πράγματα, ενώ ο όχλος ισοπεδώνει στο περασμά του τα πάντα.
Ας μην παρασυρόμαστε στη μιζέρια και την γκρίνια ... Ας συνειδητοποιήσουμε πόσο τυχεροί είμαστε που είδαμε τους IRON MAIDEN, ξανά μέσα σε λιγότερο από 5 χρόνια (και μετά την πανδημία που μας στέρησε τα lives) και επίσης ας συνειδητοποιήσουμε πως οι πιθανότητες να τους δούμε σύντομα είναι ελάχιστες πλέον, τόσο γιατί ο χρόνος περνά πολύ γρήγορα και ήδη είναι αρκετά μεγάλοι σε ηλικία για να κάνουν μεγάλες περιοδείες, αλλά και μετά τα ευτράπελα της βραδιάς ... πιθανόν να το ξανασκεφτούν να έρθουν!
Όπως και να έχει, ας μας μείνει η 16η Ιουλίου ως μια ακόμη εμφάνιση των IRON MAIDEN στην Ελλάδα, που άλλοι θα θυμόμαστε είτε ως την πρώτη τους φορά σε συναυλία γενικότερα, άλλοι ως την πρώτη φορά που είδαν τους IRON MAIDEN και άλλοι ως την πολλοστή φορά που τους είδαν!
Ας μείνουμε στις όμορφες εικόνες που για τους ελάχιστους ρομαντικούς που έχουν μείνει ακόμη, κατέστησαν την εμπειρία αυτή απίστευτη και αξέχαστη!
Αρκετοί ήταν εκείνοι που ταξίδεψαν από την επαρχία και από το εξωτερικό για να δουν το συγκρότημα που εδώ και δεκαετίες είναι στην κορυφή της παγκόσμιας μουσικής σκηνής, επίσης αρκετοί ήταν εκείνοι που ήρθαν στη συναυλία μαζί με τα παιδιά τους, και αυτό είναι πολύ ελπιδοφόρο για τις νέες γενιές rockαδων - metalάδων, και φυσικά η χαρά και η συγκίνηση είναι μεγαλύτερη όταν βλέπεις και ακούς ζωντανά καλλιτέχνες και συγκροτήματα όπως οι IRON MAIDEN, που ξεκίνησες να ακούς ως έφηβος/η και συνεχίζεις πλέον να τους ακούς μαζί με τα παιδιά σου ή τα ανίψια σου, που είναι στην ηλικία που ήσουν εσύ όταν τους πρωτο-άκουσες!
Ας μείνουμε σε αυτό.
Ο μάχιμος φωτογράφος μας Γιάννης Λιβανός (John Metalman Photography) εξασφάλισε "για τα μάτια μας μόνο" - δεκάδες φωτογραφίες που αποτυπώνουν τόσο τις εμφανίσεις των καλλιτεχνών όσο και το ενθουσιώδες κοινό που ταξίδεψε από όλη την Ελλάδα αλλά και από το εξωτερικό, προκειμένου να παρακολουθήσει (για πρώτη ή και για πολλοστή φορά) ένα από τα σπουδαιότερα συγκροτήματα του πλανήτη!
Για τo RockOverdose,
Βιβή Ζαπαντιώτου
Φωτογραφίες: Γιάννης Λιβανός (John Metalman Photography)
Comments
